Group Blog All Blog
|
จันทราในเรือนเร้น หูเตี๋ย เขียน ดูห่างๆ ปกดูสีจืดไปหน่อย แต่เล่มจริงงามนะคะ  จันทราในเรือนเร้น (2 เล่มจบ) หูเตี๋ย เขียน มดแดง แปล สำนักพิมพ์แจ่มใส แนวมากกว่ารัก 389 บาท 553 หน้า ปกหลัง ด้วยบัญชาจากโอรสสวรรค์ สวี่จื่อซิ่ง ธิดาของขุนนางนอกสังกัดกรมอาญาจำต้องแต่งให้เฝิงซานหลางผู้ถวายงานคนโปรดขององค์จักรพรรดิ ทว่าเหตุใดต้องเป็นนาง... เป็นเพราะชะตาหรือสวรรค์ต้องการกลั่นแกล้งนางใช่หรือไม่ นางจึงต้องมาเป็นภรรยาของชายผู้มีสภาพไม่ต่างจากซากศพเดินได้ เย็นชาไร้ความรู้สึกนัก มีชีวิตก็เหมือนไร้ชีวิต อีกทั้งยังมีข่าวว่าเขาคือผู้วางเพลิงเผาศาลบรรพบุรุษจนเป็นเหตุให้มีคนตาย และตอนนี้นางเองก็ต้องเป็นอีกหนึ่งชีวิตที่ถูกความผิดครั้งเก่าก่อนของเขาพันธนาการกักขังอยู่ในเรือนเร้น ไม่อาจไปไหนจนวันตายหรือ ไม่! นางไม่ยอมหรอก ต่อให้ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขา นางก็พร้อมยอมสละตัวเอง เล่าเรื่องเอง งานแต่งงานของนาง สวี่จื่อซิ่ง ดูสวยงาม ทว่าข้างในกลวงโบ๋ เพราะเป็นงานแต่งงานที่จักรพรรดิสั่ง สามีของนาง เฝิงซานหลาง รูปงาม การงานก้าวหน้า ทว่าใช้ชีวิตไม่ต่างจากคนตาย ที่สำคัญเสียงซุบซิบที่ไม่ว่าใครล้วนได้ยินคือเขาเป็น "คนโปรด" ของจักรพรรดิ เขามีสีหน้าเดียวคือสีหน้าขาวซีด ชอบทำให้คนรอบข้างตกใจขวัญบิน ดูเย็นยะเยือกไม่ต่างจากศพ นอกจากนี้ ครอบครัวของเขาก็ล้วนมีพฤติกรรมแปลกๆ สวี่จื่อซิ่งได้แต่ตั้งคำถามในใจ ทว่าภายนอกยังแย้มรอยยิ้มงดงาม ก็ใครใช้ให้นางต้องแต่งให้เขากันเล่า ปฏิบัติและเกื้อหนุนสามีไม่ใช่หน้าที่ของภรรยาที่ดีหรอกหรือ? จื่อซิ่งเชื่อว่านางไม่ด้อยไปกว่าคุณหนูบ้านใด เมื่อแต่งแล้วนางก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่ แม้สามีจะมีท่าทางแปลกๆ แต่นางก็ไม่คิดว่าเขาจะเกลียดนางหรอก... ทลายกำแพงสามีคือด่านหนึ่ง เมื่อต่างเรียนรู้เข้าใจกันดีแล้ว กำแพงชั้นสองคือบ้านใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นแม่สามี พี่ชายฝาแฝดของสามีและฮูหยินของเขา จื่อซิ่งได้รู้ "ความลับ" ในบ้านที่ทุกคนปิดปากเงียบ แต่นอกบ้านเอามาคุยฟุ้งเป็นนิทานไม่มีวันจบ "ความลับ" ที่ทำให้สามีนางแปลกแยกไปจากคนอื่นในบ้าน แต่แล้วอย่างไรเล่า สามีนาง ไม่ว่าใครจะพูดอย่างไร นางที่อยู่ใกล้ชิดเขาตอนนี้ รู้จักเขาดีที่สุด งานในบ้านนางไม่หวั่น คนเป็นใหญ่ นอกจากต้องรู้กว้างแล้วต้องใช้คนเป็น มีคนที่เชื่อถือและไว้ใจได้ จื่อซิ่งถักทอสายใยระหว่างเจ้านายลูกน้องไว้ลึกนัก ถึงบ้านใหญ่จะมาไม้ไหน นางก็มั่นใจว่าจะฝ่าฟันไปได้ ยิ่งจักรพรรดิน่าตายนั่นสนับสนุนสามีและนางอย่างยิ่งแล้วยังจะต้องเกรงกลัวอะไรอีก... เฮอะ! คุยกันหลังอ่าน เกือบครึ่งเรื่องของเล่มแรกเป็นนิยายตลกค่ะ พระเอกชงมุกให้นางเอกตบกันระวิง ไม่รู้คนอื่นขำไหมนะ แต่โอขำมาก เพราะทั้งพระนางต่างไม่รู้จักกันมาก่อน แต่ต้องมาแต่งงานกัน พระเอกก็หน้าตาย นางเอกก็งงว่านี่เธอพูดอะไร เธอหมายถึงอะไรกันแน่ เธอไม่ชอบฉันหรือเปล่า กอปรกับสะดุ้งกลัวพระเอกเวอร์ชั่นผีสาวผมยาว (นึกภาพตามแล้วฮา ผมสยาย คนสยอง) พระเอกเป็นคนงาม ไว้ผมยาว หน้าซีด ไร้อารมณ์ ยิ่งกับคนที่ไม่สนิทสนมยิ่งแผ่ความเย็นยะเยือกไม่น่าเข้าใกล้ออกมาตลอด ตั้งแต่ครึ่งหลังเล่มแรกเป็นต้นมาถึงเล่มสอง เนื้อหาเริ่มเข้มข้นและเครียดขึ้นค่ะ ทั้งพระนางต่างมีภาคเบื้องหลังที่ไม่อยากให้ใครรู้ แต่ลึกๆ ก็อยากมีคนที่เข้าใจอยู่เคียงข้าง ซึ่งทั้งคู่ก็คอยผลักดันส่งเสริมกัน เป็นพระนางคู่หนึ่งที่น่าอิจฉามาก แต่ที่จะเครียดเพราะเริ่มไปถึงการเมืองและในวังหลวง เพราะพระเอกเป็นคนที่คอยถวายงานใกล้ชิดกับจักรพรรดิ เขาก็จะรับรู้ปัญหาและคอยช่วยงาน เป็นเหมือนมือขวาที่จักรพรรดิไว้ใจ เรื่องนี้จะแปลกหน่อยตรงที่ เหมือนจะอยู่ในวงปัญหา แต่ก็อยู่นอกวง เพราะทั้งพระนางไม่ใช่คนในวัง แต่รับรู้ถึงปัญหาและวี่แววของลมมรสุมตลอด และด้วยความที่พระเอกทำงานเป็นคนสนิทของจักรพรรดิ ถ้าเขาไม่ช่วย ทั้งตัวเขาและตัวนางเอกก็จะล้มไปด้วยกันหมด ไม่นับว่าตัวพระเอกเองที่ลึกๆ ก็นับถือจักรพรรดิคนนี้มาก ลักษณะการถ่ายทอดของคนเขียนคือบางครั้งเหมือนเข้าไปพัวพันกับการแก้ปัญหานั้นๆ บางครั้งก็ได้แต่มองจากมุมนอกคอยดูความเป็นไปต่างๆ โอถึงว่ามันก้ำกึ่งแบบแปลกๆ ดี การเล่าเรื่องของคนเขียนแอบอ่านยากค่ะ คนเขียนจะไม่เล่าออกมาตรงๆ ทั้งหมด บางครั้งบอกปัญหามาก่อน แล้วค่อยย้อนกลับไปเล่าถึงต้นตอปัญหา บางครั้งให้เดาเอาจากบริบทสถานการณ์เอา และเมื่ออ่านจนจบก็จะเข้าใจเรื่องราวมากขึ้น อย่างตอนอ่านเรื่องนี้ หลายตอนโอวกกลับไปอ่านซ้ำเพราะต้องตีความบ้างทำให้อ่านได้ช้า และเมื่ออ่านจบโอลองเปิดไปบางบท จะพบว่าเมื่ออ่านจนจบแล้วมาอ่านซ้ำ จะเข้าใจเรื่องราวต่างๆ ในเล่มได้มากขึ้น เช่น อ๋อ ประโยคนี้เขาหมายถึงตอนนี้ คนนี้นี่เอง เป็นต้น ไม่เหมาะกับการอ่านคร่าวๆ หรืออ่านข้ามๆ เพราะจะทำให้งงได้ง่ายค่ะ อะ ถึงแม้จะบอกว่าเข้มข้นจนเครียดบ้าง บางตอนโอน้ำตาซึมด้วย แต่เขาก็จะมีช่วงผ่อนคลายอารมณ์อยู่นะคะ ไม่ได้หนักไปทั้งหมดซะทีเดียว เล่มแรกจะเป็นแนวโรแมนติกคอมเมดี้ เล่มหลังเป็นการเมือง สงคราม และดราม่า ตัวพระนางก็จะมีบทบาทน้อยลงค่ะ และจะเพิ่มบทบาทของตัวละครอื่นและการแก้ปัญหามากขึ้น เล่าถึงตัวละครบ้าง พระเอก เฝิงซานหลาง เป็นตัวละครเว้าแหว่งเพราะเหตุจากอดีตตัวละครหนึ่ง เขาต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบากจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ ไม่เห็นค่าของชีวิต ปกติจะเป็นคนฉลาด มีความสามารถสูง แต่ก็มีภาคด้านลบที่โดนกดไว้จนเผลอแสดงออกมาในบางครั้ง เมื่อรู้จักและรักนางเอกก็เรียนรู้คุณค่าของการมีชีวิต รู้ว่าการมีคนที่คอยแบ่งปันทุกข์สุขเป็นอย่างไร รัก หวง และห่วงใยนางเอกมาก ท่าไม้ตาย: เลียนแบบภูตผี ประโยชน์สูงสุดในการทำให้ผู้พบเห็นหวาดกลัวขวัญบิน นางเอก สวี่จื่อซิ่ง ภายนอกเป็นคุณหนูอ่อนหวาน บอบบาง โอบอ้อมอารี ดูหัวอ่อนควบคุมง่าย แต่จริงๆ เป็นคนแข็งแกร่ง ฉลาดเฉลียว มีความสามารถ มีความเป็นผู้นำสูง รู้จักใช้ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็ง เล่นละครไม่ด้อยไปกว่านักแสดงใด แต่ชอบที่จะทำตัวเป็นภรรยาที่ดีของสามีมากกว่า เป็นตัวละครที่ได้โอกาสแสดงความสามารถออกมามาก และเด่นที่สุดตัวหนึ่งในเรื่อง ท่าไม้ตาย: ตะกุยประตู ประโยชน์สูงสุดในการระบายอารมณ์ และข่มขวัญผู้คน จักรพรรดิเจิ้งเต๋อ มีฉายาว่า จักรพรรดิอันธพาล ไม่เคยคิดอยากเป็นจักรพรรดิ แนวคิดสุดโต่ง ภายนอกเหมือนเด็กเกกมะเหรกเกเรชอบเที่ยวเล่น แต่จริงๆ เป็นคนรักความยุติธรรม และจิตใจอ่อนโยน ชอบของสวยๆ งามๆ โดยเฉพาะ "คนงาม" แน่นอนว่าพระเอกเป็นหนึ่งในของสะสมที่จักรพรรดิเจิ้งเต๋อโปรดปรานมากที่สุด ท่าไม้ตาย: ลูบไล้ใบหน้า และหยิกแก้มผู้ถวายงานซานหลาง ประโยชน์สูงสุดในการผ่อนคลายอารมณ์ และได้แกล้งคน นอกจากตัวละครหลัก โอยังชอบตัวละครอื่นๆ อีก ไม่ว่าจะเป็นสาวใช้สองคนของนางเอก รัชทายาท และอีกมากมาย เป็นเรื่องที่ชอบมากๆ เลยค่ะ . . . หากมิได้จัดการเรื่องเสื้อผ้าอาภรณ์ให้สามี จื่อซิ่งย่อมไม่มีทางรู้ว่าเสื้อผ้าเขาเก่าโทรมจนสู้อันธพาลตามท้องถนนมิได้ แม้แต่เสื้อตัวในตะเข็บก็หลุดลุ่ย แขนเสื้อชุดขุนนางเปื่อยยุ่ยจนขึ้นขน และไม่มีใครปะชุนให้ อยู่ดีๆ ซานหลางก็โพล่งขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย "ข้าอยากตาย" ที่น่าโมโหคือลมจำเพาะต้องพัดกระโชกเอาในตอนนั้น เปลวไฟจากเทียนไหววูบจวนดับ บันดาลให้ใบหน้าอันงดงามแต่แข็งทื่อของซานหลางบัดเดี๋ยวสว่างบัดเดี๋ยวมืด บิดๆ เบี้ยวๆ จนจื่อซิ่งเย็นหลังวาบ ช่วยไม่ได้ เพราะภาพที่เห็นช่างเข้ากับบรรยากาศเหลือเกิน จื่อซิ่งลูบแผ่นอกที่สะท้อนขึ้นลงเพราะหัวใจเต้นแรง พยายามข่มจิตใจให้สงบ ก้มหน้ามองก็ต้องเจ็บปวดใจด้วยความเสียดาย เพราะเผลอทำเข็มแทงนิ้วทำให้เสื้อตัวในที่เย็บจวนเสร็จเลอะรอยเลือดอยู่จุดหนึ่ง เท่ากับเสียเวลาไปเปล่าๆ ไม่ทราบว่าจะซักออกหรือไม่ "ใครบ้างที่ไม่ตาย อยู่ที่ว่าจะช้าจะเร็วก็แค่นั้น" . . . พวกขุนนางที่โอหังอวดดีเหล่านั้นจะไม่เสียเวลาไปสนใจพวกพ่อค้าวาณิชซึ่งมีศักยภาพมากมายแต่เป็นชนชั้นลำดับสุดท้ายในบรรดาสี่ชนชั้น ความจริงแล้วพวกพ่อค้าวาณิชเดินทางขึ้นเหนือล่องใต้อยู่ตลอดเวลา การค้าอาจมีอาจไม่ แต่เรื่องข่าวคราวนับว่าฉับไวที่สุด เทียบกับพวกข้าราชการที่ทำงานอยู่ติดกับที่แบบเช้าชามเย็นชาม อืดอาดยืดยาด ย่อมหูไวตาไวกว่ามาก ที่จักรพรรดิเจิ้งเต๋อต้องการที่สุดตอนนี้ก็คือไม่ถูกขุนนางในราชสำนักร่วมมือกันปิดบังพระเนตรพระกรรณ ทรงช่วงชิงลงมือก่อนเพื่อที่จะได้ขยายพระราชอำนาจออกไป เท่ากับพระองค์ประกาศตัวเป็นปฏิปักษ์กับเหล่าขุนนางและพระพันปีอย่างชัดเจน ทว่าการใช้พวกพ่อค้ามาเทียมพระราชรถ พระองค์จะต้องยอมจ่ายบางสิ่งบางอย่างออกไป สิ่งที่ทรงสามารถพระราชทานได้โดยไม่กระทบกระเทือนต่อรากฐานความมั่นคงก็คือยศถาบรรดาศักดิ์ที่คนเราเสกสรรปั้นแต่งขึ้น และต่อให้พระองค์ทรงไม่รับเงิน พวกขุนนางก็ยังพยายามยัดเยียดโทษฐานซื้อขายตำแหน่งให้กับจักรพรรดิโฉดอย่างพระองค์อยู่ดี ดังนั้นนางได้แต่สวดมนต์ภาวนาว่าระหว่างนี้ขออย่าให้ได้เกิดภัยพิบัติจากธรรมชาติหรือมนุษย์ใดๆ ขึ้นเลย มิเช่นนั้นพระนามของพระองค์ในประวัติศาสตร์จะยิ่งเหม็นโฉ่กว่าเดิมแน่นอน . . . ...ทรงฉุนเฉียวฮึดฮัดอยู่พักหนึ่งก็เห็นซานหลางคุกเข่า พระองค์ไม่มีทางเลือก "ข้ายังไม่ตาย! คุกเข่าทำไม" ทรงตวาดจบก็คลี่พัดกระพือแรงๆ "คิดดีแล้วรึ ตัดใจได้แล้วแน่นะ" "...กระหม่อมเคยเข้าใจว่าตัดใจได้มานานแล้ว" ซานหลางยิ้มอย่างอับจนปัญญา "จนกระทั่งเมื่อคืนจึงตัดใจได้อย่างสมบูรณ์" เขายืดกายลุกขึ้นสบตากับองค์จักรพรรดิตรงๆ "กระหม่อมเหลือเพียงนางคนเดียวเท่านั้น ขอให้ฝ่าบาททรงช่วยอนุเคราะห์อย่างลับๆ ด้วย" "ได้ พวกเจ้าสามีภรรยาล้วนขายชีวิตให้ข้าแล้ว ต่อไปอย่าคิดบิดพลิ้วเล่า" ทรงแย้มสรวลเจ้าเล่ห์ . . . จักรพรรดิทรงถอนพระทัย หยิบผ้าผืนหนึ่งมาช่วยเช็ดผมให้อย่างเงอะงะ ทั้งยังทรงบีบแก้มเขาอย่างเคยมือ "ดูเถอะ เจ้านายดีๆ อย่างข้าหาได้ที่ไหน แม้แต่พระอัครมเหสีข้ายังไม่เคยช่วยเช็ดผมให้เลย" ซานหลางดึงชายผ้าที่ห้อยลงมาเช็ดบริเวณที่ถูกบีบอย่างเคยชิน โดยที่มือขวายังเขียนไม่หยุด ตอบอย่างเชื่องช้า "ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ" จักรพรรดิทรงเช็ดอยู่สักพักก็พบว่าสนุกดี ผมของซานหลางทั้งยาวทั้งดำขลับ ลูบคลำแล้วนุ่มลื่นสบายพระหัตถ์ยิ่ง "เฮ้อ บรรยากาศระหว่างพวกเรานี่ไม่เลวเลยนะ เจ้ารู้สึกบ้างหรือไม่ว่ามีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่..." "ไม่พ่ะย่ะค่ะ" ซานหลางตอบอย่างเย็นชาไร้น้ำใจ . . . แถม เรื่องนี้จะมีโปสเตอร์สีติดไปในเล่มให้ทุกเล่มเลยนะคะ เล่ม 1  เล่ม 2  เหมาะสำหรับผู้ที่ชอบรักละมุน อุ่นละไม เห็นพัฒนาการความรักชัดเจน ชอบพระเอกนางเอกเก่ง ชอบการชิงไหวชิงพริบ ชอบการเขียนนุ่มลึก ชอบการแย่งชิงทางการเมือง ในวังหลวง และสงคราม ตัวละครน่ารักแทบทุกตัว (ยกเว้นตัวร้ายนะ) สุดท้าย เรื่องนี้สาววายปลื้มแน่นอนค่ะ ฮ่าๆ แนะนำมาก ชอบมาก ไม่ควรพลาด
คุณ prysang ใช่ค่ะ ฮ่าๆ มีบางครั้งกำลังเบลอๆ ก็ เอ๊ คนนี้ใครน่ะ
 ฮ่าๆจื่อซิ่งช่างค่อนแคะจริงค่ะ นางเหน็บด่าทีสะดุ้งเลย แต่นางก็นับถือจักรพรรดิคนนี้ที่สุดเนอะ  โดย: ออโอ
 วันที่: 2 กันยายน 2558 เวลา:8:30:53 น.อ่านแล้ว ชอบนะคะเรื่องนี้
การดำเนินเรื่อง เพราะเนื้อหามันเยอะ แล้วคนเขียนใช้บทบรรยายในการเดินเรื่องมากกว่าบทสนทนา มันเลยทำให้คนอ่านต้องตั้งใจไม่น้อย แต่เราอ่านเรื่อย ๆ ค่อย ๆ เก็บเนื้อความ...ก็ไม่งงนะคะ ไหวอยู่ (ชินกะชื่อจีน ๆ แล้วด้วย ) ขำนางเอกในเรื่องด้วยค่ะ นางน่ารักดี ชอบคิดว่าตัวเองไม่ค่อยได้เรื่องแต่จริง ๆแล้ว นางสุดยอด เอ...ท่าไม้ตายจักรพรรดิ นี่ไม่ใช่ โยนพระมาลาทิ้ง แล้วร้อง่า "ไม่เป็นแล้ว เราไม่เป็นจักรพรรดิแล้ว"...ตอนอ่านแล้วนึกภาพตาม นี่ ขำกิ๊กเลย โดย: Serverlus
วันที่: 2 กันยายน 2558 เวลา:14:54:56 น.คุณเอ้ ใช่ค่ะ ตลกนาง นางบอกยังเรียนมาไม่พอ มีฉากหนึ่งพระเอกถึงขนาดหันไปไว้อาลัยให้ทหารที่ยังตามนางเอกไม่ทัน ฮามาก
ฉากจักรพรรดิจริงๆ ฮาเกือบทุกฉากเลยค่ะ "อยากกลับหนานตูจังเลย"  โดย: ออโอ
วันที่: 3 กันยายน 2558 เวลา:15:16:27 น.เรื่องนี้ เห็นปก ก็คิดว่าต้องซื้อแล้วค่ะ (แต่ยังไม่ได้ซื้อเลย รอตุลา 555+)
โดย: kunaom
วันที่: 3 กันยายน 2558 เวลา:23:24:10 น.คุณอ้อม รอมันมาในเว็บใหม่ด้วยค่ะ หมดเว็บแล้ว ขายดีเทน้ำเทท่าเทกระจาด เร็วไปไหม
โดย: ออโอ
วันที่: 5 กันยายน 2558 เวลา:12:09:21 น.เราชอบเรื่องเพียงใจในเพลงพิณมากเลย มีคนแนะนำว่า ถ้างั้นให้ลองอ่านเล่มนี้ดู คุณโอเคอ่านเรื่องนั้นรึยังคะ? เทียบกับแล้วดีเป็นยังไงบ้างคะ
ถ้าคุณโอยังไม่เคยอา่น แนะนำเด้อ ครบรสจริงๆ อาจจะเอนไปทางแนวเข้มข้นมากกว่าฮา แต่ก็มีโมเมนต์น่ารักๆ ไม่น้อยเลย ตัวละครทุกตัวชวนให้หลงรัก วางพื้นมาค่อนข้างแน่น ภาษาที่ใช้แปลก็ดีทีเดียวค่ะ มีบางตอนที่ฟังดูแปลก แต่แปลกแบบสวยดี 55555 โดย: NJ_knox IP: 58.8.218.128 วันที่: 21 กรกฎาคม 2559 เวลา:17:58:22 น.
คุณ NJ_knox เคยอ่านนานมากแล้วค่ะ จำเนื้อเรื่องแทบไม่ได้ เท่าที่นึกความรู้สึกออกคือโอชอบนะคะ แต่ไม่ได้ชอบจนหมดใจ เหตุผลน่าจะเรื่องสามชายรุมรักหนึ่งหญิง แล้วฝ่ายหญิงไม่หนักแน่นพอ
และน่าจะเป็นเหตุผลที่โอชอบเรื่องนี้มากกว่าด้วยค่ะ ส่วนเรื่องนี้มีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบนะคะ เล่มหนึ่งเป็นแนวตลกหน้าตายของคู่สามีภรรยา ส่วนเล่มสองจะหันหัวเรือจากครอบครัวไปมากกว่านั้น  โดย: ออโอ
วันที่: 21 กรกฎาคม 2559 เวลา:22:22:19 น.วันนั้นเหมือนจะเห็นในร้านหนังสืออยู่ แต่ชะล่าใจ กลับไไปอีกทีหมดแล้ว ถถถถถถ เดี๋ยวคงต้องตามซื้อในเน็ตอีก ;_; นี่ย้อนกลับมาอ่านรีวิวคุณโออีกที มีกำลังใจให้ออกล่าหนังสือเลย
โดย: NJ_knox IP: 115.87.212.82 วันที่: 4 สิงหาคม 2559 เวลา:18:09:59 น.
คุณ NJ_knox ลองหาดูนะคะ แต่ช่วงนี้มากกว่ารักเองก็มีหนังสือออกใหม่น่าสนใจเพียบเลย
 โดย: ออโอ
วันที่: 8 สิงหาคม 2559 เวลา:22:06:21 น.บรรพบุรุษนางเอกจะต้องเป็นที่ย้อนอดีตกลับไปใช่ไหม
โดย: วาว่า IP: 49.229.86.99 วันที่: 7 สิงหาคม 2560 เวลา:1:39:41 น.
คุณวาว่า โอไม่เข้าใจคำถามค่ะ เรื่องนี้ไม่มีย้อนอดีตนะคะ
โดย: ออโอ
 วันที่: 7 สิงหาคม 2560 เวลา:18:31:36 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
ชอบความสัมพันธ์แบบห่างๆ อย่างไม่พบหน้าของจักรพรรดิกับจื่อซิ่งด้วยค่ะ น่ารักดี จื่อซิ่งก็ทำค่อนแคะไปอย่างนั้นเอง แต่ที่จริงก็แอบนับถือ
เรื่องนี้ ..ดึงดูดสายตาด้วยปกเลยค่ะ สวยมาก