...ความทรงจำ...
ความทรงจำ
ในบางครั้ง ของคน ต้องทนเจ็บ
เจ็บหนาวเหน็บ เกินรับ กับเหตุผล
ผลของการ เมินหมาง ของบางคน
คนที่ใจ สับสน บนเส้นทาง
ทางชีวิต ลิขิตวาง ดังจะแกล้ง
แกล้งให้เธอ เปลี่ยนแปลงแล้งเมินหมาง
หมางเมินไป ไกลห่างเว้น เส้นที่วาง
วางเส้นใจ ให้แรมร้าง ระหว่างเรา
เราต้องแยก จากกัน กาลครั้งก่อน
ก่อนนี้เคย ออดอ้อน ตอนหงอยเหงา
เหงาทรวงใน ไร้ใคร คอยแนบเนา
เนาแนบเย้า เคล้าคลอ พนอใจ
ใจของเธอ เปลี่ยนไป ไม่ห่วงหา
หาใครอื่น ชื่นตา มาเคียงใกล้
ใกล้กว่าคน เคยรัก จากห้วงใน
ในอุรา เธออ่อนไหว ไม่มั่นคง
คงเหลือไว้ แต่ความ ทรงจำก่อน
ก่อนเคยวอน ฝากใคร ให้ไหลหลง
หลงในเล่ห์ เสน่หา ว่าซื่อตรง
ตรงต่อรัก มั่นคง ในทรงจำ
จำเก็บไว้ สิ่งไหนดี ที่เคยมอบ
มอบต่างตอบ แทนกัน วันชื่นฉ่ำ
ฉ่ำในรัก เธอเรียงร้อย ทุกถ้อยคำ
คำที่เผย ดังเย้ยย้ำ ให้ช้ำตรม
ตรมหนักหนา รักลา พาแพ้พ่าย
พ่ายเพราะเธอ นั้นหน่าย จึงกลายขม
ขมขื่นทรวง เธอลวงให้ ใจระทม
ระทมข่ม ต้องบ่มใจ ไปกับกาล
.
บางเวลา แอบคิดว่า ยังมีเธอ
อยู่เคียงข้าง เสมอ ไม่ห่างหาย
เพราะใจฉัน นั้นตราตรึง ซึ้งมิวาย
เหมือนเธออยู่ แนบกาย ไม่ห่างลา
เธอเคยคิด สักนิดไหม ว่ามีฉัน
ร่วมผูกพัน เชยชื่น ระรื่นหา
เมือมองดาว พราวสรวง บ่วงนภา
คิดถึงกัน บ้างไหมหนา ครามองดาว...
| Create Date : 10 กันยายน 2553 |
| Last Update : 11 กันยายน 2553 17:07:47 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 1304 Pageviews. |
 |
|
|
![[ Please click me tender ]](http://winkkk.com/photo/3724.gif)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
คิดถึงครั้งสองเราเนาว์แนบขวัญ
เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน
แต่วันนี้มีฉันอยู่เพียงผู้เดียว
สวัสดียามบ่ายค่ะคุณสุนันยา บ่ายวันศุกร์นี้ว่างก็แวะมาแจมบทกลอนเพราะๆค่ะ ขอให้มีความสุขกับผลงานกลอนนะคะ