|
|
....กำแพงด่าน"สุดท้าย"พังทลายลงแล้ว.....
บล๊อกนี้อาจจะเขียนด้วยใจฟุ้งซ่านไม่ปรกติ ถ้าอ่านแล้วงงต้องขออภัย หุๆๆ
ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องความซวยของวันนี้ก่อน
ผมตื่นมาแต่เช้า เกือบ11โมง<<<..(เช้าตรงไหน) ก็เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย งัวเงียๆ กะว่าจะอาบน้ำเย็น ให้สดชื่นซะหน่อย แก้ผ้าล่อนจ้อน(ตรงนี้กรุณาอย่าจินตนาการ) พอเปิดฝักบัว ...จึ๋งๆ..มีน้ำไหลออกมาสองหยด..........ไรว่ะ??
ลองไปเปิดไฟ อ้าว..ไฟดับนี่หว่า ทีบ่านถ้าไฟดับน้ำก็ไม่ไหล เง้อ ทำใจอยู่ทั้งร้อนๆอบๆนี้แหละเดี๋ยวก็คงมา
ผ่านไปสองสามชั่วโมงก็ยังไม่มา เลยหาวิธีอื่น ออกนอกบ้านดีกว่า ไปหาไรเย็นๆกิน
พอเปิดประตูบ้าน เอ่อ บิดเท่าไหร่ก็ไม่ออก ก็แกะกลอนออกหมดแล้ว มันติดไรเนี่ย ...เหอะๆ แม่ดันลืมว่าผมอยู่ในบ้าน เลยล๊อกแม่กุญแจข้างนอกไว้...........ออกไม่ได้(ถ้าไฟไหม้โดนครอกแน่นอน)
ขี้เกียจโทรให้เค้ามาไขให้ เลยทนนอนอุดอู้อยู่ในบ้านทั้งร้อนๆนี่แหละ คิดซะว่าเป็นวันซวยของเรา.......แต่
นอนๆอยู่ผลอยหลับไป ฝันว่าได้ยินเสียงโทรศัพท์ ตื่นมามึนๆ อ้าว..มือถือดังอยู่จริงด้วย
ดูแล้วเบอร์แปลกๆ กะว่าจะไม่รับละ อยากนอน ง่วงๆอยู่แต่รับซะหนอยก็ได้ว่ะ....
"ฮาโหล...(ทำเสียงหล่อสดชื่นเผื่อเป็นสาวๆ)"
"สวัสดีค่ะน้องโอ๊ค พี่จาก........น่ะคะ จะโทรมาบอกว่าผลมาแล้วน่ะ"(เสียงผู้หญิง โอ๊ะ...สาวแก่โทรมาจีบรึเปล่า?)
"(ผลไรว่ะ..กะลังเบลอๆ)..คับ.."
"ทาง ตม.ญี่ปุ่นอนุมัติเอกสารของน้องแล้วน่ะค่ะ..ทุกอย่างเรียบร้อย"
"คับๆๆ..."(เริ่มได้สติ)
"ต่อไปก็รอพี่ติดต่อให้มารับเอกสารอีกที"
"คับๆขอบคุณคับ........"
เจอสายนี้เข้าไปหายเบลอเลยคับ สิ่งที่ผมรอคอยมาสี่เดือน นั่งใจตุ้มๆต่อมๆ หายใจไม่ทั่วท้อง
ในที่สุดก็ผ่านจนได้......จังหวะนั้นกระโดดลืมตาย ยังดีที่ตัวหนัก ไม่งั้นกระโดดดีใจทะลุหลังคาบ้านแน่ๆ
รีบโทรไปบอกพ่อแม่ เสียงสั่นยังกะถูกล๊อตเตอร์รี่ "ผ่านแล้วๆๆๆ..........."
ว่ากันว่า "เวลาสำหรับคนคอย มักจะยาวนานกว่าปกติเสมอ..." แต่ก็ว่ากันอีกว่า "ผลแห่งการรอคอยคุ้มค่าเสมอ"
วันนี้กำแพงด่านสุดท้ายที่กั้นระหว่างโลกแห่งความจริงกับโลกแห่งความฝันเปิดแล้ว คุ้มค่าแห่งการรอคอยอย่างที่บอก
เพื่อนผมใช้เวลาแค่สามอาทิตย์ในการเดินเรื่องไปเรียนออสเตรเลีย ส่วนผมใช้เวลาเริ่มดำเนินการตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ ใช้เอกสารหลักฐานไม่รู้กี่ชิ้น ยังดีไม่ต้องตรวจ DNA ทำยังกะผมเป็นสายลับเกาหลีเหนือ....
อันนี้ไม่ใช่ Tag ความฝันแต่ขอระบายซะหน่อย ฮ่าๆๆๆ วู้ววว...(ยังบ้าไม่หาย)
ย้อนไปตอนเด็ก(เด็กมากๆตั้งแต่อนุบาล ประถม) ผมชอบอ่านหนังสือความรู้รอบตัว อ่านได้ทั้งวัน ซื้อเก็บเป็นสิบๆเล่ม ผมจำธงชาติของทุกประเทศในโลกได้(ณ ตอนนั้น) วิชาสังคมศึกษามันซึมซับแผ่ซ่านในร่างกายอย่างเต็มอนุขุมขน
ได้เห็นรูปพีระมิด,หอไอเฟ่ล,กำแพงเมืองจีน,น้ำตกไนแองการ่า ที่สำคัญ รูปรถไฟชิงคันเซนฉากหลังเป็นภูเขาไฟฟูจิ
เฮ้ย...สถานที่พวกนี้โคตรสวยเลยอ่ะ(ในความรู้สึก) อยากรู้ว่าของจริงจะสวยเหมือนในรูปรึเปล่า
ผมฝันมาตั้งแต่บัดนั้น "กรูต้องไปต่างประเทศให้ได้....ต้องไปเห็นของจริงให้ได้"
ไปต่างประเทศทำไมต้องฝัน?.....ก็ฐานะที่บ้านไม่ได้เอื้อให้ไปต่างประเทศได้สบายๆ
แล้วผมก็ฟันธงไว้ตอนนั้นเลย "ชาตินี้คงไม่ได้ไปหรอก...."
แต่ก็อย่างที่เล่าไว้ในบล๊อกก่อน ว่าลมอะไรไม่รุหอบผมมาเกี่ยวพันกับประเทศญี่ปุ่นจนได้
ได้นั่งชิงคันเซน ได้เห็นฟูจิซัง สมใจอยาก
ในหนังสือเล่มนึงเขียนไว้ว่า "คนที่ได้มาญี่ปุ่นจะมีอย่างนึงคล้ายๆกันคือ เตรียมวางแผนเที่ยวญี่ปุ่นครั้งต่อไปตั้งแต่ยังไม่กลับ..." อันนี้ผมคอนเฟิร์มว่าจริงอย่างแรงและโดนอย่างแรง
แต่ผมฤทธิ์แรงกว่าคนอื่น ฮ่าๆๆ ตอนนั้นผมจงใจตัดโปรแกรมเที่ยวดีสนีย์แลนด์ออกอย่างไม่ลังเล
"ใครมาญี่ปุ่นก็ไปเที่ยวดีสนีย์แลนด์ทั้งนั้นแหละ...ทำไมมรึงไม่ไป...?" ผมโดนถามไม่รู้กี่รอบ
ผมก็เห็นด้วยกับคำถาม โตเกียวดีสนีย์แลนด์ เป็นดินแดนที่พลาดไม่ได้(อยู่ชิบะ แต่ดันเรียกโตเกียวดิสนีย์แลนด์) ผมก็อยากไปใจจะขาด ......เพราะใจจะขาดนี้แหละเลยต้องอั้นไว้... อั้นไว้เที่ยวครั้งต่อไป ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสรึเปล่า....และด้วยพิษรักแรงอยากที่อั้นไว้ เลยพังกำแพงทุกอย่างได้สำเร็จ
ต้องขอบคุณฮีโร่ของผมนอกจากพ่อกับแม่ ก็คือ นายวอลท์ ดีสนีย์ที่หลายคนรู้จัก จากที่เคยอ่านเรื่องของดีสนีย์
"เด็กชายวอลท์ ดีสนีย์ชอบวาดการ์ตูนตั้งแต่เด็กๆ เขามักจะแอบเอาสีมาวาดตัวการ์ตูนลงบนผนังโรงนาในฟาร์มของเขา เมื่อพ่อรู้จึงโกรธมากและไม่ยอมให้เขาวาดการ์ตูนอีกต่อไป ชีวิตเขาผกผันเปลี่ยนแปลงมาตลอด แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนคือ .....เขาไม่เคยเลิกวาดการ์ตูนเลย....."
และที่ประทับใจ ดิสนีย์สุดๆ
"ดิสนีย์เคยบอกว่า เขาไม่ได้สร้างตัวการ์ตูนเหล่านี้ขึ้นมาเพื่อ"เด็กๆ" ...แต่ทำเพื่อ"เด็ก"ในหัวใจทุกคน"
อีกไม่กี่อึดใจผมจะได้ไปจับมือกับฮีโร่ของผม ที่ยืนตระหง่านคู่กับตัวการ์ตูนที่เขารัก.......
รอหน่อยน่ะวอลท์ ดีสนีย์ กำลังจะไปหาแว้ววววววว..................
ปล.บล๊อกนี้อาจจะเป็นบล๊อกสุดท้าย(ในเมืองไทย)แล้วน่ะคับ เพราะว่าจะกลับ กทม.อีกแล้ว
ไปอยู่บ้านอีกหลัง ดันไม่มีเนตซะอีก คาดว่าจะได้เล่นอีกทีก็ตอนมาโตเกียวแล้ว (หนึ่งเดือนจะทนไหวมั๊ยเนี่ย)
ระหว่างนี้ก็คงไปเยี่ยม มิตรรักแฟนบล๊อก ได้แค่ประปราย
อ้อแอบบอกอีกหน่อย นี่พิมพ์ไปยิ้มไป โคตรบ้าเลยผม บ้าเนอะ?
ปล.(อีกซักรอบ) ถ้าพี่จุ๊บเข้ามาอ่าน ขออนุญาตถือโอกาส อวยพรวันเกิดยูจังล่วงหน้าน่ะคับ (ไว้จะแว่บไปอวยพรที่บล๊อกอีกทีถ้ามีโอกาส)
วันที่ 25 นี้(ถ้าจำไม่ผิด) หลานยู (ซะแก่เลยเรา)จะครบหนึ่งขวบแล้ว ก็ขอให้หนูมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ร่าเริงแจ่มใส เป็นที่รักของทุกๆคน เป็นเด็กดีของพ่อแม่ มีความสุขตลอดไป รอยยิ้มของหนูทำให้ น้าๆอาๆลุงๆป้าๆพลอยมีความสุขไปด้วย รู้มั๊ยเอ่ย ^_^
| Create Date : 23 พฤษภาคม 2550 |
| Last Update : 23 พฤษภาคม 2550 17:00:00 น. |
|
25 comments
|
| Counter : 1223 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ผีเสื้อไหม  วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:33:36 น. |
|
|
|
| โดย: Kana Jan วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:53:38 น. |
|
|
|
| โดย: thattron วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:55:15 น. |
|
|
|
| โดย: หน่อยอิง วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:21:24 น. |
|
|
|
| โดย: oreocream วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:51:03 น. |
|
|
|
| โดย: MeTaBoLism วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:21:04 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋โนริ วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:32:30 น. |
|
|
|
| โดย: KK@love วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:54:18 น. |
|
|
|
| โดย: honeynut วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:46:25 น. |
|
|
|
| โดย: DAN_KRAB วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:17:30 น. |
|
|
|
| โดย: วดี วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:42:55 น. |
|
|
|
| โดย: nagami วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:06:53 น. |
|
|
|
| โดย: Aiko (Yushi ) วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:00:22 น. |
|
|
|
| โดย: LilyAi วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:15:37 น. |
|
|
|
| โดย: นักเคมี วันที่: 27 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:38:57 น. |
|
|
|
| โดย: meaw_1985 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:20:42:04 น. |
|
|
|
| โดย: dolores วันที่: 14 มิถุนายน 2550 เวลา:21:04:23 น. |
|
|
|
| โดย: Aiko (Yushi ) วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:22:33:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
อ่านที่เขียนไปก็โดนเหมือนกัน นี่อยู่มาได้แค่เดือนเดียวก็รู้สึกอยากอยู่ต่ออีก ถ้าหมดสัญญา 1 ปี แต่จะทำไงหว่ายังไม่รู้เหมือนกัน 555 ดีใจด้วยนะคะ เย้ๆๆๆๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ตั้งใจมาทักทายและมาส่งความสุขให้
ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ