BlogGang.com : : อาจารย์สุวิมล : เชิญชวนไปทำบุญที่วัดพระบาทน้ำพุ ค่ะ

คืนกำไรให้ชีวิต เพื่อพิชิตไปในโลกกว้าง

ตุลาคม 2562

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

1 ตุลาคม 2562

เชิญชวนไปทำบุญที่วัดพระบาทน้ำพุ ค่ะ

เชิญชวนไปทำบุญที่วัดพระบาทน้ำพุ ค่ะ

  เชิญชวนไปทำบุญที่วัดพระบาทน้ำพุ ค่ะ

ก่อนเดือน สิงหาคม อันเป็นเดือนเกิดของฉัน อี๊ด โทรศัพท์คุยกับฉัน
ปรารภว่า อยากไปทำบุญที่ วัดพระบาทน้ำพุ
และชวนฉันไปทำบุญในครั้งนี้ด้วย ฉันรู้สึกดีใจ เพราะเคยคิดจะไปทำ
บุญที่วัดนี้อยู่แล้วเหมือนกัน ก็โชคดีจะได้ไป
ทำบุญตรงวันคล้ายวันเกิดของฉันด้วย ซึ่งน้อยครั้งนักที่จะได้ทำบุญ
ตรงกับวันจริง ๆ สักปี ปีนี้จึงถือว่าฉันโชคดีที่อี๊ดมาชวน
ก่อนอื่น เรามาทราบประวัติความเป็นมาของวัดพระบาทน้ำพุกันก่อน
ว่า มีความเป็นมาอย่างไร นะคะ

ฉันเชื่อว่า น้อยคนนัก ที่จะไม่รู้จัก วัดพระบาทน้ำพุ เพราะเป็นวัดที่มี
เจ้าอาวาสที่มีจิตเมตตาสูงต่อผู้ป่วยที่เป็นโรคเอดส์
โรคที่ยังไม่มียาใด ๆ จะรักษาให้หายขาดได้ และในสังคม บางครั้ง
ก็โหดร้ายกับผู้ป่วยด้วยโรคนี้ ด้วยเหตุยากจน
ญาติไม่สามารถให้การดูแลได้ ชิวิตบั้นปลายจึงมาขอฝากไว้ที่วัด
พระบาทน้ำพุแห่งนี้ ค่ะ

วัดพระบาทน้ำพุ หรือมีชื่อเต็มว่า วัดพระบาทประทานพร ตั้งอยู่ที่
เชิงเขาน้ำพุ อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี
มีเจ้าอาวาส คือ พระราชวิสุทธิประชานาถ หรือที่เราเรียกว่า หลวงพ่อ
อลงกต ผู้มีจิตเมตตา เป็นที่พึ่งของคนที่
ไม่มีที่พึ่ง สมกับ สมณศักดิ์ของท่าน (ประชานาถ ) ท่านเป็นผู้ตั้ง
โครงการธรรมรักษ์ นิเวศน์" จัดตั้งเป็นมูลนิธิธรรมรักษ์
เพื่อเป็นที่พักฟื้นและรักษาผู้ป่วยที่เป็นโรคเอดส์ ระยะสุดท้าย ซึ่ง
อาจจะกล่าวได้ว่า ใหญ่ที่สุดในโลกก็ว่าได้ ค่ะ
วัดแห่งนี้เริ่มรับรักษาและพักฟื้นแก่ผู้ติดเชื้อและผู้ป่วยโรคเอดส์ครั้ง
แรก เมื่อปี พ.ศ. 2535 ต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน
การรับรักษาในวัด แบ่งเป็นสองส่วน
ส่วนแรก รับดูแลรักษาผู้ติดเชื้อและผู้ป่วยโรคเอดส์ทั่วไปที่มาจากทั่ว
ประเทศ ส่วนที่ สอง รับอุปการะ เด็กกำพร้า
ที่ได้รับผลกระทบจากบิดามารดาที่เป็นโรคเอดส์ ทั้งสองส่วนนี้อยู่ใน
การดูแลของวัด ประมาณ 2,000 คน เป็นเด็ก
ประมาณ 1,300 คน แต่ละเดือนมีค่าใช้จ่ายประมาณ 4 ล้านบาท เป็น
ค่าใช้จ่ายเรื่องของอาหาร ยารักษาโรค
ค่าบริหารจัดการภายในวัดและค่าเผาศพ ตลอดจนค่าขนมให้คนป่วย
สัปดาห์ละ 100 บาท โดยหลวงพ่อคิดว่า
ผู้ป่วย นอกจากจะได้รับอาหาร จากทางวัด บางครั้งก็เป็นธรรมดาของ
คนเราอาจจะอยากทานขนม หรือน้ำอัดลมที่ตนชอบบ้าง
ท่านเจ้าอาวาส จึงจัดสรรเงินให้คนป่วย สัปดาห์ละ 100 บาท ด้วย ค่ะ

ปัจจุบัน ทางวัดได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลเดือนละ หนึ่งแสนบาท
ส่วนที่เหลือเป็นการบริจาคจากผู้มีจิตศรัทธา
ที่ต้องการช่วยเหลือ ส่วนยาต้านไวรัสเอดส์และค่าช่วยเหลือเหล่า
อาสาสมัคร ได้รับการสนับสนุนจากต่างประเทศ
วัดพระบาทน้ำพุ เคยพบวิกฤตเรื่องค่าใช้จ่าย เมื่อปี 40 และ 49 เนื่อง
มาจากสภาวะเศรษฐกิจและภาวะน้ำมันแพง
ซึ่งเป็นผลกระทบให้ผู้บริจาคและช่วยเหลือวัดลดลงไปมาก
แต่หลวงพ่ออลงกต ก็สามารถแก้ไขวิกฤตนี้ให้ผ่านพ้นไปด้วยดี ด้วย
การประชาสัมพันธ์ข่าวทั้งในและต่างประเทศ
ทำให้ปัจจุบันนี้ ไม่ต้องปิดตัว ปิดการช่วยเหลือคนป่วยโรคเอดส์
เหมือนดังข่าวที่ลือกันและลงสื่อต่าง ๆ อยู่พักหนึ่ง ค่ะ

ประตูทางเข้าวัดพระบาทน้ำพุ ค่ะ

วันที่ 6 สิงหาคม เช้านี้ ฉันไปใส่บาตรพระจิ๊บที่มารับบาตรแถวบ้าน
ฉันเป็นประจำ มีเครื่องไทยธรรมชุดเล็กใส่บาตรด้วย
บอกท่านว่า วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิด ท่านก็สวดให้พรยาวกว่าปรกติ
ได้รับพรแล้วก็กลับบ้าน พักใหญ่ อี๊ดก็มารับฉัน
ตามที่นัดไว้ มีตี่ มาด้วยอีกคน เป็น 3 คน ที่จะไปทำบุญที่วัดพระบาท
น้ำพุ โดย ฉัน ทัศน์ อี๊ด เยาว์ ได้ร่วมกันซื้อขนมปังไส้สับปะรด
ซึ่งอี๊ดบอกว่า เคยพบหลวงพ่อ อลงกต และถามท่านว่า ทางวัดยัง
ขาดและต้องการอะไรบ้าง หลวงพ่อบอกว่า
ถ้าจะไปบริจาค ก็ซื้อขนมปังปิ๊บ ซึ่งคิดว่า ก็คงต้องการเป็นพวกขนม
จะได้ไปให้เด็กกำพร้าซึ่งมีจำนวนไม่น้อย
พอดี ทัศน์เขารู้จักร้านขายส่งขนมปังปิ๊บหลาย ๆ อย่าง เช่นไส้สับปะรด
ขนมปัง เอ บี ซี ขนมขาไก่ เราสั่งซื้อกัน 4 ปี๊บใหญ่
ซื้อที่รองซับที่นอนสำหรับคนป่วยติดเตียงอีกลังใหญ่ ประมาณพันบาท
เพื่อนบ้านของทัศน์ซื้อขนมกล่องเล็กกล่องน้อย
อีกถุงใหญ่ มีปลาหวานของเราหุ้นกันอีก ถุงใหญ่ เชื่อว่า เด็ก ๆ คง
ต้องชอบแน่นอน ค่ะ ส่วนอี๊ดซื้อข้าวสาร
เพิ่มอีก น่าจะ 15 หรือ 30 กิโล ฉันก็ไม่ได้ถาม เพราะเป็นของส่วนตัว
นอกจากนี้ ยังมีปลากระป๋องอีกลังหนึ่งค่ะ
พวกเราช่วยกันขนของที่จะไปบริจาคขึ้นรถของอี๊ด ซึ่งวันนี้นำรถคัน
ใหญ่ของสามีมาเพราะมีของบริจาคมากพอควร

เราออกจากบ้านไปประมาณ 8 โมงเศษ ๆ ขับรถไปตามจีพีเอส มัน
บอก ระหว่างทาง ก็คุยกันไปเพลิน ๆ

เซลฟี่ โดยฝีมือของ ตี่ ระหว่างขับรถไปวัดพุคำ ค่ะ

น่าจะประมาณเที่ยง เราก็หาวัดพระบาทน้ำพุพบแล้ว ภายในวัดกว้าง
ขวางมากทีเดียว ก่อนเราไปถึง ก็มีผู้มาบริจาคสิ่งของ
เช่นกัน มีเจ้าหน้าที่ คอยให้การต้อนรับและตรวจพร้อมบันทึกสิ่งของ
ที่คนนำมาบริจาค แล้วก็จดให้เราเพื่อไปรับใบอนุโมทนา

เจ้าหน้าที่ที่มาช่วยรับสิ่งของ มีน้ำใจ ช่วยถ่ายรูปให้พวกเราและ
สิ่งของที่เรานำมาบริจาค ค่ะ
พวกเราได้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่ที่ทำงานถึงสิ่งของที่คนนำมาบริจาค
จัดแบ่งส่วนกันอย่างไร บริจาคเงินได้ที่ตึกไหน
พวกเราเดินชมบริเวณรอบ ๆ เต๊นท์ที่รับสิ่งของที่คนมาบริจาค ซึ่งมี
เป็นจำนวนมาก ทั้งข้าวสาร น้ำดื่ม ของแห้ง
ไวไว มาม่า เต็มเต๊นท์ไปหมดเลย น่าเสียดายว่า วันนี้ เราไม่ได้พบ
เจ้าอาวาสเพื่อนมัสการท่าน เพราะท่านไปออกรายการ
เจ้าหน้าที่บอกว่า ส่วนใหญ่ท่านจะอยู่ช่วงเสาร์ อาทิตย์ ค่ะ พวกเรา
เดินดูในเต๊นท์ ซึ่งมีของบริจาคมากมาย มีรูปของ
หลวงพ่อ อลงกรตด้วยค่ะ พวกเราไม่มีโอกาสได้พบตัวจริงของท่าน
ก็เลยถ่ายรูปกับภาพของท่านแทนค่ะ

ถ่ายรูปกับหลวงพ่ออลงกตไว้เป็นที่ระลึก ค่ะ

หลังจากที่ได้ส่งสิ่งของที่พวกเรานำมาบริจาคเรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่
ก็ได้เขียนลงบนกระดาษใบเล็ก ๆ ว่า เรานำสิ่งของอะไร
มาบริจาคบ้าง แล้วนำใบกระดาษนั้น ไปที่สำนักงาน เพื่อให้เจ้าหน้าที่
เขียนใบอนุโมทนาบัตรให้ตามระเบียบของที่นี่
ฉันบริจาคเงินสดไปอีก 1,000 บาท เยาว์ฝากทำบุญ 1,000 บาท
จ๋า ทำบุญ 500 บาท ทัศน์ก็ฝากทำบุญเหมือนกัน
ใบเสร็จนำไปให้เขาแล้ว เลยจำไม่ได้ว่า ทำบุญเท่าไหร่

มาที่สำนักงานเพื่อบริจาคเงินสด ค่ะ

รับใบอนุโมทนาจากสำนักงานที่ทำหน้าที่รับเงินบริจาค ค่ะ

หลังจากบริจาคเสร็จเรียบร้อยกันแล้ว พวกเราก็เดินดูรอบ ๆ วัดสักพัก
ไม่ได้เดินชมสถานที่พักฟื้นคนป่วยหรอก
เวลาไม่อำนวยนัก เลยได้รูปบริเวณที่เราออกจากสำนักงานเพียงรูป
สองรูป เท่านั้น ค่ะ

เจ้าหน้าที่ที่แถวสำนักงานถ่ายหมู่ให้พวกเรา ค่ะ

บันไดนาคนี้ ด้านบนน่าจะมีพระพุทธรูปให้สักการบูชา แต่พวกเรา
ไม่ได้เดินขึ้นไปหรอกค่ะ บ่ายโมงกว่าแล้ว

หลังจากถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ทำบุญ บริจาคกัน อิ่มบุญแล้ว พวกเราก็
ออกจากวัดไป ขับรถออกจากวัด แต่ไม่ได้
ไปทางเก่า คราวนี้เลยหลงทาง เปิด จีพีเอส มันพาออกไปทางไหน
ก็ไม่รู้ แถมไม่เชื่อมัน เพราะเห็นป้ายชี้ว่าไปกรุงเทพฯ
ก็เลี้ยวตามป้าย ทั้ง ๆ ที่ จีพีเอส ให้วิ่งตรงไป คราวนี้ เลยยิงยาวไป
เรื่อย ๆ ชักไม่แน่ใจ เลยต้องจอดรถเพื่อถาม
ชาวบ้าน ได้ความว่าทางที่เราเลี้ยวตามป้ายชี้ เป็นทางเก่า ไม่ค่อยมี
คนใช้อะไรประมาณนัั้น บ่ายสามแล้ว วันนั้น ท้องหิวมาก
เลย เพราะเลยเวลามื้อเที่ยงมานานมาก เราขับรถย้อนกลับมาทางเก่า
ที่ จีพีเอส บอกไว้แต่ต้น ในที่สุดก็ออกสู่ถนน
สายเมนหลักได้แล้ว ขับไปอีกไกลพอสมควรก็เจอปั้นน้ำมันและมีร้าน
อาหารแพงลอยขายอยู่ จอดกินกันเลย
อร่อยหรือไม่ ก็เสี่ยงดวงเอาแล้วแหละ ค่ะ โต๊ะตั้งกลางแจ้ง มีขาย
อาหารตามสั่ง ฉันสั่งสุกี้ทะเล อี๊ด สั่งผักไท
ส่วน ตี่ สั่งราดหน้า คนขายน่าจะเป็นสามีภรรยากันและน่าจะต่างด้าว
ด้วย พูดไทยไม่ค่อยชัดเจน ภรรยาเป็นคน
ทำอาหาร สามีช่วยเสริฟ อาหารมารวดเร็วทันใจกับความหิวได้เป็น
อย่างดีทีเดียว รสชาติก็พอใช้ได้หรือเป็นเพราะความหิว
อิ่มบุญเสร็จ ตอนนี้ก็อิ่มท้องแล้ว จ้ะ อี๊ด ขับรถต่อไป กว่าพวกเรา
จะเข้ากรุงเทพฯ ก็ประมาณ 1 ทุ่ม น่าจะได้
อี๊ดส่งฉันถึงบ้านแล้ว ฉันขอบใจอี๊ดที่ชวนไปทำบุญครั้งนี้ ได้ทำบุญ
ในวันคล้ายวันเกิดที่ตรงวัน ก็สุขใจดี
ได้ไปเห็นวัดที่มีเจ้าอาวาสทำงานให้กับสังคม ช่วยเหลือผู้ที่เจ็บไข้
ได้ป่วย โดยไม่ได้รังเกียจผู้ป่วย ไม่ย่อท้อ
ต่อความเหน็ดเหนื่อยในการช่วยเหลือคนเจ็บป่วยเหล่านี้ ต้องนับว่า
เป็นผู้เสียสละเพื่อช่วยเหลือสังคมมาก ๆ
ฉันจึงคิดว่า เป็นวัดที่สมควรที่เราจะไปทำบุญไปบริจาค เพื่อสมทบทุน
ให้ท่านเจ้าอาวาสอลงกตมีเงินทุนในการช่วยเหลือ
คนเจ็บไข้ได้ป่วย ได้ตลอดไป   ฉันขอเชิญชวน เพื่อนชาวบล็อกและ
ผู้อ่านที่ได้เข้ามาอ่านบล็อกนี้ ถ้าต้องการทำบุญ
ก็ขอเชิญชวนมาทำบุญที่วัดนี้ได้ นะคะ ขอเชิญชวนทุกคน ค่ะ

Create Date : 01 ตุลาคม 2562

Last Update : 3 ตุลาคม 2562 21:38:16 น.

34 comments

Counter : 2060 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณกะว่าก๋า, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณRananrin, คุณtoor36, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณเริงฤดีนะ, คุณชีริว, คุณnewyorknurse, คุณJinnyTent, คุณkae+aoe, คุณmariabamboo, คุณThe Kop Civil, คุณtuk-tuk@korat

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

อนุโมทนาบุญครับ
อ่านข้อมูลที่อาจารย์เขียนไว้
ก็๋ทำให้อึ้งไปครับ
ค่าใช้จ่ายของทางวัดนั้นสูงมากจริงๆ
คนป่วยเยอะมาก
เดือนนึงใช้จ่าย 4 ล้านบาท
แต่ทางรัฐช่วยเดือนละ 1 แสน.....

ผมมองกลับกันเลยนะครับ
สมมติว่าทางวัดช่วยเหลือไม่ไหวแล้ว
ปิดตัวโครงการนี้ไป
ผู้ป่วย 2 พันคนนี้จะอยู่ที่ไหน
และจะกลายเป็นปัญหาสังคมขนาดไหน
รัฐจะต้องรับภาระค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นอีกมากเพียงใด ?

หลวงพ่อเพิ่งประสบอุบัติเหตุรถยนต์
ดีที่ท่านไม่เป็นไรมากนะครับ