ความรักไซร้คล้ายปลาติดตะคัด
ที่ถูกมัดแขนขาตอนปลาเผลอ
ต่างโดดดิ้นสิ้นใจแม้นใครเจอ
รอดตายเหรอยากเหลือเกินเผื่อใจ

เมื่อเจ็บหนักพักหน่อยค่อยค่อยคิด
กอบชีวิตเศษซากเอาฝากไว้
แช่ทะเลน้ำตา…รักษาไป
ดองเค็มใจจากเศร้าอย่าเน่านาน

ใครจะบอกรักเราเท่าชีวิต
เป็นยาพิษจากใจหมายประหาร
ใช้ร้อยเล่ห์พันลวงกลบ่วงมาร
แส้รงเจือจานสานสร้างจนพร่างพรู

บอกรักเรา-รักเขา-รักใครอีก
คิดหลบหลีกลวดลายหมายไม่รู้
ปากเป็นมิตรจิตจัดเป็นศัตรู
พิเคราะห์ดูถ่องแท้ค่อยแน่ใจ

แวบมาทักทายครับ

หากมีสิ่งใดพาอุราช้ำ
ขอจงจำบทเรียนเพื่อเปลี่ยนแก้
ไขวันหน้าพบกันมิผันเเปร
เพียงบาดเเผลร้าวลึกตรึกที่ใจ

เมื่อไตร่ตรองรู้ว่าอุราเจ็บ
โปรดเถิดเก็บช้ำนี้ที่อ่อนไหว
คอยเตือนตัวหากมีที่เผลอไป
รักครั้งใหม่กล้าพออย่าท้อเลย

คริๆ มาเเจมมั่วๆแระตะเอง

สวัสดีครับคุณสุ...

อัพบล็อกแล้วครับ งวดนี้พูดถึงดอกศรีตรังครับ...


...ม่วงนี้มี มนต์ขลัง ศรีตรังม่วง

หวานชื่นทรวง ม่วงชื่นตา พาเคลิ้มฝัน

ผลิเป็นกลุ่ม รวมพุ่มย้อม ม่วงพร้อมกัน

ดอกเรียงหลั่น ประชันสวย ย้วยกลีบบาง...

*เก็บของใส่ กระเป๋า เมื่อเช้านี้
ล้วนแต่ที่ ของฝาก มีมากหลาย
ทั้งฝากน้อง ฝากแม่ ผ้าแพรลาย
จี้ร้อยสาย สร้อยทอง นี้ของใคร?

*นั่งรถไฟ ใจเต้น ไม่เป็นท่า
ถึงเวลา กลับบ้าน แล้วหวั่นไหว
อยากให้รถ ถึงบ้าน นั้นเร็วไว
เพราะจากไป เสียนาน บ้านนาเรา

*คิดเห็นแต่ หน้าเขา เฝ้าหลอนหลอก
ไม่เคยบอก ความนัย แล้วใจเหงา
เพียงแสดง แฝงไว้ ให้คาดเดา
ว่าแอบรัก นงเยาว์ พอเข้าใจ

*มาถึงบ้าน ขานเสียง สำเนียงเก่า
เห็นแต่เขา เมินนิ่ง ไม่ติงไหว
ที่เฝ้าฝัน เห็นหน้า นั้นช้าไป
คงหมดใจ ให้เรา แล้วเจ้าเอย....

แม้ลืมสิ้น สายใย ที่ได้ก่อ
จะไม่รอ คนดี นี้ไสผลัก
จบเรื่องเศร้า เท่านี้ นะที่รัก
ขอหยุดพัก หัวใจ ให้ลืมเธอ.....สุนันยา
.........................................
นั่นสิหนอ ก็เขา คนใจดำ
มาหลอกอำ แล้วไป ให้รอเก้อ
ตื่นก็คิด หลับฝัน พลันละเมอ
คิดถึงเธอ จนชอกช้ำ ระกำทรวง
.........................................
ไปอยู่ไหน ไกลใกล้ ให้บอกที
สุนันยา คนนี้ มิได้ห่วง
แค่จะเดิน หลีกห่าง พ้นทางลวง
มิใช่หวง มิได้หา มิอาวรณ์

จะง้อรึ! เชอะ!อย่า มาพูดดี
ฉันเดี๋ยวนี้ มิงี่เง่า เหมือนเก่าก่อน
จะฟังเขา เชื่อใคร ให้แน่นอน
ใคร่ครวญก่อน ไม่จริงใจ หลบไปเลย
...................................................
สวัสดีครับ

สวัสดีค่ะ คุณ kapeak
รักษาสุขภาพ ด้วยนะคะ

..

มา....สวัสดีคนบ้านนี้ที่มีกลอน
ทั้งออดอ้วนหวานเหงาเคล้าปัญหา
มีกุ๊กกิ๊กอิงแอบแนบชีวา
มีเริงร่าท้าทายยามได้ยล


มีความสุขกับวันนี้อีก1วันนะครับ

ความรักไซร้คล้ายปลาติดตะคัด
ที่ถูกมัดแขนขาตอนปลาเผลอ
ต่างโดดดิ้นสิ้นใจแม้นใครเจอ
รอดตายเหรอยากเหลือเกินเผื่อใจ

เมื่อเจ็บหนักพักหน่อยค่อยค่อยคิด
กอบชีวิตเศษซากเอาฝากไว้
แช่ทะเลน้ำตา…รักษาไป
ดองเค็มใจจากเศร้าอย่าเน่านาน

ใครจะบอกรักเราเท่าชีวิต
เป็นยาพิษจากใจหมายประหาร
ใช้ร้อยเล่ห์พันลวงกลบ่วงมาร
แส้รงเจือจานสานสร้างจนพร่างพรู

บอกรักเรา-รักเขา-รักใครอีก
คิดหลบหลีกลวดลายหมายไม่รู้
ปากเป็นมิตรจิตจัดเป็นศัตรู
พิเคราะห์ดูถ่องแท้ค่อยแน่ใจ......คุณพันคม

ทุกถ้อยย้ำ คำเตือน เหมือนไม่รู้
มีใครอยู่ เนาแนบ แอบเคียงใกล้
วีลีร้อย คอยทวง ว่าห่วงใย
มองจิตใน สำนึก ให้ตรึกตรอง

คนรู้ใจ ไม่รู้หน้า คล้ายว่าซ่อน
สิ่งใดต้อน ให้เห็น เป็นหม่นหมอง
รู้หน้าเขา แต่ใจ กลับไม่มอง
เป็นทั้งสอง สิ่งซ่อน วอนให้คิด

จึงเป็นเหตุ ทำให้ ใจไหวอ่อน
ทุกคำกลอน พีเหมือน เตือนสะกิด
ถ้าห่วงกัน พี่เอย เผยสักนิด
มาเป็นมิตร เคียงเรือน คอยเตือนใจ

น้องคนนี้ ยังด้อย คอยที่พึ่ง
พี่เป็นหนึ่ง ช่วยป้อง น้องได้ไหม
ขอพักพิง เพื่อหลบ ไม่พบใคร
ช่วยได้ไหม เป็นหลักชั ให้คนแพ้......สุนันยา
(ห่วงนัก ก็ ถือ โอกาส อ้อนซะงั้น ไม่ว่านะคะ)

หากมีสิ่งใดพาอุราช้ำ
ขอจงจำบทเรียนเพื่อเปลี่ยนแก้
ไขวันหน้าพบกันมิผันเเปร
เพียงบาดเเผลร้าวลึกตรึกที่ใจ

เมื่อไตร่ตรองรู้ว่าอุราเจ็บ
โปรดเถิดเก็บช้ำนี้ที่อ่อนไหว
คอยเตือนตัวหากมีที่เผลอไป
รักครั้งใหม่กล้าพออย่าท้อเลย.....อาลีอา

รักครั้งใหม่ ต้องรอ เพราะท้อแท้
หายาแก้ แสนยาก ไม่อยากเผย
สัญญารัก หนักหน่วงไม่ห่วงเชย
เขาละเลย เหินห่าง ทางรักเรา

ขอพักยาว คราวนี้ ดังที่ว่า
ใจอ่อนล้า ละห้อย ให้คอยเหงา
ไม่มีเขา ไม่มีใคร ช่วยบรรเทา
มีแค่เงา คอยเยือน เป็นเพื่อนเกลอ.....สุนันยา

นั่นสิหนอ ก็เขา คนใจดำ
มาหลอกอำ แล้วไป ให้รอเก้อ
ตื่นก็คิด หลับฝัน พลันละเมอ
คิดถึงเธอ จนชอกช้ำ ระกำทรวง
.........................................
ไปอยู่ไหน ไกลใกล้ ให้บอกที
สุนันยา คนนี้ มิได้ห่วง
แค่จะเดิน หลีกห่าง พ้นทางลวง
มิใช่หวง มิได้หา มิอาวรณ์

จะง้อรึ! เชอะ!อย่า มาพูดดี
ฉันเดี๋ยวนี้ มิงี่เง่า เหมือนเก่าก่อน
จะฟังเขา เชื่อใคร ให้แน่นอน
ใคร่ครวญก่อน ไม่จริงใจ หลบไปเลย......คุณพันวัตต์

เข้าใจจริง อย่างนี้ แหละที่ใช่
อ๋อ..นั่นไง เพื่อนเรา เค้าเฉลย
ไม่จริงใจ หลบนะ อย่าหวังเชย
ที่เอื้อนเอ่ย ทุกคำ ล้วนความจริง

พักหัวใจ แน่วแน่ ไม่แลรัก
รอยสลัก ปักลวง ห้วงใจหญิง
กาลเวลา ไม่ปล่อย จะคอยติง
ลืมทุกสิ่ง ที่ปวดร้าว ไม่เอาคืน

พอรักษา แผลใจ ให้หายสิ้น
จากลมลิ้น คนลวง ไม่ห่วงฝืน
ปรับใจใหม่ เป็นคนใหม่ ไม่กล้ำกลืน
แล้วเริงรื่น ยิ้มร่า ออกท้าทาย.......สุนันยา

*เก็บของใส่ กระเป๋า เมื่อเช้านี้
ล้วนแต่ที่ ของฝาก มีมากหลาย
ทั้งฝากน้อง ฝากแม่ ผ้าแพรลาย
จี้ร้อยสาย สร้อยทอง นี้ของใคร?

*นั่งรถไฟ ใจเต้น ไม่เป็นท่า
ถึงเวลา กลับบ้าน แล้วหวั่นไหว
อยากให้รถ ถึงบ้าน นั้นเร็วไว
เพราะจากไป เสียนาน บ้านนาเรา

*คิดเห็นแต่ หน้าเขา เฝ้าหลอนหลอก
ไม่เคยบอก ความนัย แล้วใจเหงา
เพียงแสดง แฝงไว้ ให้คาดเดา
ว่าแอบรัก นงเยาว์ พอเข้าใจ

*มาถึงบ้าน ขานเสียง สำเนียงเก่า
เห็นแต่เขา เมินนิ่ง ไม่ติงไหว
ที่เฝ้าฝัน เห็นหน้า นั้นช้าไป
คงหมดใจ ให้เรา แล้วเจ้าเอย.......คุณตาเป๋า

ห่างหายไป ตั้งนาน ยังพาลว่า
เค้างอนอยู่ รู้ม๊า อย่าทำเฉย
รีบมาง้อ เร็วนะ อย่าช้าเลย
เปิดปากเผย ว่าคิดถึง จึงหายงอน

อยากเห็นหน้า รู้นะ ว่าคิดถึง
ก็คนซึ่ง รู้ใจ มิได้หลอน
ข่าวคราวหาย ไปหมด แม้บทกลอน
คิดว่าถอน ใจรัก จากน้องยา

รับของฝาก จี้สาย เห็นลายสร้อย
งามใช่น้อย ตระหนักไว้ ในคุณค่า
พี่สวมให้ คล้ายบ่วง ห้วงสัญญา
เตือนใจมา ว่ารัก เมื่อจากกัน

ยิ้มแล้วนะ หายงอน อยากอ้อนพี่
ใจดวงนี้ คิดถึง รำพึงฝัน
อ้อมแขนอุ่น คำนึง พึงผูกพัน
ใต้แสงจันทร์ คงจำ คำสัญญา........สุนันยา

มา....สวัสดีคนบ้านนี้ที่มีกลอน
ทั้งออดอ้อนหวานเหงาเคล้าปัญหา
มีกุ๊กกิ๊กอิงแอบแนบชีวา
มีเริงร่าท้าทายยามได้ยล........คนทุ่งบางเขน

หากชื่นบาน ดังหมาย ให้มาอีก
อย่าคิดหลีก ห่างหาย จนไกลพ้น
แวะทักทาย ไม่ฝืน ชื่นกมล
หากซุกซน อย่าถือสา นะนะเธอ......สนันยา

..

สวัสดีค่ะคุณแสง
ขอบุคุณ ที่แวะมาเยือนค่ะ
..........

สวัสดี คุฯลุงแว่น ด้วยค่ะ

ไว้สุแวะไปเยี่ยมนะคะ

สวัสดีบ่ายๆค่ะ

โดย: Tonkra49 วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:14:10:11 น.

เพลงเพราะดี ของคัยร้องออค่ะ?