65. ความเกิดแห่งกองทุกข์ และ ความดับแห่งกองทุกข์ ตอนที่ 6
การปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ 8โดยใช้ ศีล สมาธิ (สมถะ) และ ปัญญา (วิปัสสนา) ร่วมกัน
ต้องปฏิบัติให้เกิดเป็น อธิศีล (ศีลที่ยิ่ง) อธิจิต (จิตที่ยิ่ง) และ อธิปัญญา (ปัญญาที่ยิ่ง)
จึงจะเกิดการเคลื่อนไปตามทาง “อริยมรรคมีองค์ 8” สู่ความดับทุกข์
***************
การปฏิบัติศีล สมาธิ และ ปัญญา เพื่อทำให้เกิดเป็น อธิศีล อธิจิต และ อธิปัญญา
คือการปฏิบัติ ที่มีการกำหนดตั้งศีลให้สูงขึ้นโดยลำดับ โดยใช้อริยมรรคมีองค์ 8 เป็นแนวทางในการกำหนดตั้ง แล้วใช้สมาธิและปัญญาร่วมกัน เพื่อทำให้ศีลเป็นปกติสูงขึ้นโดยลำดับ (อธิศีล)
การปฏิบัติดังกล่าว จะทำให้เกิดจิตที่ยิ่ง หรือ จิตที่มีสมาธิยิ่งขึ้น (อธิจิต) และ จะทำให้เกิดปัญญาในทางธรรม มากยิ่งขึ้น (อธิปัญญา)
***************ในเบื้องต้นพระพุทธองค์ได้ทรงนำเอาบางส่วนของ “อริยมรรคมีองค์ 8” มาบัญญัติไว้ในศีล 5 เพื่อให้ยึดถือปฏิบัติ ให้เป็นปกติ คือ
1. งดเว้นจากการฆ่าสัตว์ (ไม่ฆ่าสัตว์)
2. เจตนางดเว้นจากการลักทรัพย์ (ไม่ลักทรัพย์)
3. เจตนางดเว้นจากการประพฤติผิดในกาม (ไม่ประพฤติผิดในกาม)
4. เจตนางดเว้นจากการพูดเท็จ (ไม่พูดเท็จ)
***************
เมื่อมีศีล 5 เป็นปกติของตนแล้ว
ให้กำหนดตั้งศีลให้สูงขึ้นโดยลำดับ เพื่อใช้ยึดถือปฏิบัติให้เป็นปกติ
โดยใช้อริยมรรคมีองค์ 8 เป็นแนวทางในการกำหนดตั้ง ดังนี้
1. ไม่ประกอบอาชีพที่เป็นมิจฉาอาชีวะ
2. ไม่พูดส่อเสียด (เจตนางดเว้นจากการพูดส่อเสียด)
3. ไม่พูดคำหยาบ (เจตนางดเว้นจากการพูดคำหยาบ)
4. ไม่พูดเพ้อเจ้อ (เจตนางดเว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ)
5. ไม่โลภ (ดำริในการไม่เบียดเบียน)
6. ไม่โกรธ (ดำริในการไม่พยาบาท)
7. ไม่หลงใหลติดใจ และ ไม่หลงไปยึดมั่นถือมั่น ในอารมณ์สุขที่เกิดจาก อุปาทานขันธ์ 5 (ดำริในการออกจากกาม)
***************
มิจฉาอาชีวะ คือ
1. การโกง (กุหนา)
2. การล่อลวง (ลปนา)
3. การตลบตะแลง (เนมิตฺติกตา)
4. การยอมมอบตนในทางผิด (นิปฺเปสิกตา)
5. การเอาลาภต่อลาภ (ลาเภนลาภํนิชิคีสนตา)
***************
[๒๗๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็มิจฉาอาชีวะเป็นไฉน
คือ การโกง การล่อลวง การตลบตะแลง การยอมมอบตนในทางผิด การเอาลาภต่อลาภ
นี้มิจฉาอาชีวะ ฯ{ที่มา: พระไตรปิฎกฉบับหลวง เล่ม ๑๔ มหาจัตตารีสกสูตร ที่ ๗ พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๖ มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ }ชาญ คำพิมูล 
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [