Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2550
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
8 พฤษภาคม 2550
 
All Blogs
 
รำลึกวันเก่าๆ "เรื่องเล่าชีวิต(ใน)โรงเรียน...."

เข้าไปอ่าน TAG ความฝันของคุณ(รุ่น)พี่(หลายปี) แม่บ้าน ณ โตเกียว แล้วอดคิดถึงสมัยที่ยังเป็นเด็กวัยรุ่นเอ๊าะๆมัธยมไม่ได้ .....

เคยเล่าไปบ้างแล้วในบล๊อกก่อนๆ ว่าผมไม่ได้เข้ามาเรียนที่นี่ด้วยความตั้งใจเลย ตอนนั้นชื่อโรงเรียนยังเรียกผิดๆถูกๆอยู่เลย "อ๋อ..จะไปสอบโรงเรียนเตรียมอุดมวิทยา น่ะ...." แม่ งง เลย โรงเรียนนี้มันมีด้วยเหรอว่ะ

ตอนแรกก็สมัครติวตามเพื่อนๆก่อน เพื่อนส่วนใหญ่สมัครติวสายวิทย์ แต่ผมตั้งใจว่าจะเข้าศิลป์ ฝรั่งเศสเลยไปติวศิลป์ คำนวน อ้าวว..... เหอะๆไม่ใช่ไรหรอก บอกแล้วว่าไม่ค่อยรู้เรื่องกะเค้า เข้าใจว่าเวลาสอบต้อง

สอบคณิตด้วยไง เลยแบบว่า คณิต ต้องเอาให้คล่องเปรี๊ยะ......(จริงๆไม่ต้องสอบคณิต-_-") หึ แสดงความฉลาด(น้อย)ตั้งแต่ยังไม่เข้าเรียน

มาอยู่หอกับเพื่อนหลายคน ตอนนั้นผมฉายแววทางคณิตศาสตร์มากเลยน่ะ เพื่อนๆคิดว่าถ้าไม่มี ไอสไตน์ผมนี่แหละที่จะเป็นคนคิดสูตร ปรมณู...... ก็เล่นสลาร์ฟ,ป๊อเด้ง,ดรัมมี่ ชนะตลอด สรุปแล้วคือโดดเรียน นั่งเล่นไพ่กับเพื่อนที่ห้องซะเป็นส่วนใหญ่

แต่พอไปสอบจริงๆก็ดันติดขึ้นมา อย่างที่บอกไม่รู้เทพยาดาองค์ใดแหละ ลากมือให้ไปกาข้อถูก ผมเลยต้องไปแก้บนทุกที่น่ะแหละ

พอได้เข้าเรียน คราวนี้เครียดน่ะสิคับ มีแต่เพื่อนๆกับอาจารย์ที่โรงเรียนเก่าไซโค ว่า ที่นี่เค้าเรียนเครียดกันน่ะ พักเที่ยงเค้าอ่านหนังสือกัน ไม่มีใครมาบ้าเตะบอลกับคุณหรอก เหอ...จริงง่ะ

ตอนนั้นยังอุ่นใจนิดๆเพราะมีเพื่อนห้องเดียวกันจากโรงเรียนเก่าสอบติดอีกประมาณสิบกว่าคน ยังพอได้ปรึกษากัน แต่ดันเรียนกันคนละสายนี่ (ส่วนใหญ่เพื่อนเรียนสายวิทย์)

ผมเข้าไปโรงเรียนวันแรกโคตรตื่นเต้นเลย ไม่ได้ตื่นเต้นโรงเรียนใหม่น่ะ แต่...โอ้ววว แม่เจ้าพ่อเจ้า เราคิดไม่ผิดที่เข้าโรงเรียนนี้ สาวๆขาวสวยหมวยเอ็กซ์ตรึมเลย ละลานตาไปหมด สงสัยดื่มด่ำกับสาวๆมากไป เลยหน้ามืดเดินหาห้องตัวเองไม่เจอ กว่าจะหาเจอก็สายซะแล้ววววว....

เดินเข้าไปในห้อง อกไอ้แป้นจะแตก เอ่อ...ขอโทษครับ ในห้องนี้มีมนุษย์ตัวผู้อยู่บ้างมั๊ยเอ่ย.(แอบคิดในใจ)
กะว่าจะนั่งโต๊ะเดียวกับเพื่อนผู้ชายซักคน มองซ้ายมองขวาไม่เจอเลยแม่แต่เงา
สรุปว่าในห้องผมมีนักเรียนทั้งหมด 40 คน เป็นผู้หญิง 36 ผู้ชาย 4 ไม่สิๆ ผู้ชาย 2 กะเทย 1
ยังไม่ตัดสินใจอีก 1

พอผมเดินเข้าห้องอย่างแมน เก๊กหน้าหล่อ(เท่าที่ทรัพยากรจะอำนวย)สาวๆมองกันเกรียววว แหม...ไอ้เราหน้าตาพอใช้เนอะ สาวๆมองก็ไม่แปลก ชินซะแระ หุๆๆ แต่ม่ายเลยจริงๆแล้วสาวๆกะลังเช็คว่า มรึงงง...ใช่ผู้ชายแน่น่ะ.... เดินตูดบิดรึเปล่า? ผู้ชายยิ่งขาดแคลนอยู่

เวลาผ่านไป ผมก็ค่อยๆชินกับการเรียนที่นี่ ก่อนนี้ก็ต้องปรับตัวกันพอสมควร โดยเฉพาะเรื่องต้องอยู่ร่วมห้องกับผู้หญิงอีก 36 คนที่มักจะลืมไปว่า มีผู้ชายตัวเล็กๆหน้าหล่อๆอีกสี่คนอยู่ด้วย

อย่างบางครั้งเวลาเรียนพละต้องเอาชุดมาเปลี่ยนที่โรงเรียน สาวๆเธอก็เปลี่ยนในห้องกันซะงั้นอ่ะ ถอดๆใส่ๆ
ไอ้เราแทบลมจับ เหอๆๆ วิ่งหนีออกจาห้องแทบไม่ทัน (ใจจริงไม่อยากออกหรอก คิคิ)....ไม่ก็เวลาจะกลับบ้าน พวกเธอก็ถลกกระโปรงดึงชายเสื้อกันตรงนั้นอ่ะ โอยยย ไม่เห็นใจหนุ่มๆจะเป็นลมเป็นแล้งเอา -_-"

ส่วนเรื่องการเรียน ที่ใครๆมักจะตราหน้าว่าโรงเรียนนี้มันต้องเครียดหูดับตับไหม้ แก่งแย่งชิงดี อ่านหนังสือทั้งวันทั้งคืน ฮ่าๆๆๆๆๆ อยากจะหัวเราะให้ฟันปลอมร่วงสองครั้ง มันต่างกันราวฟ้ากับเหว(เอ...หรือเป็นเฉพาะเราคนเดียวว่ะที่ไม่เครียด...)

จริงๆแล้วที่นี่เป็นโรงเรียนที่มีกิจกรรมเยอะมาก แบบว่าเรื่องเรียนเอาไว้ก่อน ทั้งกีฬาสี,ลอยกระทง,ฯลฯ โอ้ย เต็มไปหมด ตรงนี้แหละทำให้เกิดความผูกพัน ต้องทำกิจกรรมกันดึกๆดื่นๆไม่ได้กลับบ้าน นอนด้วยกัน(นอนกันเฉยๆน่ะ) กินด้วยกัน เล่นด้วยกัน มันส์โพดๆ....

แล้วขอบอกโรงเรียนนี้ได้รับการบันทึกจากกินเนสบุ๊ค เวิร์ล เรคคอร์ด ว่าเป็นโรงเรียนที่มีนักเรียนโดดเรียนมากที่สุดในโลก ว่ะฮ่าๆๆ เป็นสติที่น่าภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง ส่วนใหญ่เดินออกทางสาธิต ปทุมวันหน้าตาเฉย ไม่มีใครว่าไร คิดไรไม่ออกก็ไปสยาม นั่งเหล่สาวเหล่หนุ่มคลายเครียด ค่อยกลับมาเรียนกันใหม่ ทั้งหญิงทั้งชายโดดหมด

มีอยู่ครั้งนึงด้วยความที่ตึกผมอยู่ใกล้ประตูหน้าโรงเรียน ขี้เกียจโดดเรียนออกทางหลัง "แมร่งงง ไม่ไหวแล้วกรูเดินออกทางหน้ามันเลยนี่แหล่ะว่ะ วัดดวง"
เดินทำสีหน้านิ่งเรียบ ค่อยๆผ่านพี่ยามไปอย่างแผ่วเบาประดุจเกสรดอกไม้ที่ปลิวไปอย่างไร้ทิศทาง โดยไม่

มีใครสังเกต พอเดินไปพ้นประตูโรงเรียแล้ว "น้องๆๆ....." เสียงพี่ยามเรียก!!! ตายแน่กรูงานนี้
"รีบวิ่งเร็ว...อาจารย์มาแล้ว...." เหอๆ ที่แท้พี่ยามช่วยดูต้นทางให้ ฮ่าๆๆๆๆ รีบแจ้นเลยเรา.....
พี่แกช่างปฎิบัติหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยม สมแล้วที่ได้รับรางวัลโนเบล(จากนักเรียน) สาขา "ส่งเสริมการโดดเรียน"

ที่โรงเรียนจะเครียดกันจริงๆก็ตอนสอบนี่แหละ ไม่รู้มันจะสอบถี่ไปถึงไหน ยังไม่ทันหายเศร้ากะคะแนนครั้งก่อน อ้าว ตารางสอบครั้งหน้ามาอีกและ (อาจารย์ไปนั่งคิดข้อสอบกันตอนไหนฟร่ะ)....ไอ้เราก็เป็นเด็กขยัน(เที่ยว)ซะด้วย เอาไว้ใกล้ๆสอบค่อยอ่าน(โรคนี้รักษายากกว่าโรคเอดส์อีกน่ะ) ไว้ก่อนๆๆๆ จนไฟมันลนก้นแล้วทีนี้ พอจะสอบทีนั่งอ่านถึงเช้า อาบน้ำแต่งตัวไปสอบ ทั้งมึนๆแบบนั้นแหละ กว่าจะผ่านไปได้แต่ละครั้งแทบคลานกลับหอ ไปนอนสิ้นใจอยู่สองสามวัน แต่ก็ได้อารมณ์ดี

อีกอย่างที่ผมชอบเป็นพิเศษในโรงเรียนคือ มีเด็กหลากหลายมาก ร้อยพ่อพันแม่(เอ...งี้พ่อมีชู้น่ะสิ)มาจากทั่วประเทศ ได้เห็นสังคมหลายแบบ บางคนร๊วยรวย ไอ้เราก็จ๊นจน(ถ้าไปเทียบกับเค้าอ่ะน่ะ) บางคนก็ฉล๊าดฉลาด ไอ้เราก็โง๊โง่ๆ(อันนี้ไม่ต้องเทียบกะใคร) แล้วไอ้ความหลากหลายนี่แหละทำให้มีเรื่องให้น่าตื่นตาตื่นใจเยอะ

มีอยู่ครั้งนึงผมแอบได้ยินอาจารย์คุยกับเด็กนักเรียนโคตรเก่ง เธอชื่อน้องทราย

ทราย: จารย์คะหนูเลือกไรดี เรียนหมอกับทุนคิง (โอ้แม่คุณชีวิตช่างสับสนจริงน่ะ)
อาจารย์: อย่าเรียนหมอเลยน่ะลูก เสียดายสมอง (จึ๋ยยยย.....)

ช่วงนั้นไอ้เราเครียดๆอยู่ด้วย จะเอนท์ติดมั๊ยฟร่ะกรู? เจอบทสนทนานี้ อยากกระโดดตึกสองชั้นครึ่งฆ่าตัวตาย(สูงกว่านี้กัวเจ็บ)

สุดท้ายก็ผ่านชีวิตม.ปลายมาด้วยความสุข(อาจจะมีทุกข์บ้าง) จริงๆมีเรื่องเล่าเยอะมาก แต่เกรงใจลุงๆป้าๆ เข้ามาอ่านเดี๋ยวจะหอบเป็นลมกันซะก่อน ก็เลยตัดบางช่วงบางตอนมาให้อ่านกัน อะไรที่ไม่ดีก็อย่าไปจำมัน ส่วนเรื่องดีๆ (เอ๊ะ..เหมือนจะไม่มี) เอาเป็นว่าอ่านกันขำๆน่ะคับ ได้คิดถึงวันเวลาเก่าๆแล้วมีความสุขดี

ผมว่าเสน่ห์ของอดีตคือเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขมันได้ ไม่มีใครเข้าถึง เป็นความทรงจำของเราคนเดียว..



แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนยังเวียนวน

คือความรักศักดิ์ตนทุกสมัย

ได้ชื่อว่าต.อ.ย่อมพอใจ

พระเกี้ยวน้อยยิ่งใหญ่ตลอดกาล






Create Date : 08 พฤษภาคม 2550
Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 14:52:18 น. 23 comments
Counter : 1218 Pageviews.

 
มาแอบอ่านความทรงจำของคุณฝนเหงา

แวะมาทักทายและเอารอยยิ้มมาฝากค่ะ

อิ อิ ชื่อเรา 2 คนนี่กลายเป็น 2 เหงาเลยเนอะ


โดย: เพียงแค่เหงา วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:39:41 น.  

 
- คุณเพียงแค่เหงา เอ...เหงากำลังสองมันดีไม่ดีเนี่ย แค่เหงาเดียวก็แย่อยู่แล้ว 5555


โดย: ฝนเหงา วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:46:30 น.  

 
แฟนเราก็จบเตรียม.. เอ็นซ์ไม่ติดเหมือนกัล.. แงๆ


โดย: MakeUpGuru83 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:20:45 น.  

 
มาย้อนลำลึกด้วยคนค่ะ น๊านนน นาน 5 5 5


โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:23:06 น.  

 

ผ่านมา...ทักทาย...ให้หาย...คิดถึง
นิดนึง...ได้แอบ...แวะมา...มองหา
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยม มีความสุขมาก ๆ นะคะ



โดย: หน่อยอิง วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:48:27 น.  

 
ว้าว...เด็กเตรียมฯนี่เอง....

อุ้ย ..มารำลึกความหลังกันใหญ่เลย ... มาเข้าแถวเช็คอายุด้วยคนจ้า แต่เจี๊ยบจังไม่ใช่เด็กเตรียมฯนะ เราเด็ก ราชดำเนิน อิ อิ


โดย: เจี๊ยบจัง วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:58:22 น.  

 
ไปดู รร.บ้านนอกเรามั่งนะ


โดย: เสลาสีม่วง วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:06:40 น.  

 
- คุณMakeUpGuru83 แฟนเอนท์ไม่ติดก็ดีน่ะคับ ถ้าเอนท์ติดอาจจะไม่ได้เจอกันน่ะ อิอิ

- คุณนางน่อยน้อย คนแก่มาสุมหัวกัน ฮ่าๆๆ

- คุณหน่อยอิง ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม ขอให้มีความสุขเช่นกันคับ

พี่เจี๊ยบจังเด็ก ส.ว.เหรอคับ ผมก็ชอบไปแถวนั้นน่ะ หุๆ วิวง๊ามงาม

- คุณเสลาสีม่วง เดี๋ยวจะแวะไปเยี่ยมที่บล๊อกน่ะคับ




โดย: ฝนเหงา วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:22:20 น.  

 
หุๆ อ่านแล้ว คิดถึงตัวเอง
ตอนโดดเรียนต้องปีนรั้วออกไปเอง ทั้งกระโปรงน่ะแหละ (ใจเอา)
แต่ทำไมเด็ก รร อื่นเค้าสบายจังหว่า มีคนดูต้นทางให้ด้วย ฟ้าช่างไม่ยุติธรรม


โดย: CheLover วันที่: 9 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:55:11 น.  

 
แหง่กๆๆๆ ป้าถือไม้เท้ามาอ่านด้วยคน อ่านจนหอบเป็นลมจริงๆฮิๆๆๆ ล้อเล่นๆ สนุกดีค่ะ อ่านแล้วคิดถึงตอนเด็กๆมอต้นมอปลาย(แต่เป็นโรงเรียนไม่มีแบรนด์นะคะ)


โดย: นู๋โนริ วันที่: 9 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:44:17 น.  

 
มาเยี่ยมรุ่นน้องจ้า ต๊ายเป็นเดือนมีดาวห้อมล้อมน๊ะจ๊ะ ทำเอาหนุ่มๆหลายคนอิจฉาเลยหละสิ

แล้วไฉนไปลงเอยที่ญี่ปุ่นหละน้อง เล่าแต่ตอนสมัยเนื้อแตกหนุ่ม หลังจากนั้นเป็นยังไงบ้างหละ(เอ อยากรู้อยากเห็นไปมั๊ยเนี่ย)


โดย: kanu_memphis วันที่: 9 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:55:22 น.  

 
มาเร็วจริง ๆๆๆๆๆ พ่อคู้น ยังทำบล็อคไม่เสร็จเลยค้า

เห็นมีแต่คนคุยเรื่องเรียนสมัย ม.ต้น ม.ปลาย ทำให้คิดถึงสมัยยังเอ๊าะๆๆ สมัยฟังเพลงพี่ปั่น อะไรเทือกนั้นแหล่ะ

คิดแล้วอยากกลับไปเรียนอีกครั้ง หุ หุ อยากเรียน ม. 6 จัง พี่ไม่มีโอกาสเรียนน่ะ (สอบเทียบ เอ็นท์ติดอีกต่างหาก) แต่ยังแรด ไปร่วมพิธีจบอีก แรดมั๊ยฉัน ฮิ ฮิ

มาแจมด้วยคน รู้จักรึเปล่า เด็กขอนแก่นวิทยายนน่ะ แค่ชื่อก็รู้เลยนะว่า เด็กขอนแก่น


โดย: Kana Jan วันที่: 9 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:29:26 น.  

 
ขออนุญาติแอดบล็อกของพี่ฝนเหงาไว้หน่อยนะคะ


โดย: Love_to_Share วันที่: 10 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:06:01 น.  

 
ตามมาอ่านอดีตของคุณฝนเหงาค่ะ

แหม...เล่าอดีตไม่ครบรสเลยนะค่ะ
เหมือนดูหนังไม่สมบูรณ์
มีอดีตได้เรียนในห้องที่มีหญิงเยอะ ๆ
ไม่มีรักใส ๆ ในวัยเรียนบ้างเหรอค่ะ
เล่าให้ฟังหน่อยสิคะ


โดย: Omiya วันที่: 10 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:02:49 น.  

 
- CheLover พี่ยามโรงเรียนผมเปรี้ยวน่ะคับ เข้าใจเด็กเป็นอย่างดี อิอิ

- นู๋โนริ นั่นไงมีคนเป็นลมจริงๆด้วย ฮ่าๆๆ แต่ไม่เป็นไร มีเกะคิโย่ คอยช่วยอยู่ ใช่มั๊ยคับ

- kanu_memphis บรรยากาศในห้องจริงๆไม่ได้เป็นดาวล้อมเดือนนะสิคับ หนุ่มๆออกแนวข้าวนอกนาซะมากกว่า โดนสาวๆกุมอำนาจหมดเลย

-Love_to_Share ยินดีคับ ไว้จะไปเยี่ยมบล๊อกบ่อยๆ

- Omiya รักในวัยเรียนมันก็พอมีน่ะคับ แต่มันไม่ใส่อ่ะดิคับ ออกแนวทึมๆขมๆ เขียนไปเดี๋ยวจะกลายเป็นบล๊อกเคล้าน้ำตา


โดย: ฝนเหงา วันที่: 10 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:44:16 น.  

 
วันนี้แวะมาส่งยิ้มให้

ขอให้มีความสุขกับวันพฤหัสค่ะ


โดย: เพียงแค่เหงา วันที่: 10 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:43:28 น.  

 
ช่วงมัธยม นี่เป็นอะไรที่น่าจดจำที่สุดของชีวิตว่ามะ มันเหมือนกับว่า เราเริ่มคิดอะไรหลาย ๆ อย่างได้ เริ่มเข้าวัยที่รู้อะไรบ้างแล้วเนาะ เราก็ชอบนะ ชีวิตช่วงเนี๊ยะ หนุกดี แล้วเพื่อนที่ยังคบกันอยู่ทุกวันนี้ ก็เป็นเพื่อนช่วงมัธยมแหร๊ะ

ว่างๆ ทำบุญบ้างนะค่ะ คุงน้อง คิคิ


โดย: Aiko (Yushi ) วันที่: 10 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:32:26 น.  

 
ไม่ค่อยอยากรำลึกเท่าไหร่เนื่องจากเป็นคนไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่กะเพื่อนแต่ก่อนเป้นคนเงียบๆๆ เพื่อนจูงจมูกได้ง่าย


โดย: meaw_1985 วันที่: 11 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:26:32 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะ เคยมาแอบอ่านหลายครั้ง
แล้ว ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ


โดย: yusei วันที่: 11 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:08:58 น.  

 
พิเศษในโรงเรียนคือ มีเด็กหลากหลายมาก ร้อยพ่อพันแม่(เอ...งี้พ่อมีชู้น่ะสิ)มาจากทั่วประเทศ ได้เห็นสังคมหลายแบบ บางคนร๊วยรวย ไอ้เราก็จ๊นจน(ถ้าไปเทียบกับเค้าอ่ะน่ะ) บางคนก็ฉล๊าดฉลาด ไอ้เราก็โง๊โง่ๆ(อันนี้ไม่ต้องเทียบกะใคร) แล้วไอ้ความหลากหลายนี่แหละทำให้มีเรื่องให้น่าตื่นตาตื่นใจเยอะ

เป็นเรื่องจริงพี่เห็นด้วย 555
เคยเจอให้ซื้อบัตรโบลิ่งการกุศล เป็นแสนแมะน้อง
**พี่ไม่ได้หรอกเพราะพี่จน เพื่อนพี่มันได้กัน เรารีบบอกอาจารย์เลยว่าบ้านหนูจน ฮ่าๆๆ ไม่มีเงินเด้อ ขายนาซื้อยังไม่พอเลยอ่ะก๊ากๆๆ**

แต่ส่วนใหญ่พวกที่รวยจริงเค้าจะไม่ดูถูกคนนะ เค้าดีกัน
แบบว่ารวยจริงอ่ะพ่อแม่สอนมาดีเลยไม่ดูถูกคน**เพื่อนพี่ที่เจอนะ*

แต่ถ้าไม่รวยแล้วอยากรวยกะเค้า
พยายามอัพตัวนี่
คนรวยเค้าดูออก
เผลอๆๆโดนเค้าหลอกด่าไม่รู้ตัวฮ่าๆๆ

เราจนแต่เป็นตัวเองอ่ะดีสุด ฮิๆๆ เพราะเราก็สวย เอ๊ยม่ายช่าย กิกิกิ

นี่เพลงนี้ขอมั่งจิเอามาจากไหน ฟังแล้วน้ำตาซึม ภาพวันหวานวิ่งมาเต็มหัว**ตอนที่อืดกลมอยู่อ่ะ555**

ฝนเคยเจอพี่ง่ามมะ พี่ง่ามอ่ะ คริๆๆๆ

ขี่จักรยาน ไล่จับเด็กโดดเรียน
และขี่จักรยานไปสยาม
ไปเช็คเด็กโดนเรียนอ่ะ คริๆๆๆ พี่ก็เคยวิ่งหนีง่าม ก๊ากๆๆ

เพราะตอนใกล้จบม.6 อยากซ่า
**เพราะม.4-5 เรียบร้อยอ่ะ**

อยากลองดูว่าโดเรียนเป็นไงรู้สึกไง
มุดออกรั้ว สาธิตปทุมวันเหมือนกันเลยอ่ะ
**ตอนนั้นเค้าสร้างตึกใหม่ มุดออกรู ให้คนงานก่อสร้างเค้าเปิดทางให้ดีนะไม่โดนคนงานข่มขืน ว่าไปนั่น

แบบว่าก๊กพี่มีแต่ผู้ ญ สวยๆๆไปกันอ่ะ..ก๊าก

อยากลองดีพี่ง่ามอ่ะ ฮ่าๆๆ
ไหนๆก็จะจบ ขอซักทีวิ่งหนีพี่ง่ามเป็นไง จะได้เป็นความทรงจะว่าเรียนเตรียมจริง ฮ่าๆๆ

ว่าแล้วก็ เอ่อ ซี้ดปาก เช็ดน้ำหมากกันเหอะ ฮ่าๆๆๆ

แต่น้องว่ามะ มันสอบถี่มากๆๆๆๆ อะไรกันนักหนา แถมเอาข้อสอบ พวกเอ็นทื พวกดอลิมปิกมาให้ทำ ใครมันจะผ่าน**สมองแบบพี่ ด้วยก๊ากๆ**

แต่ถึงจะเรียน เครียดแต่สนุกเนอะ
กิจกรรมเยอะดี
สาวก็สวย หมยเอ็กส์ คุณหนูกันซ้า ฮ่าๆๆ
หนุ่มก็หล่อ รวย ขับรถมาเรียน
โอ้ว ยังกะอยู่อีกสังคม ไฮโซมากๆๆ ต่างกะชีวิตตอนเราอยู่บ้านนอกเนอะ

**แต่ พวกหล่อ รวย นี่ มันไม่มองตูเล้ย แว๊ก...**

เด็กเตรียม โดดเรียนก็มีเยอะเนอะใครว่า ไม่ซ่า แหะๆๆ เพียงแต่จำนวนคนเอ็นท์ติดมันมีเยอะ
ทำไมมันเก่งกันเนอะ โดเรียนแต่สอบผ่านเอ็นท์ติด เก่งด้วย อยยากรู้ แม่มันให้กินอะไรตอนท้องฮ่าๆๆ จะกินมั่ง เพื่อลุกๆๆๆ

พอละเหนื่อยเม้นท์ยาวมาก
เพราะความหลังเนี่ย
จริงๆๆอยากเม้าท์มากกว่า ฮ่าๆๆ
ท่าทางเจอน้องฝนแล้วจะมันส์ ฮี่ๆๆ ย้อนความหลังน้ำหมากกระจาย

นี่ๆๆ ขี้เกียจล็อกอินมาเม้นท์อ่ะ
ให้เม้นท์ได้ทุกคนไม่ได้เหรอ แบบว่าบางทีไม่ได้ล็อกอินแต่อยากเม้นท์อ่ะน้องฝน รีเควสๆๆๆ


โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว วันที่: 11 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:53:40 น.  

 
เห็นด้วยน้องฝนเหงา บางวันพี่เข้ามาอ่านแต่ไม่ได้ล๊อคอินน่ะค่ะ อยากเม้นท์แต่ก็เม้นท์ไม่ได้ง่ะ...

รำลึกเรื่องโรงเรียนเก่าแบบนี้ ทำให้นึกถึงภาพในวันก่อนนะคะ สนุกสนานดี

เรื่องเล่าน้องฝนเหงา มันส์ดีจังค่ะ


โดย: LilyAi วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:59:58 น.  

 
พี่ฝนเหงา หวัดดีค่า ... ^^
พอดีแวะผ่านมา อิอิ มาเจอรุ่นพี่เอาที่บล็อกนี้นี่เอง
แพรปีนี้อยู่ ม.6 แล้วค่ะ มาอัพเดทโรงเรียนให้ฟังหน่อยดีกว่า

ว่า.....

เดี๋ยวนี้โดดไม่ง่ายเหมือนแต่ก่อนแล้วนะคะ!!~

ประตูดำฝั่งสาธิต เค้าจ้างยามพิเศษมาดูแล แฮ่ะ... แล้วเค้ากำลังจะติดตั้งเครื่องสแกนลายนิ้วมือบันทึกเวลาเข้า-ออกโรงเรียนด้วยค่ะ -___-"

ป.ล. รุ่นพี่กับรุ่นแพรนี่ต่างกันมากเลยค่ะ เพราะรุ่นแพรเนี่ย เวลาเปลี่ยนชุดพละนะ ผู้หญิงวิ่งออกจากห้องแทบไม่ทัน >o< แฮ่ๆ ^^" ด้วยเหตุผลกลใด น่าจะพอเดาได้เนอะ อิอิ


โดย: +~%Chocolate Republic%~+ วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:12:11 น.  

 
ขายชุดนักเรียนญี่ปุ่น
//www.weloveshopping.com/shop/shop.php?shopid=29590
ติดต่อเมล chamchantr@hotmail.com


โดย: oil IP: 58.147.56.177 วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:19:28:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ฝนเหงา
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




ไม่ได้รักแม่ปลาเท่าชีวิต.....แต่แม่ปลาคือชีวิตของพ่อปลา
Friends' blogs
[Add ฝนเหงา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.