"หนาวน้ำค้าง"
เย็นสายลม พรมผิว ที่พลิ้วผ่าน พราวตระการ ม่านหมอก ระลอกขาว หยดน้ำค้าง พร่างพรู นั่งดูดาว คิดถึงคราว อิงแอบ อยู่แนบทรวง
อ้อมอกอุ่น คนคุ้น ยังกรุ่นรัก แม้นานนัก จำจด ไม่ปลดบ่วง กลางลมหนาว ดาวเคลื่อน เดือนเต็มดวง น้ำคำห่วง รำพึง ตรึงดวงใจ
หนาวน้ำค้าง ยังแห้ง เมื่อแสงสาด ไม่หายขาด หยาดน้ำตา คราอ่อนไหว ยากจะลืม รักนั้น ที่สานใย ยังค้างใจ ไม่เคลื่อน หรือเลือนลา
อยากลบเธอ จากใจ ให้หายขาด สิ้นสวาท รักเรา คราวก่อนหน้า แต่กลับกลาย ยิ่งคะนึง ติดตรึงตรา ภาพของเธอ ลอยมา ไม่ลาเลือน
รอยสัมผัส รัดกาย ยังไหววูบ รสรอยจูบ ลูบไล้ ..ยังคล้ายเหมือน เมื่อวันวาน ผ่านผัน สัญญาเตือน รักที่เยือน ยังอยู่ มิรู้คลาย
น้ำค้างพรม ลมหนาว ผ่าวแผ่วผ่าน ละอองม่าน หมอกเหมย มิเลยหาย รักเคยซึ้ง ถึงห้วง เป็นบ่วงพราย หนาวน้ำตาไม่คลาย ใจเฝ้าครวญ...
"สุนันยา"
Create Date : 24 ตุลาคม 2553 |
Last Update : 8 ธันวาคม 2554 10:38:55 น. |
|
20 comments
|
Counter : 1757 Pageviews. |
|
|
|
เป็นกำลังใจให้แก่กันในยามที่บ้านเมืองมีภัยค่ะ ...
เพียงกายหวั่นสั่นสะท้านเพราะกาลหนาว...
ฝากเรื่องราว ... ร้อยเรียงคำ ... นำสาส์นส่ง
ความรู้สึกลึกล้ำยังดำรง
อย่างมั่นคง ... ตลอดปี ... ที่ผ่านเลย ...
... จวบหิมะหวนมา ... อีกคราครั้ง
โปรยปรายดั่งพจน์พร่ำรำพันเผย
แทนน้ำเสียงเรียงศัพท์ขับขานเปรย
นั่นคือความ ... คุ้นเคย ... ใช่เฉยชา ...
.
.
.