"ในคืนเหงา"
ในคืนเหงา
ฤดีดวง สุดเหงา ทั้งหนาวสั่น
คือเมื่อวัน ฝนปราย ใต้เวหน
สะท้อนจินต์ ครั้งสอง-เราเฝ้ายล
พิรุณหล่น ร่วงพรู เคียงคู่กัน
ละอองพราว พร่างพรม สายลมเคล้า
ดั่งจะเย้า หยอกเอิน เพลินเสกสรร
คะนึงครวญ หวนคิด จิตผูกพัน
โอ้รักเอย แสนสั้น สวรรค์เอียง
ไม่-เหลือแล้ว ถ้อยหวาน เคยสานถัก
ไม่-เหลือแล้ว รอยรัก สลักเสียง
ไม่-เหลือแล้ว ภาพเงา สองเราเคียง
ไม่-เหลือแล้ว สำเนียง ร้อยเรียงคำ
มี-แต่ความ เงียบเหงา ในเงาโศก
มี-แต่โลก เดียวดาย ให้ถลำ
มี-แต่คราบ น้ำใส ฝังใจจำ
มี-แต่รอย ระกำ เจ็บช้ำทรวง
รัก-ที่บอก วันวาน ก็พลันหาย
รัก-มลาย เลือนลับ ไม่กลับหวง
รัก-เคยมี ให้เห็น กลายเป็นลวง
รัก- เคยห่วง เหหัก...เช่นหลักลอย..
หากมีเธอ ห่วงใย ให้ความหวัง
ในภวัง ซึมซับ กับเหงาหงอย
คงคลายสิ้น อาการ ของวันคอย
น้ำตาปรอย ท้นหลั่ง...คงยั้งริน..
สุนันยา
| Create Date : 15 กันยายน 2554 |
| Last Update : 15 กันยายน 2554 8:50:21 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 3237 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ..แวะมาส่งความคิดถึงจร้า
คนแรกหรอค่ะเนี่ย ....ดีใจจัง