► ►► ..ถ น น ส าย นี้ ..มี ต ะพ า บ 48. ....( ม ะ ข า มเ ปี ย ก เจ้ า เ อย ) ◄ ◄◄
เพื่อนร่วมทาง
1.คุณ rosebay
2.คุณ กะว่าก๋า
3.คุณ ซองขาวเบอร์ 9
4.คุณ เหมือนพระจันทร์
5.คุณ Rinsa Yoyolive
6.คุณ ชีริว
7.คุณ toor36
8.คุณ tiensongsang
9.คุณ เศษเสี้ยว
10.คุณ mastana
11.คุณ pintakai
12.คุณ เริงฤดีนะ
13.คุณ JewNid
14.คุณ กิ่งฟ้า
15.คุณ ปันฝัน
16.คุณ ปลายแป้นพิมพ์
17.คุณ tifun
18.คุณ คนที่ใช่ ในวันที่ผิด
19.คุณ วนารักษ์
20.คุณ เงามืดในประวัติศาสตร์
21.คุณ sierra whiskey charlie
22.คุณ peeamp
ตกหล่นใคร วานบอกนะครับ ช่วงนี้ผมเบลอๆ
เอิ้กๆ
.
.
.
.
“ทิดสม” เป็นทิดหนุ่ม บวชมานาน เพิ่งสึกเมื่อตอนใกล้หมดหนุ่ม
ญาติโยมต่างพากันบ่นเสียดายแคนดิเดตเจ้าอาวาสรูปนี้
ไม่ใช่แคนดิเดตธรรมดา แต่อาจจะได้เป็นถึงสามสมัยซ้อนเลยทีเดียว
พบใคร ใครก็ถาม ผ่านใครใครก็ทักว่าทำไมทิดสมถึงสึกเสียเล่า?
ทิดหนุ่มไม่ใคร่จะตอบ บอกเพียงว่าเป็นเหตุผลที่บอกใครไม่ได้
ชาวบ้านก็ได้ที เอาไปร่ำลือกันในหมู่ผู้นิยมกินลาบดิบ
บ้างว่าทิดสมอยากมีเมีย บ้างว่าทิดสมโดนจับได้ว่าชอบกินไข่ดิบ
บางคนแย้งว่านั่นไม่น่าจะถึงขั้นต้องสึก บ้างก็เห็นด้วยว่าอาจจะถึงขั้นต้องสึก
บางพวกลือหนักถึงขั้นบอกว่า
แท้จริงทิดสมนั้นเป็นสิบตำรวจโทปลอมตัวมาสืบจับคดียักยอกเงินปากผีเมื่อหลายปีก่อน
แต่เหตุผลจริงๆนั้น มีเพียงทิดสมเท่านั้นที่รู้
.
.
.
.
เมื่อสึกออกมานอกร่มผ้ากาสาวพัสตร์ ทิดสม หรือ “นาย สมแล้วที่เกิดมาเป็นคนไทย”
ก็ประกอบสัมมาอาชีพ เปิดร้านขายมะขามเปียกอยู่ในหมู่บ้าน
กิจการเจริญรุ่งเรืองดี ไม่นานก็เป็นที่รู้จักกว้างขวางในวงการผู้ค้ามะขามเปียก
ด้วยความที่ทิดสมเป็นคนซื่อสัตย์สุจริต เป็นผู้มีปิยวาจา มะขามซักข้อเดียวก็ไม่เคยโกงลูกค้า
ร้านทิดสมจึงขยายไปถึงหกสาขาในเวลาสองปี
จนได้เป็นนายกสมาคมผู้ค้ามะขามเปียกแห่งประเทศทึยในที่สุด
.
.
.
.
ในบรรดาลูกค้าที่มาซื้อมะขามเปียกในร้านทิดสมนั้น
หญิงสาวนางหนึ่งสะดุดตาทิดสมนัก
ธอเป็นคนที่มักจะมาซื้อมะขามเปียกทีละครึ่งโล
เธอว่า มะขามเปียกร้านทิดสม ทำให้เลือดฝาดสูบฉีดดีกว่าร้านอื่น
ทิดสมถามย้ำว่าเลือดฝาดจริงๆใช่ไหม ไม่ใช่ท้องเสียนะ?
เธอส่งสายตาที่ทิดสมไม่เห็นเห็นมาก่อนแต่ให้ความรู้สึกวาบหวามอย่างประหลาด
สายตาเช่นนั้นหมายความว่าอย่างไร ไม่มีบอกในพระไตรปิฎก
ตาเหลือกเล็กน้อย บวกกับรอยยิ้มเล็กๆ ก่อนเธอจะหมุนตัวผมยาวสลวยจากไป
นั่นหมายความว่าอย่างไรกัน?
.
.
.
.
เนิ่นนานผ่านไป ในวันฝนพรำวันหนึ่ง ทิดสมกำลังดูสต็อกมะขามเปียกในทวีปเอเชียอยู่เพลินๆ
พลัเธอผู้นั้นก็มาปรากฏตรงหน้า กลิ่นกายเธอหวานอมเปรี้ยวให้ความรู้สึกสยิวกิ้วอย่างบอกไม่ถูก
นี่เป็นเพราะเธอกินมะขามเปรี้ยวมากเกินไปรึเปล่านะ?
สายตาเธอชำเลืองมองมาทางทิดสมซึ่งนั่งพุงกลมอยู่ที่โต๊ะไม้สักตัวโปรด
ไม่นานเด็กในร้านก็มาแจ้งให้ทิดทราบว่า วันนี้เธอจะซื้อมะขามเปียกมากเป็นพิเศษ
และในตลาดนี้ก็ไมมีรถวิ่งไปถึงบ้านเธอเสียแล้ว ทิดสมจะมีบริการส่งถึงบ้านสำหรับลูกค้าประจำ
เช่นเธอหรือไม่?
ทิดสมชั่งใจอยู่สองสามวินาทีก็ตอบตกลง
.
.
.
.
รถเก๋งคันโปรด จอดนิ่งสนิทอยู่ท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำ
ทิดสมให้เธอรออยู่ในรถ ฟ้ามืดแล้ว เธอชื่อ ประกาย ทิดสมรู้ชื่อเธอจากการสนทนาระหว่างทาง
“ประกายลูกลื่น” นั่นชื่อจริงของเธอ ทิดสมรู้สึกดีอย่างประหลาดยามเธออยู่ใกล้
บางครั้งหน้าอกอวบอิ่มและหน้าท้องที่ราบเรียบไร้ไขมันส่วนเกินของเธอก็ดึงดูดสายตา
เป็นเพราะเธอกินมะขามเปียกเยอะสินะ ระบบขับถ่ายคงดี ทิมสมยิ้มอย่างภูมิใจ
“เอ้า ออกมาข้างนอกทำไม เดี๋ยวก็เปียกหมดหรอก “ ทิมสมว่า เมื่อเธอออกมานอกรถ
“เปียกก็เปียกสิจ๊ะพี่ เปียกด้วยกัน จะกลัวอะไร” เธอว่า เสื้อขาวตัวจ้อยนั้นเปียกจนแนบเนื้อ
ทรวดทรงของเธอปรากฎเด่นชัด บางจังหวะที่ทิดสมกำลังตรวจหม้อน้ำ
จิตใจก็ลอยไปถึงหม้อต้มปลาช่อนใส่มะขามเปียกที่บ้าน แล้วคิดถึงหม้อนั่นหม้อนี่ไปเรื่อย
.
.
.
.
พอนึกมาถึงขนมหม้อแกงแม่กิมลั้งเพชรบุรี ประกายก็ทำท่าทีจะเป็นลม
“โอย..อยากกินมะขามเปียก” สิ้นคำกล่าว เธอก็เป็นลมจะล้มลงเกลือกโคลน
ทิดสมประคองร่างระหงนั้นไว้ สองเต้าชูชันปรากฎอยู่ต่อหน้า มีเพียงเสื้อบางไม่กี่เซ็นติเมตรกั้นไว้
หัวใจทิดสมเต้นโครมคราม พยายามเจริญสติกัมมัฎฐาน
เอากระโปรงรถลง แล้ววางร่างเธอลงบนนั้น
ทิดสมจะทำอะไร เสียงหนึ่งดังขึ้นมาในความคิด
เขาสะบัดหัวฟึบฟับ
.
.
.
.
ร่างเปลือยเปล่าของประกายปรากฎเป็นสีขาวโพลน
น้ำตาลอ่อนๆสองจุด ดำหนึ่งจุด
เธอฟื้นแล้ว และเปลื้องผ้าตัวเองออกจนเกลี้ยง นอนส่งสายตายั่วยวนอยู่ตรงนั้น
ทิดสมรู้แล้วว่าสายตานั้นหมายความว่าอย่างไร?
ทิดสมทำอะไรไม่ถูก ส่วนลึกในจิตใจสั่งให้ทิดสมประจัญบาน
แต่ส่วนลึกกว่านั้น กลับเป็นภาพที่แห่งหนึ่งอันแสนสงบ
ปราศจากความกระหายอยากในกามราคะ อันต้องแสวงหาความสุขยิ่งๆขึ้นไป
ไร้ที่สิ้นสุด
.
.
.
.
หลายนาทีผ่านไป
ทิดสมก็บรรลุจุดประสงค์
“ ไปเถิดน้องหญิง ปิดปิดร่างกายของเธอเสียแล้วกลับบ้านเธอกัน”
ประกายยิ้มอย่างอิ่มเอิบ เธอสวมเสื้อผ้า แล้วก้มกราบทิดสมด้วยศรัทธา
เธอเป็นคนเดียวที่รู้ว่า จริงๆแล้ว ทิดสมสึกออกมาเพราะเหตุอันใด
“ท่านยังต้องเจอบททดสอบอีกมาก ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีเหมือนคราวนี้เจ้าค่ะ” เธอยิ้ม
“ขอบใจเธอมากที่เข้าใจฉัน” ทิดสมยิ้ม แววตาอิ่มเอิบ
“ฉันสึกมาก็เพื่อให้โอกาสแก่ความชั่ว เพื่อทดสอบตัวเอง” ทิดสมว่า
“คนดีไม่ใช่คนที่ไม่เคยทำชั่ว แต่หมายถึงคนที่มีโอกาสทำชั่วแล้วไม่ยอมทำ”
ทิดสมนึกถึงคำคมประโยคหนึ่ง ที่บังเอิญเจอในอินเตอร์เน็ตเมื่อสองปีก่อน
.
.
.
.
งานเขียนครั้งนี้ เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ
“ถนนสายนี้...มีตะพาบ” ครับ
เมื่อคืนเขียนไปเขียนมา หลับ ด้วยความเพลีย
ต้องมาเขียนต่อตอนเช้า เอิ้กๆ
ผิดพลาดตกหล่น ขออภัยด้วยนะครับ
อย่าลืมไปโหวตโจทย์กันเด้อ
ตรงนี้
ลงนาม
เป็ดสวรรค์
ปล. หลังจากเล่าเรื่องอินทนนท์จบ จะพักบล็อกยาวครับ
เนื่องจากโจทย์บอกให้เขียนเรื่องขำๆ เราเพื่อนๆบอกว่าไม่ขำ
ผมถือว่าเป็นความผิดและเสียชื่อ
ควรลงโทษด้วยการปิดบล็อกยาว ไม่มีกำหนด
เฮ่ย ไม่ใช่
งานมันชุกครับ เจอกันอีกที กลางเดือนหน้านู้นล่ะน่อ
เดี๋ยวจะเขียนตะพาบอัพไว้ก่อนเลยครับ
สุขสวัสดี
ผู้ติดตามบล็อก : 86 คน [
เล็กว่า..
มันมัน มัน
น่าจะได้อ่านที่บล๊อกคุณก๋าซะมากกว่า
แฮะแฮะ