นานแค่ไหนแล้วนะ...ที่ไม่เคยได้สัมผัสกับกลิ่นไอของทะเล

นานแค่ไหนแล้ว...ที่เท้าไม่เคยได้เหยียบย่ำไปบนเม็ดทรายชายหาด

ชีวิตของมดงานที่ต้องเคลื่อนไหวไปมาเหมือนเครื่องจักร...

......นานแค่ไหนแล้ว.....ที่...."อยากไปทะเล"

อยากไปปล่อยความสับสนทั้งหมดให้ลอยไปกับแผ่นน้ำกว้าง

อยากทิ้งความเจ็บปวดที่มักย่องเข้ามาหาเราตอนที่เรารักคนอื่นมากกว่าตัวเอง

หากการรักใครสักคนทำให้จิตใจอ่อนแอ เรายังควรจะรักหรือ...?

หรือควรจะรักต่อไป เพราะนั่นคือเหตุผลที่ยังทำให้มีเค้าอยู่ในชีวิต

ก็รู้นะ ว่าชีวิตคนเราต้องพบเจอกับความจริงที่เจ็บปวดบ้าง

แต่ทำไมถึงยอมรับกันได้ยากเย็นนัก

อยากให้ทุกอย่างคงเดิม

อยากให้ความรักคงที่เท่าเดิม

แต่ความเปลี่ยนแปลงคือนิรันดร์

จะหวังอะไรกับใจคนล่ะ

"พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว"

"ปล่อยอารมณ์ ลอยไป ในฟ้ากว้าง

ล่องลอยคว้าง เลาะไป ในเกลียวคลื่น

ทิ้งความฝัน ทิ้งกลางวัน ลืมกลางคืน

หลับสักตื่น เพื่อยิ้มให้ ใจตัวเอง..."

โดย "ณ ปลายฉัตร"

ขอบคุณภาพสวยที่นำมาแต่งเพิ่มเติมจากบล๊อกคุณเนยสีฟ้า...อื่มมม และจากที่ต่างๆ ที่เซฟเก็บไว้ในเครื่อง

จำไม่ได้ว่าที่ใดบ้าง...ขออภัยที่จำไม่ได้นะคะ แฮ่ะๆๆ ความจำสั้นซะดื้อๆ อะค่ะ

ขอบคุณเป็นพิเศษ...ทุกการเยี่ยมเยือนค่ะ

Create Date : 09 ตุลาคม 2552
Last Update : 10 ตุลาคม 2552 22:56:59 น.		15 comments
Counter : 1280 Pageviews.
Share Tweet