BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : คำสัญญา...ฉบับที่ 8

คำสัญญา...ฉบับที่ 8

ฮยอนจุงเดินออกจากจากสนามบินโซล เขาสูดหายใจลึกๆ ก่อนที่ก้าวขึ้นรถแท๊กซี่ ระหว่างทาง เค้าหยิบมือถือพิมพ์ข้อความและกดส่งอย่างรวดเร็ว

“ผมกลับถึงโซลแล้ว ดีใจจัง”

ทันที่ทีเธอยินเสียงรับข้อความเธอคิดว่าต้องเป็นจากเขาแน่นอน เขาไม่เคยคาดหวังว่าเธอจะตอบกลับหรือไม่ ข้อความเล่าเพียงแค่มีอะไรเกิดรอบๆตัวเขา อย่างน้อยเมื่อเธออ่านข้อความนี้ก็คงจะนึกถึงเขา แค่นั้นก็ถือว่าดีแล้ว เขาเพียงแค่ไม่อยากให้เธอสลัดเขาออกไปจากชีวิตเธอ

พรุ่งนี้เค้ามีคิวอัดละครอีก แต่ตอนนี้เขาอยากกินเนื้อย่างเกาหลีและโซจูมาก เขาอยากกินมันมากและคืนนี้ต้องกินให้ได้ เขาโทรหา แจจุง¹ เพื่อบอกว่า เขาได้กลับถึงโซลและนัดเจอกันคืนนี้

ที่ร้านอาหาร ฮยอนจุงมาถึงก่อน เขาเพื่อสั่งอาหารและโซจูทันที ระหว่างที่เตาเริ่มร้อนระอุ แจจุงเพิ่งมาถึงพร้อมกับยุนโฮ และ ยูชอน เมื่อทักทายเสร็จแล้ว แจจุงมองฮยอนจุงถึงกับตกใจแล้วถามทันที

“นี่ นายไปทำอะไรมาน้ำหนักถึงได้ลดลงอย่างนี้”

“ฉันเหรอ ก็ไม่มีอะไร อยู่ที่นั่นฉันก็แค่กินแซนวิสเกือบทุกวัน เมื่อกลับมาฉันก็เลยอยากกินเนื้อย่างฯ ที่สุด ก็แค่นั้น " ดูเหมือนว่าเค้าไม่ค่อยใส่ใจเรื่องอาหารการกิน

พวกเขาดื่มเหล้าก่อนที่จะเริ่มย่างเนื้อฯ กัน แจจุงถามฮยอนจุงเรื่องละครที่กำลังถ่ายทำอยู่ เขาเล่าให้ฟังอย่างเรียบๆ

“ฉันได้เข้าฉากจูจุ๊บด้วยนะ ผู้กำกับเขาชมว่าฉันทำได้ดีทีเดียว”เขาพูดออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“มันเป็นยังไงบ้างละ นายรู้สึกอะไรหรือเปล่า”
แจจุง และ ยูชอน² แสดงออกอาการตกใจและมองหน้าฮยอนจุง

“ก็หงุดหงิดไง พวกนายจะให้ฉันรู้สึกอะไรได้อีก” เขาตอบออกมา

“นายรู้สึกแค่นั้นเองหรือ” แจจุงยังคงถามเขาเรื่องเดิม

เมื่อได้เห็นใบหน้าของของแจจุงที่เหมือนเด็กอยากรู้อยากเห็นแล้วทำให้เขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้

“ฉันแค่คิดว่าเธอเหมือนลูกโป่ง หลับตาแล้วก็แตะริมฝีปากเธอ แค่นั้นเองไม่เห็นมีอะไร” เขายิ้ม
แจจุงค่อนข้างผิดหวังและส่ายหน้า

“นายได้โทรบอกพี่ฮวางโบหรือเปล่า ว่านายถ่ายฉากจูจุ๊บ” ฮยอนจุงถึงกับอึ้งที่ได้ยินยุนโฮถาม

“อะไรนะ” เขาถามพลางมองหน้ายุนโฮในขณะที่ยุนโฮหัวเราะแล้วพูดต่อไป

“ในรายการวีก๊อตฯ นายบอกว่า จะโทรหาพี่ฮวางโบทันทีที่นายถ่ายฉากจูจุ๊บ”

“ฮยอนจุงนายไม่รู้หรือ ว่ายุนโฮเขาเป็นแฟนพันธ์แท้รายการนี้เลยนะ ถึงเขาจะไม่มีเวลาดูตอนมีงานคอนเสริต์ แต่ก็ให้ผู้ช่วยอัดรายการนี้ไว้ให้เขาดู” ยูชอนเผยความลับออกมา

“ยิ่งคู่ของนายกับพี่ฮวางโบ เขายิ่งตั้งใจดูมากเลย เมื่อคืนฉันออกมาดื่มน้ำ เหลือบไปเห็นพอดี”

ยุนโฮรีบสกัดดาวรุ่ง “ไร้สาระน่า”

“ฉันพูดความจริงนะ ว่าฉันเห็น....” คราวนี้แจจุงห้ามเอง

“หยุดกวนใจฮยอนจุงได้แล้ว แต่ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน นายยังติดต่อกับพี่ฮวางโบอยู่หรือเปล่า” แจจุงถามด้วยแววตาอยากรู้อยากเห็นอีกครั้ง

ฮยอนจุงพยายามกลั้นความรู้สึกของเขาลึกๆ ในใจ พลันยกโซจูขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ก่อนตอบออกไป

“เปล่า” พลางหลบสายตา

“จริงหรือ ฉันคิดว่าพวกนายยังติดต่อกันอยู่... “ ยุนโฮยิ้มก่อนพูดต่อ

“เมื่อวานฉันเจอพี่ฮวางโบกับพี่จินนี่ พวกเรานัดทานข้าวด้วยกันที่ร้านอาหาร”

ชายหนุ่มนั่งฟังอย่างตั้งใจและกลั้นอารมณ์ไม่แสดงท่าทีใด ๆ ออกมา จริงสิ เขาแทบไม่ได้ข่าวของเธอเลย จนกระทั่งได้ยินจากปากของยุนโฮ

“พี่จินนี่บอกว่า มีผู้ชายหลายคนบอกให้พี่จินนี่แนะนำพวกเขาให้รู้จักกับพี่ฮวางโบ พี่จินนี่บอกว่า เขาจะเลือกผู้ชายที่ดีๆ ตามแบบมาตรฐานชายในอุดมคติของพี่ฮวางโบ และที่สิ่งสำคัญ ผู้ชายคนนั้นจะต้องไม่เป็นคนในวงการบันเทิง และจะต้องไม่อายุน้อยกว่าด้วย พี่สาวยังเหมือนเดิม คติไม่เปลี่ยนเลยนะ”
ยุนโฮยิ้มอย่างพอใจ รอยยิ้มของยุนโฮทำให้ฮยอนจุงเริ่มหัวเสีย

“จริงด้วย พี่ฮวางโบน่ะ เป็นผู้หญิงในอุดมคติของฉันมานานแล้วนะ” ยูชอนกล่าวอย่างมีความสุข เขายังยืนยันเหมือนเดิม

“พี่ฮวางโบตอนนี้ดูเหมือนเจ้าหญิงแห่งวงการเลยนะ ไปไหนมีแต่คนชื่นชอบ”แจจุงเสริมต่อ

“และพี่ฮวางโบก็ยังคงเป็นผู้หญิงในอุดมคติของพวกเราอีกด้วย ใช่มั้ย ยุนโฮ พวกเรารู้ดีว่าพี่สาวเป็นคนน่ารักแค่ไหน ฮ่าฮ่า“ ยูชอนดูเหมือนจะยิ่งชอบใจ

เขาคบเพื่อนแบบไหนกันเนี่ย เพื่อนๆ ทีกำลังคุยถึงผู้หญิง ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นภรรยาเขา (ในรายการ) พวกนายมาคุยกันได้ยังไง แล้วฉันล่ะ เขาเองก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรไปตอบ เพื่อให้บรรดาเพื่อนๆ หยุดคุยเรื่องนี้เสียที เขาทำได้เพียงแค่ นั่งยิ้มอย่างขมขื่น

“อันที่จริง ฮยอนจุง นายน่าจะรู้จักพี่ฮวางโบดีมากกว่าใครเพื่อน นายว่าพี่ฮวางโบเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดหรือเปล่า”

“เอ่อ เธอสวยกว่าที่นายคิดไว้เสียอีก” ชายหนุ่มคิดในใจ

“ฉันดูคู่ของนายในรายการวีก๊อตฯ จนบางครั้งฉันยังคิดว่าคู่ของนายเป็นสามีภรรยากันจริงๆ ซะอีก ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าหลังจากจบรายการนี้แล้ว นายไม่ได้ติดต่อแล้ว”

“มันก็แค่เกมส์โชว์” เขายิ้มพร้อมดื่มโซจูอีกแก้ว

“โชคดีนะ ที่ผู้หญิงในอุดมคติของนายยังคงเป็นพี่เฮียวริ”

เขารู้สึกเจ็บปวดอยู่ภายในลึกๆ คำพูดที่พวกเขาคุยกันยังคงก้องอยู่ในหูเขา แต่เขาตอบออกไปไม่ได้จริงๆ

เขาดื่มอยู่อย่างนั้นทั้งคืนจนเมาได้ที่และออกจากร้านอาหารพร้อมกับแจจุงที่อาสาจะขับรถไปส่ง แต่เขาปฏิเสธ เขาเรียกรถแท๊กซี่และบอกสถานที่ให้คนขับรถ จากนั้นก็ไขกระจกรถเมื่อสูดอากาศและมองดูข้างทางที่เต็มไปด้วยร้านขายของมากมาย

ไม่นานเขาก็มาถึงหน้าที่พักของฮวางโบ เขาหยุดยืนหน้าบ้านและคิดกับตัวเอง

“ผมทำได้เท่านี้หรือ เพียงแค่นี้ผมก็รู้สึกได้ใกล้คุณแล้ว”

จากนั้นก็เดินเข้าไปในร้านอาหารที่พวกเขาเคยมาดื่มด้วยกัน เขาสั่งชาแอ๊บเปิ้ล เมื่อดื่มเสร็จเขารู้สึกถึงความร้อนกลิ่นไอและความอบอุ่นของมัน ยิ่งทำให้เขาคิดถึงใบหน้าของเธอขึ้นทันที เขาค่อย ๆ ยกขึ้นดื่มอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้มันทำให้เขารู้สึกดีขึ้นทันที

เธอเข้ามาในเวลาที่เขากำลังลำบากและไม่สบายใจ

เธอพร้อมจะจากไปในขณะที่เขาพยายามไขว่คว้าเธอ

เขารู้สึกเหมือนอยู่ตัวลำพัง ข้างกายหาใครยึดเหนี่ยวไม่มี

เขาไม่เคยรักใครแบบนี้ เขาอยากทำทุกๆอย่างเพื่อให้เธอมีความสุข แต่หากความสุขของเธอคือการที่ต้องจากเขาไป เขาจะทำอย่างไร ความกลัวของเขายิ่งทวีคูณ

สิ่งที่เขารู้เพียงสิ่งเดียวก็คือ เขาคือคนพิเศษของเธอ แต่เธอกลับไม่ยอมรับความจริงและกลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง

เวลาเท่านั้นจะเป็นเครื่องพิสูจน์ ให้เขาได้แสดงความจริงใจและ ความตั้งใจออกมา ระยะเวลาที่เธอจะเขาได้มีโอกาสจะยาวแค่ไหนกัน โอกาสนั้นจะมาถึงหรือเปล่า คงจะมีสักวันที่มาถึง

เขาออกมายืนหน้าร้านอาหารราวครึ่งชั่วโมง ท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านไปมาในคืนอันหนาวเย็น มีเพียงสายลมเท่านั้นที่เป็นเพื่อน เขาหยิบมือถือออกมาและพิมพ์ข้อความลงไปก่อนส่งให้เธอและค่อยๆ เดินจากไป

ขณะที่ฮวางโบกำลังขับรถ หลังเสร็จจากการอัดรายการ ขณะนั้นเลยเที่ยงคืนไปแล้ว เธอขับรถผ่านร้านอาหารที่มักนั่งเป็นประจำ เหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งเดินออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เธอสะดุดใจเล็กน้อยและแค่ชั่วครู่เธอจำเขาได้ทันที เธอตกใจพร้อมกับหยุดรถมองดูเขา

ถึงแม้ว่าเขาพรางตัวด้วยผ้าพันคอ และใส่หมวกที่ปิดบังใบหน้า แต่เธอก็ยังคงจำเขาได้ดี แม้เพียงแวบแรกเธอตั้งคำถาม

“เขามาได้อย่างไร เขามาทำอะไร ฉันควรทักทายเขาหรือเปล่า ฉันควรพูดอะไรดี”

คำถามมากมายออกจากใจเธอ แต่สุดท้ายเธอเลือกที่จะอยู่นิ่งๆ แต่สายตาเธอยังคงจ้องไปที่ร่างของชายหนุ่มที่กำลังเดินออกไปอย่างช้าๆ

“ไม่ได้พบกับเขาเสียนาน ดูเหมือนว่าน้ำหนักเขาจะลดลงไป และยังค่อนข้างเพลียด้วย”

อาจดูเหมือนว่าเธอไม่มีเขาอยู่ในใจ แต่ลึกๆ ในใจแล้วเธอคิดถึงเขาอย่างที่สุด น้ำตาของเธอไหลซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว

ฮยอนจุงยืนอยู่หน้าบ้านเธอ จากนั้นหยิบมือถือออกจากกระเป๋าออกมาส่งข้อความเสร็จ ก็เดินขึ้นรถแท๊กซี่จากไป เธอมองดูเขาขึ้นรถแท็กซี่ที่ค่อยๆ เคลื่อนไปอย่างช้าๆ แสงไฟท้ายรถที่ส่องสว่าง ค่อยๆ หายลับไป ทันทีที่ลับตา เธอรู้สึกหมดแรงและซบหน้ากับพวงมาลัย

สัญญานเตือนรับข้อความมือถือของเธอดังขึ้น เธอหยิบมันออกจากกระเป๋าถือพร้อมปาดน้ำตาที่แก้มแล้วก้มลงอ่านข้อความ

“เวลาที่นอนไม่หลับ ทั้งชาแอ๊บเปิ้ลและซุบหัวหอม มันจะช่วยได้”

ฉันควรทำอย่างไร ทำไมเขาถึงผอมดูซูบเซียวเช่นนี้ ฉันจะช่วยเขาได้อย่างไร มีวิธีใดพอที่จะช่วยเขาได้นะ ท่าทางเขาคงจะเพลียและยังเป็นคนหลับยาก เธอคิดไปมาไม่นาน เธอตัดสินใจส่งข้อความกลับไปหาเขา

“ไฟทติ้ง”³

************************
ติดตามคำสัญญาฉบับต่อไป ฉบับที่ 9

หมายเหตุ
แจจุง¹ - สมาชิกวงดงบังฯที่ฮยอนจุงสนิทด้วยที่สุด
ยูชอน² – สมาชิกวงดงบัง ฯ ที่เคยเข้าร่วมรายการ”เลิฟเล็ตเตอร์”ร่วมกับฮวางโบ
ไฟทติ้ง³ – ประโยคที่ทั้งสองคนมักจะพูดเพื่อให้กำลังใจกันและกัน

************************
ตัวอย่างคำสัญญาฉบับต่อไป

ระหว่างที่ฮวางโบกำลังนั่งอ่านบทละครในห้องพัก เธอได้ยินเสียงคนเคาะประตู เธอลุกขึ้นไปเปิด เธอต้องตกใจเมื่อสิ่งที่ปรากฎต่อหน้าเธอ
ฮยองจุน (เบบี้) กระโดดและพุ่งตัวประชิดฮวางโบ
“พี่สะใภ้ฮะ” คิมคยูจงและยองแซงเดินตามมาติดๆ
“หยุดเรียกพี่สะใภ้ได้แล้ว นายควรเรียกพี่ฮวางโบนะ” คยูจงรีบห้ามปรามฮยองจุน

Create Date : 11 มกราคม 2553

Last Update : 11 มกราคม 2553 13:21:09 น.

16 comments

Counter : 1203 Pageviews.

ตอนนี้ไม่เศร้านะ อ่านไปก้อยิ้มไป เมื่อนึกถึงหน้าจุงเวลาที่อยากพูดแต่ก้อพูดไม่ได้อ่ะ
สุดท้ายโบก้อใจอ่อนจนได้นิ ทำไงได้ก้อคนมันรักเนอะ

ยะฮู็....เข้ามาเป็นคนแรกของตอนนี้จยได้นะเนี่ย

ตั้งตารอตอนต่อไปนะจ๊ะ

โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:13:53:02 น.

ไฟท์ติ้งเช่นกันคะยาย..
รอคอยด้วยความหวัง..อิอิ

โดย: mam999 IP: 58.147.73.111 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:14:12:14 น.

พี่นาจาทำไมมันเศร้าอย่างนี้หล่ะ ทำไมความรักของทั้งคู่มันเป็นแบบนี้ แต่อ่านแล้วรู้เลยว่าจุงรักโบมากแค่ไหน แต่โบก็เผยความรู้สึกแล้วนะ ความรักที่ต้องอดทนและปิดบัง ฟังดูแล้วเหมือนรายการ strong heart ที่โบเคยไปออกเลย ที่ฮยอนเฮยังเล่าเรื่องเค้ากับอดีตคนรัก เศร้าจัง

พี่นาจาทำต่อไปนะค่ะ aja aja fighting

โดย: หลิน IP: 58.8.109.190 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:14:26:33 น.

เรื่องจริงหรือแต่งขึ้นค่ะ ( อยากรู้เฉ ยๆ เพราะชอบ 2 คนนี้มาก ) ขอบคุณค่ะ

โดย: สงสัย IP: 58.97.60.4 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:15:12:47 น.

ตอนนี้ยิ่งเศร้าใหญ่เลย ทั้งสองคนไม่สามารถเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงแกกันได้ แต่บางทีการได้หลั่งน้ำตาบ้างก็อาจจะทำให้สบายใจขึ้นนะ สาวๆ

สามหนุ่มออกโรงพร้อมกัน กรี๊ด

สู้ๆนะค่ะ ยายนาจาของหลาน รออ่านต่อไป

โดย: nonnie IP: 10.1.1.152, 58.137.199.116 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:15:58:46 น.

เพิ่งเห็นตอนต่อไป มีคยูจี้ ของหน่าด้วย ขอบทเยอะๆหน่อยนะค่ะยาย

เพิ่มเติม ของพี่หลิน ในstrong heart รู้สึกโบเราจะเข้าใจความรู้สึกของรักที่ต้องซ่อนเร้นของไอดอลดีจริงๆ เลยนะ

โดย: noinah IP: 10.1.1.152, 58.137.199.116 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:16:01:43 น.

แวะมาอ่านตอน8ค่ะ คุณยายนาจา
รู้สึกว่ามีแฟนๆบางคนที่ยังไม่เข้าใจเรื่องราวที่มาที่ไปของฟิคภาคภ.ไทย อันนี้ว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร..
ยังไงพี่ๆน้องที่มาเจอเวอร์ชั่นแปลของคุณยายนาจา คงต้องไปอ่านตั้งแต่หน้าแรกๆมาเลยนะค๊า จะได้รู้ว่าเป็นมาอย่างไร
มลมล ขอส่งกำลังใจให้คุณยายนาจาอีกทีค่ะ
รับรองว่า ทุกท่านที่มารออ่านตอนต่อๆไปเรื่อยๆ จะยิ่งรักจุงโบ ยิ่งลุ้นให้รักกันจริงๆแน่ๆค่ะ สนุกมากๆ ต้องขอบคุณคุณยายนาจาทีสละเวลาแรงกายแรงใจมาแปลฟิคของGaGaให้แฟนๆจุงโบได้กรี๊ดดดด กัน นะค๊า
คุณยายสู้ๆ..

โดย: มลมล IP: 125.24.172.198 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:20:29:37 น.

เธอเข้ามาในเวลาที่เขากำลังลำบากและไม่สบายใจ

เธอพร้อมจะจากไปในขณะที่เขาพยายามไขว่คว้าเธอ

...........................................

ไปต่อสู้กะตัวเอง ดูพาร์ทสุดท้ายมาอีกรอบT_T
จริงๆนะ โบเป็นคนแบบนี้จริงๆ
ดูเหมือนจะเข็มแข็ง แต่จริงๆแล้วโบก็เป็นเหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง เหมือนที่จุงพูดเลย คุณทำเป็นหัวเราะ แต่จริงๆแล้วคุณเสียใจ แล้วเก็บเอาไปร้องไห้คนเดียว

สองคนนี้เค้ารู้ใจกันจริงๆนั่นแหละ
เพียงแค่อดทนรอเวลาเท่านั้น...

โดย: tadtan IP: unknown, 202.44.135.35 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:20:46:27 น.

สุขสันต์วันจันทร์อันแสนผ่อนคลายนะค้าบ

โดย: ผมชอบกินข้าวมันไก่

วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:20:49:24 น.

พี่นาจาหนุเส้ามั้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หนุทนไม่ได้ที่เห้นหน้าจุงเส้าหนุอยากร้องไห้ตาม
หนุเจอเรื่องแย่ๆมาด้วยอ่ะ

เลยอยากร้องมากๆเลยอ่ะ

พี่นาจามันเส้าไปไหนอ่ะ
หนุรุ้เลยว่าจุงเป้นยังไงเพราะว่าหนุเป้นแบบนั่นอ่ะ
พยายามต่อไปเรื่อยๆๆแต่หนุเข้าใจเลยว่าความพยายามบางครั้งมันก้มีแบตหมดกันได้บ้างท้อไดบ้าง
หนุอยากร้องไห้......................

แต่ที่สำคัยจุงเส้าคร่ะเป้นเรื่องที่หนุไมอยากดุและไม่ทนหนุเป้นแฟนคลับเป้นทริปเปิ้ลอยากให้จุงมีความสุขในทุกๆเรื่อง

โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.9.201 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:22:17:14 น.

ทำไมจุงของเราเศร้าจังเลย จนอยากร้องไห้เลย สู้ต่อไปนะจุง โบเริ่มใจอ่อนแย้ว พี่นาจามันเศร้าจนอยากร้องไห้เลย จะรอตอนต่อไปนะค่ะ

โดย: hunny IP: 124.120.39.102 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:22:20:42 น.

อ่า อ่า โบเริ่มตอบข้อความกลับแล้ว

ดีใจกะจุงด้วยจ้า

พี่นาจาสู้ ๆ น่ะค่ะ ง่วงก้อนอนน่ะค่ะ อย่าหักโหมนา เป็นห่วงจ้า

โดย: แม่ยัยกุ้งเต้น IP: 58.11.59.44 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:22:59:24 น.

รักแท้ย่อมมีอุปสรรค ขอให้ทั้งสองฝ่าฟันขวากหนามที่ขวางกั้นไปได้ด้วยเถอะ

ขอบคุณพี่นาจาที่หลังขดหลังแข็งแปลงานดีๆให้ชาวจุงโบอ่านนะคะ

เมจะเป็นกำลังใจให้นะคะ.

โดย: May may IP: 203.144.180.65 วันที่: 12 มกราคม 2553 เวลา:0:07:35 น.

รักจุงโบต้องอดทนนะ

ให้กำลังใจทุกวันจ้า

โดย: mae_moozaa IP: 118.175.84.52 วันที่: 12 มกราคม 2553 เวลา:8:08:17 น.

ช่วยตอบหน่อยได้มั้ยค่ะ ทำไมเศร้าอย่างนี้ T_T โบทำถูกแล้วสินะ นัยนึงทำเองเจ็บเอง นัยนึงไม่ทำก้อไม่ได้ เศร้าสุดๆ

โดย: my_angel IP: 58.10.71.92 วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:9:05:12 น.

ชอบตอนนี้มากเลย อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ

โดย: !!_- IP: 117.47.106.49 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:47:21 น.