ไปดูจนได้ Happy Birthday แล้วก็เสียน้ำตาจริงๆ

แนวหนังที่แพ้ทางกันมาตลอด...หนังรัก ดูทีไร ไม่ว่าเรื่องไหนน้ำตาซึมทุกครั้ง Happy Birthday จึงเป็นหนังอีกเรื่องที่ประกาศกับตัวเองว่า “ไม่ดู” ยิ่งมีแต่คนบอกว่าหนังดี หนังซึ้ง ยิ่งจะไม่ดูให้เสียน้ำตาแน่ๆ

แต่แล้วเมื่อาทิตย์ที่ผ่านมาคนใจร้าย (ที่ชอบลืมนัดกัน) ก็โทรศัพท์มาบอกว่า “อยากดู Happy Birthday”
“ไม่ค่ะ” คำตอบสั้นๆ ง่าย ชนิดที่ไม่ต้องคิดหลุดออกจากทันที
“ไม่อยากดูเหรอ ไม่ดูก็ได้” น้ำเสียงอ่อยๆ ของคนใจร้ายตอบมาทำเอาใจอ่อนยวบ จนยอมรับปากไป แล้วก็ต้องมานั่งทำใจอยู่หลายชั่วโมงว่าจะต้องดูหนังรัก...

แต่เพราะเราเปลี่ยนที่ดูกะทันหันรอบหนังมี 4 ทุ่ม คนอยากดูเลยคิดหนักว่าจะดูหรือกลับบ้านนอนดี (แบบว่าคุณชายอนามัยนะคะ ต้องนอนอย่างน้อย 5-6 ชม.) ส่วนคนแพ้ทางหนังรักอย่างเราก็ยืนส่งสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์พร้อมด้วยคำพูดชักจูงสุดขีดแบบว่า “พี่ขาไปหาอะไรทานแล้วแยกย้ายกันกลับบ้านนอนเถอะนะคะ พรุ่งนี้มีประชุมเช้าไม่ใช่เหรอ” แล้วก็ได้ตามคำขอค่ะ คืนนั้นกลับบ้านด้วยอาการดีใจจนออกนอกหน้าที่ไม่ต้องดูหนังรัก ^-^

แต่ก็อีกนั่นแหละค่ะ รุ่งขึ้นความรู้สึกผิดวิ่งตามทันที่ทำให้คนอดดูหนัง ไม่ใช่เพราะรอบหนังดึกหรอกน่าจะเพราะอาการงอแงแล้วก็สีหน้าที่ต้องจำใจดู พี่เขาก็เลยไม่อยากฝืนใจเรามากกว่า คิดไปคิดมา เห็นแก่ตัวแฮะเรา ทีหนังเรื่องที่เขาไม่อยากดู เขายังไปดูเป็นเพื่อนเราเลย (หลายเรื่องด้วย) เลยรีบส่งข้อความไปชวนดูหนัง

เมื่อคืนเลยได้ดูรอบสามทุ่มครึ่งค่ะ...หนังดี สวย ซึ้ง กินใจ และไม่พลาดน้ำตาไหลให้ได้ซบไหล่คนข้างๆ ไม่ซบธรรมดาด้วยนะแทบจะซุกหน้าให้หายไปจากหน้าจอหนังเลย (อยากเดินออกนอกโรงแต่ไม่กล้าค่ะ เพราะดึกแล้วก็ทั้งโรงมีดูกันอยู่แค่ 4 คนอ่ะ) หนังก็นะคะซึ้งได้แม้วินาทีสุดท้ายจริงๆ หนังจบเลยได้เห็นคนข้างๆ หัวเราะชอบใจที่เห็นเราอ่อนไหวง่าย (เกินไป)

“ห้ามบอกว่าหนังไม่ดีเด็ดขาดนะคะ” เสียงพูดเน้นทีละคำ ทำเอาคุณพี่หัวเราะเสียงดังก่อนจะบอกว่า “สนุกคร้าบ” ด้วยน้ำเสียงร่าเริง ทำเอาสงสัยว่าที่สนุกนี่หนังหรือสนุกที่ได้เห็นเราร้องไห้กันแน่ กลับถึงบ้านความรู้สึกผิดหายไปแล้วแต่อยากเขกหัวตัวเองแทนที่ยอมเขาซะทุกเรื่อง...ตั้งปณิธานก่อนนอนรอบที่ร้อยแปด ต่อไปนี้จะไม่ใจอ่อนอีกแล้ว

Create Date : 15 มกราคม 2552 Last Update : 15 มกราคม 2552 13:36:37 น. Counter : 718 Pageviews.		5 comments
Share Tweet