|
|
ฝ่าดงทีนส์ไปดูนานะ................
ฝ่าดงทีนส์ไปดูนานะ
วันนี้วางแผนไว้ล่วงหน้าหลายเดือนว่าจะต้องไปดูนานะภาค2 ในรอบฉายวันแรกให้ได้ ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่คาดคับ ตื่นแตเช้าตรู่ 11 โมง อาบน้ำอาบท่า ประแป้ง ถือฤกษ์ 12.30 ออกเดินทาง ออ..ก่อนออกได้โทรไปถามแล้วว่ามีรอบบ่ายสองสิบ ช่างเป็นช่วงเวลาที่เหมาะเหม็งกับการเดินทางซะจริงๆ
พอเดินออกมาได้ไม่ถึงสามก้าวครึ่ง ฟ้าครึ้มขึ้นมาทันที เหมือนจะแกล้งกันซะงั้นแต่ไม่มีอะไรจะมาขวางกั้นความตั้งใจครั้งนี้ได้ รีบเดินทางด้วยการขนส่งสาธารณะอันทันสมัยไร้ประตู(รถเมล์) มาถึงสยามก็เกือบบ่ายสองแล้ว ต้องรีบไปซื้อตั๋วก่อนกลัวจะได้ที่นั่งไม่ดี พอดูที่นั่งก็ยังเหลือพอสมควรเพราะว่าโรงหนังสยามใหญ่โตมโหฬาร ผ่านไปได้ด้วยดีไม่มีปัญหา ได้ตั๋วมาอยู่ในมือจนได้
พอใกล้เวลาหนังฉาย โอ้วว...นี่มันฝูงวัยทีนส์จากไหนเนี่ย แห่กันเข้ามา จนทำให้คนอายุยี่สิบต้นๆอย่างผม กลายเป็นคนแก่หกสิบขึ้นมาทันที มีแต่น้องๆหนูๆวัยไม่เกินม.ปลาย จับกลุ่มคุยกันหนุกหนานวุ่นวายสับสนไปหมด ชักเริ่มคิด "นี่กรูมาผิดงานป่าวว่ะ.." แล้วยิ่งมาคนเดียวเป็นจุดเด่นเอามากๆ แต่ใช่ว่าจะมีอย่างผมคนเดียวน่ะ ยังมีลุงๆป้าๆร่วมชะตากรรมอีกสองสามคน
แต่ละคนมองหน้ากันประมาณว่า "แก่ๆเกาะกลุ่มกันไว้น่ะ เดี๋ยวจะโดนเหยียบน้ำหมากกระจาย" ผมต้องแสร้งทำตัวเป็นถังขยะค่อยๆกระดึ๊บๆช้า ไปยืนหลบอยู่ในมุมมืด ให้พ้นความเจี้ยวจ้าวของหนูๆวัยทีนส์ทั้งหลาย ยังโชคดีที่ไม่ต้องทนอยู่นานเค้าก็ปล่อยให้เข้าโรงหนัง (รอดตายแล้วตรู...)
ก็ว่ากันไม่ได้นะคับ นานะสร้างมาจากหนังสือการ์ตูน ทาเก็ทส่วนใหญ่ก็เลยเป็นวัยรุ่นซะส่วนใหญ่ ส่วนผมที่มาดูเรื่องนี้ไม่ได้เพราะอ่านการ์ตูนหรอกคับ บังเอิญได้ดูภาคแรกแล้วติดใจมากๆ ดูแล้วแอบคิดถึงตัวเอง โดยเฉพาะเจ้าฮาจิ ทำให้ผมคิดถึงตอนที่เข้ามาเรียนม.ปลายที่ กทม. ตอนนั้นรู้สึกเหงามากๆ ก็ได้เพื่อนนี่แหละคับช่วยคลายเหงา อีกอย่างที่โดนคือ ฮาจิเป็นสาวต่างจังหวัดที่ตามแฟนเข้ามาอยู่โตเกียวโดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองจะมาอยู่โตเกียวได้ยังไง
โชคดีที่ฮาจิมาเจอเพื่อนชื่อเดียวกัน(นานะ) ทั้งสองคนเช่าอพาร์ทเมนท์อยู่ด้วยกันร่วมทุกข์ร่วมสุขจนเกิดความผูกพันในที่สุด อดคิดถึงตัวเองไม่ได้ นี่ก็ใกล้เวลาเข้ามาทุกที แรกๆคิดว่าอีกตั้งหลายเดือน ตอนนี้มันหดสั้นเหลือแค่ประมาณสามเดือนแล้วที่จะต้องไปใช้ชีวิตในโตเกียว(เหมือนฮาจิ) ไม่รู้จะได้เจอเพื่อนดีๆแบบฮาจิรึเปล่า หรือต้องทนเหงาอยู่คนเดียว......
ออ..เกือบลืมบอกไปดูภาคสองไม่ค่อยโดนเท่าภาคแรก คงเพราะมีการเปลี่นตัวนักแสดงหลายคน นักแสดงเล่นสู้ภาคแรกไม่ได้ เนื้อเรื่องก็ค่อนข้างซีเรียสกว่า แต่ก็ถือว่าโอเค.......
ปล.แอบไปกินบุฟเฟ่เค้กที่ โนโวเทล โลตัสมาด้วย รีวิวไว้ในก้นครัวแล้ว เอามาแปะในด้วยละกัน ยั่วๆๆ
หมดละคับ ซัดไปทั้งหมดหกชิ้น อิ่มแปล้เลย
| Create Date : 24 มีนาคม 2550 |
| Last Update : 24 มีนาคม 2550 18:03:19 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 1746 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: โสดในซอย  วันที่: 24 มีนาคม 2550 เวลา:19:14:29 น. |
|
|
|
| โดย: ฮาจิของที่รัก (tonyah ) วันที่: 24 มีนาคม 2550 เวลา:19:40:57 น. |
|
|
|
| โดย: มดมารน้อย วันที่: 24 มีนาคม 2550 เวลา:20:38:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ภาค 1 ได้ดูแล้ว ถึงจะงง ๆ หน่อย ๆ
(ว่าหนังจะบอกอะไร)
เพราะหนังเรื่อย ๆ มาก ๆ
แต่ก็ติดใจ
สำหรับ เค้กโนโวเทล อยากไปลองอยู่เหมือนกันค่ะ
เล็ง ๆ ไว้นานแล้ว