บ้านสกุลจูเก่อ มีบุตรทั้งชายหญิงพรั่งพร้อม…หากแต่พวกเขาไม่มีทั้งสติปัญญาและความสามารถโดดเด่น ตรงกันข้าม เหล่าบุรุษกลับสัตย์ซื่อจนแทบจะโง่งม ส่วนสตรีก็ใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสา เรียกได้ว่าเป็นตระกูลของคนเบาปัญญาโดยแท้ เพราะเหตุนี้พวกเขาจึงมีชะตากรรมเลวร้ายเข้าไปทุกที นั่นคือจวนจะตายเรียบหมดบ้านแล้ว

เพื่อช่วยชีวิตพี่ชายคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ ‘จูเก่อเหมิงเหมิง’ ยินดีทำทุกวิถีทาง แต่ไม่ว่านางจะพยายามซักเท่าไหร่ก็ไม่ประสบผล สิ่งเดียวที่เป็นดุจความหวังอันเรืองรองคือ ‘หมอเทวดา’ ที่เสียงลือเสียงเล่าอ้างบอกว่าไม่มีโรคใดที่เขารักษาไม่ได้ แต่เขาเป็นใคร มีรูปร่างลักษณะอย่างไร หรือแม้แต่จะหาตัวเขาได้ที่ไหน ล้วนมืดแปดด้าน

อย่าว่าแต่การรักษาโรคแต่ละครั้งของเขา สิ่งตอบแทนที่เรียกร้องล้วนล้ำค่า มีค่าควรเมือง มีเงินก็ใช่จะหาซื้อได้ นี่นางไม่มีทั้งเงินทอง ไม่มีทั้งสิ่งของ งั้นเหลือเพียงอย่างเดียวที่พอจะเสนอให้ได้...ก็คือตัวของนางเอง

พี่ชายของนางเอกป่วยหนัก ไม่ว่าเชิญหมอท่านใดมารักษาก็ล้วนไม่สามารถรักษาได้ จนในที่สุดนางเอกยื่นข้อเสนอว่าถ้าใครรักษาพี่ชายหาย จะยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลให้ และก็มีผู้รักษาได้จริงๆ นางเอกและครอบครัวจึงต้องออกมาเร่ร่อนข้างนอก ได้พบเจอบุรุษผอมแห้งเหมือนลมจะพัดปลิวได้ เสื้อผ้าเก่าขาด ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์คล้ายเสาต้นหนึ่ง ก็เกิดความสงสาร ตัวเองมีอะไรก็จะยื่นแบ่งปันให้ตลอด แต่บุรุษผู้นั้นก็ไม่เคยสนใจ จนวันหนึ่งพี่ชายป่วยหนักอีกรอบ นางเอกไปได้ยินว่าชายผอมแห้งแต่งตัวมอซอสามารถรักษาได้ แต่ต้องเป็นคนในครอบครัวเท่านั้นเขาถึงจะยอม จึงยื่นข้อเสนอว่าจะแต่งงานด้วย และเขาก็ตอบรับ (ด้วยหน้าตานิ่งๆ อย่างนั้น)

อย่าถามหาเหตุผลจากหนังสือชุดนี้ค่ะ เรียกได้ว่าอ่านเอาแปลกและฮาอย่างเดียว อะไรที่ไม่ค่อยเจอในเรื่องก่อนๆ ชุดนี้จะขนขบวนมาใส่ไว้

พระเอกเรื่องนี้เป็นน้องชาย (คนละสายเลือด) กับพระเอกเล่มแรก (อสูรยั่วยิ้ม) เชี่ยวชาญการใช้พิษ และสามารถรักษาคนได้ เรียกว่าเรียนหมอเป็นของแถม เพราะถ้าอยากใช้พิษก็ต้องรู้วิธีแก้ไขให้ได้ก่อน ถ้าใครเรียกพี่แกว่าหมอ เธอก็จะปฏิเสธเสียงแข็งเชียว (" ข้าไม่ใช่หมอ!") อุปนิสัย ตระหนี่ขี้เหนียว วันๆ หนึ่งกินแต่หมั่นโถวครึ่งลูก เสื้อผ้าเก่าขาดก็ปะชุนเอา โรงเตี๊ยมไม่เคยพัก อาศัยนอนในป่า สันโดษ ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ทางสีหน้า ไม่ชอบช่วยเหลือรักษาคน โดยรวมเป็นคนนิ่งๆ ยกเว้นมาล้ำเส้นเขาถึงจะตอบรับ (แบบโหดๆ) ใส่

ส่วนนางเอก จิตใจดี รักครอบครัว ชอบช่วยเหลือ ดูเผินๆ เหมือนซื่อๆ แต่จริงๆ ก็มีความคิดความอ่านเหมือนกัน แต่โดยปกติไม่ชอบคิดให้มากความ อะไรทำได้ก็ทำ ยึดถือสิ่งที่มารดาสอนคือแต่งงานให้เชื่อฟังสามี

โอชอบเรื่องนี้มากกว่าอสูรยั่วยิ้มนะคะ เล่มแรกจะเหนื่อยใจกับตัวร้าย เล่มนี้ก็มีตัวร้ายเหมือนกัน แต่บทบาทจะไม่มากเท่าเล่มแรก ตัวพระเอกเล่มนี้ก็ประหลาดดี

จากที่อ่านไปสองเล่มในชุด พอจะประเมินคร่าวๆ ว่า เป็นชุดออกตามหาคู่พิสูจน์รักของเหล่าลูกๆ ของอสูรพญายมทั้งหลาย ให้อารมณ์คุณชายปลอมตัวเป็นยาจกเพื่อหารักนั่นเอง แต่แค่พระเอกทั้งสองคนไม่ได้ตั้งใจปลอมตัว แต่นิสัยปกติชอบแบบนี้ เพราะฉะนั้น นางเอกที่สามารถทนอยู่ได้ก็ต้องสู้ชีวิต อดทน มีมานะ พอสมควรเลย (ใครใช้ให้พระเอกแต่ละคน ... อย่างนี้นี่่ ) มีซึ้งไปพร้อมพระเอกนิดๆ กับสิ่งที่นางเอกทำแบบซื่อๆ น่ารักค่ะ

อารมณ์ของเรื่องอ่านได้เพลินๆ แบบไม่ต้องคิดมาก แต่จะไม่ออกอารมณ์ ซึ้ง เศร้า หวาน ฮาสักเท่าไร เน้นฮากับเพลินๆ แต่บังเอิญโอเป็นคนเส้นลึกเลยไม่ค่อยขำ จริงๆ เขามีมุกยิงมาพอควรนะคะ

ตัวละครในเรื่องเยอะ เพราะโยงมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ แถมพอใครแต่งงานก็เพิ่มญาติเข้ามาอีก จนป่านนี้โอยังลำดับรุ่นพ่อแม่ไม่ได้เลย เอิ๊ก

ใครชอบแปลกๆ ชุดนี้อ่านได้เพลินๆ เลยค่ะ เล่มนี้ชอบพอประมาณ