‘ข้า... หลี่จินเจาขอสาบานว่าชาตินี้จะไม่มีใจให้ฟู่หลินชุนซ้ำสอง ต่อไปในวันข้างหน้า หากจับพลัดจับผลูได้ตกล่องปล่องชิ้นกับชายผู้นี้จริง ขอให้ฟ้าผ่าหัวจนร่างแยก...’

นางคือ ‘หลี่จินเจา’ เด็กกำพร้าที่เคหาสน์เมฆารับอุปการะเลี้ยงดู แม้จะได้ก้าวขึ้นมาเป็น ‘ลูกคิดทอง’ ที่รับผิดชอบดูแลการเงินและกิจการลับต่างๆ ของเคหาสน์ แต่บุคลิกของนางก็ช่างดูห่ามๆ เหมือนแม่ค้าในตลาดโดยแท้

ส่วนเขาคือ ‘ฟู่หลินชุน’ คุณชายอาลักษณ์ซึ่งเป็นหนึ่งในเจ้าเคหาสน์เมฆาผู้งามสง่า แม้นางจะพึงใจเขาเพียงไรก็ไม่อาจหวังสูง แต่นางยึดหลักการเมื่อชอบก็บอกว่าชอบ ครั้นเขาปฏิเสธ อยากให้นับถือเป็นพี่น้อง นางจึงลั่นวาจาเช่นนั้นเพื่อให้เขาสบายใจ...

แต่ทั้งๆ ที่ยึดมั่นในคำสาบานนี้ตลอดมา เหตุใดเมื่อนางกลายเป็นเป้าสังหารของกลุ่มนักฆ่านามอินทรีเลือด อยู่ๆ เขาถึงมาทำดีกับนางเช่นนี้เล่า จะให้หันกลับไปหรือไร นางไม่อยากถูกฟ้าผ่าตายเอานะ!

จะคิดทำอะไรได้อย่างใจ รวดเร็วแคล่วคล่อง นอกจากชื่อเสียงและคุณงามความดีที่สั่งสมกันมารุ่นต่อรุ่น ปัจจัยที่ขาดไม่ได้ก็คือเงิน 

จะเคลื่อนไหวได้อย่างไรถ้าท้องยังหิว?

ความลับอย่างหนึ่งที่คนภายนอกไม่ทราบก็คือ นอกจากตำแหน่งผู้นำคุณชายและจอมยุทธ์เคหาสน์เมฆาแล้ว ยังมีอีกตำแหน่งหนึ่งเบื้องหลังบุคคลเหล่านี้อยู่ ชื่อว่า ลูกคิดทอง คอยดูแลให้พวกเขามีเงินเต็มคลังใช้จ่ายได้ดั่งใจฝัน จัดหาปัจจัยสี่เพื่อให้การจดบันทึกเป็นไปอย่างราบรื่น

หลี่จินเจากำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่ยังเล็ก หน้าตามีเค้าหญิงงาม พูดจาฉะฉาน แต่บุคลิกกลับเหมือนนักเลงหัวไม้ ไม่คิดมากเรื่องในอดีตและอนาคต สนใจเพียงปัจจุบัน ได้รับคัดเลือกเป็นลูกคิดทอง

สารภาพรักกับคุณชายชุนเซียงฟู่หลินชุน

และถูกปฏิเสธเรื่อยมา

ในเล่มนี้จะเล่าถึงอีกตำแหน่งหนึ่งซึ่งเป็นตำแหน่งสำคัญควบคุมการเงินเข้าออกเคหาสน์เมฆาคือลูกคิดทอง ถ้าใครเคยสงสัยว่าเขาจัดสรรใช้จ่ายกันอย่างไร เพราะคุณชายแต่ละท่าน เวลาจะทำเรื่องให้สำเร็จลุล่วงโดยง่ายแล้วต่างมือเติบกันทั้งนั้น

ความจริงมีแย้มพรายตั้งแต่เล่มศึกรักประลองใจแล้วค่ะ แต่เล่มนี้จะกล่าวถึงละเอียดขึ้น

ยกตัวอย่างให้เข้าใจง่ายๆ สมมติ เรามีผ้าอยู่หนึ่งพับ ราคาทุนอยู่ที่ 100 บาท แต่คุณสามารถสร้างกำไรจากการขายได้ถ้าผ้าพับนี้เป็นที่ต้องการ ยิ่งความต้องการสูง มูลค่าของสินค้ายิ่งสูงขึ้น 

วิธีเพิ่มมูลค่ามีหลากหลาย เช่น นำผ้ามาตัดเย็บเป็นเสื้อ ใช้ช่างที่มีฝีมือ ใช้การออกแบบที่ตรงใจลูกค้า ซึ่งวิธีเหล่านี้ทำให้ทุนเพิ่มขึ้น ยิ่งงานมีคุณภาพ ราคาทุนยิ่งสูงตาม

ถ้าอยากทำกำไรให้มากที่สุด ก็ต้องใช้ทุนต่ำที่สุด วิธีหนึ่งที่ได้ผลดีก็คือสร้างเรื่องราวให้สินค้า

สินค้าหายาก สินค้าที่มีเพียงหนึ่งไม่มีสอง สินค้าของคนดัง สินค้าที่คนดังใส่ สินค้าที่ทำเลียนแบบสินค้าที่คนดังใส่

แล้วคนดังในเรื่องจะเป็นใครไปได้เล่า

นอกจากเหล่าคุณชายทั้งหลาย...

ความจริงวิธีหาเงินเข้าคลังของลูกคิดทองแต่ละรุ่นยังมีอีกหลายวิธี เพื่อรับมือกับปัญหาหลายรูปแบบ มีทั้งทางตรง และทางอ้อม รวมทั้งทางฉุกเฉินด้วย

กลับเข้ามาเล่าถึงนางเอกดีกว่า นางหลงรักคุณชายฟู่หลินชุน ที่บุคลิกเหมือนฤดูผลิที่พาความร่มเย็นเป็นสุขมาให้ มีกลิ่นหอมสบายตามร่างกาย ดูแตกต่างกับนางราวฟ้ากลับดิน

หลี่จินเจายิ่งโตเค้าสาวงามยิ่งหาย ฟู่หลินชุนยิ่งอายุมากยิ่งสง่างาม นางดื่มเหล้าร่ำเมรัยเช้าสายบ่ายค่ำ เขาจิบชานั่งชมต้นไม้ใบหญ้าอย่างเพลิดเพลิน นางสบถด่าเป็นนิตย์ เขาสุภาพอ่อนโยนยิ่ง นางไม่ถือตัวเข้ากับผู้คนง่าย เขากลับสูงค่าเหมือนอยู่กันคนละโลก

ทั้งนางเอกและพระเอกแตกต่างกันมากเหลือเกิน

เนื้อเรื่องจะค่อยๆ เล่า มีงงๆ มึนๆ บ้าง เพราะเหตุการณ์ไม่ต่อเนื่อง มีช่วงที่ขาดหายไปอยู่ ซึ่งผู้เขียนจะค่อยๆ เฉลยออกมาในช่วงท้าย

ตอนแรกสงสารนางเอกมากที่โดนปฏิเสธชัดเจนแถมไร้เยื่อใย แต่ต่อมาถึงทราบเหตุผลขึ้น ซึ่งส่วนตัวโอไม่ค่อยชอบเหตุผลแบบนี้เท่าไรค่ะ

เนื้อเรื่องโอชอบนะคะ แต่มีบางอย่างรู้สึกไม่กระจ่าง พออ่านจบเหมือนอยู่ในความฝัน มึนงงว่าจบแล้วหรืออย่างไร มันไม่ชัดเจน เส้นรูปร่างความรู้สึกที่ส่งผ่านมามันจางๆ

แต่โอชอบบุคลิกพระเอกนางเอกนะคะ พระเอกดูสูงส่ง เหมือนเรามองคนดังหรือเหล่าดาราที่เราชื่นชอบ แล้วรู้สึกว่าเขาอยู่กันคนละโลก แต่จริงๆ เขาก็คือคนธรรมดาเหมือนเรานี่แหละค่ะ มีมุมบ้า มุมต๊อง มุมทำอะไรตามใจฉันเหมือนกัน นางเอกน่ารัก ในเรื่องโอสงสารเธอเหมือนกันค่ะ แต่ไม่มาก เพราะเธอไม่ทำให้ชีวิตของเธอน่าสงสาร กลับทำให้อยากเอาใจช่วยมากกว่า สบถเก่งเป็นที่หนึ่ง ขี้เหล้าก็ที่หนึ่งเหมือนกันนางเอกเรื่องนี้ ฮ่าๆ แต่ฉลาด เข้าใจเรื่องได้เร็ว ปรับตัวเก่ง แกมโกงเป็นบางครั้ง

ความรักของพระนางอาจจะเห็นได้ไม่ชัด เพราะพระเอกไม่ใช่คนแสดงออกแบบทุ่มเทหมดหน้าตัก แต่เขาก็จะมีมุมที่รู้ว่านี่นะ ฉันเห็นเธอเป็นคนพิเศษถึงทำแบบนี้อยู่บ่อยๆ มีฉากประทับใจและน่ารักๆ อยู่เหมือนกันค่ะ

ประเด็นที่ยังค้างคาและสงสัยอยู่นะคะ

ชอบนะคะ แม้ความรู้สึกหลังอ่านจะยังก้ำกึ่งว่าอยู่ในห้วงฝันหรือตื่นแล้วก็ตาม