สายใยสัมพันธ์แห่งมิตรภาพ ยังคงเหนียวแน่น
เหมือนเดิม
วันอาทิตย์ที่ 18 กันยายน 2559 เป็นอีกวันหนึ่งที่ ธาตุทอง 2 ส
รอคอยที่จะกลับมาพบกัน หลังจากงาน พบปะสังสรรค์ที่ร้านอ่าวเจริญ
พวกเขาได้นัดหมายกันเพื่อพบเจอกัน ในเดือน กันยายน
งานสังสรรค์ของ ธาตุทอง 2 ส ครั้งนี้ เป็นที่น่ายินดีมาก
เพราะว่า ได้เพื่อนสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นอีกหลายคน
และที่สำคัญคือ อ.สะพรั่งพร้อม มาร่วมงานด้วย ทำให้
ชื่อกลุ่ม ธาตุทอง 2 ส ครบบริบูรณ์ คือ
ส สุวิมล และ ส สะพรั่งพร้อม ไงล่ะ
การพบปะสังสรรค์ครั้งนี้ อ๊อดเป็นคนแนะนำร้านอาหาร
ซึ่งมีชื่อว่า "โกยกลางบึง" อยู่ที่ซอยอ่อนนุช 44
มาชมบรรยากาศของสถานที่ "โกยกลางบึง" ค่ะ
ช่วงเช้าของวันที่ 18 ก.ย. ฉันต้องไปประชุมเรื่องผ้าป่าของ
สมาคมนักเรียนเก่าฯ ที่โรงเรียนก่อน จึงนัดชลอให้ไปรับ
ฉันและเก๋ที่โรงเรียน มีณัฐ อีกคน ฉันต้องหอบกระเช้าไปที่
โรงเรียนด้วย เพราะต้องให้ ชลอซื้อผลไม้จากตลาดไท
มาจัดที่โรงเรียน เพื่อมอบให้ชูและโอ๊ตไปเยี่ยมแม่และพ่อ
ของชูและโอ๊ตซึ่งไม่สบาย
โชคดีที่ กิตติพันธ์ต้องไปประชุมที่สมาคมฯด้วย จึงขอให้เขามา
รับฉันพร้อมกระเช้าและหนังสือที่วีรสันต์กับเจี๊ยบอุดหนุนด้วย
ไม่งั้นฉันก็ยังไม่รู้จะหอบกระเช้าและหนังสือไปโรงเรียนด้วยวิธีใด
นัดชลอ มารับฉันบ่ายโมงที่ห้องประชาสัมพันธ์โรงเรียน
ฉันโทรหา ชลอ หลังเลิกประชุมแล้ว น่าจะประมาณเที่ยงครึ่ง
ปรากฏว่า ชลอมาแล้ว แต่รออยู่ที่ใต้ถุนอาคาร 2
เลยบอกชลอมาที่ประชาสัมพันธ์จะได้เปิดแอร์เย็น ๆ หน่อย
ให้ชลอโทรถาม เก๋ ว่าถึงไหน แล้ว จะได้มาช่วยจัดผลไม้ใส่กระเช้า
ชลอซื้อของเก่งนะ ผลไม้ 5 อย่าง มี แอปเปิล องุ่นไร้เม็ด ส้มเขียวหวาน
ส้มโอ แก้วมังกร เก๋มาจัดใส่กระเช้าสองใบได้อย่างสวยงาม
มีณัฐ และ ชลอ เป็นผู้ช่วย
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็ประมาณบ่ายโมงกว่าแล้ว ได้ฤกษ์
ยกกระเช้าไปขึ้นรถของชลอ ระหว่างทาง เก๋ ก็เชลฟี่รูปไว้
เป็นที่ระลึกสักหน่อย มาชมค่ะ
ชลอ พาพวกเรามาถึง "โกยกลางบึง" อ่อนนุช 44 ด้วยเวลา
ประมาณ ครึ่งชั่วโมงเศษ น่าจะได้มั้ง อ๊อด ซึ่งเป็นผู้หาร้านอาหาร
ครั้งนี้ เห็นพวกเรามา ก็ดีใจ รีบออกมาหา ตามด้วย หนิง (มาลิษา)
สมเกียรติ (สองคนนี้เป็นสมาชิกใหม่ เพิ่งมาเป็นครั้งแรก)
หนิงถามฉันว่า จำเขาได้ไหม ชื่ออะไร ฉันถามไปว่า อาภัสรา ใช่ไหม
หน้าแตกเลยฉัน โธ่! จบแล้ว ไม่เคยมาหา ฉันจะไปจำได้อย่างไร
น้อยใจฉันหรือเปล่านะ อิอิ
หลังจากทักทายกันแล้ว อ๊อดก็พาพวกเราซึ่งมาใหม่ ไปเข้าห้อง
ที่จัดไว้เฉพาะพวกเรา มี คาราโอเกะ สมาชิกกำลังร้องเพลงกัน
อย่างสนุกสนาน พอเห็นฉันและเพื่อน ๆ ของเขามา ก็ลุกมาทักทาย
ไหว้สวัสดีฉัน กอดฉัน ดีอกดีใจกันใหญ่ ในห้อง ก็มีสมาชิกใหม่
อีกคน คือ กร และลูกชายของเขาด้วย ฉันจำหน้าตาเขาไม่ได้หรอก
และที่ดีใจเป็นพิเศษ ก็คือ งานครั้งนี้ อ.สะพรั่งพร้อม มาร่วมงานด้วย
โดย อี๊ดเป็นผู้ไปรับมาจากบ้าน
ฉันไปนั่งคุยกับ พร้อม ดูเขาเหงา ๆ หน่อย อาจจะเป็นเพราะว่า
เพิ่งมาเป็นครั้งแรก และจำเด็ก ๆ ประจำชั้นของตัวเองไม่ได้เป็นส่วนใหญ่
ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาของครู ซึ่งสอนมาหลายสิบปี หลายร้อยรุ่น
ใครจะไปจำได้หมด จริงไหม ล่ะ
ฉันนั่งคุยกับพร้อม ไปด้วยเรื่องจิปะถะ อ๊อด สั่งอาหารมาให้เราสองคน
มี ห่อหมกมะพร้าวอ่อน ส้มตำถาด และอื่น ๆ ตามมาทีละอย่าง
สองอย่าง เราทานไป คุยกันไป สมาชิกเริ่มทยอยมาเพิ่มขึ้น
ใครที่เข้ามาที ก็จะมีเสียงโห่ร้อง ดีใจ และเดินกันไปต้อนรับ แล้ว
คนมาใหม่ก็เดินมาสวัสดี พวกเราก่อน แล้วจึงไปหาที่นั่งคุยกัน
เสียงจ้อกแจ้กจอแจ คุยกันอย่างสนุกสนาน บรรยากาศแห่ง
มิตรภาพ ดูสดชื่น รื่นรมย์ มีความสุข แสดงให้เห็นถึงสายใย
สัมพันธ์แห่งมิตรภาพที่ยังคงเหนียวแน่นอยู่ไม่เสื่อมคลาย
จึงเป็นภาพที่ทำให้ฉันรู้สึกดีใจ ชื่นชมกับมิตรภาพดี ๆ ของพวกเขาด้วย
เห็นแล้วก็ชื่นใจ ที่เห็นพวกเขารักใคร่กลมเกลียวกัน สามารถรวบรวม
เพื่อนจาก สิบกว่าคน ตอนนี้เป็นสามสิบกว่าคนแล้ว ถือเป็น
กลุ่มที่ใหญ่ไม่น้อยเลย เป็นภาพที่น่ายินดี ยิ่งนัก
พวกเขา มีการถ่ายรูปคู่บ้าง รูปกลุ่มบ้าง เป็นกลุ่มใหญ่ กลุ่มเล็ก
เป็นไปตามอัธยาศัย มาชมรูปของพวกเขา ค่ะ
สมาชิกใหม่ในรูปนี้ คือ อาภัสรา (เสื้อดำ) หนิง มาลิษา(เสื้อเหลือง)
สมาชิกใหม่ อีกคน คือ สกล (คนผมขาว) ที่ติดกับสกล คือ กร (ใส่แว่น)
สมาชิกใหม่อีกคนที่เพิ่งมา ก็รีบเรียกให้มาถ่ายรูป นั่นก็คือ บุณฑริกา
ซึ่ง เพื่อน ๆ เพิ่งไปพบ และชวนมางานครั้งนี้ด้วยความดีใจ
รายการอาหารทยอยสั่งกันมาเพิ่มขึ้น ตามจำนวนสมาชิกที่มาร่วมงาน
นักร้องเสียงทองสำหรับงานครั้งนี้ มีเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมหลายคน
เรามาชมบรรดานักร้องของ ธาตุทอง 2 ส ค่ะ
การร้องเพลง คู่บ้าง เดี่ยวบ้าง ทานอาหาร เคล้าเสียงเพลงไปด้วย
ทุกคนดูมีความสุข กันมากมาย วันนี้ ชู ซึ่งเป็นคนที่ริเริ่ม
การตั้งกลุ่มและรวบรวมเพื่อน ๆ ของกลุ่มนี้ ติดงานที่จะต้องไป
งานเผาศพผู้ใหญ่ที่สนิท จึงต้องมาร่วมงานเอาตอนเย็น
อ.สะพรั่งพร้อม ก็มีธุระต้องไปรับ ภรรยา ตอนสี่โมง อยากจะกลับ
ก่อน แต่ฉันขอให้อยู่ต่ออีกสักชั่วโมงสองชั่วโมง เพราะอยากให้
เขาได้พบกับชู ซึ่งอยากเจอะเจอเขา ฉันเลยแนะนำเขาว่า ให้โทร
ไปบอกภรรยาเพื่อไปรับช้าสักชั่วโมง (ภรรยาไปว่ายน้ำ)
ในที่สุด ประมาณ ห้าโมงเย็น ชูก็มาถึง ทุกคนดีอกดีใจ ชู เดิน
ไปทักทายเพื่อน ๆ และเดินมาหาฉันและพร้อมกับมา
กราบสวัสดีเราสองคน
เนื่องจาก อ.สะพรั่งพร้อม จะต้องรีบกลับไปรับภรรยา พวกเขาจึง
เริ่มพิธีการ นั่นคือ การอวยพรวันคลายวันเกิดให้เพื่อน ให้ครูที่เกิด
ในเดือนที่ผ่าน ๆ มารวมกัน ครั้งนี้ พวกเขามีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ดี
ไม่ได้ซื้อเค้กวันคล้ายวันเกิดเหมือนครั้งที่แล้ว แต่เปลี่ยนไป
เป็นถาดขนมหวาน มี ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง เม็ดขนุน
ขนมชั้น 2 ถาดใหญ่ ถาดหนึ่ง เป็นของเพื่อน ๆ กลุ่มเขาที่เกิดตั้งแต่
เดือน พ.ค.- ส.ค. อีกถาดหนึ่งสำหรับฉันคนเดียวที่เกิดในเดือน
สิงหาคม มีการจุดเทียน เป่าเทียน แล้วก็ร้องเพลงอวยพร
วันคล้ายวันเกิด ให้ฉันและเพื่อน ๆ เขาด้วย ร้องเสร็จฉันและสุวิทย์
ซึ่งเป็นตัวแทนของเพื่อนที่เกิดในเดือนนี้ เป็นตัวแทนเป่าเทียน
เป็นภาพที่ฉันรู้สึกปลื้มใจ ซาบซึ้ง ที่เด็ก ๆ เขาทำพิธีนี้ เพื่อฉัน
เพื่อเพื่อน ๆ ของเขา ถือเป็นประเพณีที่ดีงาม โดยเฉพาะ
การเปลี่ยนจากขนมเค้ก มาเป็นขนมแบบไทย ๆ อีกด้วย แสดงให้เห็น
ถึงการรู้จักประยุกต์จากเค้กวันเกิดแพง ๆ มาเป็นขนมแบบไทย ๆ
ราคาย่อมเยากว่า ขนมเค้กของ ฝรั่ง อีกทั้งมีโอกาสได้ช่วยเหลือ
อุดหนุนขนมไทย ๆ ที่เพื่อนทำขายอีกด้วย นับว่า ได้ประโยชน์
ถึงสองต่อเลยทีเดียวน่ะนะ เรามาชมบรรยากาศของงานค่ะ
สมภพ ก๊อง เป็นพิธีกรตลอดงาน จ้ะ
หลังจากพิธีการเสร็จแล้ว ทุกคนก็ชิมขนมหวาน อร่อย ๆ ซึ่งอุดหนุน
มาจากร้านของประทีบ นั่นเอง รสชาติอร่อย ใช้ได้ จ้ะ
หลังจากงานพิธีการเสร็จแล้ว อ. สะพรั่งพร้อมก็ขอตัวกลับก่อน
โดยมีประทีป ขับแท็กซี่ไปส่งถึงบ้าน ช่วงนี้ หนิงและน้องชาย
พร้อมหลานอีกคน ก็ขอตัวกลับก่อน ด้วย
ก่อนกลับ พวกเราได้ถ่ายรูปหมู่ไว้เป็นที่ระลึกกันไว้ด้วย จ้ะ
พิธีกร ก๊อง ดำเนินรายการต่ออีก 1 เรื่อง คือ การมอบกระเช้าเยี่ยม
ให้กับชู เพื่อนำไปเยี่ยมแม่ของชู กับ อีกกระเช้าหนึ่ง มอบให้ โอ๊ต
เพื่อนำไปเยี่ยมพ่อของโอ๊ต ซึ่งเกิดอุบัติเหตุ หกล้ม ศีรษะแตก
กิจกรรมสำคัญ ทั้งสองกิจกรรมวันนี้ ก็จบลงแล้ว ฉันก็ขอไมค์
จากสมภพ เพื่อกล่าวความรู้สึกภายในใจและกล่าวขอบใจพวกเขา
ที่จัดกิจกรรมดี ๆ เพื่อกระชับความรัก ความสามัคคี และมิตรภาพ
ที่ดีต่อกันมาอย่างเหนียวแน่น สิ่งเหล่านี้ มีคุณค่าทางจิตใจต่อกัน
เป็นอย่างยิ่ง ฉันก็หวังว่า ฉันจะได้เห็นมิตรภาพของพวกเขา
มั่นคงและเหนียวแน่นเช่นนี้ตลอดไป ตราบนานเท่านาน
สุดท้าย ฉันก็ขออวยพรให้พวกเขามีแต่ความสุขความเจริญในชีวิต
ทุกคน ตราบนานเท่านานตลอดไป จ้ะ
งานนี้ สมเกียรติ เขามีโครงการเกี่ยวกับการการช่วยเหลืองานการกุศล
ของเขา อยากจะให้เพื่อน ๆ ร่วมทำบุญ บริจาคด้วย อี๊ดมาปรีกษา
ฉัน ฉันเลยให้คำแนะนำว่า เอาเงินกลุ่ม ทำบุญไป 1000 บาท
เป็นการทำบุญร่วมกันทั้งกลุ่ม ถ้าจะไปเดินขอบริจาค ก็อาจจะ
ทำความลำบากใจบ้าง เพราะงานทำบุญผ้าป่าของโรงเรียนเราเอง
ชู เพิ่งเดินไปให้เพื่อน ๆ ช่วยกันทำบุญเพื่อโรงเรียนเราเอง ได้เงิน
ทำบุญรวม 900 บาท แล้วจะไปขอให้เพื่อน ๆ ร่วมบริจาคโครงการ
ของ สมเกียรติอีก มันดูจะซ้ำซ้อน อาจจะทำความลำบากใจได้
หลังจาก งานพิธีการทุกงานผ่านพ้นไปแล้ว ก็มีอีกกิจกรรมหนึ่ง คือ
ให้สมาชิกที่มาใหม่ แนะนำตัว เล่าชีวิตของตนให้เพื่อน ๆ ฟังกัน
มาดูตัวอย่าง การเล่าเรื่อง จ้ะ เล่าอะไร ทุกคนคงจำกันได้นะจ๊ะ
นักร้อง ประจำธาตุทอง 2 ส ก็เริ่มร้องเพลงกันต่อไป เดี่ยวบ้าง
กลุ่มบ้าง ฉันก็ได้รวบรวมรูปภาพที่ พวกเขาส่งมาให้ฉัน มารวมไว้ที่นี่
ให้ชมกันด้วย
มีภาพเก็บตกมาฝากอีก เล็กน้อย จ้ะ มาชมกันนะจ๊ะ
ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา งานวันนี้ก็เช่นกัน ประมาณ ทุ่มกว่า 2 ทุ่ม
ต่างก็ทยอยกลับก่อน เหลืออยู่น้อยลงแล้ว ก็กลุ่มที่ไม่มีภาระอื่น ๆ
(โสด ส่วนใหญ่) ก็ยังอยู่ต่อถึง 3 ทุ่มกว่าได้แล้ว เก๋ ถามฉันว่า
อาจารย์ เราจะกลับกันหรือยัง ฉันก็บอกว่า โอเค นี่ก็สมควรแก่เวลา
แล้ว เพราะ ชลอ จะต้องไปส่งฉันและเก๋ ด้วย เมื่อบอกชูว่า เราจะกลับ
กันแล้ว ช่วงนี้ ฝนตกลงมาอีกด้วย บริกรที่นี่ก็น่ารัก กางร่มให้พวกเรา
ไปที่รถกันด้วย ส่วนใหญ่ก็กลับกันแล้ว คงเหลือแต่ก๊อง อ๊อด ผัน
(อยู่เวรที่โรงเรียน เลยไม่ต้องรีบเร่ง) และชู ก็คงต้องอยู่ดึก
กับพวกเพื่อนต่อไปอีกสักพัก ก็เที่ยงคืนแหละ (มาทราบภายหลัง)
ชลอ ขับรถมาส่งฉัน เก๋ มี สมเกียรติติดรถมาลงสถานีรถไฟฟ้าด้วย
ฉันกลับถึงบ้านประมาณ 4 ทุ่ม นับว่า ครั้งนี้ ไม่ดึกนัก กำลังดี
ความสุข สนุกสนาน ที่ได้อยู่กับเด็ก ๆ พวกนี้ ก็จบลงไปอีกครั้งหนึ่ง
แล้ว เฮ้อ! ความสุขของคนเป็นครู ก็อยู่ตรงที่เราได้เห็นลูกศิษย์ที่เรา
สอนไปนั้น เขามีความรัก ความสมัคคี เจริญรุ่งเรือง และที่สำคัญ
พวกเขายังไม่ลืมเรา มีความกตัญญู จัดงานครั้งใด ก็มารับฉันไป
ร่วมสนุก ทำให้ชีวิตหลังเกษียณของฉันไม่ได้มีความเงียบเหงาอะไร
มากนัก เพราะมีลูกศิษย์ที่น่ารัก หลายรุ่น หลายคน ที่จัดงาน พบปะ
สังสรรค์ หรือ มาเยี่ยมเยือนเป็นกลุ่มเล็ก ๆ บ้าง มาเดี่ยว ๆ บ้าง
น้ำใจอันดีงามของบรรดาลูกศิษย์ดังกล่าว เป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจฉัน
ให้มีความสุข ความอบอุ่น อยู่ตลอดเวลา หลายคนชอบถามฉันว่า
หลังเกษียณ พี่เหงาไหม อิอิ ฉันมักตอบเขาไปอย่างภูมิใจว่า
ไม่เหงาหรอก เพราะฉันมีลูกศิษย์ดี ๆ น่ารัก ๆ มากมาย มีเพื่อน
ชาวบล็อกแก๊ง ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันหลาย ๆ คน
ชีวิตฉันเกิดมาชาตินี้ ก็รู้สึกเพียงพอ พอเพียงแล้ว
ขอบใจ ลูกศิษย์ ทุก ๆ คน ที่ดีกับครู สม่ำเสมอ ครูก็ไม่มีอะไร
จะตอบแทนพวกเธอทั้งหลาย นอกจากคำ ขอบใจ และคำอวยพร
ให้พวกเธอมีแต่ความสุข ความเจริญในชีวิต ให้สมกับความดีที่พวกเธอ
ได้ทำดีมาโดยตลอด จ้ะ
วันนี้รวมตัวกันได้เยอะเลย คุณสะพรั่งพร้อมชื่อแบบนี้เลยจริงๆเหรอครับ? ชื่อแปลกดี
เห็นห่อหมกมะพร้าวอ่อนแล้วเปรี้ยวปาก ว่าแต่อยากฟังอาจารย์ร้องเพลง :D
เค้กวันเกิดสไตล์ขนมไทย อิอิ ชอบๆ ทองหยอด+ฝอยทอง
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กิ่งฟ้า Travel Blog ดู Blog
อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น