Group Blog
 
 
มกราคม 2553
 
7 มกราคม 2553
 
All Blogs
 
คำสัญญา...ฉบับที่ 5





15.55 น. เป็นเวลาที่ฮยอนจุงมาถึงตามที่นัดไว้พอดี เขาดูสดใสมากแม้ขอบตาจะดำไปบ้าง ชายหนุ่มสั่งกาแฟดำทันทีหลังจากที่กล่าวทักทายฮวางโบ “บูอินมานานหรือยังฮะ” เขาถาม

“ไม่นานหรอก ฉันก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน” หญิงสาวตอบกลับไป

“เมื่อคืนหลับเต็มอิ่มมั๊ย บูอินดูเหมือนไม่ค่อยสดชื่นเลย” เขาถามต่อ

หญิงสาวยิ้มให้ก่อนที่จะตอบ “ฉันสบายดี แต่ค่อนข้างเหนื่อยไปหน่อย เลยนอนไม่ค่อยหลับ”

“ผมก็เหมือนกัน ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัว ผมยังรู้สึกหน้ามืดอยู่เลยเวลาที่นึกถึงการปีนภูเขาฮัลลา ทั้งบูอินและผมช่วยกันสร้างตำนานด้วยกัน” เขายิ้มให้เธออย่างภูมิใจ

หญิงสาวบอกให้เขาหยุดทันที “ฮยอนจุง เธอควรหยุดเรียกฉันว่า บูอิน ได้แล้ว การแสดงของพวกเราจบไปแล้ว ฉันไม่ใช่บูอินของเธออีกต่อไป และเธอเองก็ไม่ใช่ชินลางของฉันอีก” หญิงสาวพูด

“เอ่อ..” เขาแสดงอาการผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

“จริงๆ แล้ว ที่ฉันมาวันนี้ ก็เพื่อจะขอบคุณเธอสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมอบให้ฉัน ฉันมีความสุขมาก และจะเก็บเป็นความทรงจำที่ดี ที่ไม่มีวันลืมเลย” หญิงสาวกล่าวออกไป

เขานิ่งเงียบฟังหญิงสาวที่กำลังพูด “การถ่ายทำของเราได้จบลงไปตั้งแต่เมื่อวาน ที่ฉันมาวันนี้ ก็เพื่อจะมาพบเธอและบอกลาเธออีกครั้ง หากคราวหน้าเราได้พบที่ใดที่หนึ่งอีก เราก็รู้จักกันแค่ใน...ฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง”


บางที ฮยอนจุงอาจจะมีบางอย่างพูดกับฉันเป็นการส่วนตัวครั้งสุดท้าย หญิงสาวคิดอยู่ในใจ เขาจ้องเธอทะลุผ่านลำตัวของหญิงสาวโดยไม่มีจุดหมายด้วยดวงตาที่เหม่อลอย


“ฮยอนจุง ฮยอนจุง เธอฟังฉันอยู่หรือเปล่า” ชายหนุ่มสะบัดหน้าแล้วหันกลับมามองเธอ

“ฮะ ผมกำลังฟังอยู่ แต่ว่า...ตอนนี้ผมก็มีเรื่องทุกข์ใจหมือนกันฮะ ผมไม่รู้ว่าควรจะเล่าให้คุณฟังได้หรือเปล่า?”

“เรื่องทุกข์ใจอะไร” หญิงสาวถามทันที

“ผมก็อยากบอกอำลาคุณเป็นครั้งสุดท้าย แต่ตอนนี้ผมยังนึกคำพูดไม่ออกเลย ว่าจะพูดอะไร และเมื่อเร็วๆนี้ ขณะที่ผมกำลังคิดเรื่องอื่นๆอยู่ หรือแม้แต่เวลาท่องบทละคร มันไม่รู้เป็นอะไร อ่านอะไรไม่เห็นจะจำได้เลย คอยแต่จะลืมทุกที ผมรู้สึกว่า สมองของผมมันเต็มไปด้วยความทรงจำ จนไม่สามารถจำเรื่องอื่นๆ ได้เลย สงสัยว่าหน่วยความจำของผมมันต้องเต็มแน่ๆเลย หากผมต้องจำหรือป้อนอะไรเข้าไปในหัวอีก อย่างอื่นก็คงถูกลบออกไปด้วย ผมควรจะทำยังไงดีฮะ”

หญิงสาวนิ่งเงียบและจ้องมองมาที่เขา ชายหนุ่มเลียริมฝีปากและพูดต่อไปอีกว่า
“คุณรู้มั้ย บทละครของผม มันเลี่ยนชวนอาเจียนมากเลย “เพียงแค่มีผ้าใบสีขาว และ สายลม เราก็สามารถไปในทุกๆ ที่ที่อยากไป” บทละครแบบนี้ยังมีอีกหรือฮะ ผมจำได้ว่า เก็บดาวบนฟ้ามาให้ฉัน มันเลี่ยนที่สุดแล้วนะ แต่ตอนนี้ เก็บดาวบนฟ้ามาให้ ฟังดูเป็นเรื่องธรรมดาไปเลย เมื่อเทียบกับบทพูดของผม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหดหู่

หญิงสาวนึกถึงท่าทางเขา เวลาที่ต้องพูดบทที่หวานแหววออกแนวเลี่ยนชวนอาเจียนแล้ว ก็อดที่จะขำไม่ได้
“งั้น เธอควรใช้ความพยายามให้ได้มากกว่านี้ คงต้องเหนื่อยหน่อยนะ” หญิงสาวกล่าวเบาๆ และในใจของเธอเตือนตัวเองว่าควรหยุดความสัมพันธ์ในวันนี้ได้แล้ว เธอยังคงยิ้มอยู่และพูดต่อ

“รายการวีก๊อตฯ ก็จบไปแล้ว ตอนนี้เธอควรมีสมาธิกับละครของเธอนะ พี่สาวคนนี้จะคอยเป็นกำลังใจให้”

เขาหุบยิ้มแล้วก้มมองมือถือของตัวเอง ก่อนจะนิ่งไปพักหนึ่ง
“คุณไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้มันจะเป็นได้หรือ” เขาเงยขึ้นมามองหน้าหญิงสาวอีกครั้ง

“ฮยอนจุง ฉันไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี มีคนเตือนฉันว่า รายการประเภทนี้มันน่ากลัวเพียงใด มันจะทำให้เธอสับสนระหว่าง การแสดงหรือเรื่องจริง” หญิงสาวตอบทันที

ชายหนุ่มยังคงนิ่งเงียบอยู่
“บางครั้งฉันเอง ก็ยังคิดไปว่า มันคือเรื่องจริง ฉันแต่งงานแล้วจริงๆ แต่ว่า ฮยอนจุงจ๊ะ ทั้งหมดนี้คือการแสดง แล้วมันก็ได้จบไปแล้วด้วย เราควรจะดึงตัวเองออกจากบทบาทที่ตัวเองเล่นได้แล้ว” เขาขยับริมฝีปากและเริ่มตั้งใจฟังในสิ่งที่หญิงสาวพูด

“เชื่อหรือเปล่า การที่เล่นเป็นภรรยาของฮยอนจุง ตลอด 6 เดือน ฉันพอใจมากนะ” ชายหนุ่มเมื่อได้ยินคำนี้แล้วความรู้สึกอบอุ่นราวกับมีกระแสไฟฟ้าพุ่งออกมาจากอกของเธอ

เธอกลืนน้ำลายลงคอ ในขณะที่เขาจ้องตาเธอ เธอได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังอีกแล้ว เธอรีบหลบสายตาไปทางอื่นทันที

“ใช่ฮะ มันคือการแสดง แต่พวกเราก็ไม่ได้แสดงเป็นคนอื่นนะ เราแสดงออกมาเป็นตัวตนที่แท้จริง ผมแสดงเป็น คิมฮยอนจุง และ คุณก็แสดงเป็น ฮวางโบ ฮเยจุง หรือว่าไม่ใช่” ฮยอนจุงถามเธอ

“มันก็ใช่ เพียงแต่......”

ชายหนุ่มห้ามเธอทันที
“ทำไมคุณไม่เก็บเรื่องนี้ไปทำให้มันเป็นจริงบ้างละ เพราะอะไร หรือเป็นเพราะว่าผมเป็นนักร้อง หรือ เพราะอายุของผม?”

เธอถอนหายใจแล้วพูดกับตัวเอง “ชีวิตมันไม่เรียบง่ายอย่างนี้หรอก เธอยังเด็กเกินไปดังนั้น เธอจะไปรู้เรื่องอะไร”

“ก็เพราะมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แล้วจะไปคิดทำไมให้เสียเวลา ไม่เห็นจะมีประโยชน์ตรงไหนเลย เธอก็ต้องทำงานของเธอต่อไป ทำในสิ่งที่อยากจะทำและทำให้เป็นจริง โดยไม่ต้องมีอะไรมากวนใจเธอ หากฉันได้เห็นเธอประสบความสำเร็จในชีวิตตามความฝันของเธอ ฉันจะรู้สึกมีความสุขจริงๆนะ”

ฮยอนจุงรู้สึกผิดหวัง ดวงตาของเขาปวดร้าว “คุณคิดว่า เรื่องระหว่างเราไม่มีทางเป็นไปได้ ใช่มั๊ย”

หญิงสาวรู้สึกสงสารเขาจับใจ เมื่อได้เห็นการกระทำของเขาอีกด้านหนึ่ง
“ฮยอนจุงจ๊ะ อย่าทำแบบนั้นเลย มันอาจจะดูยากเกินไปในตอนนี้ ที่จะลืมความรู้สึกของเธอ แต่หลังจากนี้ไป... หลังจากนี้ไป ฉันเชื่อว่าเธอจะลืมเรื่องเหล่านี้ไปในที่สุด” หญิงสาวให้เหตุผลแก่เขา

“จริงหรือ งั้นเรามาเดิมพันกันมั้ย” ชายหนุ่มถามทันที

หญิงสาวประหลาดใจกับข้อเสนอของเขา เธอไม่สามารถตอบออกไปได้ทันที

“เดิมพันหรือ แล้วเราจะเดิมพันกันด้วยอะไรละ” หญิงสาวถามออกไป

“ผมก็อยากจะลองดูบ้างนะฮะ งั้น...เอาอย่างนี้ คุณควรให้เวลาผม เพื่อที่ผมจะได้ลืมความรู้สึกกับสิ่งที่ไม่มีทางเป็นไปได้ออกไปจากความทรงจำ ถ้าหากผมลืมมันได้ แปลว่าผมก็แพ้ แต่ถ้าความรู้สึกของผมยังเหมือนเดิม นั้นก็หมายความว่า ผมชนะ “ ชายหนุ่มกล่าวออกไป

“นี่มันเป็นการเดิมพันแบบไหนกันเนี่ย แล้วจะได้อะไรถ้าเราชนะล่ะ” หญิงสาวเริ่มสับสน

”ถ้าคุณชนะ ผมจะทำตามคำแนะนำของคุณ แต่...ถ้าผมชนะ คุณจะต้องทำเรื่องที่คุณบอกว่าเป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้”

หญิงสาวมองไปที่เขาและในใจคิดว่า มันคงจะโหดร้ายไป ถ้าหากเธอปฏิเสธเรื่องที่เขาเรียกร้อง นี่คงเป็นสิ่งสุดท้ายจริงๆ ที่เธอจะทำเพื่อฮยอนจุง เธอนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนตอบออกไปด้วยสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ...

“ตกลง หวังว่าสิ่งนี้จะเป็นสิ่งสุดท้าย ที่ฉันจะทำตามที่เธอต้องการ แต่ว่า เราควรจะกำหนดระยะเวลาด้วย”

ทันทีที่ได้ยินเธอตอบ เขาออกอาการสบายใจ อย่างเห็นได้ชัด
“งั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน เริ่มตั้งแต่ตอนนี้จนละครของผมปิดกล้อง”

มันต้องใช้เวลา 5 -6 เดือนเลยนะ เธอคำนวณอยู่ในใจ ใช้ระยะเวลาก็พอๆ กันอัดรายการวีก๊อตฯ มันก็น่าจะเพียงพอแล้ว จากนั้นก็ตอบออกไป...


“งั้น ตกลงตามนี้”






******************************
อ่านต่อคำสัญญาฉบับต่อไป “ฉบับที่ 6”



หมายเหตุ
ชินลาง – หมายถึง เจ้าบ่าว ในที่นี้ฮวางโบใช้เรียกฮยอนจุงในรายการวีก๊อต

BOF – ละครที่เป็นการ์ตูนของญี่ปุ่น ก่อนจะมาทำเป็นละครในเกาหลี โดยออกอากาศตั้งแต่ 5-10-2009 – 31-3-2009 โดยฮยอนจุง รับบทเป็น รุ่นพี่ยุนจีฮู ซึ่งละครเรื่องนี้ ทั้งฮวางโบและ ฮยอนจุงได้กล่าวไว้ในท้ายตอนที่ 37




Create Date : 07 มกราคม 2553
Last Update : 7 มกราคม 2553 17:27:59 น. 9 comments
Counter : 1114 Pageviews.

 
ฟู่~~

ลงเสร็จแล้วนะคะ ตอนนี้น่ารักมาก ตาจุงมีท้าทายโบด้วย


โดย: bying วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:15:57:16 น.  

 
สนุกสุดเลยขอบอกค่ะจะรอตอนต่อไปนะค่ะ ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะค่ะ สู้สู้สู้ นะค่ะ


โดย: hunny IP: 124.120.42.41 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:19:21:00 น.  

 
สนุกมากกก รออ่านต่อยู่นะจ๊ะ แปลเร็วๆเน้อ
ว่าจะเข้าไปอ่านภาค Eng ที่ Soompi ต่อ

ทำไมถึงเข้าไปอ่านไม่ได้ก็ไม่รู้ T_T


โดย: BB IP: 58.10.158.216 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:20:02:05 น.  

 
ถึงตอนที่ 5 แล้ว กำลังสนุกเชียว รู้สึกว่าจุงเจ้าเล่ห์ขึ้นเนอะ แต่กอ้น่ารักดี ตอนนี้รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อเลยอ่ะ
อ่านแล้วทำให้ต้องย้อนกลับไปดูวีก๊อตใหม่อีกสักรอบ
จะเป็นกำลังจัยให้นะคะ


โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 วันที่: 8 มกราคม 2553 เวลา:6:54:23 น.  

 
อ่า...พี่นาจาปุ้ยชอบหลายตอนเลยอ่ะ

หยิงด้วยน่ะเป้นกำลังใจให้ สุ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สุ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆต่อไปปุ้ยรุ้สึกได้

ถ้าจุงเดิมพันแบบนี้จริงๆๆ

รุ้สึกว่าบูอินของเราจะแพ้น่ะคร่ะ

55555555555555+

ใช่ฮะ มันคือการแสดง แต่พวกเราก็ไม่ได้แสดงเป็นคนอื่นนะ เราแสดงออกมาเป็นตัวตนที่แท้จริง ผมแสดงเป็น คิมฮยอนจุง และ คุณก็แสดงเป็น ฮวางโบ ฮเยจุง หรือว่าไม่ใช่” ฮยอนจุงถามเธอ

หนูชอบประโยคนี้มากๆๆ

เพราะว่าจุงแสดงเป้นตัวของจุงเองจุงถึงได้ชอบดบไงคร่ะตอนนี้อย่างรายการแชมเปยจุงก้ออกอาการแบบน่ากลัวมากๆๆ
แล้วยังนี้มันคืออาไรคร่ะ



โดย: pUmPui1985 IP: 113.53.213.153 วันที่: 8 มกราคม 2553 เวลา:16:32:35 น.  

 
สนุกสุดๆเลยค่ะ ลุ้นตื่นเต้นเหมือนเป็นเรื่องจริง ชอบมากค่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น่ะค่ะ
สู้ๆค่ะ


โดย: ธิมา IP: 222.123.73.210 วันที่: 8 มกราคม 2553 เวลา:17:43:42 น.  

 
เพิ่งได้เข้ามาอ่านสนุกค่ะ ทำออกมาเรื่อย ๆ นะค่ะพี่นาจา น้องหญิง เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะค่ะ แต่เม้นท์หน่อย จุงเจ้าเล่ห์นะเนี่ย 5555555


โดย: หลิน IP: 124.122.207.177 วันที่: 9 มกราคม 2553 เวลา:16:05:00 น.  

 
ชอบบทนี้จังชีวิต เศร้าชอบๆ

แต่จะคอยดูว่าจุงหรือโบจะชนะใจกันและกันได้ไหม


โดย: nonnie IP: 10.1.1.152, 58.137.199.116 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:11:28:42 น.  

 
ช่างน่าเศร้าอารัยเช่นนี้ จุงจ๋า
"ผมจะได้ลืมความรู้สึกกับสิ่งที่ไม่มีทางเป็นไปได้ออกไปจากความทรงจำ"
อยากมีคนพูดอย่างนี้กับเราจังเลยง่า....


โดย: JoongPoei IP: 158.108.105.61 วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:16:39:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อุคจ๋านาจาไทยแลนด์
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]




"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"

:: Online User
Friends' blogs
[Add อุคจ๋านาจาไทยแลนด์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.