ตุลาคม 2559

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
17
18
19
20
21
22
23
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
หงส์ฟ้อนมังกรเหิน หมิงเยวี่ยทิงเฟิง เขียน


















ในช่วงเวลาที่หมองเศร้า ขออนุญาตเติมสีสัน
อยากให้ทุกคนมีพลังรับวันข้างหน้า

Smiley

ตามสัญญาค่ะ จากที่เคยพูดถึงคร่าวๆ ในเฟซแล้ว มาแบบเต็มกันบ้าง

เรื่องนี้เป็นชุดเดียวกับเรื่อง สามคราวิวาห์รัก  มีตัวละครเกี่ยวกัน โดยเหตุการณ์ในเรื่องจะเกิดก่อนสามคราฯ (ยกเว้นตอนพิเศษ) แต่สามารถแยกอ่านได้




หงส์ฟ้อนมังกรเหิน (2 เล่มจบ)
หมิงเยวี่ยทิงเฟิง เขียน  เบบี้นาคราช แปล
สำนักพิมพ์แจ่มใส  แนวมากกว่ารัก
699 บาท  1,140 หน้า

หลังปก

แม้เฟิ่งหนิงจะโชคดีเหลือแสน สามารถรอดชีวิตมาได้จากการถูกทำร้ายและได้รับความช่วยเหลือทันท่วงที

ทว่าสิ่งที่นางต้องสูญเสียไปจนไม่เหลือแม้แต่น้อยคือ ‘ความทรงจำ’ ของตนเองและ ‘ความเป็นห่วงเป็นใย’ จากคนรอบข้าง

น่าแปลก ทั้งที่ใครๆ ก็เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ ของนายท่านสามแห่งคฤหาสน์สกุลหลง ไฉนนางกลับเป็นที่รังเกียจของผู้คน กระทั่งสามีที่แต่งงานกันมาแล้วสามปีของนางก็ไม่เคยมาหานางเลยสักครั้ง นี่มันออกจะผิดปกติเกินไปแล้ว นี่นางทำความผิดสถานใดกันจึงกลายเป็นคนน่าสงสารเช่นนี้ได้

อดีตที่ผ่านมาจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออนาคตต่อจากนี้

ความผิดใดที่นางกระทำ นางจะหาทางชดใช้คืน แต่นางยอมรับไม่ได้เด็ดขาดกับฐานะ ‘ภรรยาผู้ถูกทอดทิ้ง’ !


คุยกันหลังอ่าน

นางเอกได้รับบาดเจ็บ ฟื้นขึ้นมาก็ความจำเสื่อม สอบถามฐานะจึงรู้ว่าตัวเองคือฮูหยินของนายท่านสามสกุลหลง แต่เป็นคนที่สกุลหลงรังเกียจ นางจึงพยายามทำความเข้าใจ สืบได้ความว่าเพราะสกุลของตนพยายามยัดเยียดตนเข้ามาแต่งกับสกุลหลง สกุลหลงปฏิเสธไม่ได้เพราะมีพันธะสัญญาแต่เดิมอยู่จึงจำใจรับนางเข้ามา เมื่อนางได้แต่งเข้ามาเป็นสะใภ้สมใจก็ยังมีความประพฤติไม่ดี สามปีผ่านไปใกล้ถึงจุดแตกหัก นางกลับความจำเสื่อมเสียก่อน

และโรคความจำเสื่อมนี้เองทำให้นิสัยนางเปลี่ยนเป็นคนเปิดเผย ร่าเริงแจ่มใส แถมกินจุเป็นที่หนึ่ง เมื่อพระเอกรู้จักก็ผิดคาด จึงลองหยั่งเชิงท่าที เพราะเดิมระแวงนางเอกอยู่

เรื่องเริ่มซับซ้อนขึ้นเมื่อมีโจรและนักฆ่าปรากฏตัว ซึ่งล้วนเกี่ยวข้องกับนางเอก และของบางอย่างที่นางขโมยไปจากสกุลหลงก่อนได้รับบาดเจ็บ

นางเอกจึงตกลงใจทำสัญญาแบ่งปันข้อมูลโดยไม่มีความลับต่อกันกับพระเอก เพื่อชะล้างความผิดในอดีต พระเอกตกลง ทั้งสองจึงร่วมสืบหาสิ่งที่นางเอกปกปิดไว้ก่อนความจำจะเสื่อมไป


เนื้อเรื่องหลักเป็นการสืบหาเบาะแสความทรงจำที่หายไปของนางเอก เรื่องรองเป็นการพิสูจน์ตัวตนและความรักระหว่างพระนาง

ผู้เขียนสร้างขั้นตอนการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างพระนางได้ดี จากไม่รู้จัก ระแวง เป็นเริ่มเปิดใจ ทำความเข้าใจ เรียนรู้ ยอมรับ จนตกลงเป็นคู่ชีวิตกันในที่สุด

พระนางในเรื่องนี้ไม่ใช่พระนางในอุดมคติ คนอ่านอาจจะหงุดหงิดหรือรำคาญความสัมพันธ์ของคู่นี้ ที่ไม่ได้ดั่งใจในบางครั้งเหมือนโอ แต่มาคิดอีกที นี่ไม่ใช่หรือ ความสัมพันธ์ที่มีอยู่จริง

พระเอกเริ่มต้นด้วยความระแวง ก้าวเดินด้วยความขลาด ไม่ง่ายนักที่เขาจะยอมรับในตัวนางเอกรวมทั้งอดีตที่ผ่านมาของนาง

แต่พอยอมรับ เขาแทบจะทำทุกสิ่งที่ทำได้เพื่อนางเอกเลย จึงสามารถบอกได้ว่า พระเอกเรื่องนี้ เป็นทาสภรรยาค่ะ

ส่วนนางเอก เป็นนักปฏิบัติ คิดแล้วทำทันที ไม่อยู่นิ่ง ร่าเริงเปิดเผยจริงใจ อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ

โอชอบข้อดีของนาง แต่ขณะเดียวกันนางก็มีข้อเสียตรงชอบตัดสินใจเอง และมักยึดถือความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เอาแต่ใจบ่อยครั้ง ในเรื่องนางจะหนีบ่อยมาก ซึ่งจุดนี้ทำให้เนื้อเรื่องไม่เดินเท่าที่ควรเพราะมัวแต่เล่นไล่จับกัน (แต่พระเอกเขาก็ไม่อนาทรร้อนใจเลยนะ เธออยากหนี ไม่เป็นไร ฉันตามได้ ตามใจภรรยาเป็นที่สุดค่ะ)

สำหรับเรื่องนี้ โอชอบพระเอก แต่ไม่ค่อยชอบนางเอกค่ะ

เล่มหนึ่งดีกว่าเล่มสอง เนื้อจะไปอยู่ที่เล่มหนึ่ง แม้จะมีน้ำแซมมาบ้างแต่รสยังอร่อย ส่วนเล่มสองจะเป็นน้ำซะมาก ความเข้มข้นของรสชาติปลายทางหายไป ส่วนที่คาดไว้กลับไม่มี

เรื่องการสืบสวนตามล่าปริศนาน่าสนใจในช่วงต้นและกลาง หลายคนเดาปมที่ซ่อนไว้แต่เริ่ม และรู้สึกไขว้เขวเมื่อเวลาผ่านไป โอไม่เฉลยนะว่าที่คิดน่ะถูกไหม อยากให้ไปอ่านเอง

ชอบความสัมพันธ์และคิดว่าผู้เขียนทำเรื่องนี้ได้ดีเสมอ มีฉากที่ทำให้ประทับใจพอควร ถ้าตัดส่วนเกินนี่นิดโน่นหน่อย เรื่องจะลงตัวกว่านี้

(4+[3.5 เล่มสองทำได้ไม่ค่อยดีนัก +0.5 คะแนนพิศวาสส่วนตัว โอว่าคนเขียนคนนี้มีของ])/2 = 4 ดาว




สำนวนแปล อ่านแล้วสะดุดและงงมากพอสมควร แต่บางทีโอก็เบลอเอง เพื่อนๆ ช่วยโอดูได้นะคะ

เล่ม 1

หน้า 16

"แม่นมอวี๋ ข้าบาดเจ็บได้อย่างไร"

"เรื่องนี้ท่านก็ถามตัวเองสิเจ้าคะ"

แม่นมอวี๋น้ำเสียงไม่สู้ดี นางใกล้จะหมดความอดทนแล้ว

"เช่นนั้นพวกท่านก็ทำข้าตกหล่น ไม่รู้ว่าข้าบาดเจ็บได้อย่างไรหรือ"

ที่ขีดเส้นใต้ อ่านแล้วไม่เข้าใจว่านางเอกหมายถึงคนรับใช้ทำนางหล่นจริงๆ หรือ 'ละเลย' 'เพิกเฉย' นาง เลยตอบคำถามไม่ได้

หน้า 47 เฟิ่งหนิงนึกถึงห้องโล่งๆ ขางนางขึ้นมา

ต้องเป็น ของ

หน้า 62 "ทำเป็นไว้หน้า หน้าไม่อาย กล้ามารังแกข้า รู้หรือไม่ข้าเป็นใคร"

อ่านโดดๆ แล้วงงเลย สองคนนี้ทะเลาะตบตีกันนี่นา (ไว้หน้า หมายถึง เห็นแก่หน้า รักษาเกียรติอีกฝ่าย) เปิดกลับไปสองหน้าถึงเจอประโยคนี้

"ให้ตายเถอะ อุตส่าห์ไว้หน้าแต่เจ้าไม่เห็นแก่หน้ากัน"

ถึงเข้าใจว่าเหตุน่าจะมาจากประโยคนี้ แต่เพราะสองประโยคนี้ห่างจากกันพอควรเลยทำให้เข้าใจคลาดเคลื่อน

อาจจะแก้ไขได้โดยเติมอะไรนิดหน่อย เช่น ทำเป็นแสร้งไว้หน้าข้า หรือ แสร้งเห็นแก่ข้า ไม่รู้ช่วยได้ไหมนะ

หน้า 185

เฟิ่งหนิงผู้นี้...เฟิ่งหนิงที่มีรอยยิ้มบริสุทธิ์ นิสัยตรงไปตรงมา บางครั้งทำการป่าเถื่อน แต่สิ่งที่ซ่อนเอาไว้เบื้องหลังคือการไร้ทางช่วยและความลังเลของนาง

ประโยคที่ขีดเส้นใต้งงและเข้าใจยากค่ะ

ลองเปลี่ยน

เฟิ่งหนิงผู้นี้...เฟิ่งหนิงที่มีรอยยิ้มบริสุทธิ์ นิสัยตรงไปตรงมา บางครั้งป่าเถื่อน แต่สิ่งที่ซ่อนเอาไว้เบื้องหลังคือความสิ้นหวังและความไม่แน่นอนของนาง

หน้า 321 ระหว่างทางเขาได้รับข่าวว่าคนที่ตามสะกดรอยชายหนุ่มที่ตามหาหญิงสาวลักษณะเหมือนเฟิ่งหนิงถูกชายผู้นั้นสลัดหลุดไป

อ่านครั้งแรก ฮะ? ใครตามใคร แล้วใครถูกใครสลัดหลุดนะ

ลองเปลี่ยนรูปประโยคไหมคะ ไม่งั้นมันจะซ้อนกันเกินไป

เช่น

ระหว่างทางเขาได้รับข่าวว่า ชายหนุ่มที่ตามหาหญิงสาวลักษณะเหมือนเฟิ่งหนิงสลัดคนที่ตามสะกดรอยไปแล้ว

หน้า 392 เรือนพักไม่ใหญ่แต่สะอาดสะอ้าน ห้องใหญ่กว่าห้องเดิมที่เฟิ่งหนิงเคยอยู่หนึ่งเท่า ยังมีห้องรองเช่นห้องน้ำ ห้องอาบน้ำ ห้องเก็บของจุกจิก ห้องเก็บน้ำใช้ ทางเข้าออก ฯลฯ ล้วนสะดวกกว่ามาก

โอไม่แน่ใจ แต่ ฯลฯ เป็นสัญลักษณ์ในภาษาไทยไม่ใช่เหรอคะ หรือทางโน้นเขาใช้ตัวย่อภาษาจีนด้วย เลยเปลี่ยนเป็นตัวย่อในไทยด้วยเลย

หน้า 434  "สายสืบรายงานว่าคนร้ายซ่อนตัวอยู่บนเขา เจ้ามารอลงมืออยู่ที่นี่ เกรงว่าคงพ้นความเกี่ยวพัน หยุดให้หมดแล้วตามพวกเรากลับไป!"

เกรงว่าคงมิพ้นความเกี่ยวพัน หรือเปล่าคะ

หน้า 449 "ได้ยินว่าถูกลอบยิงธนู ที่ต่ำช้าที่สุดคือบนธนูอาบผงกระดูกอ่อนเอาไว้ คิดว่าหญิงเลวของปราสาทปี้อวิ๋นยินยอมจะทำให้พี่ใหญ่บาดเจ็บก็ต้องพาเขากลับไปให้ได้"

คิดว่าเปลี่ยนเป็น 'ยินยอมกระทั่งทำให้' น่าจะสอดคล้องกับประโยคและความหมายมากกว่านะคะ

เป็น

"ได้ยินว่าถูกลอบยิงธนู ที่ต่ำช้าที่สุดคือบนธนูอาบผงกระดูกอ่อนเอาไว้ คิดว่าหญิงเลวของปราสาทปี้อวิ๋นยินยอมกระทั่งทำให้พี่ใหญ่บาดเจ็บก็ต้องพาเขากลับไปให้ได้"


เล่ม 2

หน้า 7 แม้เฟิ่งหนิงจะเป็นนักเคลื่อนไหว แต่สำหรับการขุดคุ้ยความลับเกี่ยวกับตัวนางที่เฟิ่งจั๋วจวินเก็บงำไว้ในใจ นางมีความอดทนมาก

ใช้คำว่า นักเคลื่อนไหว แล้วนึกถึงคนที่คนที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง โอเดาจากประโยคว่าน่าจะหมายถึงการที่เฟิ่งหนิงเป็นคนไม่อยู่นิ่ง (อยู่ไม่สุข) มากกว่า
อาจจะเปลี่ยนเป็น นักปฏิบัติ หรืออะไรทำนองนั้น



ระบายบันทึก

***เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ***

.
.
.
.
.
.
.
.


- ชอบที่ไม่เขียนให้นางเอกได้รับความจำกลับมา โอว่าผู้เขียนเจ๋งและกล้าดี อดีตไม่สำคัญเท่าปัจจุบัน สิ่งที่ขาดหายไม่จำเป็น เพราะทุกวันที่อยู่มีค่า เติมเต็มความสุขได้แล้วก็เพียงพอ

- ชอบหลายฉากนะ แต่ฉากที่ยังติดตรึงอยู่ในใจจนถึงตอนนี้คือฉากที่พระเอกไปตามนางเอกกับลูก มันยากแค่ไหน สำหรับผู้ชายที่รู้ว่าที่ผ่านมาตัวเองโดนสวมเขา แถมผู้หญิงของตัวก็ดันไปมีลูกกับชายชู้อีก แต่เขาก็ยังยอม ฉากที่พระเอกวางมือบนหัวเด็ก คนรอบข้างมองว่าแววตาอ่อนโยน แต่นางเอกกลับมองเห็นความเจ็บปวด ฉากนี้ดีมาก

- จุดซึ้งก็ทำได้ดี ฮาก็มีเป็นระยะ โอถูกโฉลกกับเรื่องแนวนี้แฮะ

- ชอบการใคร่ครวญกับตัวเองของตัวละคร ทำให้ผู้อ่านได้รู้มุมมองของผู้เขียนที่ต้องการถ่ายทอด โอว่าจุดนี้ก็ทำได้น่าสนใจ แต่ยังไม่ค่อยคม เนื้อหามันยังจมและยังไม่ติดตรึงใจนัก แต่จุดนี้แหละที่ทำให้โอคิดว่าผลงานต่อไปของผู้เขียนจะต้องดี และน่าสนใจยิ่งไปกว่านี้



.
.
.

"พี่ชาย ตอนนี้ข้าไม่เสียใจเท่าไรแล้ว ดูสิ ข้าออกจากบ้านมาหนึ่งคืนก็ได้เจอคนดีเช่นท่าน ยังมีพี่ทหารที่เฝ้าประตูเมืองคนนั้นก็เป็นคนดี ป้าเจ้าของแผงอาหารเช้าก็เป็นคนดี บนโลกนี้มีคนดีมากมาย ยังมีเรื่องอะไรต้องเสียใจอีก มีคนเคยบอกข้าว่าขอเพียงให้ความจริงใจก็จะได้รับสิ่งตอบแทนคืนมาในที่สุด ข้ารู้สึกว่าคำพูดนี้ถูกต้อง ครอบครัวของสามีข้าไม่ชอบข้า อาจเพราะก่อนหน้านี้ข้าเคยทำเรื่องไม่ดี แต่ตอนนี้ข้าไม่เหมือนเดิมแล้ว ข้าจะดีต่อพวกเขาให้มาก พวกเขาก็คงเปลี่ยนความคิดที่มีต่อข้าไปแน่นอน จริงหรือไม่"

หน้า 80  บทที่ 3


.
.
.


นางพบว่าหลงซานเป็นคนมีความคิดลึกซึ้ง เขามักจะทำให้นางตื่นเต้นมากในทันที จากนั้นก็ทำอะไรไม่ถูก เคร่งเครียดสักนิด ผ่อนคลายสักหน่อย ทำให้นางจนหนทาง จากนั้นก็เดินไปตามเส้นทางของเขาเอง

เฟิ่งหนิงรู้สึกว่าตัวเองไม่ควรจะตัดสินใจง่ายดายเช่นนี้ นับจากที่นางหัวกระแทกแล้วฟื้นขึ้นมา มีเรื่องผ่านเข้ามาเรื่องแล้วเรื่องเล่าทำให้นางไม่อาจมีชีวิตที่ดีได้ ที่ผ่านมานางมองโลกในแง่ดี แต่ความจริงพิสูจน์ว่าล้วนเป็นความโง่

นางเชื่อว่าหลงซานจริงใจ แต่สภาพความจริงเป็นเช่นนี้จริงใจแล้วจะทนได้นานเท่าไร นางไม่รู้

แต่ใช้ใจเทียบใจ นางเองก็จริงใจเช่นกัน นางปรารถนาเหลือเกินที่จะอยู่กับหลงซาน ได้อยู่กับเขานั้นมีความสุขมาก แต่นางยังคงรู้สึกหวาดกลัว ดังนั้นหลงซานก็คงรู้สึกเช่นเดียวกัน...

หน้า 416 บทที่ 12


.
.
.


หลงเอ้อร์พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน สุดท้ายจึงถอนหายใจ

"เจ้าใจอ่อนเกินไป"

"พี่รอง วันหนึ่งท่านก็จะพบกับคนที่ทำให้ท่านใจอ่อน ถึงตอนนั้น เรื่องที่ท่านคิดว่าไม่อาจยอมรับได้ก็จะไม่สำคัญเท่ากับนาง"

"ไม่มีทาง"

"ท่านรอดูไป พี่รอง รอดูต่อไป"

หน้า 426  บทที่ 12

.
.
.

ในเรื่องไม่ได้เฉลยชื่อเรื่องค่ะ แต่โอเดาเอาว่าน่าจะหมายถึงพระนางเข้าขากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เจ้านำข้าตาม ทำนองนี้



Create Date : 16 ตุลาคม 2559
Last Update : 17 ตุลาคม 2559 14:43:40 น.
Counter : 27324 Pageviews.

11 comments
  
ซื้อเล่มนี้มาก่อนแต่ยังไม่ได้อ่านเลย แต่รีบเอาหงส์ขังรักมาลัดคิดก่อน รอรีวิวอยู่เหมือนกันค่ะ คิดว่าจะทยอยอ่านละ
โดย: midori (momoka ) วันที่: 17 ตุลาคม 2559 เวลา:22:42:22 น.
  
มาชมรีวิวหนังสือ
โหวตให้ค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กิ่งฟ้า Literature Blog ดู Blog
ออโอ Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
โดย: pantawan วันที่: 17 ตุลาคม 2559 เวลา:23:44:02 น.
  
จากที่อ่านรีวิว เราชอบนางเอกแบบนี้นะคะ ... เป็นตัวของตัวเองดี
แต่คงต้องลองอ่านก่อนจริงๆ ถึงจะตอบได้ทั้งหมดว่าชอบ หรือ ไม่ชอบอย่างไร
.
.
.
ปอลิง. แบกเรื่องนี้มาจากงานหนังสือ หนักโฮกกกกกก มากๆ ค่ะ
โดย: Prophet_Doll วันที่: 18 ตุลาคม 2559 เวลา:9:36:00 น.
  
สามคราวิวาห์รักว่าจะหามาอ่านก็ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ

แต่เรื่องนี้ก็น่าสนใจดีเหมือนกันนะคะ ชอบปก

ออโอ Book Blog
โดย: เรียวรุ้ง วันที่: 18 ตุลาคม 2559 เวลา:12:51:22 น.
  
คุณmidori ตอนนี้โอกำลังอ่านหงส์ขังรักเล่มสี่อยู่ค่ะ อ่านแล้วแวะมาคุยกันนะคะ

คุณpantawan ขอบคุณที่แวะมาและโหวตบล็อกให้ค่ะ

คุณPd นางเอกมีส่วนที่น่ารักนะคะ แต่ก็มีส่วนที่ขัดใจโอพอสมควรค่ะ ป.ล. เรื่องนี้ (โดยเฉพาะเล่มหนึ่ง) หนักมากจริงๆ ค่ะ ตอนอ่านควรหาที่ปักหลักให้ดี ไม่งั้นข้อมือเคล็ดแน่ ความอยากรู้ว่าเล่มหนึ่งหนาที่สุดในมากกว่ารักไหม ทำให้โอลองเทียบกับตำนานรักเหนือภพ บุปผาสีชาด ลิขิตรักลวงเล่ห์ ปรากฏว่าเล่มหนึ่งของเรื่องนี้กินขาดค่ะ หนามากกก

คุณเรียวรุ้ง ปกสวยจริงๆ ค่ะ โอก็ชอบ แนะนำให้อ่านสามคราฯ นะคะ สนุกค่ะ เชียร์ๆ
โดย: ออโอ วันที่: 19 ตุลาคม 2559 เวลา:0:13:08 น.
  
ยังลังเลอยู่ค่ะ เพราะเคยอ่านรีวิวนักอ่านจีนเมื่อหลายปีก่อนว่า เซ็ตนี้ เรื่องสามคราฯ สนุกที่สุดแล้ว พอลองไปเช่าสามครามา อ่านแล้วชอบในระดับหนึ่ง แต่ไม่คิดสอย เนื่องจากเวลาขนกลับไปต่างประเทศ น้ำหนักเกินทุกเที่ยว หลังๆ เลยเน้นเช่าอ่าน แล้วสอยเรื่องที่โดนจริงๆ ไม่อยากเจอค่าปรับน้ำหนักเกินกิโลละหนึ่งพันบาท

ตอนนี้นิยายจีนออกมาเยอะจนสอยไม่ไหวแล้ว ต้องรอรีวิวเพื่อเลือกเรื่องที่โดนใจจริงๆ

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ คิดว่าคงเช่าดีกว่า โชคดีว่ามากกว่ารักหาเช่าง่ายดี ย่านที่ไปเช่า มีทุกร้านเลย เสียดายไม่มีสยามอินเตอร์ เลยต้องสอย นี่เจินหวนยังอยู่ที่ไทยเลยค่ะ สอยไว้สามเล่ม ว่าจะอ่าน ก็ไม่ได้อ่าน จะขนกลับมาก็ขนไม่ไหว แถมยังพรีจอมนางหน่วย 11 ไป ภาคแรกสี่เล่ม ภาคสองที่ยังไม่ออกอีก ยังมีหมี่เยวี่ยที่เพิ่งออกอีก แต่โปรลด 20% ไม่ดึงดูด เลยไม่พรี รอรีวิวแล้วค่อยว่ากันอีกที
โดย: ข้าวปั้น IP: 192.99.15.166 วันที่: 19 ตุลาคม 2559 เวลา:8:13:40 น.
  
คุณข้าวปั้น เช่ามาก่อนก็ดีค่ะ เล่มนี้ค่อนข้างยืดเลยละค่ะ ถ้าไม่ชอบส่วนอื่นจริงๆ ก็อาจจะยากหน่อย
โดย: ออโอ วันที่: 21 ตุลาคม 2559 เวลา:1:42:05 น.
  
หน้า 392
เกี่ยวกับ " ฯลฯ " ภาษาจีนมีคำว่า "等" (อ่านว่า เติ่ง ) ใช้เหมือนกับ " ฯลฯ " ของไทยเป๊ะเลย

แต่ปกติถ้าผมแปล ผมจะใช้คำว่า "เป็นต้น" ไม่เคยใช้สัญลักษณ์ตัวนี้เลยครับ
โดย: บึงมังกร IP: 118.172.17.231 วันที่: 22 ตุลาคม 2559 เวลา:22:42:45 น.
  
คุณบึงมังกร ขอบคุณสำหรับความรู้ค่า
"ฯลฯ" เท่าที่นึกออกยังไม่เคยเจอในนิยายแปลเลยค่ะ ถ้าจะเห็นจะอยู่ในหนังสือวิชาการมากกว่า อ่านแล้วเลยติดใจนิดหน่อย
โดย: ออโอ วันที่: 23 ตุลาคม 2559 เวลา:23:08:50 น.
  
หือ นางเอกมีลูกกับชู้ อันนี้มีจริงป่ะคะ เริ่มคิดหนักเลยว่าจะสอยดีมั้ย5555
โดย: Howdy IP: 49.228.227.165 วันที่: 1 มกราคม 2560 เวลา:0:40:11 น.
  
คุณHowdy โอไม่บอกเพราะมันเป็นปมสำคัญของเรื่องที่ผู้เขียนต้องการซ่อนน่ะค่ะ

ถ้าอยากรู้เลื่อนลงมา

สปอยล์น้า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไม่ค่ะ
โดย: ออโอ วันที่: 3 มกราคม 2560 เวลา:21:37:38 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ออโอ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [?]



โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
New Comments