โจทย์ตะพาบงวดหน้า ยังไม่ออกครับ เขียนไม่ทัน เพิ่งถึงห้องเมื่อครู่

เลื่อนเป็นพรุ่งนี้เด้อ

.
.
.
.


ทำลิ้งก์ให้คงไม่ครบ น่าตีจริง เป็ดน้อย

ในความอ่อนไหว

ญามี่

toor36

JewNid

Great_opal

เริงฤดีนะ

วนารักษ์

mastana

ปันฝัน

กิ่งฟ้า


คุณ คนขับช้า (อันนี้หาบล็อกไม่เจอน่อ)


bee_บี


.
.
.
.









“ถังแช่” ชายผู้นั่งอยู่ตรงข้ามกันกับชายที่เขาเอ่ยทัก

เอ่ยทักชายคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับตัวเอง

“นมัสการครับ หลวงพี่น้ำหอมลูกน้าบุญยัง” ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขาทักทายกลับ

กางเกงเลกับเสื้อยืดตราห่านคู่ยักคิ้วให้กันนั้น บ่งบอกถึงฐานะอันกล่าวได้ว่า เป็นผู้มีอันจะกินของผู้สวมใส่

ได้เป็นอย่างดี

“โยมมาที่นี่ได้อย่างไร?” พระหนุ่มถามเสียงเรียบ แต่ก็เก็บอาการอยากรู้อยากเห็นไว้ไม่มิด
มันแลบออกมาทางหางตาข้างซ้ายอย่างชัดเจน

อาจจะเป็นเพราะเขายังบวชมาไม่นานพอ ถึงไม่อาจเก็บมันไว้อย่างมิดชิดได้



ใช่ เขาเองเพิ่งเข้ามาสู่โลกอีกโลกหนึ่ง ซึ่งสงบเงียบ และเนิบช้า

ตั้งแต่นั้นมา เขารู้สึกสงบเยือกเย็น จิตใจที่เคยว้าวุ่นดูจะเข้ารูปเข้ารอยมากขึ้น

จนกระทั่งวันนี้ที่พบกับถังแช่ ที่เขาเองชักไม่แน่ใจว่าเขาหลอกตัวเองไปเองรึเปล่า กับความรู้สึกสงบที่ว่านั่น



.

.

.

.

“จะมีซักกี่คนที่รู้ว่าหลวงพี่อยู่ที่นี่” สายตาเจ้าเล่ห์ฉายแวววับวับอยู่บนดวงตาคู่นั้น

ขนตาที่ยาวงอนได้รูปสวยราวกับใช้ลวดดัด บ่งบอกถึงฐานะอันเรียกได้ว่ามีอันจะกินของเจ้าของขนตา

ได้เป็นอย่างดี “สบู่หอมนกแก้วก็มาด้วย” เจ้าของขนตาว่า





ภิกษุน้ำหอมขนลุกเกรียว มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เขาเคยบอกถึงสถานที่แห่งนี้

สตรีนางนั้น เป็นไปไม่ได้ เพราะนางได้ตายไปแล้ว

นางขาดใจตายในหว่างขาของเขาเอง ใช่ ในหว่างขาจริงๆ



.

.

.

.

ใต้ต้นพุทราต้นนั้น ในคืนเดือนหงายคืนหนึ่ง

สบู่หอมนกแก้ว คือนามของนางผู้เป็นที่รักของเขา

เขาคือชายหนุ่มผู้มีไฝอยู่ที่นิ้วโป้งซ้าย นางชอบไฝเม็ดนั้นทันทีเมื่อแรกเห็น

เขาและนางตกหลุมรักกันในที่สุด



ใต้พุทราต้นนี้ที่เขาและเธอมาพรอดรักกันตั้งแต่ตะวันตกดินจนสิ้นราตรี

เขามักจะเก็บพุทราที่ร่วงหล่นอยู่บนพื้นป้อนเธออยู่เสมอๆ

บางวันเธอก็ท้องเสีย แต่เธอก็มีได้ย่อท้อ มีขันติอันเข้มข้น

“เพื่อพิสูจน์รักแท้ “ เธอว่า



บางครั้งในคืนเดือนเพ็ญ เธอและเขาจะเล่นโยนพุทราให้อีกฝ่ายกระโดดงับ

เขาชอบเล่าเรื่องตลกโปกฮาให้เธอฟัง เธอหัวเราะร่วนอยู่เสมอกับทุกมุกตลกของเขา


.

.

.

.

จนกระทั่งคืนนั้น คืนที่เธอจากไป

เธอถามเหมือนเป็นลางว่า หากเธอตายจากไปเสียคืนนี้

เขาจะทำอย่างไร?



เขาเอ็ดสบู่หอมนกแก้วที่เธอถามเช่นนี้

แต่หากเป็นเช่นนั้นจริง “พี่จะบวชให้เจ้าไปจนสิ้นชีวิต

วัดข้างต้นพุทรานี่สงบมาก พี่จะพบวชที่นี่” เขาว่า

และเริ่มบีบสิวเสี้ยนที่จมูกให้เธอเป็นการปลอบใจ

ต่อด้วยเรื่องตลกประจำวัน



เธอหัวเราะร่วนเหมือนทุกคืน แต่คืนนี้พุทราสุกเต็มต้นกว่าทุกคืนหรือไรไม่มีใครรู้

พุทราลูกหนึ่งร่วงลงมา เข้าปากของนางพอดี

มันคิดคอของเธอ เธอสำลักหายใจไม่ออก สิ้นสติ





หมอบอกว่าเธอตายแล้ว

.

.

.

.

เขาถูกกีดกันจากญาติของเธอ ไม่ให้ไปร่วมในงานศพ

พวกเขาเกลียดที่เขาเป็นสาเหตุที่ทำให้ลูกสาวของพวกเขาต้องตาย





.

.

.

.

“คนนั้ไม่ใช่หมอหรอก ทั้งหมดเป็นแผนลวง ลวงหลวงพี่ให้เลิกยุ่งกับเธอ

พุทราลูกนั้นไม่ได้ร่วงลงมาโดยบังเอิญ แต่เราว่าจ้างเขาโดยตรงจาก

สมาคมผู้ปาพุทราเข้าปากมืออาชีพ จากไนจีเรียเลยทีเดียว

พุทรานั้นถูกปาเข้าไปในคอ ในตำแหน่งที่ไม่ทำให้ถึงตาย “ ถังแช่ ผู้เป็นพี่ชายแท้ๆของนาง

เล่าความจริงทุกอย่างให้ฟัง





พระหนุ่มแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

ฟ้าสางแล้ว สตรีนางหนึ่งจูงเด็กน้อยคนหนึ่งขึ้นมาบนกุฏิ

สบู่หอมนกแก้วนั่นเอง



“อรุณสวัสดิ์หลวงพี่ อิฉันเอาดอกไมมาถวาย” เธอน้ำตาไหลอาบแก้ม

เธอถูขี้ไคลที่แก้มพอเป็นพิธี ไหนๆก็อาบทั้งที



“ดอกพุทรา” พระหนุ่มอุทาน จ้องไปยังแววตาของเด็กน้อย

ช่างเหมือนแววตาของเขายิ่งนัก



“เจ้าค่ะ นี่คือลูกพุทราในคืนนั้น” เธอว่า

“อิฉันไม่ได้อยากจะมาสึกพระ ดอกพุทรานั้นคือความในใจของอิฉัน

ตอนนี้พ่อแม่ท่ายอมแล้ว ก็แล้วแต่หลวงพี่เจ้าค่ะ”



ทั้งสี่นิ่งเงียบ

เงียบสงบ สมกับโลกบรรพชิตควรจะเป็น

แต่ใครจะรู้ถึงเสียงอันดังที่อยู่ในใจของคนทั้งสี่



.

.

.

.





จบบริบูรณ์ มั้ง?

เอิ้กๆ





.

.

.

.

นั่งปั่นจากเกาะล้านครับ

เน็ตไม่มี ไม่รู้จะอัพได้ไหมหนอ?

งวดนี้ ไม่ได้ทำลิ้งก์ให้นะครับ ขออภัยด้วย



ลงนาม

เป็ดสวรรค์


.

.

.

ขำจัง ไดอารี่จริง เขียนโดนใจ อย่าลืม




การแข่งขันทำให้เราพัฒนาครับ แต่อย่าจริงจังกับมันมาก
เอาหนุกๆก็พอ เนอะ