Bloggang.com : สุนันท์ยา : ~~~~~~ เล่าจากประสบการณ์ ชีวิตจริง ๒~~~~~~

~~~~~~ เล่าจากประสบการณ์ ชีวิตจริง ๒~~~~~~

หลังจาก ที่น้องชาย เธอ เรียนจบ ม.3 เธอก็ตัดสินใจ ออกจากบ้าน เพื่อหางาน ทำ ในต่างแดน ที่คนรู้จัก ในหมู่บ้าน พาไป น้องชาย ไปส่งพี่ สาว ขึ้นรถ ด้วยน้ำตานองหน้า “ไม่รู้เมื่อไหร่ เราจะ ได้ เจอกันอีก”
เธอทิ้งน้องชายมา เพียงเพื่อว่า จะหาเงิน ให้น้องได้เรียน จบสูงๆ แต่ชีวิต ก็ไม่เป็น ดังที่ ฝันเอาไว้ เมื่อน้องของเธอ ไม่มีเธออยู่ เคียงข้าง ก็ เข้า กทม. เพื่อทำงาน โดยคนรู้จัก พาไป เธอและ น้องชาย ขาดการติดต่อ กันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

เธอใช้ชีวิต ลูกจ้าง อยู่ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ได้เงินเดือน 600 บาท มีที่ให้นอน มีข้าวให้กิน ทำงานตั้งแต่เช้า ได้พักบ้างเป็นบาง ช่วง เธอ เป็นคน ขยัน ค่ะ แม่ของงท่าน เจ้าของบ้าน ไม่สบาย โรค ชรา เธอก็ อด หลับอดนอน ดูแล เอง ทำทุกอย่าง มิเคยรังเกียด จึงทำให้ ท่านเจ้าของบ้าน และ ภรรยา สงสาร และเอ็นดูเธอ
น้องสะใภ้ท่าน คลอด เธอก็ ช่วยดูแล ซักผ้าเด็กอ่อน ทำให้ทุกอย่าง โดย ไม่ ท้อ เธอจึงได้รับ ความเอ็นดู จาก ทุกคนในบ้าน

แต่ต่อมา เธอก็ ลาออกเพราะไปได้ งานใหม่ ที่เธอชอบ คือ อยู่วงดนตรี ตามประสาเด็ก บ้านนอก สมัยนั้นค่ะ คิดว่างานแบบนี้ ดี และมีความสุข เพราะได้ร้อง เพลง แต่งตัวสวย แต่เปล่าเลย เธอเข้า ไปอยู่ วงการนี้ แล้ว จึงรู้ว่า สิ่งที่มองเห็น ก่อนหน้านั้น ไม่ได้ สวยงาม อย่างที่คิด แต่เธอ ไม่ยอม ดำเนินชีวิต แบบนั่น แน่นอน เธอได้รับการช่วยเหลือ ดู แล จาก คน ผู้หนึ่ง ซึ่งเป็น ผู้ใหญ่ ใจดี มีเมตตา กันเธออกมา จากกลุ่มคนเหล่านั้น

ด้วยวัยเพียง 18 เธอ จึงรู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้ ใช่คนที่เธอ จะฝากชีวิต ให้เขาดูแลได้ เธอ คิดว่า เธอรักเขา
ในที่สุด เธอและเขา ก็ ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน กับเขาคนนั้น
เด็กบ้านนอก ซึ่งขาดแม่ ที่ตายจาก ขาดพ่อ ซึ่งทิ้งไป โดยไม่เคยส่งข่าว มาเลย ว่าอยู่ที่ไหน คิดว่า ตัวเองมีคู่ครอง ที่ดี แล้ว เธอ ทำตัวเป็น แม่บ้านที่ดี ทนอยู่ แม้ จะลำบาก ไม่บ่น ไม่ท้อ จนกระทั่ง มีลูก 1 คน เป็นผู้ชาย น่ารักมาก เธอรัก และทุ่มเท ทำงานเลี้ยงลูก เอง สารพัด กำลังใจของเธอ มาจากลูก เธอ ตั้งปฏิญาณ กับตัวเองว่า ไม่ว่า
อะไรจะเกิดขึ้น เธอจะประคองครอบครัวเอาไว้ เพื่อลูก

เธอยู่กับลูก อย่างมีความสุข ถึงแม้ สามีจะเป็นคน ไม่ค่อย สนใจอะไร แต่ก็ไม่ได้ สร้างปัญหาอะไรให้ ในช่วงนั้น ลูก ของเธอ อายุได้ครบ ขวบ ก็ได้ข่าวดี คือน้องชาย ที่ จากกันไป ตอนนั้น จะกลับบ้า มาบวช ให้แม่
เธอดีใจมาก จะได้เจอน้องชาย ที่จากกันไป หลายปี ในที่สุด สองพี่น้องก็ได้พบกับ เป็นภาพประทับใจมาก เมื่อน้องชายเธอ ซึ่งมีวัย ห่างกันแค่ 2 ปีเอง พนมมือ ไหว้ เธอ แล้วสวมกอด สองพี่น้อง น้ำตาไหลทั้งคู่/

Create Date : 11 มิถุนายน 2551

Last Update : 11 มิถุนายน 2551 8:26:32 น.

23 comments

Counter : 2435 Pageviews.

สวัสดีค่ะพี่สุนันยา ทานข้าวหรือยังเอ่ย?

โดย: porranat

วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:12:52:46 น.

ประมาณว่าซีรี่ส์หนังเรื่องยาวของเกาหลีเลยนะเนี๊ยะ อิอิ

โดย: คนสาธารณะ

วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:17:43:45 น.

อยากอ่านต่อจังเลยค่ะพี่สาว
อ่านแล้วน้ำตาคลอ...
น้องสาวคนนี้เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ สู้ๆๆ

โดย: ดอกไม้ ได้หมอก

วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:18:07:51 น.

หวัดจ้า น้องน้อย
คือว่า วันนี้ ทานแล้วจ้า
ตอบช้า ไปหน่อย

โดย: สุนันยา

วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:18:14:47 น.

โหพี่รอง ได้งั้น ก็ ดี ซี่

โดย: สุนันยา

วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:18:16:01 น.

ขอบใจน้อง ดอกไม้ มากจ้ะ

โดย: สุนันยา

วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:18:17:54 น.

มาดูหนังซี่รี่เกาหลีตามพี่รองด้วยคน อิอิ...ล้อเล่นค่ะ ..มาเพราะคิดถึงนะเนี่ย

โดย: teansri

วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:3:51:20 น.

ดวงใจแม่......ผิดที่ใครหรือ

ถึงลูกรัก.....ของแม่....แต่ก่อนนั้น
ย้อนถึงวัน.....แม่จาก.....ใช่พรากหนี
ด้วยแม่นั้น.....ปวดร้าว....ในฤดี
ลูกรู้นี่.....แม่นี้.....ทุกข์เพียงใด

ใช่ว่าแม่.....คิดอยาก.....จะจากลูก
ใจแม่ผูก.....พันเจ้า.....กว่าสิ่งไหน
แม้ชีวิต....แม่มอบ....หมดดวงใจ
เพื่อลูกแล้ว....แม่ทำได้.....ให้บอกมา

รู้ว่าลูก....เป็นทุกข์.....แม่ทุกข์หนัก
ด้วยมีรัก.....ให้ลูก....นี้หนักหนา
อยากให้ลูก....มีสุข.....ทุกเวลา
แม่จะหา.....สิ่งดี....นี้มาให้

ขอลูกจ๋า.....อดทน.....หน่อยเถิดหนา
แม่จะหา.....วิธี.....ที่ดีใหม่
ให้เวลา.....แม่บ้าง.....นะดวงใจ
แม่ห่วงใย.....ทุกเวลา....ทุกนาที

โดย: สุนันยา

วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:17:47:53 น.

มาอ่านตอนที่สองค่ะคุณสุนันยา เริ่มมีสิ่งดีดีเข้ามาในชีวิตแล้วนะค่ะ
จะอ่านตอนต่อไปค่ะ
มีความสุขกับทุกวันค่ะ

โดย: กชมนวรรณ

วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:18:17:42 น.

มาให้กำลังใจ คนที่เป็นแม่ค่ะ

โดย: teansri

วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:5:12:02 น.

ยกมาจากกระทู้..เพราะเหตุใด...หรือด้วยรัก...

จะเป็นเพราะ......เหตุใด.....ไม่อาจรู้
เฝ้าคิดถึง......เขาอยู่.....มิรู้หาย
ยามหลับตา.....ฝันว่า....เขาเคียงกาย
คอยปลอบใจ.....คลายเหงา....เฝ้าเคลียคลอ

จะเป็นเพราะ......เหตุใด.....ใครรู้บ้าง
เหมือนเขาอยู่.....เคียงข้าง.....มิไปไหน
ทั้งที่เขา......จากเรา.....ไปแสนไกล
ใยเหมือนเขา....อยู่ใกล้....ไม่ห่างลา

จะเป็นเพราะ.....เหตุใด.....ใจยิ่งคิด
เขาเหมือนคู่.......ชีวิต....ที่ใฝ่หา
ทั้งที่อยู่.....แสนไกล.....เหมือนใกล้ตา
เฝ้าคิดถึง.....ทุกเวลา.....ทุกนาที/……

โดย: สุนันยา

วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:17:02:44 น.

หวัดดีค่ะ ขอบคุณ ทุกคน
ที่แวะมาเยี่ยม นะคะ

โดย: สุนันยา

วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:17:04:52 น.

สวัสดียามเย็น

โดย: คนสาธารณะ

วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:20:02:42 น.

Comments for Hi5, Myspace Hi5 Blog บล๊อคส่วนตัว

แวะมาส่งคุณสุนันยาเข้านอนค่ะ
ฝันดีนะค่ะ

โดย: กชมนวรรณ

วันที่: 14 มิถุนายน 2551 เวลา:21:27:11 น.

สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะพี่สุนันยา
คิดถึงเลยแวะมาทักทายค่ะ
ฝากคิดถึงน้องข้าวด้วยนะค่ะ
ดูและสุขภาพด้วยนะค่ะพี่สาว

โดย: ดอกไม้ ได้หมอก

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:10:57:50 น.

ยามมีทุกข์จารึกเป็นอักษร
ยามเปียกปอนน้ำตาเงยหน้าสูง
ยามอ่อนล้าหามืออุ่นเพื่อช่วยจูง
ยามสมหวังดั่งสายรุ้งพุ่งทาบใจ

ขอบคุณค่ะคุณสุนันยา ที่แวะเจิมบล็อกให้เมื่อวาน มาช้าไปนิดค่ะ แต่คิดถึงเสมอค่ะ

โดย: กชมนวรรณ

วันที่: 16 มิถุนายน 2551 เวลา:9:18:02 น.

จันทร์เก้อ-เจอกัน

09.05

จันทร์เช้า เจ้าสั่น สู้..........สวัสดี
ตาชื่น ตื่นซะ, มี...............เรื่องให้
ทำงาน ท่านงำ ที..............เราเหนื่อย
สุขนะ สนุก ได้.................อย่าต้องเวียนหัว

09.09

โดย: คนสาธารณะ

วันที่: 16 มิถุนายน 2551 เวลา:9:20:00 น.