|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
......เริ่มชีวิตใหม่ ในเมืองกรุง(โตเกียว).......
สวัสดีคับ บัดนี้ก็ฤกษ์งามยามดี อัพบล๊อกแรกในโตเกียวซะที นี่ก็อยู่มาเกือบอาทิตย์แล้ว ขอบอกวันแรกเฟลล์มากๆ ไม่เหมือนกับตอนมาครั้งก่อน คึกยังกะม้า ถึงไหนถึงกัน มาครั้งนี้ รู้สึกตัวเองหงอยๆ ทำหน้าจ๋องๆเหมือนไม่รู้อะไร ทั้งๆที่ครั้งแรกภาษาไม่ได้ซักตัว รอบนี้ไปฝึกก่อนมาแต่ดันทำไรไม่ได้เลย
ถึงสนามบินก็ได้เรื่องเลย แม่บอกถึงแล้วให้โทรกลับไปรายงาน แล้วต้องโทรหาเจ้าหน้าที่ญี่ปุ่นด้วย ก็เลยซื้อตั๋วลีมูซีน ตอนแปดโมงครึ่ง ออกมาจาก ตม.เหลือเวลาประมาณยี่สิบนาที โอ้ยเหลือเฟือ เลยไปหาตู้โทรศัพท์โทรกลับบ้าน ปรากฎว่าโทรไม่ติด กดไม่ถูก ได้แต่โทรไปบอกทางญี่ปุ่นว่าถึงแล้ว
พอจะไปขึ้นลีมูซีน ตอนนั้นก็แปดโมง สามสิบสอง เอ...ทำไมรถยังไม่มาอีกหว่า ก็ยืนคอยเก้ๆกังๆ กับพี่อีกคน เริ่มไม่พอใจ "อ้าว ไหนว่าญี่ปุ่นตรงเวลา นี่เลยเกือบสิบห้านาทีแล้วเนี่ย...."
พี่หันมาถาม "เราเลทสองนาที หรือว่ามันไปแล้ว " เอ่อ ตอนนั้นยังคิดในแง่ดี อย่างน้อยรถเข้าท่า ก็น่าจะต้องรอรับผู้โดยสาร นี่แค่สองนาที มันก็ไม่น่าน่ะ ก็เลยแอบดูตั๋วของคนข้างหน้า ปรากฎว่า เป็นรอบ 8.55 จึ๋ย...มันไปแล้วนี่หว่า....
เง้อ...แค่สองนาทีไม่รอกันเลย(ช้าก็บ่นเร็วก็บ่น หุๆๆๆ)
โชคดียังเป็นของเรา ไปถามเจ้าหน้าที่บอกว่าเปลี่ยนตั๋วได้ ก็เลยรอดตายไป พอมาถึงสถานีชินจุกุ ก็มีพี่คนไทยมารับ พาไปเข้าหอ จัดการธุระทุกอย่าง ก็ดีไป แต่มันก็มีข้อเสียน่ะ ทำให้เราไม่เรียนรู้ เดินตามเค้าต้อยๆ พูดก็ไม่ได้พูด มันทำให้เรียนรู้ช้า (คิดว่าน่ะ)
ขอบรรยายถึงห้อยซะหน่อย เคยบอกว่าอยู่อพาร์ทเมนท์เมืองไทย มาเจอที่นี่เมืองไทยชิดซ้ายตกคลองแสนแสบไปเลย เข้าห้องปุ๊บ จะถอดรองเท้าก็แทบไม่ได้ ด้านซ้ายเป็นห้องน้ำ ด้านขวา เป็นมุมทำครัว ไม่ใช่สิ เรียกว่า"มุม"จะดูใหญ่ไป เอาเป็นว่า มินิมุมทำครัวล่ะกัน
พอก้มทีก้นก็เกือบชนผนังอีกด้านแล้ว หัวก็ชน กว่าจะถอดรองเท้าได้ เง้อ.......
ส่วนห้องน้ำ เอาเป็นว่าไม่ต้องกลัวลื่น ถึงลื่นก็จะไม่ล้มเด็ดขาด เพราะเอียงนิดก็ไปติดผนัง อีกข้างแล้ว(ขนาดนั้น) มีอ่างอาบน้ำแต่ก็นอนยืดได้ไม่เต็มตัว ต้องขดๆเป็นงูเหลือม ไม่งั้นน้ำ ไม่ท่วมทั้งตัว
เตาทำอาหารเป็นแบบไฟฟ้า ขนาดว่าเร่งสุดยังต้องรอเกือบสิบนาที กะว่ากลับบ้านเที่ยวหน้า จะเอาเตาถ่านมาและ ไม่ไหวกว่าจะได้กิน เร่งไฟเบาไฟก็ไม่เวิร์ค ดีที่ทำเองกินเองพอไหว
รูมเมทผมเป็นคนอินโดฯ(ขอเม้าท์นิดนึง) คิดไว้แล้วว่าต้องมีปัญหาเรื่องกินแน่นอน
เมื่อวานไปเดินฮาราจุกุกัน พอได้เวลาหิว ผมอะไรก็ได้ แต่เค้าไม่กินหมู คราวนี้ล่ะเดินหา เคเอฟซี กันให้วุ่นเกือบชั่วโมง ไอ้เราใกล้เป็นลมล่ะ จริงๆอาหารไม่มีหมูก็เยอะนะ แต่เค้าจะกิน เคเอฟซี ไม่ก็แม็คฯ อย่างอื่นแทบไม่กินเลยอ่ะ
อีกอย่างพี่แก เห็นสาวเป็นไม่ได้ จีบดะ...ไอ้เราแค่มองๆนี่เข้าไปคุยเลยอ่ะ บางครั้งไปด้วยกันก็ "เฮ้ยย...ยูกล้าเนอะ" แล้วคนญี่ปุ่นเค้าไม่ค่อยคุยกับคนแปลกหน้าด้วยสิ เราพลอยโดนมองแปลกๆไปด้วย
เจอสาวที่ฮาราจุกุ "เอ่อ..ไอจะเข้าไปคุยยังไงดีอ่ะ?" เอ่อ...พ่อคุณแค่ถ่ายรูปเค้าก็พอแล้วมั้ง อย่าให้ถึงขึ้นขอเบอร์เลย เซ็งจริงๆ
นี่ขนาดมีแฟนอยู่ที่อินโดฯแล้วน่ะ เห็นว่าอีกสองสามปีจะขอแต่งงาน อ้าววว..แล้วมรึงมาทำไรแบบนี้ที่ญี่ปุ่นเนี่ย
ที่สำคัญมาวันแรกพี่แกชวนไปเที่ยวคลับ บอกว่าที่นั่นสาวๆเยอะๆ ไอ้เราก็ไม่อยากไป(ไม่ใช่ไรหรอก กลัวเสียตังค์เยอะฮ่าๆ)
ออ...ลืมบอก วันแรกที่พี่แกเดินเข้าหอมา มือขวาถือกระเป๋ามือซ้ายถือหนังสือ "ไอ้เราก็ โหหห..ท่าทางจะเด็กเรียนแฮะ" ปรากฎว่าพี่แกถือหนังสือโป๊มา แล้วยังมาอวดอีกน่ะ "ไอซื้อมาจาก เซบุงอิเรบุง(เซเว่น) ตะกี้เอง.." อืมนะ
ตอนนี้ยังไม่เริ่มเรียน ก็เซ็งๆเบื่อๆ อยากเจอเพื่อนใหม่ไวๆ สองวันแรกที่มาถึงอยู่คนเดียว อยากจะนัดเพื่อนไปเดินสยามแล้วกลับมา(ญี่ปุ่น)ก็ไม่ได้ เหอะๆ ได้แต่เดินวนสำรวจอยู่แถวนั้น รองเท้ากัดอีก อากาศก็ครึ้มชวนให้เหงาเสียเหลือเกิน
คิดว่าพอเริ่มเรียน มีกิจกรรมทำทุกอย่างน่าจะดีขึ้น ได้ข่าวว่าโรงเรียนจะพาไป ฟูจิคิวฯ หุๆๆ ได้ข่าวว่ามีเครื่องเล่นโคตรเสียว อยากจะลองดูซักที งานนี้ได้โชว์สาวๆ ไม่รอดก็ดับ
อีกอย่าง เวลาอยู่ที่โรงเรียน ชักไม่แน่ใจว่าอยู่ญี่ปุ่นหรือเกาหลี เข้าไปยังกะชุมชนคนเกาหลี เห็นพาสสปอร์ตเกาหลีตั้งเรียงกันเป็นตับ เจ้าหน้าที่ก็คุยภาษาเกาหลีได้แหม น่าจะฝึกภาษาไทยไว้บ้างน่ะ
เกาหลีเยอะแต่ก็โอเคแหละ เพราะเรดาร์จับความสวย มันดัง ตึ๊ดๆๆๆๆ เข็มตีแรงมาก แบบว่าเป็นเกาหลีหน้าตาดี สาวๆทั้งนั้นหุๆๆๆ ช่างเป็นโรงเรียนที่สิ่งแวดล้อมดีจริงๆ ทำให้ไม่อยากโดดเรียน ฮ่าๆๆ
จากนี้ตั้งใจว่าจะหาไบท์ทำให้เร็วที่สุด แต่ภาษายังไม่กระดิกเลยแฮะ ไม่รู้มีร้านไทยที่ไหนแถวชินจุกุรับบ้าง จริงๆอยากร้านญี่ปุ่น แต่คิดว่าตอนนี้เค้าคงไม่รับ
ชีวิตมีความคืบหน้ายังไง ไว้จะมาเล่าให้ฟังกันอีกน่ะคับ วันนี้แค่นี้ก่อน เนะมุย อย่างแรง
ขอไปหลับซักตื่น........
ปล.อยากให้ห้อง@japan มีมีทติ้งจัง คันปาก หุๆๆ
ปล.(อีกที)คิดถึงทุกคนที่บ้านมาก
| Create Date : 02 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 2 กรกฎาคม 2550 12:37:09 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 906 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: เอ๊กกี่  วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:11:51 น. |
|
|
|
| โดย: meaw_1985 วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:19:26 น. |
|
|
|
| โดย: mintny_n วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:22:18 น. |
|
|
|
| โดย: fonejank วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:47:21 น. |
|
|
|
| โดย: zuling68 IP: 59.140.220.54 วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:51:05 น. |
|
|
|
| โดย: LilyAi วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:21:13 น. |
|
|
|
| โดย: ฝนเหงา วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:31:51 น. |
|
|
|
| โดย: พี่ปุ้ย IP: 218.221.131.175 วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:25:24 น. |
|
|
|
| โดย: PS-pani วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:44:44 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ปุ้ม (มีมีมากุโระ) IP: 219.97.48.29 วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:23:23 น. |
|
|
|
| โดย: คนกวนตีน IP: 202.143.135.233 วันที่: 11 สิงหาคม 2551 เวลา:15:00:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ขอแนะนำ
คราวหน้าก็ถอดรองเท้าที่นอกห้องก่อน
แล้วค่อยหิ้วเอาเข้าห้องไปด้วย จะได้ไม่ต้องชนโน่นชนนี่
ส่วนหนุมอินโดสงสัยเก็บกดเนอะ อยู่บ้านไม่ได้ทำแน่ๆแบบนี้ มานี่เลยออกลายซะหน่อย
ป.ล. สาวญี่ปุ่นงามแต๊