BlogGang.com : : อุคจ๋านาจาไทยแลนด์ : คำสัญญา...ฉบับที่ 27

คำสัญญา...ฉบับที่ 27

คำสัญญา ฉบับที่ 27-1

เธอเห็นแจจุงเดินไปหาเขา พวกเขากำลังยืนคุยกัน และในขณะเดียวกันเขาก็มองไปรอบๆ งาน และมาหยุดชะงักทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของเธอที่กำลังจ้องมองเขาเช่นกัน จากนั้นก็หันไปคุยกับแจจุงเหมือนเดิม

ฮยอนจุงนั่นเอง ยุนโฮก็เห็นเขาเช่นกัน ฮยอนจุงกำลังเดินไปหา จุนเบบี้ลุกขึ้นและวิ่งตรงไปหาเขาเช่นกัน ฮยอนจุงก็มางานนี้ด้วยหรือ ไม่เห็นเขาบอกใครเลยว่าจะมา จุนเบบี้วิ่งเข้าไปทักเขา ยุนโฮแตะที่บ่าของเขา เขาได้แต่พยักหน้าและพูดบางอย่างออกมา จุนเบบี้เดินเข้าไปใกล้และกระซิบที่หูเขา เขาจึงหันกลับมองไปฮวางโบด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์และนิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา จากนั้น เขาเริ่มเดินไปทักทายเหล่าบรรดารุ่นพี่และรุ่นน้องรอบงาน

เขาหยุดทักทายกับ Lee Hyori และในที่สุดก็เดินมาจนถึงโต๊ะที่ฮวางโบนั่ง เขายิ้มให้เธอและเข้าไปนั่งข้างเธอ สีหน้าของฮวางโบดูอึดอัด เธอหันไปมองรอบๆ ซึ่งคนส่วนใหญ่กำลังคุย ดื่ม หรือไม่ก็เต้นรำ ไม่มีใครสนใจหรือใส่ใจพวกเขา เลยดูเหมือนว่าน้ำหนักของเขาจะลดลงไปอีกครั้ง เขาดูผอมกว่าครั้งสุดท้ายที่เธอเจอเขา ขอบตายังดูหมองคล้ำแม้จะพยายามปกปิดด้วยเครื่องสำอางค์ก็ตาม

“เธอมีเวลามางานนี้ได้ยังไง” เธอเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน

“วันนี้ผมถ่ายละครเสร็จ เลยมีเวลามางานนี้” เขากวาดสายตามองเธออย่างละเอียด และมาหยุดตรงที่ต่างหูที่เธอใส่

“พรุ่งนี้เธอต้องถ่ายละครกี่โมง” เธอถามอีกครั้ง

“7 โมงเช้าฮะ” เขาเปลี่ยนท่าทางแต่ยังคงมองเธออยู่

เธอถอนหายใจและตกใจกับสิ่งที่เขาตอบออกมา
“เธอต้องไปถ่ายละครเช้าขนาดนั้น เวลานอนแทบจะไม่ค่อยพอ แล้วทำไมถึงไม่ไปนอนพักผ่อนให้มากๆล่ะ แจจุงเค้าคงไม่ว่าเธอหรอก หากวันนี้เธอไม่มาในงานเลี้ยงคืนนี้”
ท่าทางเขาดูเหนื่อยล้า ตาของเขาเริ่มจะปิดคล้ายง่วงนอนเต็มที เขาช่างไม่ใส่ใจสุขภาพของตัวเองเลยให้ตายสิ

“ฮะ ผมรู้ แต่ที่อยากมาก็เพราะผมอยากมา” เขายังคงมองเธอและส่งยิ้มให้ ส่วนเธอแค่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา ก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะควบคุมไม่ได้ เธอหลบสายตาของเขาทันทีและหันไปเห็นยุนโฮที่กำลังจ้องมองพวกเธออยู่ ยุนโฮส่งยิ้มให้เธอ ส่วนเธอเองก็ยิ้มให้เช่นกัน

“คุณไม่หนาวหรือ” ฮยอนจุงถามเธอทันที

“เธอว่าอะไรนะ” เธอมองหน้าและสังเกตุเห็นว่าเขากำลังพูดถึงกระโปรงที่เธอสวมอยู่

“วันนี้อากาศลดลงไปถึง 10 องศา ทำไมคุณยังกล้านุ่งกระโปรงสั้นขนาดนี้” เขาพูด

“นี่เขาเรียกว่าสั้นเหรอ” ผู้หญิงส่วนใหญ่เขายังนุ่งสั้นกว่านี้อีก ดูกระโปรงของ Lee Hyori สิ ยังสั้นกว่าของเธอเลย แล้วเขากล้าดียังไงมาบอกว่ากระโปรงของเธอสั้น เขานี่วุ่นวายอยู่กับกระโปรงของเธอซ่ะจริง

“พี่ฮะ” เสียงเรียกของยุนโฮช่วยเธอมาช่วยเธอไว้ทัน

เธอสูดหายใจลึกๆและหันไปหายุนโฮ และบอกเป็นนัยๆ ให้มานั่งด้วยกัน เธอมองข้ามฮยอนจุงไป และสีหน้าของเขาก็ดูเหมือนไม่พอใจ และเมินหน้ามองไปทางอื่นอีกครั้ง

“ฮยอนจุง ชั้นขอบใจนายมากนะที่มางานนี้” ยุนโฮพูดกับเขา

“ไม่ต้องขอบใจหรอก พอดีวันนี้ฉันเลิกงานเร็ว ฉันจึงพอมีเวลามางานนี้ได้” ฮยอนจุงพูด

“ขอแสดงความยินดีกับละครของนายด้วยนะ นายทำได้ดีทีเดียว” ยุนโฮพูด

“ขอบใจนะ อัลบั้มของนายที่กำลังจะออกมา ขอให้ยอดขายพุ่งพรวดเลยนะ” ฮยอนจุงพูดน้ำเสียงเรียบๆ

เสียงหัวเราะของเธอดังขึ้น
“นี่ พวกเธอสองคนก็รู้จักกันดีอยู่แล้ว ทำไมพวกเธอต้องใช้คำพูดที่ดูเป็นงานเป็นการจัง” ยุนโฮหัวเราะและเทเหล้าและยื่นให้พวกเขาด้วย

เธอดื่มอวยพรให้ยุนโฮ “ยุนโฮ สุขสันต์วันเกิดนะ” เธอจิบเหล้าในมือของเธอ

ฮยอนจุงก็เช่นกัน เขาอวยพรให้ยุนโฮแต่แทนจะแค่จิบ เขากลับดื่มจนหมดแก้ว ยุนโฮมองและก็ดื่มหมดแก้วเช่นกัน เธอรั้งมือเขาไว้ไม่ทัน จึงได้แต่แตะที่แขนของเขาและพูดว่า “ฮยอนจุง อย่าดื่มเร็วนักสิ”

“ไม่เป็นไรหรอกฮะ เหล้าแค่นี้ไม่ทำให้ผมเมาหรอกฮะ” เขายังคงรินเหล้าจนเต็มแก้ว และรินให้ยุนโฮด้วย

“พรุ่งนี้เธอต้องถ่ายละครแต่เช้า มันจะทำให้หน้าของเธอบวมนะ” เธอคิดว่าเธอควบคุมเขามากเกินไป แต่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ

“ใช่ พี่ฮวางโบพูดถูก งั้น เราดื่มแก้วนี้แล้วกลับกันได้แล้ว วันหน้าพวกเราค่อยดื่มด้วยกันใหม่”

“ตกลง วันอื่นก็ได้” เขาเห็นด้วยและยังคงเทเหล้าอีก เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างแปลกไประหว่างเขาสองคน แต่เธอเองไม่รู้ว่าควรจะเริ่มจากตรงไหนดี

**************

คำสัญญา ฉบับที่ 27-2

ขณะที่ฮวางโบกำลังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่นั้น จุนจินก็เข้ามาในงานเลี้ยงพอดี ยุนโฮตรงเข้าสวมกอด และเขาก็ลุกขึ้นและโค้งให้กับจุนจินเช่นกัน

จุนจินจ้องมองฮวางโบและฮยอนจุง “นั่งสิ” ยุนโฮและฮยอนจุงก็นั่งเช่นกัน

“พี่มาทันเวลาเป่าเค๊กใช่มั๊ย”

“ใช่ฮ่ะ ตอนนี้ก็ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว” ยุนโฮตอบ

ยุนโฮบรรจงเทเหล้าให้จุนจิน “พี่ฮะ นั่งไปก่อนนะฮะ ผมต้องไปเตรียมของก่อน เสร็จแล้วจะรีบกลับมาฮะ”

“แน่นอน ตามสบายเลย” จุนจินยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มและเริ่มพูดคุย

จุนจินมองเขาและพูดว่า “ฮยอนจุง ละครที่นายเล่นมันเยี่ยมมากเลยนะ”

“ขอบคุณฮะ แต่ยังมีหลายอย่างที่ผมยังต้องเรียนรู้ฮะ” เขาตอบอย่างสุภาพและรินเหล้าให้จุนจิน
จุนจินหยิบขวดเหล้าและรินให้ฮยอนจุงด้วย

“เรามาดื่มกันเถอะ นี่เป็นครั้งแรกของพวกเราที่จะได้ดื่มด้วยกันแบบนี้” เขานิ่งไป จุนจินยังมองและสังเกตุเขาและเขาเองก็ไม่หลบสายตาที่จ้องด้วย

จนกระทั่งแก้วที่สามผ่านไป ฮวางโบเริ่มพูดขึ้นก่อน
“ชุงแจ และฮยอนจุง พรุ่งนี้พวกเธอจะต้องถ่ายละครแต่เช้า ถ้าเธอสองคนยังดื่มแบบนี้ พรุ่งนี้หน้าของเธอก็จะบวมนะ พวกเธอจะถ่ายละครทั้งๆ ที่ หน้ายังเป็นแบบนั้นหรือ”

จุนจินหันไปมองเธอ และพูดกับฮยอนจุง “เหล้าเพียงแค่นี้ทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอก จริงมั๊ย ฮยอนจุง”

“ใช่ฮะ” ฮยอนจุงหยิบขวดเหล้าและรินให้จุนจินอีกครั้ง
เธอทนไม่ได้ลุกขึ้นยืน

“พวกเธอทั้งสองคน พอกันได้แล้วนะ ฉันจะไปล้างมือ เมื่อฉันกลับมาพวกเธอต้องเลิกดื่มนะ”

หลังจากที่ล้างมือเสร็จเธอเดินกลับมาที่โต๊ะ ระหว่างนั้นเธอเห็นจุนจินนั่งกอด-อกเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ส่วนฮยอนจุงกำลังใจจดใจจ่อกับสิ่งที่จุนจินจะพูดออกมาเช่นกัน

“ไม่ ฉันยังตอบไม่ได้” จุนจินตอบ

เธอได้ยินที่จุนจินพูดประโยคนี้ขณะที่เดินกลับไปที่โต๊ะ

“เมื่อกี๊ฉันได้ยินว่าเธอตอบอะไรไม่ได้ พวกเธอมีอะไรกันหรือ” เธอถามเขา

“ไม่มีอะไร” จุนจินและเขาตอบพร้อมกัน

มีความลับอะไรนักหนา พวกเขาถึงได้รีบเปลี่ยนเรื่องคุย ชักสงสัยเรื่องที่เขาคุยกันซะแล้ว

พวกเขาเชื่อฟังฮวางโบและหยุดดื่มทันที ใกล้เที่ยงคืนแล้ว พวกเขาเดินไปหายุนโฮและแจจุงที่กำลังฉลองวันเกิดและเป่าเค็กร่วมกัน หลังจากนั้น ก่อนที่จุนจินจะกลับไปนั่งที่เดิมเขาเดินไปตบบ่าของฮยอนจุงและพูดเบาๆ ว่า “ฉันคอยจับตาดูนายอยู่นะ” ฮยอนจุงพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ

ขณะนี้เหลือเพียงฮวางโบกับฮยอนจุงเท่านั้น “เมื่อตะกี๊จุนจินเค้าพูดอะไรกับเธอหรือ” เธอเก็บความสงสัยไว้ไม่ได้จึงถามเขา

“ไม่มีอะไรฮะ” เขาพูดน้ำเสียงเรียบๆ

“คำตอบแบบนี้อีกแล้ว” เธอส่ายหน้า หากเขาไม่อยากตอบอย่างน้อยก็น่าจะตอบอย่างอื่นก็ได้

เขามองเธออีกครั้ง “คุณจะกลับบ้านยังไง”

“ฉันขับรถมา แล้วเธอละ เธอก็ควรจะกลับไปพักผ่อนได้แล้วนะ เธอควรจะหลับให้มากๆ” เธออยากให้เขารีบกลับไปนอน

“ผมจะไปบอกให้ฮยองจุนกับคยูจงไปส่งคุณที่บ้าน”

“อย่าไปกวนพวกเขาเลย ปล่อยให้พวกเขาสนุกให้เต็มที่ดีกว่า อีกอย่างฉันก็ไม่ได้เมานะ ฉันขับรถกลับบ้านเองได้ อีกอย่างนะ ชุงแจก็ยังอยู่ด้วย” เธอตอบ

เขาพยักหน้า และมองเธอพักหนึ่ง “ผมก็ต้องกลับแล้วเช่นกัน”

“ใช่ เธอควรจะกลับบ้านได้แล้ว และเธอควรดื่มนมสักแก้วก่อนนอนนะ เมื่อเธอตื่นขึ้นมามันจะทำให้เธอรู้สึกสดชื่น” เธอไม่อยากเห็นต้องป่วยอีก เขาลุกขึ้นและเดินไปหาเพื่อบอกลาแจจุงและยุนโฮ จากนั้นก็เดินไปคุยกับคยูจงและจุนเบบี้สองสามคำ

ก่อนที่เขาจะเดินออกจากงาน เขาหันกลับมามองเธออีกครั้ง และเดินจากไป...

*****************
ติดตามคำสัญญาฉบับต่อไป ฉบับที่ 28

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2553 8:15:08 น. 14 comments

Counter : 863 Pageviews.

Share
Tweet

Thank you for this fic and apple tea

โดย: mae_moozaa IP: 119.31.126.141 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:20:57 น.

อ่า...พี่นาจาใช่มั้ยค่ะ

ชื่อนุ๊กน่ะค่ะมาจากบ้านไร่นี้แหละค่ะ

พอดีหาคำว่า joongbofic ก็มาเจอของพี่ต้องขอคุณพี่มากเลยนะค่ะ นุ๊กตามอ่านที่บ้านไร่แล้วก็ที่นี้ด้วยเป็นอะไรที่สนุกมากเลย

กว่าพี่จะแปลกว่าพี่จะพิมอะไรต่อมิอะไรต้องเหนื่อยมากแน่ๆเป็นกำลังใจให้นะค่ะขอบคุณพี่จากใจจริง

รักพี่นะค่ะ อิอิ

โดย: snook IP: 125.24.36.54 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:25:29 น.

อยากรู้จังเลยว่า 2 คนคุยกันเรื่องไรทำไมตอบอะไรๆก็ไม่ได้ไม่มีอะไร เฮ้อ........??????????

ขอบคุณพี่นาจาที่ทำให้ผู้อ่านต้องคอยติดตามแบบขาดไม่ได้ (เหมือนเป็นอากาศที่ขาดไม่ได้)

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

โดย: promise Fan IP: 118.174.3.30 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:02:37 น.

Thank you for your hard work na ka P'Naja, really happy reading this fic.

Jub Jub ^ ^

โดย: sukinum IP: 203.144.144.164 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:38:09 น.

พี่นาจาไมหนุมีความรุถ้สึกเหมือนแบบว่ามีอาไรค้างคาเลยอ่ะ
มันยังไงไม่รุ้
หนุเหมือนรุ้สึกว่าจุงยังมีอาไรอีก
มีอาไรอีกมากมายที่ยังไม่ด้พุดหรือว่าบอกโบ
อีกหลายอย่างเลยอ่ะ

แต่ก้น่ะ...วันนี้ช้คอมบ้านพี่นาจาด้วยอ่ะ
ไม่เหมือนคอมหนุเลยอ่ะ

5555555555555+

โดย: pumpui1985 IP: 111.84.102.191 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:39:56 น.

ขอบคุณมากค่ะ

เป็นกำลังใจให้ ตลอดไปค่ะ

โดย: kimjang IP: 61.90.41.206 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:20:00 น.

ก่อนที่จุนจินจะกลับไปนั่งที่เดิมเขาเดินไปตบบ่าของฮยอนจุงและพูดเบาๆ ว่า “ฉันคอยจับตาดูนายอยู่นะ” ฮยอนจุงพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ

...555 สงสัยว่าจินพูดอะไรกับจุงน้า แต่มันต้องสำคัญแน่ๆเลย

...อยากรู้จังคุณเพื่อนที่แสนดีกะคุณสามีผู้น่ารัก เกิดอะไรขึ้นคนอ่านอยากรู้นะคุณยาย...

โดย: nonnie~ (VioleTa

) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:1:00:09 น.

แปลได้ดี น่าติดตามมากๆเลยค่ะพี่นาจา ผู้ชายเกาหลีนี่ชอบทำอะไรที่ "ลับ ลวง พราง" เหมือนกันเนอะ เป็นกำลังใจให้แปลครบทั้ง 38บทในเร็ววันนี้นะคะ จะได้ดูคอนฯได้อย่างมีความสุข

โดย: May maY IP: 58.136.59.43 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:29:02 น.

อีดอัดใจชมัดเลย

อยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไร

สนุก ลุ้น กรี๊ด เฮ้อ จะบ้าตาย หุ หุ

ขอบคุณมากนะค่ะ(ขอไปสงบใจนี๊ดนึง)

โดย: speedy IP: 125.25.141.64 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:21:40 น.

เฮ้อ!!!

จุงชอบให้คนนั้น คนนี้ ไปส่งโบ
มะไรจะไปส่งเองบ้างนะ (อย่างว่าอ่ะ ความรักเก็บลึก 555+)

ขอบคุณสำหรับคำแปลฟิค และขอบคุณทีมงานทุกคนด้วยนะคร๊า รอตอนต่อไป นี่ผ่านมาเกินครึ่งแล้ว ลุ้นจิงๆค่ะ ^^

โดย: dafodial IP: 203.144.144.165 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:24:05 น.

ทนไม่ไหวแล้ว ~o~

อยากอ่านแล้ว........

โดย: ToT IP: 117.47.212.84 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:03:03 น.

ยายอะ รีบแปลเล้ยยยยย

โดย: mam999 IP: 58.147.73.111 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:13:54 น.

สงสารจุงจังเลย หึงโบแต่แสดงออกไม่ได้พูดก็ไม่ได้ นอกจากคอยดูห่างๆ คงจะอึดอัดแน่ดูเลยและใช้วิธีดื่มเหล้าแทนนะ ยายนาจาค่ะ สู้สู้สู้ นะค่ะจะคอยเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้สู้สู้ 555

โดย: hunny IP: 203.144.144.164 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:00:48 น.

whenever you felt that your heart is going to breakdown
feel it with the love of God ask for his and then you will
find out what is the truth love in Your life as he does for me!

โดย: da IP: 124.120.20.224 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:07:57 น.