หายไปนานเลยคิดถึงนะคะ

มาทักทายและเอากำลังใจมาฝาก

ยิ่งอยู่ห่างบ้านจิตก็ตกและเหงาได้ง่ายๆค่ะ

มาให้กำลังใจค่ะ

สู้ๆ นะคะน้าฝนเหงา กัมบัตเตะเน้

เอาใจช่วยคะ ขอให้มีความสุขกับกสนทำไบนท์แล้วก้อการเรียนนะคะ หายเป็นหวัดไวไวเน้อ

มาสู้เป็นเพื่อนกันน้องชาย
ใช่เลย แรงเราอ่ะได้มาฟรีๆๆ
ตอนนี้น้องฝนยังไม่มีสามี เอ้ยไม่ใช่ ยังไม่มีภรรยาและยังไม่มีลูก ยังไม่มีอะไรมากวนใจ

อยากทำอะไรตอนนี้ก็ทำไปเลยจะได้ไม่ต้องมาเสียดายทีหลังว่ายังไม่ได้ทำทั้งๆๆที่มีโอกาสทำ

งานเสิรฟพี่ก็เคยทำนะเหนื่อยมากๆๆๆ**ทำตอนอยู่ไทยอ่ะ***
ที่ญี่ปุ่นนี่ยิ่งแล้วไปใหญ่ ภาษาพ่อแม่เราก็ไม่ใช่ เนอะ

มันต้องมีปัญหามากอยู่แล้ว

แต่พี่ว่านะลูกค้าที่มาทานอ่ะ เค้าต้องรู้อยู่แล้วว่าคนไทยที่มาเสิร์ฟอย่างเราๆๆอ่ะ
ศัพท์แสงที่ยากๆๆอ่ะยังไม่รู้มากหรอก**หมายถึงคนที่เพิ่งมาอยู่ใหม่ๆๆอ่ะ*** น้องฝนอย่าห่วงไปเลยเน้อ เดี๋ยวน้องก็เก่งเอง

มา มะ ตอนนี้เรามาจับมือกัน ไบท์โตะไฟท์โตะ อิอิอิอิอิ

ป.ล อ่านแล้วคิดถึงแม่มากเหมือนกัน ขนาดพี่อ่ะแก่ขนาดนี้ แม่พี่ยังห่วงพี่อยุ่เลยอ่ะ ยิ่งรู้ว่าเราทพงานนะ แม่พี่ ไหว้พระ สวดมนต์ขอให้เจ้านายเอ็นดูเราอ่ะ แกกลัวเราเครียดอ่ะ ความรักของแม่ยิ่งใหญ่เนอะน้องฝน

สู้ๆๆเด้อค่าน้อง

มาแสดงความยินดีด้วยค๊า ดีใจด้วยนะ สู้ ๆ นะจ๊ะ ขอให้มีความสุขกับการทำงาน

น้องฝนน่ารักเนอะ คิดถึงแม่ตลอดเลย คุณแม่ต้องภูมิใจแน่ ๆ เลย

หวัดดีค่ะ
ยินดีด้วยที่ได้งานทำแล้ว ทำไปเรื่อยๆเดี่ยวก็คล่องเองค่ะ ภาษามันก็จะค่อยๆซึบซับไปเรื่อยๆ ก้อยเองทีแรกก็ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกค่ะ พอทำไปทำไป มันก็จะเข้าใจขึ้นเอง...บางครั้งเหนื่อย แต่อยู่ต่างแดนชีวิตมันก็ต้องสู้นะค่ะ
"ไม่ต้องกลัวเหนื่อย....แรงเราได้มาฟรีๆ...ไม่ต้องใช้เงินซื้อ พักสักเดี๋ยวก็หายเหนื่อย" อ่านประโยคนี้มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ

がんばれ！！

ประทับใจ ประโยคจากหนังสืออยู่กับก๋งมากๆเลยค้า...

วันนี้เขียนได้ดีมากๆเลย น้องกตัญญูรู้คุณแบบนี้ ยังไงๆก็ได้ดีแน่นอนค้า...

เรื่องงานไม่มีงานไหนสบาย แต่ละงานลำบากทั้งนั้น ขอเพียงแต่เรารู้สึกสนุกกับงาน งานนั้นก็จะเป็นงานสบายๆสำหรับเราค่ะ ....

อิอ ประทับใจจริงๆนะ

มาให้กำลังใจด้วยคนนะคะ สู้ๆๆคะ

สวัสดีค่ะ
แอบอ่านมาตั้งนานแล้วค่ะ แต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็น เรื่องชิวชิว ฮาฮา อ่านแล้วหัวเราะอยู่คนเดียวบ่อยๆ

แต่วันนี้.....น้องเหนื่อย พี่มาให้กำลังใจค่ะ ความอดทนมันขมขื่น แต่ผลมันหอมหวานค่ะ พี่ก็เคยได้นอนแค่วันละ4-5 ชั่วโมง กับชีวิตที่เร่งด่วนในโตเกียว สู้ สู้ นะคะ

อาทิตย์ก่อนพี่มาเม้นท์แล้วล่ะ ครั้งหนึ่ง
มันเม้นไม่ได้เลยแหล่ะ
ก็เลยมีโอกาสมาเม้นอีกทีนะ

ดีใจด้วยสำหรับงานไบต์
ความพยายามอยู่ที่ไหน
ความสำเร็จอยู่ที่นั้นเสมอ

น้องฝนเหงาเขียนถึงแม่
พี่ก็อดคิดถึงไม่ได้ล่ะ
เราอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอย่างนี้
เราลำบากแค่ไหน
ก็ไม่อยากบอกให้ท่านฟังละนะ

ว่าแล้วก็พยายามต่อไป
อยากทำงานเหมือนกันนะ

อยากได้ตังค์ ฮา ฮา
ได้เพื่อนด้วย (รึเปล่า)
ได้ภาษา อันนี้แน่นอน

ขอให้น้องฝนเหงา สำเร็จทั้งเรื่องงาน
และเรื่องภาษานะจ้า

ปล. สงสัย น้องผ่านระดับ 2
ก่อนพี่แน่นอน

ดีใจด้วยนะค่ะ เก่งมากๆ เลย เห็นป่าวค่ะพอถึงเวลาอะไร ๆ มันจะเป็นไปได้ดี ตามสถานการณ์นะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ช่วงนี้ญี่ปุ่นร้อนใช่ป่าวค่ะ แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ

จขบ.หายไปอีกแล้ว

สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คำเดียวโดด ๆ ค่ะ ตามมาเชียร์ค่ะ

น้องฝนไม่อัพบล็อกซักที พี่เข้ามา 10รอบได้แล้ว อ่าๆๆๆๆๆ

มาอัพด่วน อยากอ่านเรื่องฮาๆๆ กวนๆๆ อ่ะ

สู้ๆค่ะ ช่วงนี้ร้อนมาก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

กัมบัตเตะ กัมบัตเตะ กัมบัตเตะ

แหมเริ่มทำงานแรก ๆ ก็มีเรื่องราวสนุก ๆ มาเล่าซะมากมายเลยนะคะ
แบบนี้ทำได้นานแน่ ๆ ค่ะ คิดถึงผลของงานไว้ค่ะ
รับรองว่าวันที่รับค่าแรง จะหายเหนื่อยเลยค่ะ

สู้ ๆ นะคะ

น้องๆๆคะ สงสารคนอก่เหอะมาทีไรก็หน้านี้ อยากอ่านแล้วๆๆๆๆๆๆ ยังไม่ตายใช่มั้ย ไปฟูจิซังมาอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ