|
อำลาชีวิตมนุษย์กล่อง.....กลับบ้านนอกซะที
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้วคับพี่น้อง วันที่จะได้ลาขาดจากล่องสี่เหลี่ยมพื้นที่ 32 ตารางเมตร ซ้ายขวาหน้าหลังมีแต่กำแพงๆๆๆๆ เป็นมนุษย์กล่องมาแปดปีเต็ม จนเกือบลืมไปแล้วว่าบ้านเค้าอยู่กันยังไง เฮ้อ....
วันนี้ไม่มีไรมากคับ แค่อยากจะระบายกับชีวิตในอพาร์ทเมนต์แปดปีเต็ม ไม่รู้อยู่เข้าไปได้ยังไงตั้งนมนาน
ย้อนกลับไปเมื่อแปดปีก่อนเมื่อเด็กบ้านนอกอย่างผมร่ำร้องต้องการเข้าเมืองกรุงฯ มาใช้ชีวิตเพียงลำพังเด็กม.สาม ในสายตาพ่อแม่ตอนนั้นรู้สึกว่าลูกตัวเองยังเด็กไปที่จะออกมาใช้ชีวิตคนเดียว 5555 แต่แม้พ่อแม่จะ คัดค้านก็ไม่มีอะไรมาหยุดผมได้ (แบบว่าเป็นเด็กหลงแสงสีง่ะ)
ตอนนั้นหนทางเดียวที่จะได้ออกมาใช้ชีวิตคือต้องสอบเข้าม.4 ให้ได้ ด้วยความที่ฮอร์โมนอยากเห็นโลกกว้างมันพุ่งปรี้ดๆๆ ฉุดไม่อยู่ ก็เลยไปบนกับเจ้าพ่อเจ้าแม่แทบทุกมุมเมือง "ช่วยลูกช้างกาถูกข้อด้วยเต๊อะ.....!!"
ในที่สุด เพราะสิ่งศักสิทธิ์มีจริง หรืออาจารย์หน้ามืดตรวจข้อสอบผิดมิทราบได้ สอบติดสมใจ(อยาก) เดินไปดูผลสอบยังงงๆ ยืนมองบอร์ดประกาศผลเป็นชั่วโมง แบบว่า "กรูดูไม่พลาดแน่ๆ....น่ะ"
ได้ที่เรียนแล้ว ก็ต้องหาที่พัก ไปได้อพาร์ทเมนต์ใกล้ๆสยาม ใจกลางแหล่งวัยรุ่นเลยเฟ้ย ถูกใจๆ ย้ายของเข้าที่พักวันแรกยังจำได้เลยแม่ถามว่า "อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแค่นี้จะไหวเหรอ......?" ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรล่ะ กะลังลิงโลดกับชีวิตใหม่ ดีใจมากขนาดว่าลืมแก้บน....-_-"
พอมาอยู่เข้าจริงๆชีวิตในห้องสี่เหลี่ยมก็ไม่ได้เลวร้ายน่ะ อย่าไปคิดไรมาก ใช้ชีวิตหนุกหนานไปวันๆ เรียนๆเล่นๆมันก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรนัก อยู่ไปอยู่มาแว่บเดียวผ่านไปแปดปี .....เหงา สุข เสร้า เคล้ากันไป
ถึงวันที่ต้องกลับไปอยู่บ้าน แรกๆกังวลอ่ะ แบบว่าอยู่คนเดียวมานาน กลับบ้านก็นานๆครั้ง รู้สึกว่าตัวเองติดกับความอิสระซะแล้ว ลืมไปแล้วว่าการอยู่กับครอบครัว(ตลอดเวลา)เป็นยังไง แต่พอกลับบ้านจริงๆโคตรดีใจอ่ะ....
ไม่ต้องเจอรถเมล์(นรก) ไม่ต้องสูกควันพิษ ไม่ต้องเจอรถติด ไม่ต้องฯลฯ เห็นท้องฟ้ากว้างสุดลูกหูลูกตา ต้นไม้สีเขียว แม้จะไม่เหมาะกับเด็กหลงแสงสีอย่างผม หุๆๆ แต่ก็ทำให้สบายกายสบายใจเยอะเลย
พี่เขยเคยบอกไว้นานแล้วว่า"ถ้ามีโอกาสให้กลับบ้านบ่อยๆ ต่อไปจนตาย เราจะได้อยู่บ้านซักกี่วัน...." เหยๆๆ เป็นคำพูดที่สะกิดใจอย่างแรง จริงของเค้าอ่ะ ตั้งแต่จบม.สาม นับถึงวันที่เรียนจบ นับเฉพาะวันที่อยู่บ้านรวมๆกันแล้วไม่ถึง สองเดือนมั้ง คือได้กลับบ้านปีล่ะสองครั้งเอง ครั้งนึงก็อยู่ได้ไม่ถึงอาทิตย์
คิดแล้วใจมันหวิว กลับบ้านมาคราวนี้ใช่ว่าจะได้อยู่นาน ปลายเดือนนี้ก็ต้องเข้ากทม.อีกรอบ ไปจัดการเรื่องเอกสาร สารภาพตรงนี้เลยว่า หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ตุ้บๆๆตั้บๆ ไม่เป็นจังหวะแล้วววว สองสามเดือนก่อนยังยิ้มระรื่นดีใจ "กรูจะได้กลับไปญี่ปุ่นอีกแล้ว......." พอใกล้เข้ามาๆ พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกซะงั้น กลายเป็นกลัวไปซะนี่
ก่อนกลับก็เพิ่งไปจองห้อง โหยยย...พระเจ้าช่วยกล้วยตานี ผมไม่ใช่หนูนะค๊าบพี่น้อง แล้วห้องที่เลือกต้องอยู่กะเมทอีกคน อัดเข้าไปได้ไงไม่รุ....ที่สยองสุดๆคือค่าห้อง(ซึ่งคิดว่าถูกแล้วสำหรับโตเกียว) ราคาขนาดนี้อยู่เมืองไทยเช่าบ้านไฮโซๆอยู่ได้เลยนะค๊าบพี่น้อง ยังดีน่ะที่มีอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าให้ครบ+ห้องน้ำในตัว (ค่อยดีหน่อย)
รอดไม่รอดไม่รู้น่ะ ให้คิดถึงภาพ เด็กหนุ่มนั่งเรือสำเภาจากเมืองไทย มีเพียงเสื่อผืนหมอนใบติดตัวมา เข้ามาเสี่ยงโชคในมหานครไกลโพ้น อัดแน่นไปด้วยผู้คนนับล้าน (บรรยายซะเว่อ 5555....)
วันหน้าต้องกลับไปเป็นมนุษย์กล่อง(ใบเล็ก) วันนี้ก็ขออยู่บ้านอย่างสุขใจ กอบโกยความสุขจาก บ้านหลังนี้ให้เต็มที่ ก่อนจะต้องจากกันไปอีกนาน........
ว่างๆก็กลับบ้านกันน่ะคับ.....
"HOME"
ดอกไม้ประตูแจกัน ดินทรายต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม ขอบรั้ว และริมทางเดิน ต้นหญ้าอยู่ในสนาม บ้านนี้จะมีความงามได้ถ้ามีเธอ.....
เพราะเธอคือที่พักพิง คือทุกสิ่งที่มีความหมาย เมื่อเธออยู่เคียงชิดใกล้ เรื่องร้ายใดๆ ไม่เกรง แม้ข้างนอกจะต้องเจอ กับเรื่องราวที่ใครข่มเหง แต่ฉันเองไม่คิดกลัว.......
จากพื้นดินจนเพดานนั้นมีความหวานอยู่ เพราะรู้ว่าชั้นมีเธอคอยเป็นที่พักใจ จะรอคอยฉันจริงๆ เป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย จะล้มตัวลงเอนกายที่บ้านของฉัน.....
ไม่ว่าวันเวลา จะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไร ฉันยังคงมีแต่เธอ เป็นความหวังและความเข้าใจ พร้อมจะเก็บทุกสิ่ง ทิ้งความสุขทุกอย่าง และจะทำทุกทางเพื่อบ้านหลังนี้.....
ดอกไม้ประตูแจกัน ดินทรายต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม ขอบรั้ว และริมทางเดิน ก็ล้วนแต่มีคำถาม
บ้านนี้จะงามอย่างไร..ถ้าไม่มีเธอ ก้อเพราะว่าใจของเธอ...คือบ้าน..ของฉัน......
Create Date : 03 พฤษภาคม 2550 |
Last Update : 4 พฤษภาคม 2550 13:06:53 น. |
|
15 comments
|
Counter : 1171 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ซซ วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:42:11 น. |
|
|
|
โดย: p_tham วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:03:16 น. |
|
|
|
โดย: Aiko (Yushi ) วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:19:23 น. |
|
|
|
โดย: whitelady วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:31:18 น. |
|
|
|
โดย: pecochan วันที่: 4 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:39:38 น. |
|
|
|
โดย: ukako วันที่: 4 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:13:13 น. |
|
|
|
โดย: ฝนเหงา วันที่: 4 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:48:27 น. |
|
|
|
โดย: LilyAi วันที่: 5 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:22:53 น. |
|
|
|
โดย: นู๋โนริ วันที่: 5 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:02:23 น. |
|
|
|
โดย: Kana Jan วันที่: 5 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:17:11 น. |
|
|
|
โดย: Kana Jan วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:14:41 น. |
|
|
|
โดย: CheLover วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:00:51 น. |
|
|
|
โดย: nagami วันที่: 9 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:30:35 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แวะมาทักทายวันฝนตกอากาศเย็นสบาย
ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ ระยะนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
555 แต่ตอนนี้เราเป็นหวัด ฮัดชิ้วววว