|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
...........ลดน้ำหนัก............
วันนี้ จขบ.จะมาเขียนเรื่องที่เป็นวาระแห่งชาติในชีวิต นั่นก็คือ การ "ลดน้ำหนัก" 3 พยางค์เขียนง่ายๆ แต่ทำยากเหลือเกิน ว่ากันว่า พิชิตยอดเขาเอเวอร์เรส , ตะลุยป่าอะเมซอน,เอาลิ้นเลียข้อศอก ยังไม่ยากเท่า ลดน้ำหนัก (คนที่ว่าก็ จขบ.เองแหละ)
ผมเคยผ่านช่วงชีวิตที่ผอมมาก่อน(จริงๆนะ)แม้ว่าจะนานมาแล้ว ตอนนั้นไม่ค่อยกินอะไร เล่นกีฬาเยอะ ก็เลยผอมโดยอัตโนมัติ แต่พอเข้ามหาลัยฯ กลับตาลปัตร กีฬาไม่ค่อยเล่น กินเยอะ(โฮก) แล้วอายุน้อย ก็เลยประมาท กินทุกอย่างที่ขวางหน้า ใช้ชีวิตประหนึ่งเป็นหมีแพนด้า 70%ในชีวิตคือ การกิน อีก 29 % คือนอน ออกกำลังกาย 1%(ไม่ถึงด้วยซ้ำ)
ใช้ชีวิตแบบนี้มาเรื่อยๆ น้ำหนักก็ค่อยขึ้นทีละนิดๆ มารู้ตัวอีกที กรี๊สสสสสสสสส น้ำหนักขึ้นมาเกือบ 20 โลฯ และด้วยความที่เป็นคนไม่ดูแลตัวเอง ก็เลยไม่คิดจริงจังที่จะลดน้ำหนัก
จริงๆก็เคยพยายามตั้งแต่ช่วงแรกๆที่น้ำหนักขึ้น แต่ ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา ก็เลยล้มเลิก
ที่เป็นปัญหาใหญ่ที่สุดของผม(และคิดว่าของทุกคน)ในการลดน้ำหนัก คือ การควบคุมอาหาร คิดดูสิ จู่ๆจะให้แพนด้า กินใบไผ่วันละ 3 มื้อ..... ผมไม่สามารถฝืนร่างกายและจิตใจให้กลับมากินเหมือนคนปกติได้ พอจะควบคุมอาหาร(ไม่ได้อดนะ แค่กินให้เหมือนคนทั่วไป) ทำได้ วันสองวันก็ต้องเลิก พอไอ้ตอนเลิกด้วยความเก็บกด กินหนักกว่าเดิมซะงั้น
เมื่อก่อน ตอนที่ลดแรกๆไม่ได้มีสูตรอะไรทั้งนั้น ตั้งใจแค่ว่าจะไม่กินแป้ง เคยซื้อปลากระป๋องมากินกับกล้วยบ้าง วุ้นเส้นบ้าง ช่วงนั้นกินปลากระป๋องเป็นหลัก แล้วก็หาอะไรมาผสมลงไป กำลังจะไปได้สวย ...แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอด กลับมากินเหมือนเดิม
พอเรียนจบมหาลัย ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น เอาละว่ะ กินแต่อาหารญี่ปุ่น ทำงานพิเศษไปด้วย ได้ผอมก็งานนี้แหละ.... กลับมาเอาให้เพื่อนตะลึงไปเลย 2 ปีผ่านไป..................
น้ำหนักขึ้นเกือบสิบโลฯ T_T กลัวจะไม่ได้กลับประเทศ ก็เพราะรูปในวีซ่า กับตัวจริง ช่างต่างกันเหลือเกิน แต่ ตม.คงคิดว่าเป็นพ่อใหญ่จิ๋ว เลยให้ผ่านมาได้
ส่วนสาเหตุที่น้ำหนักขึ้นเกือบสิบโลฯ เพราะทำงานพิเศษ ที่ร้านอาหารไทย งานเลิก 4 ทุ่ม มีข้าวเลี้ยงพนักงาน กินได้ไม่อั้น กินเสร็จกลับมาห้อง...นอน.....
วันที่ไม่ทำงานก็ออกไปหาอาหารญี่ปุ่นกิน โดยเฉพาะซูชิ เคยกินมื้อเดียวสูงสุด 28 จาน จานละ 2 ชิ้น ก็ตกแล้วกินไป 56 ชิ้น (ทำไปได้ตรูT_T)
ที่ต้องหันมาลดจริงจัง เพราะน้ำหนักมีแนวโน้มว่าจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งกว่าตลาดหุ้นช่วง bull market ซะอีก ตอนนี้ set ทะลุพันจุดไปแล้ว ก็ขออย่าให้น้ำหนักทะลุ 100 ตามไปเลย
เสื้อผ้าเก่าใส่ไม่ได้ จะไปซื้อใหม่ก็หาไซส์ลำบาก ถ้าจะเอาเหมาะจริงๆ ก็ต้องชุดคลุมท้องโน่นเลย ตอนนี้ถ้าแต่งหญิงหน่อย ขึ้นรถเมล์คงมีคนลุกให้นั่งแน่ๆ ที่สำคัญคือ สังเกตได้ว่า สุขภาพแย่ลง
ทนไม่ได้ก็เลยตั้งใจว่า จะลดน้ำหนักอย่างจริงจัง และต้องทำสำเร็จให้ได้
วิธีการลดน้ำหนักหาไม่ยาก มีสูตร มีวิธีให้เลือกเยอะแยะ ซึ่งผมคิดว่าวิธีไหนก็ได้ผลทั้งนั้น ถ้าเราทำอย่างจริงจัง ฉะนั้น สิ่งที่เป็นหัวใจในการลดน้ำหนักจริงๆแล้ว คือ "ใจ" ใจ ล้วนๆเลยครับ ถ้าเอาชนะใจตัวเองได้ ก็ลดน้ำหนักได้..... แต่การเอาชนะใจตัวเองนั้น หึๆ ... คนที่พยายามลดน้ำหนักจะรู้ว่า มิใช่เรื่องง่าย
เพราะวัฐจักรของเหล่าทวยเทพ เจ้าพ่อ เจ้าแม่ นักลดน้ำหนักทั้งหลายจะเป็นเยี่ยงนี้ วันแรกที่เริ่มทำ จะมีแรงฮึดเป็นพิเศษ ข้าวไม่แตะ ของมันไม่แตะ ซิทอัพกระจาย คำนวณแคลอรี่เป๊ะๆ ทำตามสูตรทุกอย่าง มองเห็นอนาคตสดใส วันที่สองก็ยังเป๊ะๆ เริ่มวาดฝันไปถึงวันที่จะผอมเพรียว วันที่สาม เริ่มเขว แต่ก็ยังฝืนใจทำเป๊ะๆตามสูตร วันที่สี่ เอาน่า กินนิดกินหน่อยไม่เป็นไร พรุ่งนี้ค่อยชดเชย วันที่ห้า ตัวดำกับตัวขาวเริ่มตีกัน.....จะทำต่อหรือเลิก..เอาว่ะ สู้ต่อ วันที่หก เพื่อนชวนไปกินบุฟเฟ่ ..เขื่ยนแตก แดรกไม่ยั้ง เผื่อแผ่ไปถึงวันที่ 1-5 ด้วย ....แล้วก็มานั่งปลอบใจตัวเอง "เดี๋ยวค่อยเริ่มใหม่ก็ได้" T_T และแล้วก็อ้วนขึ้นอีกไม่รู้กี่โล..........จนวนกลับมาที่เดิม "คราวนี้ เอาจริงแล้วโว้ยยยย" อนิจจัง.....มันก็เป็นเช่นนี้แล
แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ...ถึงจะหลุดพ้นจากวังวนชีวิตแบบนี้ได้? ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
สิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้ คือ พยายามควบคุมอาหาร โดยกินให้พออิ่มในแต่ละมื้อ ไม่กินของหนักตอนดึกๆ (ฝืนใจสุดๆ)
ส่วนการออกกำลังกาย เคยลองเต้นแอร์โรบิค ลองวิ่ง อยู่พักนึง รู้สึกว่าน่าเบื่อ เลยหาฮูลาฮู๊บมาเล่น หมุนให้นานที่สุด แล้วจับเวลาไว้ พยายามทำลายสถิติของตัวเองไปเรื่อยๆ มันจะได้เป็นแรงผลักดันให้เล่นทุกวันไม่เบื่อ
น้ำหนักตอนนี้อยู่ที่ประมาณ 87-89(ยังแกว่งๆ) จากน้ำหนักที่เคยขึ้นสูงสุด 91 เป้าหมายแรกอยากไปแตะ 85 อย่างสง่าภาคภูมิ ส่วนเป้าหมายสูงสุดอยู่ที่ 80 ออ ลืมบอกไป จขบ.สูง 182 เมื่อก่อนเคยหนักไม่ถึง 75(ที่ความสูง182)
ครั้งนี้ก็ไม่รู้ว่าจะหลุดออกจากวังวนนี้ได้หรือไม่ แต่จะพยายามอย่างถึงที่สุด เพื่อสุขภาพที่ดี และขอเป็นกำลังใจให้มหาชนคนลดน้ำหนักทุกคนด้วยครับ
สุดท้ายนี้หวังว่าจะได้มีกระทู้ Befor & After กะเค้าบ้าง.....ซักครั้งในชีวิตก็ยังดี
Create Date : 19 พฤศจิกายน 2553 |
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2553 22:07:04 น. |
|
4 comments
|
Counter : 1049 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: พลาสติกจัง IP: 111.84.126.103 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:09:08 น. |
|
|
|
โดย: พี่ปุ้ยณ.โตเกียว IP: 218.41.170.238 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2553 เวลา:2:11:15 น. |
|
|
|
โดย: pest (loveyoupantip ) วันที่: 15 สิงหาคม 2554 เวลา:2:25:14 น. |
|
|
|
โดย: register (loveyoupantip ) วันที่: 16 สิงหาคม 2554 เวลา:2:13:42 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เอาใจช่วย จขบ. ให้ลดน้ำหนักได้ตลอดรอดฝั่ง
ส่วนเราน่ะ กำลังพยายามอยู่ฮ่ะ