1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
อยากบอกเล่าเรื่องราวดี ๆ ให้ทราบ ค่ะ
อยากบอกเล่าเรื่องราวดี ๆ ให้ทราบ ค่ะ เมื่อฉันได้พบเจอสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต ฉันชอบนำเรื่องราวที่พบเจอนั้นมาบันทึกหรือเขียนเผยแพร่ แบ่งปันให้คนอื่น ๆ ได้รับรู้ ได้เห็นสิ่งดี ๆ เหล่านั้น เพื่อนำไปเป็นแบบอย่างหรือเป็นข้อคิด หรือ....ก็สุดแท้แต่ผู้อ่าน อ่านแล้วจะได้อะไรจากการอ่าน เรื่องนั้น ๆ ไป เพราะการอ่านเรื่องใด ก็ตาม ผู้อ่านย่อมจะต้องได้แง่คิดอะไรบางอย่างที่ผู้เขียนมักจะสอดแทรกไว้ในงานเขียนของเขาเสมอ งานเขียนในครั้งนี้ เกิดขึ้น เพราะฉันได้รับเชิญจากลูกศิษย์ที่ชื่อ จิราพร โดยโทรศัพท์มาเชิญ ไปรับการรดน้ำดำหัวและพบปะสังสรรค์กับพวกเขา ม.1 รุ่นแรก ที่ห้องอาหารเสวย พระราม 3 โดยจะจัดงานในวันอาทิตย์ที่ 16 เมษายน 60 ซึ่งพอดีฉันว่างไม่มีนัดกับเพื่อนหรือลูกศิษย์กลุ่มอื่น ฉันรับปากกับลูกศิษย์ที่โทรศัพท์มาเชิญ ว่า ยินดีและเต็มใจที่จะไปร่วมงานครั้งนี้ ค่ะ ก่อนวันงาน คือ วันที่ 15 เมษายน ฮก โทรมาแจ้งข่าวว่า พรุ่งนี้พวกครู อาจารย์ที่ได้รับเชิญ ให้มารวมกันที่โรงเรียน จะมีรถของลูกศิษย์มารอรับที่โรงเรียน ฉันงง อยู่เหมือนกัน เพราะ ฮก คนละรุ่นกับกลุ่ม ม.1 รุ่นแรกถึง 8 ปี เลยถามว่า เรื่องเป็นอย่างไร ฮกเล่าให้ฟังว่า เขาได้รับเกียรติจากพี่ ๆ ให้เป็นผู้ประสานงานกับครูอาจารย์ที่จะไปร่วมงาน วันที่ 16 แต่งตัวเสร็จแล้ว โทรศัพท์ถึง ฮก ว่าถึงโรงเรียนหรือยัง เขาก็ไม่ได้รับสาย เลยต้องโทรศัพท์หาเจน ซึ่งอยู่ในกลุ่ม ม.1 ด้วยว่า งานนี้ เขาไปหรือเปล่า เพื่อยืนยันว่า จัดงานแน่ กลัวไปเก้อ เพราะว่า โทรมาเชิญเสร็จแล้วก็เงียบหาย ให้รุ่นน้องประสานงาน ประกอบกับไปร่วมงานเป็นครั้งแรก รุ่นนี้ ก็สอนเพียง 3 ห้อง ไม่รู้จักนิสัยใจคอกันเลย เพราะจบแล้ว แทบจะไม่เคยพบหน้าพบตากันเลย มีพบหน้าพบตาบ้าง ก็คือ ห้อง 9 เพราะเป็นครูที่ปรึกษาของห้องนี้ และมีลายน์กลุ่มของห้อง 9 อยู่ด้วย นี่เป็นความในใจของฉัน สักพัก ฮก ก็โทรเข้ามือถือ บอกว่า เปิดมือถือเป็นระบบสั่น เลยไม่ได้ยิน ฉันเลยถามว่า เขาถึงโรงเรียนหรือยัง เขาว่า ใกล้ถึงแล้วอยู่บนรถไฟฟ้าอ่อนนุช ฉันจึงออกจากบ้าน นั่งมอเตอร์ไซด์ ออกไปที่ปากซอยทองหล่อ ขึ้นไฟฟ้าไปลงที่เอกมัย เขานัดกันเวลา 16.00น. ฉันไปตรงเวลา เสมอ เดินเข้าวัดไปเจอ พี่เอม เออ! ใจชื้น ห้าห้า เดินเข้าโรงเรียนไป พร้อมพี่เอม โห! เจอ พี่ศรี พี่ปาณี พี่อวย พี่ปู่ พี่บุญมาก พี่ปู่ถามทันทีว่า ทำไมวันที่ 13 กลุ่ม สานรักธาตุทอง จัดรดน้ำดำหัว ที่ ร้านส้มตำ ศรีนครินทร์ ทำไมไม่ไป ไปเที่ยวเมืองนอกเหรอ ฉันได้แต่ตอบยิ้ม ๆ ว่า ก็เขาไม่ได้เชิญ นี่จ๊ะ จะไปได้อย่างไร ห้าห้า แต่เรื่องนี้ ฉันได้ข่าวมาว่า ในลายน์กลุ่มใหญ่ของกลุ่ม ธาตุทองสานรัก มีคนถามหาเบอร์โทรของฉันเหมือนกัน แต่ไม่มีคนตอบ ห้า ห้า ฉันก็เฉย ๆ เพราะกลุ่มนี้ ฉันก็สอนแค่ ม.ต้นเพียง 3 ห้อง ไปต่อ ม.ปลาย ก็ไม่ได้สอน พวกเขาคงจะไม่สนิทสนมพอที่จะจำเบอร์โทรของฉัน ซึ่งที่จริง ฉันก็ได้รับเชิญไปในครั้งแรกและครั้งที่ 2 ที่พวกเขาริเริ่มจัดแล้วน่ะนะ แต่อย่างที่ฉันคิดแหละ ฉันสอนน้อยห้อง ความสนิท ความผูกพันอาจจะมีน้อย เลยจำเบอร์โทรของฉันไม่ได้ นั่นเอง อิอิ ตอนมาถึงโรงเรียนที่นัด ฉันเห็นลูกศิษย์ สองคน หญิง 1 ชาย 1 เขาไหว้ฉันอย่างนอบน้อม ภายหลังฉันได้รัูจักเขาทั้งสอง หญิง คือ ชื่อ ชมชื่น ชาย ชื่อ บุญรอด ทั้งคู่เป็นคนน่ารัก เมื่อครูอาจารย์มากันครบแล้ว บุญรอดและชมชื่น ก็เชิญพวกเราขึ้นรถของพวกเขา ฉัน พี่อวย พี่เอม มารถคันของชมชื่น ส่วนคนที่เหลือ ไปรถของบุญรอด ซึ่งรถคันใหญ่กว่า จุ คนได้มากกว่าคันของชมชื่น ชมพาพวกเราออกทางพระราม 4 ขับไปที่ร้านอาหาร เสวย น่าจะประมาณครึ่งชั่วโมงเศษ ๆ ก็มาถึงที่ห้องอาหารเสวย ที่หน้าห้องอาหาร มีลูกศิษย์รออยู่ น่าจะประมาณ 3-4 คน ซึ่งน่าจะเป็นฝ่ายต้อนรับ ฉันจำ ฉายสว่างได้คนเดียว เพราะฉาย เป็นพี่สาวของส้ม ซึ่งเป็นลูกศิษย์ประจำชั้นปี 33 ของฉัน นั่นเอง พวกเขาสวัสดี และพาพวกเรา เข้าไปในงาน นั่งโต๊ะที่จัดไว้ให้พวกครูที่ได้รับเชิญ นั่ง กลุ่มแรกที่มารถของบุญรอดมาก่อนพวกเราแล้ว งานจัดที่ห้องเป็นส่วนตัวเป็นลักษณะโต๊ะจีน อาหารตามแต่จะสั่งมาตามใจชอบ ตอนที่ฉันมาถึงงานแล้ว มีลูกศิษย์มากันมากพอสมควร ประเมินคร่าว ๆ น่าจะประมาณ 20 คน เห็นจะได้ ทุกคนเห็นพวกครูเดินเข้ามาพร้อมกับฝ่ายต้อนรับ ก็เข้ามา สวัสดีครูอาจารย์ทุกคน ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แจ่มใส พร้อมกับคล้องมาลัยกล้วยไม้ให้ครูอาจารย์ แต่ละคนด้วย ในจำนวนที่มาสวัสดี ฉันจำได้อีก 2 คน เพราะเป็นเพื่อนในเฟส คือ เผด็จ(น้องชาย ป๋าลอ) และ ประชา น่วมเกตุ เจ้าประชานี่ ช่างพูด ช่างเย้าแหย่ ทำให้บรรยากาศในงานครึกครื้น ทำท่าล้อเลียน พี่ออ หยิกพุงตอนสมัยเป็นนักเรียน ทำให้ทุกคนขบขัน เพิ่งเห็นตัวจริงวันนี้ ส่วนเจ้าเผด็จเรียบร้อย ดูนอบน้อม สุขุม ไม่ช่างพูดนัก บุคลิกต่างกันไป พิธีกรวันนี้ คือ จิราพรและสถิตย์ รับลูก ส่งลูกกันไป เพื่อให้งานสนุกสนาน ไม่กร่อย พี่อวยแยกไปอยู่โต๊ะของลูกศิษย์คนเดียว สักพักใหญ่ ๆ พี่ออ กับ นุสรณ์ ก็มาอีก 2 คน พี่ออ คงจะเอารถมาและแวะรับนุสรณ์ตามที่นัดไว้ นุสรณ์ถามฉันว่า มาอย่างไร อิอิ ก็ลูกศิษย์มารับซิจํะ เรื่องถนนหนทาง ฉันไม่มีความสามารถเลยจริง ๆ ไปงานไหน ลูกศิษย์ก็น่ารักเหลือเกิน มารับมาส่งตลอด ถ้าจัดที่โรงเรียน ลูกศิษย์ลูกหาก็ไม่ต้องลำบาก เพราะบ้านกับโรงเรียนใกล้กัน ห้าห้า ประมาณสัก 17.30 น. อาหารก็เริ่มทยอยมาที่โต๊ะ ครู เด็กเสิร์ฟ มาเสิร์ฟอาหาร เครื่องดื่ม มาชมบรรยากาศของงาน ค่ะ ลูกศิษย์มาต้อนรับครู อาจารย์และจูงเข้าสู่ห้องจัดงาน (ชราภาพกันแล้ว นั่นเอง ) อิอิ พิธีกร เริ่มดำเนินงาน ครู อาจารย์เริ่มทานอาหารเพราะท้องหิวแล้ว ห้าห้า อาหารน่าจะมี 6-7 อย่างนะ ถ้าจำไม่ผิด ฉันถ่ายรูปมาประกอบอ้างอิงด้วย ค่ะ ที่เห็นนี่ น่าจะยำสามกรอบ อีกจานผัดเผ็ดอะไร จำไม่ได้แล้ว อิอิ รู้แต่ว่า เผ็ดมากเหมือนกัน ห้าห้า จานนี้ข้าวผัดปู จ้ะ รสชาติอร่อย น้ำมันไม่เยิ้ม ไม่แฉะ ข้าวเรียงเป็นเม็ด ๆ ดี ฉันทานไปประมาณ 3 ช้อน หม้อนี้ ต้มยำทะเล จ้ะ รสชาติใช้ได้ ที่เห็นเหลืออยู่ในชามนั้น คือกระเพาะปลา จ้ะ ถ่ายไม่ทัน ตักทานกันไปแล้ว ห้าห้า นอกจากนี้ พี่ออ ก็มีการสั่งเพิ่ม คือ ข้าว กับ เนื้อปูผัดผงกระหรี่ใส่ไข่ด้วย จานนี้ดูค่อนข้างเละ หน้าตาไม่ค่อยน่าทาน ห้าห้า รสชาติ ก็ธรรมดา ๆ พี่เอม ตักให้ฉันชิมไป 1 ช้อน อิอิ ขอแทรกรูปถ่ายระหว่างงานสังสรรค์ ค่ะ รับประทานอาหารกันก่อน ค่ะ เด็ก ๆ ก็รับประทานอาหารเช่นกัน หิวแล้ว นะเนี่ย พิธีกร พูดบ้าง มีการร้องเพลงกันบ้าง เพื่อเพิ่มบรรยากาศให้ครึกครื้น เริ่มอิ่มกันแล้ว ค่ะ เวลาดำเนินไปในการทานอาหารมื้อเย็นผ่านไปสัก ครึ่งชั่วโมงได้ พิธีกรก็ดำเนินการไป ให้เพื่อน ๆ แต่ละคนแนะนำตัวเอง เกี่ยวกับชื่อ ห้องที่เรียน ว่ามาจากห้องอะไร ปัจจุบัน ทำงานอาชีพอะไร เหล่านี้เป็นต้น ฉันก็ได้ถ่ายรูปพวกเขาที่แนะนำตัวไว้แต่จำชื่อเขาไม่ได้ทุกคน (หลังจากที่ บุญรอดส่งรูปจัดงานมาให้ฉันแล้ว เลยให้เขาใส่ชื่อไว้ที่ใต้รูปของแต่ละคน) ต่อไป ถ้ามีการจัดงานอีก และเจอพวกเขา ฉันคงจำได้หมดแหละนะ ห้าห้า มาชมการแนะนำตัวของพวกเขาค่ะ คนนี้ฉันจำง่าย เพราะชื่อแปลก ชื่อ สุทธิรักษ์ เท่าที่จำได้ตอนแนะนำตัว หน้าที่การงานดี คือผู้จัดการ เกี่ยวกับการจำหน่ายรถยนตร์ ชื่อเล่นว่า แป๊ะ ค่อนข้างเงียบ ยิ้มอย่างเดียวเป็นส่วนใหญ่ คนนี้ ฉันจำได้แม่น เพราะเป็นพี่สาวของ ส้ม ลูกศิษย์ประจำชั้นของฉัน ฉายสว่าง ชื่อแปลกดี เนาะ ทำงานที่ ทีโอที จำผิดก็ทักท้วงมาได้นะ ชื่อ บุญรอด สุดเสน่ห์ เป็นผู้ไปรับและส่งครู อาจารย์ ที่มางานครั้งนี้ คิดว่า น่าจะเป็นผู้มีบทบาท ร่ว มแรงร่วมใจในการจัดกิจกรรม พบปะสังสรรค์และรดน้ำดำหัว ครู อาจารย์ในครั้งนี้มากพอสมควร ชมชื่น จ้ะ อาชีพ ทำงานธนาคาร น่าจะอยุธยา นะ อยู่สำนักงานใหญ่ เป็นผู้มารับครู อาจารย์ ที่โรงเรียนและส่งฉันตอนขากลับถึงบ้านเลย เป็นคนอัธยาศัยดี ได้คุยเยอะหน่อย เพราะมาส่งฉัน ถึงบ้าน เลยรู้ว่า เขาเคยอยู่ที่ซอยแสนสบาย ซอยเดียวกับฉัน การไปส่งฉันครั้งนี้ จึงเป็นเรื่องจิ๊บ ๆ ห้า ห้า ลอย ทองเกิด จ้ะ ชื่อแปลกดีอีกคน ดูเรียบร้อย เขาอ่อนน้อมมาก ถึงกับก้มลงกราบฉันและอ.วีระด้วย ฉันต้องรีบรับมือเขาไว้ เกรงใจ ซาบซึ้งที่เขาเคารพเรามากขนาดนั้น ขอให้ชีวิตเจริญ ๆ เถอะจ้ะ นุจรี คนนี้ ก็น่าจะทำงานที่ ทีโอที ถ้าจำไม่ผิดนะ ห้าห้า เป็นคนน่าจะอารมณ์ดี ร้องเพลงเพราะด้วย ชอบร้องเพลง มาชมลีลาร้องเพลงอีกภาพของเธอ จ้ะ ลีลาการร้องเพลงของเธอ นุจรี คนนี้ คือ สถิตย์ จ้ะ พิธีกร ร่วมกับ จิราพร รับลูก ส่งลูก กันอย่างครึกครื้น และเข้าคู่กับ ประชา ในการเย้าแหย่ พี่เอมและพี่ออ ถึงเรื่องราวในอดีตที่เคยถูกทำโทษ ทำให้รำลึกถึงความหลัง ปัจจุบัน เขาบอกว่า กรรมตามสนองเขา เพราะเขามีอาชีพครู จึงรู้ถึงความลำบากของครูเป็นอย่างดี ห้าห้า เผด็จ วงศ์กวิน น้องชายป๋าลอ ฉันกับเขาเป็นเพื่อนทางเฟสมาก่อน แต่เพิ่งเคยเจอตัวจริง ครั้งนี้ สุขุม ท่าทางเยือกเย็น เหมือน ป๋าลอ มีอาชีพเป็นกิจการของตนเอง คือ รับเหมา เรื่อง ไฟฟ้า เขาถ่อมตัวว่า เป็นกิจการเล็ก ๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมายนัก เธอชื่อ จิราพร เป็นคนโทรศัพท์มาเชิญฉันมาร่วมงานครั้งนี้ นิสัยคล่องแคล่ว ว่องไว น่าจะเป็นผู้นำทีมจัดกิจกรรมครั้งนี้ ปัจจุบัน นี้ มีอาชีพ เป็นครู เช่นเดียวกับสถิตย์ ประชา น่วมเกตุ ตัวสีสันของงานครั้งนี้ เย้าแหย่ พี่ออ พี่เอม ตลอด สนุกสนาน อาชีพปัจจุบัน ทำงานธนาคาร น่าจะอยู่ฝ่ายสินเชื่อนะ อิอิ ชื่อ วิเชียร จ้ะ จำได้ว่า ตอนที่เขาเล่าเรื่อง คุยถึงตอนไปเที่ยวที่ประเทศ ออสเตรเลีย มณเฑียร เพื่อนของเขาที่อยู่ห้อง 6 ให้การต้อนรับเขาเป็นอย่างดียิ่ง แต่จำอาชีพเขาไม่ได้ แต่คิดว่า น่าจะมีกิจการเป็นของตัวเองและมีฐานะดีพอสมควร ถึงไปเที่ยวต่างประเทศได้ ห้าห้า (เดา) ชื่อ นัฐพร กองเพ็ง คนนี้ฉันแทบจะไม่ได้สัมผัสเลย เขาไม่ได้เข้ามาคุย ถ้าจำไม่ผิด ตอนแนะนำตัว เขาบอกว่า มีอาชีพรับราชการ แต่อยู่หน่วยงานไหน ฉันจำไม่ได้ เหะเหะ ชื่อ อดุลย์ ปรีชา ฉันไม่ได้สัมผัสเช่นกัน แต่ตอนแนะนำตัวเอง ก็ดูยิ้มแย้มแจ่มใส น่าจะอารมณ์ดี อิอิ สุนี แสงทอง จำได้แม่นหน่อย เพราะเธอร่าเริง หัวเราะเก่ง และเป็นคนแรกที่แอดมา เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คของฉัน ฉันเลยจำเขาแม่น แต่ถ้าแอดแล้วไม่ได้ทักทายกัน อีกหน่อยก็ลืมได้ เช่นกัน ชื่อ อำนาจ สิทธิวงศ์ คนนี้ น่าจะเป็นคนเงียบ ๆ ฉันสังเกตเห็นเขา นั่งอยู่คนเดียว ไม่ได้เดินไปโต๊ะอื่นคุยกับคนอื่นเลย นอกจากมีเพื่อนเดินไปนั่งคุยกับเขาที่โต๊ะ ฉันจำไม่ได้ว่า เขาแนะนำตัวเองว่าอย่างไร จำได้ว่า ถือไมค์ พูดนิดเดียว อิอิ ชื่อ ลัดดา พรสว่างกุล ลูกศิษย์คนนี้ ฉันก็แทบจะไม่ได้สัมผัสเลยเช่นกัน ไม่ได้พูดคุยกัน แต่ดูเป็นคนเรียบร้อย นั่งอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงเป็นส่วนใหญ่ ชื่อตวงพร จ้ะ เนื่องจากนางไม่ยอมย้อมผม ปล่อยให้ขาว จึงถูกเพื่อนฝูงล้อเลียนบ้างตามประสาเพื่อน แต่เขาเป็นคนอารมณ์ดีนะ ยิ้มแย้มแจ่มใส และหลังจากงาน แอดมาเป็นเพื่อนทางเฟสบุ๊ค ได้พูดคุยกัน คงจะเป็นคนรักการอ่าน เพราะมีหนังสือให้คนอื่นเช่าอ่านด้วย เป็นคนขยันทำมาหากินดี เจ้าฮก สมเกียรติ ตอนนี้เปลี่ยนชื่อเป็น คชภัค ที่จริง เขาเป็นรุ่นน้องของลูกศิษย์รุ่นนี้หลายปีทีเดียว งานนี้เขาบอกว่า รุ่นพี่ตั้งให้เขาเป็นผู้ประสานงานการติดต่อครูครั้งนี้ ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อก่อนวันงาน 1 วัน ที่เขาโทรหาฉัน และบอกว่า รุ่นพี่เขาให้นัดกันไปเจอกันที่โรงเรียนและขึ้นรถที่โรงเรียน ฮก เป็นเด็กเก่งกิจกรรม พูดเก่ง ก็เหมาะกับหน้าที่นี้เหมือนกัน นะ ชื่อกิตติชัย สุขวิจิตร เท่าที่ฟัง เพื่อนของเขาและพวกครู คุยกัน สมัยเป็นนักเรียน กิตติชัยก็ไม่น้อยหน้า พวกประชา สถิตย์เลย อิอิ กิตติศัพท์ดังมากแต่ฉันก็ไม่ทราบว่า เรื่องไร เหะเหะ ชื่อ กัญญา โต๊ะยี ลูกศิษย์คนนี้ได้แต่ถ่ายรูปตอนเขาแนะนำตัว แต่จำไม่ได้ว่า ทำงานอะไร อิอิ แต่หน้าตาน่ารัก ยิ้มแย้มแจ่มใส ดี ชื่อ จุรีพร สาส์นประดิษฐ์ เขามางานหลังเพื่อน ๆ เขา มาถึงก็เข้ามาที่โต๊ะที่พวกครูนั่งอยู่ เข้ามาไหว้ครู ไหว้ฉันด้วย เขาบอกว่า จำฉันได้ บอกชื่อฉันถูกด้วย ห้าห้า เออ ! แสดงว่า ต้องเคยสอนเขาแน่ ดูเป็นคนนิ่มนวล น่ารัก อีกคน จ้ะ พัชรินทร์ นักข่าวสาวจาก หนังสือพิมพ์ข่าวสด ผู้ใฝ่ฝันอยากเป็นครู สมัครสอนได้ไม่กี่เดือน รู้ตัวเองว่า ไม่เหมาะกับอาชีพนี้ ผันตัวเองไปอยู่สื่อมวลชน ใช่เลย อยู่มายี่สิบกว่าปีแล้ว เป็นคนพูดคล่องเล่าเรื่องคดีที่ถูก พี่ออ ทำโทษ เพราะไม่ได้ติดกระดุมเป๊บที่แขนเสื้อ ทำให้ทุกคนหัวเราะกันใหญ่ เพราะแกเล่ามันดี ห้าห้า ชื่อมนชัย รัตนา เป็นอีกคนที่มาเลท เป็นคนที่ฉันไม่ได้สัมผัส ไม่ได้เข้ามาพูดคุยกับฉัน ก็เลยไม่มีรายละเอียด แต่ดูจากการพูดการจา ดูเป็นคนซื่อ ๆ จ้ะ รายการแนะนำตัวเท่าที่ฉันบันทึกภาพไว้ น่าจะหมดเพียงแค่นี้ จ้ะ ไม่ทราบว่ามีตกหล่นไปไหม แต่คิดว่า ตกหล่นแน่นอน เพราะไปดูจากรูปเดี่ยว ๆ ที่ บุญรอด ช่วยใส่ชื่อไว้ที่ใต้รูปมาให้ มีดังนี้ จ้ะ คนนี้ บุญรอด พิมพ์ชื่อนามสกุล ไว้ใต้รูปแล้ว ไม้ต้องแนะนำเลย ห้าห้า เห็นบุคลิกในงาน เห็นท่ารำวงอย่างสนุกสนาน ก็น่าจะวิเคราะห์ได้ว่า เป็นคนร่าเริง สนุกสนาน จ้ะ ชื่อ ทัศนีย์ วงศ์เหรียญทอง ฉันก็ไม่ได้ถ่ายรูปตอนเธอแนะนำตัว สงสัยกำลังคุยกับเพื่อนครูเพลิน อิอิ คนที่ใส่เสื้อลายสก๊อก จ้ะ ชื่อ พงษ์ชัย โพธิสาท น่าจะมาทีหลังเหมือนกัน เขาก็คงไหว้ ครู อาจารย์ ไม่ได้เข้ามาคุยอะไรมากมาย เลยยังไม่ได้สัมผัสถึงบุคลิกภาพของเขามากนัก คนที่ใส่หมวก นะ ที่ยังไม่ได้แนะนำตัว เธอชื่อ ลักขณา จ้ะ จากการสังเกต น่าจะเป็นคนร่าเริง เห็นสนุกสนานอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูง ฉันจำได้ว่า ตอนถ่ายรูปหมู่ เห็นเธอใส่หมวก กลัวจะบังหน้า เลยเตือนเธอให้เอาแค้ปหมวกให้สูงขึ้น เพื่อไม่ให้แค้ปหมวกบังใบหน้าของเธอ ถ่ายรูปออกมาจะได้สวย หลังจากที่ลูกศิษย์แนะนำตัวเสร็จแล้ว รายการต่อไป ก็คือ ให้ครูแต่ละคนแสดงความรู้สึก ในการจัดงานครั้งนี้ เด็ก ๆ ก็คงอยากจะทราบความรู้สึกของคุณครู อาจารย์ที่เขาเชิญมาบ้าง เริ่มต้นที่ พี่ปาณี ก่อน พี่เขาก็กล่าวความในใจว่า ดีใจ ที่ เด็ก ๆ จัดงานครั้งนี้ และยังคิดถึง ได้เชิญพวกครูมารดน้ำดำหัว และทานข้าวในวันนี้ จบด้วยการขอบใจและอวยพรให้ลูกศิษย์ทุกคน มีความสุข มีความเจริญก้าวหน้า คนต่อไปก็คือ พี่ รวย จ้ะ พี่เขาแนะนำตัวเองว่า เป็นรอง ผอ.ฝ่ายธุรการในยุคนั้น ไม่ค่อยได้ทำการสอน ขอบใจและดีใจที่ได้มาร่วมงานครั้งนี้ พร้อมจบด้วยการอวยพร พี่อวย พูดเก่งมาก พูดได้นาน ทบทวนถึงเรื่องราวต่าง ๆ ความหลังในสมัยที่สอนพวกเขา ก็จบลงท้ายเหมือน ครู อาจารย์ที่พูดไปแล้วเช่นกัน พี่ออ ก็เป็นครูอีกคนหนึ่ง ที่เด็ก ๆ กล่าวขวัญถึง และระลึกถึงด้วยความรัก ที่โดนแกทำโทษ ด้วยการหยิก ถ้าแต่งกายผิดระเบียบ ทรงผม ยาว ห้าห้า เลยโดนแหย่กล่าวขวัญถึงมาก พี่ออ ก็เช่นเดียวกับพี่ ๆ ที่กล่าวไปแล้ว ขอบใจ ดีใจ ที่เด็ก ๆ ไม่ลืมพวกครูที่เคยสอน พี่ศรี ก็เป็นครูที่เด็ก ๆ แซวว่า ดุมากอีกคน ห้าห้า พี่เธอก็บอกเด็กว่า ที่ต้องดุ ก็เพราะต้องการ ให้พวกเขาได้ดี เรียนเก่ง จบลงท้ายก็อวยพรและขอบใจลูกศิษย์ทุกคน พี่มาก ก็พูดได้สนุก ตลก บอกว่าดีใจ ที่ได้รับเชิญมางานนี้ บอกว่า อายุก็มากแล้ว แกพูดติดตลก ว่า แกหวังว่า คงได้มาอีกในปีต่อ ๆ ถ้ายังได้รับเชิญมาร่วมงานสังสรรค์ อิอิ พี่ปู่ อ.เฉลิมพงศ์ บอกว่า เขาก็เป็นครูเก่าแก่ของธาตุทองคนหนึ่ง และเด็กทุกคนเขาจำได้มาก เพราะเขาเป็นนายทะเบียน โดยเฉพาะ สถิตย์ จะจำเขาได้แม่นกว่าเพื่อน เพราะต้องไปเรียน วิชาคณิตศาสตร์ ภาคค่ำกับ อ.ปู่ เพื่อซ่อมวิชานี้ เลยจำแม่นจนตาย ทีเดียว ห้าห้า นุสรณ์ ก็เล่าให้เด็ก ๆ ฟังว่า ดีใจที่ได้มาร่วมงานในครั้งนี้ แกย้ายไปอยู่โรงเรียนสตรีวัดระฆัง นานมากพอสมควร แต่ก็คิดถึงโรงเรียนมัธยมวัดธาตุทองเสมอ ตบท้ายด้วยการอวยพรเช่นกัน และแล้ว ก็ถึงคิวฉันที่ต้องกล่าวแนะนำบ้าง ฉันก็เล่าเรื่องที่ฉันได้รับเชิญทางโทรศัพท์ จาก จิราพร ให้มาในงานนี้ เล่าให้พวกเขาฟังว่า มีอีกหลายกลุ่ม ที่ได้จัดกิจกรรมดี ๆ เช่นนี้ ฉันดีใจที่ได้เห็น และได้รับเชิญมาร่วมงานอีกกลุ่มหนึ่ง ถือว่า เป็นกิจกรรมสร้างสรรค์ ที่แสดงถึงความกตัญญู ที่พวกเขามีต่อครู อาจารย์ ย่อมทำให้ชีวิตของพวกเขามีความเจริญก้าวหน้า ทำอะไร ก็จะประสบแต่ความสำเร็จ เพราะ ความกตัญญู เป็น เครื่องหมายของคนดี ตามที่พระพุทธองค์ ท่านได้ตรัสสั่งสอนไว้ มาแต่โบราณกาล และยังเป็นคำสอนที่ทันยุคทันสมัยอยู่จนถึงปัจจุบัน สุดท้ายฉันก็อวยพรให้พวกเขามีความสุข ความเจริญในชีวิต และสิ่งที่ดีที่สุดที่จะให้เขา คือ ขอให้พวกเขาร่ำรวยสุขภาพแข็งแรง ๆ เป็นอันดับหนึ่ง ค่ะ น้องวีระ เป็นคนปิดท้ายสำหรับกิจกรรมแนะนำ ครู เขาเป็นคนที่สนิทกับนักเรียนกลุ่มนี้ น่าจะมากที่สุด เพราะว่า เขาเป็นครูฝ่ายปกครองและสอนพวกเขาหลายห้อง ย่อมจะรู้จักและสนิท กับพวกนี้ อย่างรู้ไส้รู้พุงกัน ( เขาเล่าให้ฉันฟังเช่นนี้ ) หลังจากกิจกรรมที่ลูกศิษย์และครูอาจารย์ได้แนะนำตัวเสร็จแล้ว ก็ เตรียมจัดสถานที่ เพื่อจัดพิธีรดน้ำดำหัวให้ ครู อาจารย์ อันเป็นพิธีที่แสดงถึงความเคารพ กตัญญูต่อครู อาจารย์ พวกครู ก็ออกมาจากห้องนั้นก่อน เพื่อให้เด็ก ๆ ได้จัดสถานที่ได้สะดวก เรามานั่งหน้าห้องค่ะ ออกมานั่งหน้าห้อง ก็แช้ะรูปไว้เป็นที่ระลึก สักรูป นะจ๊ะ หลังจากจัดสถานที่เรียบร้อยแล้ว เด็ก ๆ ก็มาเชิญเข้าไปนั่งเก้าอี้ โดยเรียงตามลำดับอาวุโส เรามาติดตามภาพเหตุการณ์อันน่าประทับใจสำหรับคนที่เป็นครูและมีลูกศิษย์ที่น่ารัก จัดพิธีรดน้ำดำหัว เพื่อแสดงความรัก ความเคารพ และกตัญญูของลูกศิษย์ที่มีต่อครู อาจารย์ โปรดสังเกตสีหน้าของครูนะ มีแต่รอยยิ้ม ปลื้มปิติ ครูแต่ละคน มีการกล่าวอวยพรลูกศิษย์ทุกคนที่รดน้ำดำหัว จ้ะ เข้าแถว รดน้ำดำหัว ครูอาจารย์ จ้ะ ใครเป็นใคร ดูเอาเอง นะจ๊ะ ฉัน นุสรณ์และ วีระ อ่อนอาวุโส เลยอยู่ท้าย ๆ แถว จ้ะ อิอิ มีการมอบของที่ระลึกให้กับครู อาจารย์ ทุกคนด้วย จ้ะ กอดด้วยความรัก ขอหนูถ่ายคู่กับอาจารย์หน่อยนะ กล้องจับมาทางด้าน ครูอ่อนอาวุโสกว่า ได้รูปชัด ๆบ้างแล้วนะ อิอิ รูปมอบของที่ระลึกแด่ครู อาจารย์ อีกรูปหนึ่งจ้ะ ใครเป็นใคร ชมกันเอง นะจ๊ะ ใครถ่ายหนอ ชัดเจนเลยนะ จำได้ รูปเผด็จที่มารดน้ำดำหัว ขอบใจนะ รูปชัด ๆ ของ บุญรอด จ้ะ รูป อ.นุสรณ์ รับการรดน้ำดำหัว จ้ะ หลังพิธีรดน้ำดำหัวกันแล้ว พวกเรามีการถ่ายรูปหมู่ไว้เป็นที่ระลึกกัน รูปหมู่หลังจากพิธีรดน้ำดำหัว จ้ะ หลังถ่ายรูปหมู่กันแล้ว ก็แถมท้ายด้วย ขนมหวาน คือ เผือกหิมะคนละชิ้น รสชาติอร่อยจ้ะ ที่เห็นใส่จานเล็ก ๆ คือ เผือกหิมะ ค่ะ หลังจากที่พวกเราทานขนมหวาน เผือกหิมะ เป็นขนมตบท้ายรายการของงานเลี้ยงสังสรรค์วันนี้แล้ว ช่วงนั้นน่าจะประมาณสองทุ่มกว่ามากแล้ว พี่ ๆ เห็นสมควรแก่เวลาแล้ว ที่จะอำลาจากลูกศิษย์ ที่น่ารักกลับบ้านกลับช่องกันแล้ว เพราะลูกศิษย์ต้องแบ่งสายไปส่งคุณครูแต่ละคน เพื่อลูกศิษย์เอง เมื่อไปส่งครู-อาจารย์แล้ว จะได้ไม่กลับบ้านของตัวเองดึกมากเกินไป ค่ะ บุุญเกิดอาสาไปส่งพวกพี่ ๆ ที่มาจากหมู่บ้านนักกีฬา ส่วนคนอื่น ๆ ฉันก็ไม่ทราบว่า ใครเป็นคนไปส่ง ส่วนฉัน ชมชื่น ที่รับฉันจากโรงเรียนมาเมื่อตอนมางาน เขาพาฉันมาส่งเอง เป็นโชคดีของฉันและของเขา เพราะระหว่างทางที่มาด้วยกัน คุยกันว่า บ้านฉันไปทางไหน พอบอกชื่อสถานที่ที่ฉันอยู่ เขาบอกฉันว่า สบายมากเลย เพราะว่า เขาเคยอยูที่ ซอยแสนสบาย มาก่อนนานทีเดียว แล้วจึงย้ายบ้านจากที่นี่ไป เขาจึงชำนาญทางและมาส่งฉันได้อย่างสบาย กลับมาถึงบ้าน ก็ประมาณ 3 ทุ่มได้ ชมชื่น เห็นโจ๊กร้านทัศน์เพื่อนฉัน ที่ย้ายจาก ปากซอย 38 มาขายที่บ้านเขา ซึ่งเป็นตึกแถว ห้องแรก ก็ตื่นเต้น เพราะว่า เขาทานโจ๊กร้านนี้มา ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว จึงได้ซื้อโจ๊กกลับบ้านไป 2 ถุง ก่อนกลับบ้านไป ฉันขอบใจชมชื่นที่มาส่ง และคอยให้เขาขับรถจากไปแล้ว ฉันจึงได้เปิดประตูบ้านเข้าไปบ้านของฉันเอง ก่อนอำลาจากงานเขียนในบล็อกนี้ไป ก็ขอลงรูปของที่ระลึกที่พวกลูกศิษย์ได้มอบให้ ค่ะ พวงมาลัยกล้วยไม้ คล้องคอ ต้อนรับ และมาลัยคล้องมือ รดน้ำดำหัวครู อาจารย์ ค่ะ ขันน้ำ รองน้ำตอน รดน้ำดำหัว ค่ะ แก้วน้ำทรงสูง บรรจุในกล่องสวยหรู 2 ใบ ค่ะ ความสุข จากการได้พบเจอลูกศิษย์ ก็อำลาจากกันผ่านพ้นไปอีกวันหนึ่งแล้ว ฉันก็ต้อง ขอบใจพวกเขา ที่ได้จัดกิจกรรมดี ๆ เช่นนี้ขึ้น ทำให้ครู อาจารย์ รู้สึกชุ่มชื่นในหัวใจ ที่ลูกศิษย์ลูกหายังเคารพ คิดถึง พวกครู อาจารย์กันอยู่ ฉันก็ขอให้พวกเขามีความสุข หน้าที่การงาน ตลอดจน กิจการงานต่าง ๆ ของพวกเขา มีความเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้า ตลอดไป ให้สมกับ ความกตัญญูของพวกเขาที่มีต่อครู อาจารย์ ค่ะ สวัสดี ค่ะ
Create Date : 24 เมษายน 2560
Last Update : 1 พฤษภาคม 2560 19:15:19 น.
29 comments
Counter : 2550 Pageviews.
ผู้โหวตบล็อกนี้... คุณภาวิดา คนบ้านป่า , คุณกะว่าก๋า , คุณmambymam , คุณRinsa Yoyolive , คุณtoor36 , คุณpantawan , คุณข้ามขอบฟ้า , คุณClose To Heaven , คุณnewyorknurse , คุณไอเอิร์ธ , คุณสองแผ่นดิน , คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
โดย: สุพจน์ พูลสวัสดิ์ IP: 223.206.62.78 วันที่: 1 พฤษภาคม 2560 เวลา:20:30:20 น.
โดย: ฉายสว่าง จิตต์ไพศาล IP: 203.113.0.201 วันที่: 2 พฤษภาคม 2560 เวลา:7:17:17 น.
โดย: mambymam
โดย: กะว่าก๋า
โดย: mambymam
โดย: กะว่าก๋า
โดย: คุณต่อ (toor36
โดย: กะว่าก๋า
โดย: pantawan
โดย: ข้ามขอบฟ้า
โดย: กะว่าก๋า
โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
โดย: กะว่าก๋า
โดย: mambymam
โดย: ไอเอิร์ธ
โดย: ข้ามขอบฟ้า
โดย: กะว่าก๋า
โดย: mambymam
โดย: mambymam
โดย: กะว่าก๋า
โดย: กะว่าก๋า
โดย: กะว่าก๋า
โดย: กะว่าก๋า
โดย: กะว่าก๋า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [? ]
แต่ก็เขียนถึงประสบการณ์ชีวิตของอาจานเต็มๆเลยนะคะ
ขอโหวตเป็น diarist หมวดหลักของอาจารย์ค่ะ
บันทึกได้ละเอียดมาก พี่อ่านจบครบทุกคำ
วันนี้อิ่มข้าวแล้วนั่งเล่นสบายๆก็อ่านไปเรื่อยค่ะ
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ข้ามขอบฟ้า Music Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
เกศสุริยง Education Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
life for eat and travel Travel Blog ดู Blog
moresaw Funniest Blog ดู Blog
Close To Heaven Review Food Blog ดู Blog
อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog