ข้อดีเพียงประการเดียวของการที่เขา ‘สุ่ยเยวี่ย’ ได้เกิดมาเป็นบุตรชายท่านอ๋องคือการได้เรียนวาดภาพซึ่งเป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบจากอาจารย์ผู้มากความสามารถหลายท่าน

ทว่าที่ผ่านมาผลงานของเขามักถูกวิพากษ์ว่าดูเงียบเหงา แฝงไว้ด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจและเป็นทุกข์อยู่เสมอ ก็ใครไหนเล่าจะรู้และเข้าใจว่าเขาต้องเผชิญกับเรื่องใดบ้างในวังอ๋องแห่งนี้

กระทั่งได้พบเด็กสาวคนหนึ่งที่หลงใหลในภาพวาดของเขายิ่งนัก... นับแต่นั้นทุกลายเส้นจากปลายพู่กันที่เขาบรรจงสร้างสรรค์ก็เปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม...

ดุจชีวิตถูกเติมเต็มเมื่อมีนางเข้ามาแต้มสีสัน ทว่ารอบตัวเขาเต็มไปด้วยผู้ไม่ประสงค์ดี ใครไหนเลยจะยอมให้เขาสมหวัง ได้อยู่กับนางผู้เป็นที่รักอย่างสงบสุข!

สุ่ยเยวี่ย ถึงจะขึ้นชื่อว่าเป็นลูกคนที่สามของชิ่งชินอ๋อง แต่ก็เป็นลูกคนที่ถูกลืม วันๆ เอาแต่นั่งวาดรูป เสียงเล่าลือเกี่ยวกับตัวเขาไม่ดีนัก

ตันชิง เป็นคุณหนูสี่ของตระกูลมู่ฉา มาข้องเกี่ยวกับสุ่ยเยวี่ยเพราะพี่สาวนางกับพี่ชายเขามีพันธะหมั้นหมายกัน

ตันชิงไม่ปิดบังว่าหลงใหลภาพวาดที่สุ่ยเยวี่ยสร้าง นางสามารถยืนมองเขาค่อยๆ บรรจงแต่งแต้มได้ไม่รู้เบื่อ

สุ่ยเยวี่ยเองก็ไม่เคยมีใครแสดงความสนใจ วิเคราะห์ใคร่ครวญภาพวาดที่แสดงถึงสภาพจิตใจของเขาเหมือนสุ่ยเยวี่ยมาก่อน

ภาคภูมิใจเพราะนางชื่นชม ประทับใจในความกล้าหาญ ตื่นตาให้ความสดใส คลายเหงาในความคล้ายคลึง ทำให้สุ่ยเยวี่ยมอบใจให้ตันชิงได้ไม่ยาก

สองคนรักกัน ความรักควรชื่นมื่น แต่แล้วทุกอย่างกลับเปลี่ยนแปลงไป ...ด้วยอดีตของเขา

ถ้าอ่านเรียงลำดับเล่มจะพอรู้มาก่อนว่าสุ่ยเยวี่ยคือคนที่วาดรูปเก่งในแก๊งเพื่อนหนุ่มทั้งหลาย

แต่ถึงไม่เคยอ่านเล่มอื่นในชุด ก็แยกอ่านได้ ไม่ต้องกลัว และไม่งงด้วย

เรื่องนี้ย้อนกลับไปเล่าสมัยสุ่ยเยวี่ยยังอยู่ในวัยหนุ่มกระเตาะ ใช้ชีวิตเหมือนกระต่ายในกรง นั่งวาดรูปเล่นเรื่อยเปื่อย ไม่เรียกร้องอะไร ไม่นำพาสิ่งไหน ใช้ชีวิตเงียบเหงา มีบ่าวคู่ใจสองคนคอยรับใช้

เป็นหนุ่มหน้ามน ปกติทำหน้าเฉยๆ แต่พอยิ้มถึงเห็นว่ามีลักยิ้มด้วย นิสัยขี้อาย เขินง่าย (อ่านแล้วอยากแกล้งให้เขินเล่น ฮ่าๆ) โดยรวมนิสัยหนุ่มขี้อาย แต่ก็ไม่ใช่เหนียมไปหมดทุกเรื่องน่ะค่ะ

ส่วนนางเอก ตันชิง เป็นคนที่ขี้อายในบางครั้ง กล้าหาญในบางที นิสัยอยู่กึ่งกลางระหว่างเรียบร้อยกับกล้าหาญ

พอสุ่ยเยวี่ยมาเจอตันชิง ที่ร่าเริง สดใส แถมชื่นชมภาพวาดของเขาอย่างเปิดเผยเลยประทับใจ สนใจ อยากรู้จัก และรักกันค่ะ

ความรักของทั้งคู่ค่อยเป็นค่อยไป ไม่หวือหวาโลดโผน ออกแนวค่อยๆ หวานขึ้น หวานขึ้นเรื่อยๆ

แล้วหักดิบเปลี่ยนเป็นขม

เพราะตัวพระเอกมีปมในครอบครัว แม่ตายไปโดยทิ้งปริศนาไว้ พ่อก็ไม่สนใจไยดี พอรักนางเอกที ถึงมาทราบความจริงเข้า

ความจริงอะไรนั้น เหล่าท่านต้องลองอ่านดู 

ท้ายเล่ม เกือบพีค แบบอ่านแล้วเบิกตากว้าง ฮะ?! อะไรนะ?! เสียตรงแค่เกือบ แหม มาทำเป็นปล่อยให้คิด ทิ้งปริศนาไว้ จากจะให้ห้าเพราะความพีค มามีความลับกระซ้งกระซิบไม่บอกเรา เอาไปสี่พอ

4

ถ้าไม่มีต่อขยายความ ก็คงเป็นอย่างที่คิดๆ กันไว้ค่ะ กล้านะคะคนเขียน ฮึ!

สรุปเรื่องนี้เป็นแนวรักหวานขม ปนเรื่องในครอบครัวและระหว่างครอบครัว มีเอี่ยวเรื่องอื่นด้วยเล็กน้อย โผล่สองหน่อในแก๊งคือจิ่นเฟิ่งกับเต๋อเจินมานิดหน่อย เป็นเรื่องก่อนสุ่ยเยวี่ยจะมาเข้ากลุ่มแก๊งเป้ยเล่อก็ว่าได้

ดราม่าพอสมควร แต่ไม่มากขนาดน้ำตาตก มีฉากขำๆ โผล่มาให้อมยิ้มบ้าง

ชั่นเฟยยังเป็นนักเขียนที่โอชอบ และคิดว่ามีของคนหนึ่ง จะว่ายังไงดี ในความธรรมดา มันไม่ธรรมดานะ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

อ่านละมุนอิงละเมียด เคล้าคลอถ้อยคำผ่านภาพเขียน