วันพิเศษ...กับเด็กๆแสนพิเศษ ในขณะที่พวกเรากำลังลุ้นเชียร์กีฬาโอลิมปิคที่จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่ลอนดอน ในประเทศไทยก็มีการแข่งขันกีฬาสำหรับน้องๆที่มีความพิการทางสมองและปัญญา เรียกว่าการแข่งขันกีฬา "สเปเชียลโอลิมปิค" การแข่งขันกีฬาสเปเชียลโอลิมปิคในปีนี้จัดขึ้นตั้งแต่วันที่ 26-30 ก.ค. ที่ผ่านมา เก๋กับเป้มีโอกาสได้เข้าร่วมเป็นอาสาสมัครพี่เลี้ยงนักกีฬาในวันที่ 28 แปดโมงเช้าพวกเรามาถึงสนามกีฬาราชมังคลากีฬาสถาน...ปีนี้ถูกใช้เป็นสนามแข่งขัน ตอนที่กำลังจะเดินเข้าห้องประชุมเพื่อฟังการแนะนำวิธีปฏิบัติงาน  เก๋ถามพี่ที่เคยเข้าร่วมเมื่อปีที่แล้วว่า เราจะคุยกับเด็กๆรู้เรื่องมั้ย พี่บอกว่าไม่ต้องห่วง เราจะสื่อสารกับเค้าได้  เด็กพวกนี้น่ารักเค้าบริสุทธิ์ ใสซื่อ พี่พูดจบเราก็เหลือบไปเห็นกลุ่มพยาบาลอาสาสมัครยืนมุงดูอะไรบางอย่างอยู่ พอเดินเข้าไปใกล้เห็นเด็กชายอ้วนตัวเล็กๆนอนอยู่ที่พื้น คนในกลุ่มเล่าให้ฟังว่า เด็กคนนี้พอเห็นสาวๆพยาบาลเดินมาเค้าก็ลงไปนอนนิ่งกับพื้นเลย  สงสัยอยากให้พี่พยาบาลดูแล   เจ้าหน้าที่บอกให้ลุกขึ้นก็ไม่ยอมลุก  พยาบาลขำกันใหญ่  สุดท้ายเจ้าหน้าที่ใช้วิธีการเอาขนมมา 1 ถุง ถามเด็กน้อยว่าอยากได้ขนมมั้ย...ต้องลุกก่อนถึงจะให้ขนม เจ้าตัวเล็กก็เลยต้องลุก แต่ไม่ได้ลุกธรรมดานะ...ยื่นมือทั้งสองข้างให้พยาบาลจับ...จะได้ดึงตัวเองให้ลุกขึ้นมา ฮ่าๆ....ร้ายจริงๆเลยนะตัวแค่นี้ พี่คะ..ไหนบอกเด็กๆใส่ซื่อบริสุทธิ์ไง                เก้าโมงถึงเวลาเริ่มแข่งขัน  เก๋กับเป้ไปประจำที่จุดแข่งขันกีฬาบอชชี่      วันนี้มีการแข่งขันกีฬา 5 ประเภท..  กรีฑา บอชชี่ เทเบิลเทนนิส ฟุตบอล และว่ายน้ำ   เก๋กับเป้ไม่ทราบหรอกว่าบอชชี่คืออะไร เพิ่งจะเคยได้ยินชื่อกีฬานี้เป็นครั้งแรก ไปดูกติกาเอาหน้างานละกัน อิอิ บอชชี่   วิธีการเล่นคล้ายๆเปตอง ในครั้งแรกจะโยนลูกกลมๆเล็กๆไปก่อน แล้วให้นักกีฬาแต่ละทีมผลัดกันโยนลูกกลมใหญ่ไปให้ใกล้ลูกเล็กมากที่สุด ที่สนามมีน้องๆนักศึกษาพละจากชลบุรีมาช่วยเป็นกรรมการ เราแข่งขันพร้อมกันทั้งหมด 8 สนาม  สนามไหนว่างก็จะนำนักกีฬามาแข่งตามตารางที่ตั้งไว้         จุดที่ดูจะวุ่นวายสุดน่าจะเป็นจุดรายงานตัว  เด็กๆเดินไปมาพลุกพล่าน อาจารย์บางโรงเรียนมาหนึ่งหรือสองท่านพาเด็กมาประมาณยี่สิบถึงสามสิบคน หน้าที่ของเก๋กับเป้คือ พาตัวนักกีฬาจากจุดรายงานตัวเข้าสนามแข่ง....ระยะทางห่างกันเล็กน้อย เราต้องพาตัวนักกีฬาเข้าไปเพราะไม่อนุญาตให้อาจารย์หรือคนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าในสนาม  พอนักกีฬาแข่งเสร็จถึงจะเดินออกมาหาอาจารย์  หรือบางคนที่ดูแล้วจะไม่สามารถหาอาจารย์เองได้เราก็จะพาน้องกลับมาหาอาจารย์ อาจารย์ก็ไม่ได้อยู่กับที่  เพราะต้องพาเด็กคนอื่นๆไปรายงานตัว   หรือต้องคอยไล่จับเด็กที่แตกกลุ่มไป ...จับปูใส่กระด้งเป็นแบบนี้นี่เอง  วิธีการพาน้องเข้าสนามก็คือ ดูป้ายชื่อน้องที่แขวนอยู่ที่คอว่าตรงกับใบรายงานตัวรึเปล่า แล้วก็จับมือน้องข้างละคน  เดินเข้าสนาม ถ้าไม่จับมือ...น้องบางคนก็ไม่เดินตามเรามา   น้องหายก็ต้องไปตามหา แต่จุดที่แข่งขันบอชชี่ไม่ค่อยจะมีปัญหาอะไรมาก  น้องๆที่แข่งกีฬาประเภทนี้ค่อนข้างจะสื่อสารกันได้เข้าใจเพราะบอชชี่เป็นกีฬาที่มีกติกา  ในระหว่างที่เดินจูงมือพาน้องเข้าสนามก็จะพูดคุยให้น้องๆหายตื่นเต้น น้องๆที่มาแข่งค่อนข้างจะตื่นเต้นและกดดัน เพราะน้องๆที่มาได้รับการคัดเลือกระดับภาคมาแล้ว  ครั้งนี้เป็นการแข่งขันระดับประเทศเพื่อคัดตัวน้องๆไปแข่งที่ต่างประเทศ บางคนมือเย็นเฉียบ  บางคนก็ดูออกว่าเค้าค่อนข้างกังวล เราก็ชวนคุยให้เค้ารู้สึกผ่อนคลายลง บางคนก็ขออนุญาตเดินไปหาอาจารย์ให้อาจารย์เป่ากระหม่อม  เรียกขวัญกำลังใจ มีคนนึงเอาพระที่แขวนอยู่ที่คอออกมายกมือไหว้...ออกแนวเล่นของ เป้เชียร์เด็กที่มาจากใต้...บอกน้องให้สู้ๆ...  ..เป็นกรรมการแต่แอบมีลำเอียง การเป็นพี่เลี้ยงให้กับน้องๆในวันนี้เป็นอะไรที่รู้สึกมีความสุข ถึงจะเหนื่อยและร้อนที่ต้องเดินไปเดินมากลางแดดทั้งวัน แต่ก็หายเหนื่อยเมื่อเห็นเด็กๆทุกคนสนุกสนาน ถึงแม้เด็กบางคนจะมาด้วยความรู้สึกกดดันหรือกลับไปด้วยความผิดหวังบ้าง แต่มันก็เป็นช่วงเวลานึงที่เค้าจะได้ออกมาต่างสถานที่ ...ได้มาพบกับเพื่อนๆต่างโรงเรียน ...และแสดงความสามารถให้ทุกคนได้เห็น เก๋เชื่อว่าน้องๆทุกคนภาคภูมิใจที่ได้เข้าร่วมกีฬาระดับประเทศ     พาไปดูอีกหนึ่งกีฬา . .  สนามของเราอยู่ใกล้สนามวิ่งแข่ง ตรงเส้นขัยจะต้องมีพี่เลี้ยงยืนอยู่เพื่อบอกให้น้องทราบว่าเข้าเส้นชัยแล้วให้หยุดวิ่ง มีรอบนึงที่พี่เลี้ยงจับตัวน้องไม่ทัน  น้องก็วิ่งอยู่แบบนั้นเลยเส้นชัยไปแล้วก็ยังไม่หยุด พี่เลี้ยงต้องวิ่งไล่ตามให้น้องหยุด  วิ่งไล่ตามกันเป็นพรวน ...ตลกดี           มีภาพนึงที่เก๋ประทับใจมาก น้องนักกีฬาวิ่งคนนึงแขนขาลีบเล็กกว่าปกติ  เมื่อเริ่มออกสตาร์ท  เค้าวิ่งได้ช้ากว่าคนอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด คนที่ขาปกติก็จะมีกำลังขามากกว่า ทุกคนวิ่งทิ้งห่างน้องคนนั้นไป ถึงจุดที่คนอื่นๆเข้าเส้นชัยไปหมดทุกคนแล้ว...น้องคนนี้ก็ยังคงวิ่งไปเรื่อยๆมุ่งหน้าสู่เส้นชัยอยู่ ภาพที่เราเห็นเค้าวิ่งช้าๆ ....แต่คงเป็นการวิ่งที่ไวที่สุดของเค้าแล้ว หน้าของเค้ามีแต่ความมุ่งมั่น  เก๋เข้าใจแล้วว่า "หัวใจ"  ที่ชนะร่างกายเป็นยังไง จะมีซักกี่คนที่ไม่รู้สึกท้อจนหยุดวิ่ง...เมื่อเห็นเพื่อนๆเข้าเส้นชัยไปลิบๆแล้ว ...แต่เค้ายังคงวิ่งต่อไปถึงเส้นชัยของตัวเอง       ในหนึ่งวันนี้ให้อะไรสำหรับเก๋มากมาย เก๋รู้สึกได้ว่าน้องๆเหล่านี้รู้สึกว่าตัวเองแตกต่างเด็กทั่วไป เด็กๆเหล่านี้ว่าง่ายเชื่อฟังไม่ก้าวร้าว  ไม่ดื้อเหมือนเด็กปกติในวัยเดียวกัน สิ่งที่เค้าขาดทำให้เค้ารู้สึกไม่มั่นใจ การได้เข้ามาแข่งขันกีฬาระดับประเทศจะทำให้เค้ารู้สึกภาคภูมิใจที่ได้แสดงความสามารถให้ทุกๆคนได้เห็น เพื่อสร้างและสนับสนุนความมั่นใจในการใช้ชีวิต...และโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่ดี หวังว่าน้องๆทุกคนจะได้รับความสุขจากการเข้าร่วมกิจกรรมนี้  เหมือนๆกับพี่ๆที่ได้รับความสุขจากน้องเช่นกัน   :)      ปล. นำรูปมาลงเพิ่มเติมค่ะ   ภาพบรรยากาศวันเปิดงาน ซึ่งเก๋ไม่มีโอกาสได้เข้าร่วม ขอบคุณภาพจาก: //www.facebook.com/unicefthailand         Create Date : 02 สิงหาคม 2555 13 comments Last Update : 4 สิงหาคม 2555 1:03:42 น. Counter : 2109 Pageviews. Share Tweet

เจิมไว้ก่อน แล้วจะเข้ามาอ่านนะคะ น้องเก๋ พอดีงานเข้า   โดย: autozave (autozave ) 2 สิงหาคม 2555 18:21:43 น.

เป็นวันที่พิเศษจริงๆค่ะ ^^ อ่านจากตัวหนังสือยังสัมผัสได้ถึงความสุข เด็กๆก็คงจะมีความสุขเหมือนกัน อ่านเรื่องน้องที่เเข่งวิ่งเเบบไม่ท้อ เลยทำให้คิดอะไรดีๆออก...เรื่องบางอย่างคนที่เด็กกว่าก็สอนเราได้เหมือนกัน   โดย: R little beat 2 สิงหาคม 2555 20:27:08 น.

อ่านแล้วซึ้งจริงๆค่ะ   โดย: ลมเย็นๆ ฟ้าใสๆ ดอกไม้สวยๆ 2 สิงหาคม 2555 21:18:14 น.

พี่ซีน...อย่าลืมกลับมาอ่านน๊า เดี๋ยวจะมาเช็คอีกที อิอิ โหดมั้ยคะ ล้อเล่นนะคะ...พี่ซีนเข้ามาทักทายไว้ก็ขอบคุณแล้วค่ะ น้องวิม...เราสลับกันเยี่ยมบ้านพอดีเลยค่ะ คุณลมเย็นๆ ฟ้าใสๆ ดอกไม้สวยๆ..ขอบคุณที่แวะมาอ่านและทักทายกันค่ะ   โดย: sea_story 2 สิงหาคม 2555 21:47:48 น.

ขอบคุณค่ะที่แวะไปเยี่ยม แล้วแวะไปชิมแยมราสเบอรี่กับแยมบลูเบอรี่นะคะ ถ้าอยากเก็บราสเบอรี่จากต้นจริงต้องระวังคันนะคะ วันนี้ไปเก็บมาทำแยม คันเลยค่ะ ไม่ได้ใส่แขนยาว ที่ต้นมันมีเหมือนขนๆ ขออนุญาติแอดเพื่อนเลยนะคะ นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสค่ะ   โดย: ลมเย็นๆ ฟ้าใสๆ ดอกไม้สวยๆ 3 สิงหาคม 2555 1:20:05 น.

อ้าว สลับกันอ่านบล็อกรึเนี่ย บังเอิญจริงๆ สวัสดียามเกือบเที่ยงค่ะ ^^ ตอนนี้วิมเขียนไดอารี่ควบไปกับบล็อก ข้อมูลปกปิดด้านมืดหรือเรื่องที่ไร้สาระเเบบมากๆจะเก็บไว้ในไดอารี่ค่ะ   โดย: R little beat 3 สิงหาคม 2555 11:37:43 น.

อ่านแล้วยิ้มตามเลยค่ะ...   โดย: Bogus Ma 3 สิงหาคม 2555 16:18:25 น.

คุณลมเย็นๆ ฟ้าใสๆ ดอกไม้สวยๆ...(เดี๋ยวจะแอบถามชื่อ) ไปดูแยมบลูเบอรี่กับราสเบอรี่มาแล้วค่ะ น่าชิมมากๆ น้องวิม...ว่างๆพี่ขออ่านไดอารี่บ้างนะคะ อยากอ่านด้านมืด อิอิ โบร์...สวัสดีค่ะ อยากอ่านบล็อกโบร์อ่ะค่ะ   โดย: sea_story 3 สิงหาคม 2555 20:28:41 น.

ปล. พี่ซีนหายจ้อย ไหนบอกจะมาอ่านบล็อกเค้าไง ประโยคข้างบน...ล้อเล่นอีกนั่นแหละ   โดย: sea_story 3 สิงหาคม 2555 20:32:02 น.

มาแล้ว อ่านแล้วเหมือนตัวอักษรกำลังเล่นกีฬาอยู่เลยอ่ะ   โดย: -..- IP: 123.243.116.184 4 สิงหาคม 2555 8:27:56 น.

สวัสดีตอนสายๆของอีกหนึ่งวันหยุดที่ไทย มาน้อมรับคำชมว่าเก่งที่ทำแยมบลูเบอรี่กับราสเบอรี่ได้นะค่ะ แต่ไม่ใช่ทำได้เพราะความเก่ง จริงๆแล้วทำไปด้วยคความ "งก"ค่ะ คิดว่าตอนซื้อแยมมามันแพง และตอนที่อยู่ไทยไอ้ของพรรค์นี้มันก็แพงและไม่ใช่ผลไม้บ้านเรา แต่พอมาอยู่ที่นี่ เห็นมันขึ้นเกลื่อนกราดไม่มีใครสนใจ ฝรั่งที่นี่เขาก็ไม่สน เลยคิดว่าไปเก็บมาทำกินเองดีกว่า ถึงมันจะลูกเล็กๆเก็บได้ไม่เร็วเหมือนเก็บผลไม้ใหญ่ แต่เวลาได้มาแล้วภูมิใจค่ะ ยิ่งถ้าได้มาเป็นกาละมังใหญ่ จะปลื้มมากค่ะ แหม ถ้าอยู่ใกล้ๆกันจะมาแบ่งปันกันกินซะเลย ดอกไม้สีเหลืองนั้นมันเหมือนดอกพวกเบญจมาศอ่ะค่ะ เที่ยวและพักผ่อนให้สนุกนะคะ สัขสันต์วันหยุดค่ะ   โดย: ลมเย็นๆ ฟ้าใสๆ ดอกไม้สวยๆ 4 สิงหาคม 2555 15:53:03 น.

เป้ ไปเที่ยวมาสนุกมั้ย ^__^   โดย: พี่อ้วน IP: 202.176.81.95 7 สิงหาคม 2555 7:59:28 น.

ทักทายค่ะ :)   โดย: น้องหมู IP: 136.186.43.74 8 สิงหาคม 2555 14:14:50 น.