23/2/2020



 

เซียมซีทายรัก (2 เล่มจบ) 

อีเหมยถงเฉียน เขียน 

อัญชลี เตยะธิติกุล แปล 

สำนักพิมพ์แจ่มใส  แนวมากกว่ารัก 

699 บาท  966 หน้า 

#แปลจีน #นิยายแปล #นิยายชายหญิง #เซียมซีทายรัก #อีเหมยถงเฉียน #แจ่มใส #รีวิวนิยาย #ออโอ


 

หลังปก 

 

เพราะเซียมซี ‘คู่ชะตาฟ้าลิขิต’ ที่นางเสี่ยงได้ในครั้งนั้น นับจากนั้น ‘พ่อบ้านคนใหม่’ ก็ปรากฏกายขึ้นในชีวิตของนาง... 

แค่หลบเลี่ยงไม่ให้ถูกนายท่านจับไปเป็นอี๋เหนียงคนที่สี่ ไม่ให้กลายเป็นนางบำเรอของคุณชายรอง หรือกระทั่ง.... ไม่ให้ไปกระทบกระทั่งกับบรรดานายหญิงหรือสาวใช้ด้วยกัน แค่นี้อาเหม่าก็ต้องอยู่อย่างระมัดระวังทุกฝีก้าวแล้ว 

จนนางเกือบลืมเลือนคำทำนายนั้นไป แต่ทุกครั้งก็มีเหตุให้นางกับพ่อบ้านต้องติดหนี้บุญคุณกันไม่สิ้นสุด แม้แรกเริ่มนางจะพยายามหลบเลี่ยงมิเชื่อในคำทำนาย ทว่ายิ่งได้รู้จักเขานานวันเข้าแล้ว หัวใจของนางก็เริ่มสั่นคลอน หรือโชคชะตาจะบอกกล่าวแก่นางว่า...เมื่อเนื้อคู่ปรากฏกายแล้ว ไม่ว่าจะหนีอย่างไรก็ยากจะหลบพ้น! 

คุยกันหลังอ่าน 

เรื่องนี้ออกมาพักใหญ่แล้ว แต่เหมือนช่วงที่ออกมากระแสตอบรับจากคนอ่านไม่ค่อยดีนัก โอเลยไม่ได้ให้ความสนใจเท่าไร จนกระทั่งโอได้อ่านเรื่องโจ๊กล่าปาแล้วชอบ เลยย้อนกลับมาเก็บผลงานของผู้เขียนเดียวกันนี้ ซึ่งพอได้อ่านจริง เฮ้ย มันโอเคเลยนะ 

พล็อตของเรื่องคือการแก้แค้นของพระเอก โดยแทรกซึมเข้ามาในฐานะพ่อบ้านคนใหม่ของสกุลหาน ส่วนนางเอกนั้นเป็นสาวใช้ 

จุดเริ่มต้นของเรื่องคือนางเอกไปเสี่ยงเซียมซีกับเพื่อนสาวใช้ด้วยกัน พอผลเซียมซีทายออกมาว่านางเอกจะมีดวงความรักกับคนที่มาใหม่ พอพระเอกโผล่มาเป็นพ่อบ้านคนใหม่ เพื่อน ๆ ก็เลยแซวนางเอกกับพ่อบ้าน ...แค่นี้แหละ ความเกี่ยวโยงของชื่อเรื่อง 

นางเอกชื่อ อาเหม่า เป็นสาวใช้ที่ถือว่าหน้าตาดีในหมู่สาวใช้ด้วยกัน ฉลาด พยายามทำตัวไม่เด่น ไม่เอาตัวไปยุ่งกับเรื่องวุ่นวาย รู้หลบรู้หลีกดี จนกระทั่ง เซี่ยฟั่ง พระเอก เข้ามาเป็นพ่อบ้านคนใหม่ นางเอกก็เริ่มเห็นความผิดปกติบางอย่างของพระเอก ว่าเขาน่าจะมีแผนการบางอย่างซุกซ่อน แต่ก็พยายามทำตัวปกติ ไม่เข้าไปยุ่ง แต่แล้วในที่สุดพระเอกก็จับได้ว่านางเอกรู้ความลับของเขา 

โอชอบความสัมพันธ์พระนางช่วงเล่มแรกมาก คือต่างคนต่างมีเรื่องที่ต้องทำ ไม่อยากให้เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของหนุ่มสาวมาทำให้ชีวิตวุ่นวาย ยิ่งตัวพระเอกรู้ดีเลยว่าเขามาเพื่อแก้แค้น ไม่ได้มาหาหญิงในดวงใจ เขาเลยจะพยายามเอาตัวหลีกหนีนางเอกไป แต่แล้วก็เหมือนโชคชะตาเล่นตลก ยิ่งหนี ก็ยิ่งเข้าใกล้ มีบุญคุณ ชดใช้บุญคุณกัน แล้วก็ติดหนี้ซ้ำใหม่ จนใกล้ชิดกัน รู้จักกันมากเข้า จนนางเอกรู้ตัวว่าตกหลุมรักพระเอก เลยสารภาพรักไป (อ่านมาสองเรื่อง ชักรู้สึกว่านางเอกของผู้เขียนมักเป็นนางเอกสายรุกแฮะ คือไม่ใช่นางเอกที่อ่อนหวานเขินอาย แต่กล้าที่จะทำตามความรู้สึกตัวเอง และไม่ยอมให้ตัวเองเป็นภาระพระเอกฝ่ายเดียว) 

พระเอกเป็นคนฉลาด เพื่อการล้างแค้นแล้วเขาไม่ลังเลที่จะต้องโหดเหี้ยม  

นางเอกก็เป็นคนฉลาด เพื่อคนรักแล้ว นางก็ไม่ลังเลที่จะต้องลงมือเพื่อช่วยพระเอก 


 

แต่โอชอบอยู่อย่างคือสองคนนี้มีจุดที่เหมาะสมของตัวเอง คือพอนางเอกรู้ละว่าพระเอกมาแก้แค้น นางก็จะแนว ๆ ว่าถ้าคนไม่เกี่ยวข้องขออย่าไปยุ่งกับเขาได้ไหม ซึ่งก็ตรงกับความต้องการของพระเอกพอดี ภาพรวมเลยกลายเป็นสองคู่รักหวานปนโหดเหมือนไปโกรธใครมา จับมือล่าล้างคนชั่ว 
 

แต่อย่าคาดหวังให้พระนางเก่งมาก ๆ เอาชนะทุกอุปสรรคนะคะ แม้สองคนนี้เขาจะเก่งก็จริง แต่ก็ทำได้แค่ในขอบเขตของตน คือถึงอย่างไรพวกเขาก็เป็นแค่คนรับใช้ ต้องขึ้นอยู่กับเจ้านาย บางอย่างใช้เล่ห์เอาตัวรอดได้ บางอย่างก็ต้องอดทนรับความอยุติธรรม (แล้วค่อยไปหาทางเอาคืนภายหลัง) 

ตัวละครอื่น ๆ ในเรื่องก็น่าสนใจ มีปมของตัวเอง เรื่องนี้ตัวละครจัดว่าค่อนข้างมาก แต่เฉลี่ยออกมาได้ดี โอชอบเรื่องของคุณชายรองหานกวง เรื่องของคุณชายใหญ่ก็ดี 

สิ่งที่โอชอบในเรื่องนี้  
 

หนึ่งคือความสัมพันธ์ของพระนาง ใครที่ชอบตัวละครที่เห็นพัฒนาการความสัมพันธ์รัก น่าจะถูกใจ  

สองคือบทสนทนาที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติ ถ้าใครอ่านนิยายเยอะ ๆ จะสังเกตเห็นรูปแบบประโยค หรือคำบางคำที่มักมีอยู่ในนิยาย ซึ่งก็มาจากการรับอิทธิพลต่อ ๆ กันมานั่นละ แต่มันทำให้งานถูกรูปแบบบางอย่างสวมครอบไว้โดยไม่รู้ตัว แต่งานของผู้เขียนนี้รูปแบบจะไม่ค่อยจำเจ ทำให้บทน่าสนใจ น่าติดตาม มีความลื่นไหลในตัว 

แต่โอก็เข้าใจคนที่อาจจะรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่น่าสนใจนะ หนึ่ง คือ เรื่องเล่าแบบเป็นเส้นตรงเกินไป ไม่ค่อยมีอะไรพลิกผัน หรือถ้าจะมี ช่วงเวลาให้ลุ้นก็จะไม่นานนัก สอง คือ อุปสรรคไม่เด่น อาจเพราะ พระนางเข้าใจกันและกันดีเกินไป หรือ เราคาดเดาจุดจบของเรื่องได้ไม่ยาก สาม เล่าเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไป หลายคนเลยรู้สึกว่าเดินเรื่องช้า ซึ่งสำหรับโอ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ข้อเสีย หรืออุปสรรคในการอ่านสำหรับโอ โอไม่รู้สึกว่าเรื่องน่าเบื่อ หรือต้องใช้ความพยายามในการอ่านเลย (ที่อ่านช้าเพราะโอป่วยยาวเลยค่ะ ตอนนี้ก็ยังไม่หายดี) 

ถึงแม้ถ้าให้เทียบกับโจ๊กล่าปา โอจะมองว่าโจ๊กล่าปาทำภาพรวมได้ดีกว่า แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้ใกล้เคียงคำว่าแย่ค่ะ อาจจะไม่ได้หมดจด หรือเก็บจนเนี้ยบ กลวิธีเล่าก็ขาด ๆ เกิน ๆ ไปบ้าง แต่ก็มีความน่าสนใจ และมีดีอยู่พอตัวเลย  

3.5 ดาว 

รูปเล่ม คลิก
 

เรื่องนี้สะดุดคำว่า ‘ย่างสามขุม’ ค่ะ เปิดพจนานุกรม จะบอกว่าเป็นท่าเดินของนักมวยหรือนักกระบี่กระบอง หรือเป็นการก้าวเดินเข้าหาอย่างคุกคาม (แนว ๆ เข้าไปหาเรื่องน่ะค่ะ) แต่ในเรื่องนี้เหมือนผู้แปลจะใช้ผิดความหมาย เป็นในแนว ๆ ก้าวเข้าไป ซึ่งไม่ตรงความหมาย ที่เห็นชัดเลยคือตอนนางเอกย่างสามขุมไปหาสมุนไพรในพงหญ้า... 


 

เรื่องนี้มีปกครอบ (เรียกงี้หรือเปล่า)
เป็นกระดาษพับใส่ตรงปกรวมเล่ม 1 กับ 2 ไว้เป็นเซ็ตค่ะ