คำสัญญา...ฉบับที่ 21
Original Writer : 只想戒毒nim (ผู้เขียนฟิคชั่น) in sangchu duibi English Translation : Ms. Gaga in Soompi Thai Translation : kungnangka(นาจา)@JoongBoHolic Thailand หลังจากที่ได้หลับพักผ่อนเต็มอิ่ม เธออยู่บนเตียงลืมตาและยืดตัวตื่นนอน มองดูนาฬิกาเป็นเวลา 10.30 น. แล้ว เธอเตรียมตัวตื่นหลังจากที่ได้นอนหลับเต็มที่Omma1 และ Abba2 ของเธอตื่นนอนและทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว “แม่คะ ทำไมไม่ปลุกหนูตื่นล่ะคะ” เธอถามแม่ของเธอขณะที่กำลังกำลังทำความสะอาดบ้าน “วันนี้ลูกไม่ต้องไปทำงานไม่ใช่หรือ ดังนั้นก็ควรจะหลับพักผ่อนมากๆ นะจ๊ะ”แม่ของเธอพูด หลังจากเธออาบน้ำเสร็จแล้ว เธอพบว่าแม่ของเธอได้อุ่นอาหารและตั้งบนโต๊ะไว้เรียบร้อยแล้ว “ว้าว ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ หนูไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะคุณแม่เตรียมให้หนูหมดแล้ว” เธอพูดจบ ทันใดนั้นเธอนึกถึงคำพูดของฮยอนจุง “ต้องการชีวิตที่สุขสบาย” เธอทำทุกอย่างให้จนทำให้เขาพูดประโยคนี้ออกมา หลังจากที่เธอทานข้าวและล้างจานเสร็จเรียบร้อย ซึ่งก็จวนจะใกล้เที่ยงด้วย ระหว่างที่เธอกำลังคิดว่าตอนบ่ายนี้เธอจะทำอะไรดี เธอได้รับโทรศัพท์จากยุนโฮ “nuna3 สวัสดีฮะ” “สวัสดีจ๊ะ ยุนโฮ เธอโทรมาจากญี่ปุ่นหรือจ๊ะ” “เปล่าฮะ ตอนนี้ผมอยู่ที่เกาหลีแล้ว เพิ่งจะกลับมาและวันนี้ผมก็ได้หยุด 1 วันด้วย” ยุนโฮตอบ “งั้นหรือ พี่ได้ข่าวมาว่าพวกเธอไปเล่นคอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่นตอนเทศกาลปีใหม่ พี่คิดว่า...” “พี่ฮะ วันนี้พี่จะไปไหนหรือเปล่า” ยุนโฮถามเธอ “พี่เหรอ เดี๋ยวขอคิดดูก่อนนะ ใช่ วันนี้พี่มีนัดทานอาหารเย็นกับหนุ่มๆ ถ้าเธอมีเวลานะ” เธอยังจำไม่เคยลืมว่าเธอได้สัญญากับพวกเขาว่าจะเลี้ยงอาหารเย็น เธอตั้งใจไว้ว่าจะชวนพวกเขาทานข้าวหลังจากคริสต์มาสผ่านพ้นไป แต่ตารางงานของเธอค่อนข้างแน่น และบางทีพวกเขาก็ไม่ว่างเช่นกัน แต่วันนี้เธอไม่ต้องทำงานเธอจึงตั้งใจชวนพวกเขาไปท่านอาหารเย็นกัน “ดีจังฮะ นี่คือสิ่งที่ผมอยากจะพูดกับพี่เช่นกันฮะ” ยุนโฮหัวเราะ “แล้วพวกเธออยากทานอะไรกันล่ะ” เธอถามพวกเขา “เดี๋ยวพวกเราจะช่วยกันเลือกร้านอาหารเองฮะ” “ตายจริง น่ากลัวจังเลย พวกเธอตั้งใจจะถล่มให้พี่จ่ายจนหมดตัวใช่มั๊ย พี่สาวคนนี้คงจ่ายค่าอาหารไม่ได้มากหรอกนะ” เธอตอบแกมอมยิ้ม “Ha ha ha”เขากลั้นหัวเราะไม่ได้ “บอกพี่มาซิ ว่าร้านอยู่ที่ไหน แล้วพวกเธอควรโทรไปจองไว้ก่อนด้วย” “ไม่ต้องหรอกฮะ ประมาณห้าโมงครึ่ง ผมไปรับพี่ที่บ้าน ตอนนี้พี่อยู่บ้านใช่มั๊ยฮะ” “ตอนนี้พี่อยู่กับครอบครัวจ๊ะ เธอไม่ต้องมารับพี่หรอกนะ มันจะยุ่งยากไปนะ พี่ขับรถไปเองจะดีกว่า” “ไม่ยุ่งยากหรอกฮะ ผมมีที่อยู่ของพี่และตอนนี้ผมก็อยู่เส้นทางนี้พอดี” ยุนโฮตอบ “งั้นหรือจ๊ะ” อย่างไรเธอก็ยังคิดว่าไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องมารับเธอเลยแต่ก็ช่างเหอะ ในตอนบ่ายเธอจึงได้ไปทำสปาและเดินทางกลับไปที่พักของเธอ ซึ่งเวลาตอนนั้นประมาณเกือบเย็นแล้ว ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าและแต่งหน้า จากนั้นไม่นานยุนโฮโทรหาเธอเพื่อบอกให้เธอออกมารอเขาที่หน้าบ้าน เธอออกมาและพบว่ายุนโฮนั่งรอเธออยู่ในรถใกล้ๆ ที่พักของเธอ เธอเปิดประตูรถและกล่าวคำทักทายยุนโฮและนั่งตรงฝั่งผู้โดยสาร “แล้วคนอื่นๆ ล่ะ” ฮวางโบถามเพราะเธอเห็นแค่ยุนโฮคนเดียวเท่านั้น “พวกเขาไปที่ห้องอาหารทันทีที่จองห้องได้ฮะ” เขาตอบเธอ เธอจ้องมองยุนโฮ ดูเหมือนว่าเขาดูสดชื่นและกระฉับกระเฉง ดวงตาของเขาดูเป็นประกาย “ตอนปลายปีเธอคงจะยุ่งมากนะ ไม่ว่างานคอนเสิร์ตเพลงทั้งในเกาหลีและญี่ปุ่น” เธอพูด “ใช่ฮะ พวกเราค่อนข้างจะยุ่ง พวกเราไม่มีเวลาได้นอนเลยด้วยฮะ ยกเว้นวันนี้” ยุนโฮกล่าว “นี่จึงเป็นข้อดีสำหรับคนในวัยเดียวกับเธอ เธอยังคงกระฉับกระเฉงถึงจะไม่ได้นอนหลับเต็มที่” เธอพูดพลางนึกถึงตอนที่เธอมีอายุเท่าพวกเขา ถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกอิจฉาพวกเขาอยู่ดี “พี่ก็ยังดูสาวอยู่เลยนะฮะ” ยุนโฮพูดและหันไปมองเธอในขณะที่ขับรถ “ร้านอาหารอยู่ไกลมั๊ยจ๊ะ” เธอถามเขา “ขับรถไปประมาณ 20 นาที พี่เหนื่อยหรือฮะ” เขาถาม “พี่จะเหนื่อยได้ยังไง เมื่อวานพี่ได้นอนเต็มที่เชียวนะ” เธอตอบ ระหว่างที่รอสัญญานไฟตรงสี่แยก ยุนโฮได้หยิบถุงขึ้นมาและหยิบกล่องของขวัญออกมา “พี่ฮะ ของขวัญสำหรับพี่” เขายื่นของขวัญที่อยู่ตรงหน้าให้เธอ “ว้าว พวกเธอไม่เห็นจะต้องให้ของขวัญพี่เลย ของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับพี่สาวคนนี้คือได้เห็นพวกเธอประสบความสำเร็จในอัลบั้มชุดใหม่ของเธอ และยอดขายของพวกเธอก้าวขึ้นสู่อันดับความนิยมสูงสุดก็เพียงพอสำหรับพี่แล้วล่ะ” เธอรู้สึกลำบากใจหลังจากที่ได้รับจาก Dongsaeng4 ของเธอ น้องชายของเธอกำลังได้รับความนิยมอย่างสูง แต่รู้ระบบของบริษัทดี ตอนนี้พวกเขาได้รับความนิยมและจะต้องมีรายได้เพิ่มขึ้นด้วย ซึ่งรายได้ที่ได้มาก็เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของพวกเขานั่นเอง “พี่ฮะ รับของขวัญชิ้นนี้ด้วยนะฮะ ผมรู้ว่าพี่อยากจะพูดอะไรออกมา แต่ของขวัญชิ้นนี้พวกเราไม่ได้ซื้อมานะฮะ แต่พวกเราช่วยกันทำขึ้นมาเอง” ยุนโฮพูดพลางยื่นของขวัญใส่มือเธอ เธอแกะห่อของขวัญออก มันคือต่างหูรูปดอกไม้สีเหลือง ซึ่งมีลักษณะเฉพาะตัวและประณีตมาก “ว้าว มันสวยมากเลย เธอทำเองหรือจ๊ะ” เธอแปลกใจ นึกภาพไม่ออกเลยว่าผู้ชายอย่างยุนโฮจะทำของที่สวยงามน่ารักเช่นนี้ได้ “ฮะ ผมไปเห็นเขาสาธิตการทำ เลยลองฝึกทำดู ชิ้นนี้เป็นชิ้นแรกเลยนะที่ผมทำสำเร็จ เลยอยากจะทำให้พี่เพื่อเป็นของขวัญวันคริสต์มาส แต่พี่ไปที่ญี่ปุ่นซะก่อน” “ Sincha5 Komawa6 “พี่ชอบมันมากเลยนะ Wuli7 ยุนโฮของเรา หากใครได้แต่งงานด้วย คนๆ นั้นต้องเป็นคนที่โชคดีมากเลย” ฮวางโบดูมีความสุขก่อนที่จะแตะเบาๆ ไปที่ไหล่ของเขา “พี่พูดจริงหรือฮะ” ยุนโฮถามพลางหันไปมองเธอ “ใช่จ๊ะ” เธอพยักหน้าเพื่อยืนยันคำตอบเธอ “ผมก็หวังเช่นนั้นเหมือนกันฮะ” ยุนโฮหัวเราะออกมา ระหว่างทาง พวกเขาพูดคุยอย่างเป็นกันเองและในไม่ช้าก็มาถึงซึ่งใช้เวลาเพียงไม่นาน ร้านอาหารที่นี่ตั้งอยู่ใจการเมืองและไม่ใหญ่เกินไป แต่ที่นี่เป็นสถานที่สะอากและดูอบอุ่น “ร้านอาหารที่นี่เหมือนครัวส่วนตัว ร้านนี้จำกัดจำนวนคนที่เข้ามาที่นี่ต่อวันด้วย คนที่มาส่วนใหญ่มักมาจากคำบอกเล่าปากต่อปาก บรรยากาศที่นี่ก็เงียบดังนั้นผมรับรองว่าจะไม่มีใครเข้ามารบกวนการรับประทานอาหารของพวกเราแน่นอนฮะ” ยุนโฮบรรยายสรรพคุณของร้านอาหารในขณะที่เดินเข้าไปในห้องรับรองส่วนตัวที่ได้จองไว้ “พวกเธอเก่งจริงๆ ที่หาสถานที่ที่เป็นส่วนตัวแบบนี้ได้” สมาชิกอีก 4 คนนั่งรอเธออยู่แล้ว เธอกำลังเดินเข้ามา พวกเขาจึงรีบกล่าวทักทายเธอ “พวกเธอนับวันยิ่งหล่อขึ้นทุกวันเลยนะ” ฮวางโบชม “พี่ฮวางโบนับวันยิ่งสวยขึ้นทุกวันเหมือนกันฮะ” ยูชอนตอบทันที “Haha พี่ขอน้อมรับคำชมของพวกเธอนะจ๊ะ” เธอหัวเราะชอบใจ พวกเขาสั่งอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่นานอาหารที่สั่งก็เต็มโต๊ะ รสชาดของอาหารมันช่างยอดเยี่ยมและอร่อยจริงๆ ด้วย ระหว่างที่พวกเขากำลังมีความสุขกับการรับประทานอาหาร ยูชอน, จุนซู และ ชางมิน ถามเธอเกี่ยวกับที่เธอเดินไปญี่ปุ่น ส่วนแจจุงพูดแค่คำสองคำเท่านั้น ก็เรียกเสียงหัวเราะได้ทุกครั้ง ส่วนยุนโฮไม่ค่อยพูดอะไรนั่งยิ้มอย่างเดียว พวกเขาไม่ได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันในบรรยากาศแบบนี้นาน แต่ความจริงใจที่มีให้กันและกันก็ยังคงมีอยู่ “พี่ฮะ พี่รู้อะไรหรือเปล่าฮะ มีครั้งหนึ่งยุนโฮและผมเล่น Hanafuda8 ด้วยกัน และผมก็ชนะด้วยฮะ ยุนโฮไม่ยอมจ่ายเงินผม ในที่สุดเขาก็บอกว่าเขาจะถักผ้าพันคอให้ผมและสัญญาว่าจะเสร็จภายใน 1 เดือน” ยูชอนพูดด้วยความตื่นเต้น “จริงหรือ แล้วผลออกมาเป็นยังไง” เธอถามด้วยความสนใจ “สุดท้าย เขาก็พยายามถักผ้าพันคอจนเสร็จเพียงเดือนเดียว แต่เขาก็ไม่ยอมให้ผมซักทีเขาบอกว่าเขาอยากจะใช้ผ้าพันคอเป็นคนแรกก่อน พี่ฮะ พี่คิดว่าเขาคิดอะไรมากไปกว่านั้นมั๊ยฮะ” ยูชอนถาม ฮวางโบระเบิดเสียงหัวเราะ “เมื่อไม่นานมานี่ พี่ได้รับ ต่างหู DIY9 ยุนโฮเขาเก่งจริงๆเลยนะ” “ต่างหู DIY หรือฮะ” แจจุงถาม “ใช่จ๊ะ ยุนโฮเพิ่งจะให้ของขวัญชิ้นนี้กับพี่ มันเป็นต่างหู และเขายังบอกอีกด้วยว่ามันเป็นของที่เขาทำด้วยตัวเองชิ้นแรกที่ทำเสร็จ มันสวยมากเลยนะ” “พี่ฮะ ยุนโฮทำต่างหูคู่นี้ขึ้นมาโดยเฉพาะ เพราะ....” ยูชอนยังพูดไม่จบก็ถูกยุนโฮขัดจังหวะเสียก่อน “ฝึกทำขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อจะลองดูว่าผมจะทำมันได้หรือเปล่าน่ะฮะ” ยูชอนและแจจุงมองยุนโฮอย่างแปลกๆ เธอมองดูพวกเขามีอะไรกันหรือเปล่านะ ความสงสัยของเธอหายไปทันทีด้วยเรื่องตลกและขำขันของจุนซู “โอ้ พวกเราลืมแสดงความยินดีพี่ที่ได้รับรางวัลนะฮะ” ชางมินกล่าวขึ้นมาทันที ฮวางโบแปลกใจ “รางวัล คู่รักแห่งปี ตอนที่พวกเราอยู่ที่ญี่ปุ่นพวกเราได้ดูตอนที่เขานำมาฉายซ้ำฮะ” “ขอบใจนะจ๊ะ พี่ก็ไม่คิดว่าพี่จะได้รางวัลเหมือนกัน” เธอพูด มันเป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายสำหรับเธอ “ผมคิดว่าพี่สมควรจะได้รับแล้วละฮะ ทั้งพี่และพี่ฮยอนจุงทำได้ดีมากฮะ” เธอยิ้มพลางนึกไปถึงบรรยากาศในคืนนั้น เธอรู้ว่าในคืนนั้นเขาไม่ค่อยสบาย หลังจากที่การเต้นจบลง เธอรู้สึกว่าเขายืนพิงเธอด้วยความเหนื่อยล้า แต่เขาก็กัดฟันทนจนผ่านพ้นไปด้วยดีและเขาเองก็พยายามที่จะพูดกับเธอเพื่อให้เธอคลายกังวล “พี่ฮะ พี่ยังติดต่อกับฮยอนจุงอยู่ ใช่มั้ยฮะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาและมองหน้ายุนโฮ “เขายุ่งมากเลยจ๊ะ ก็แค่ส่งข้อความให้เท่านั้นเอง ทำไมหรือจ๊ะ” เธอไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าพวกเขายังคงติดต่อกันอยู่ และ เธอเองก็ไม่ต้องการให้ใครเข้าใจผิดด้วย “ไม่มีอะไรฮะ” ยุนโฮยิ้มให้เธอ************************* ติดตามคำสัญญาฉบับต่อไป คำสัญญาฉบับที่ 22 หมายเหตุ Omma1 – ในภาษาเกาหลีใช้เรียกแม่Abba2 – ในภาษาเกาหลีใช้เรียกพ่อnuna3 – ในภาษาเกาหลีใช้เรียกพี่สาวDongsaeng4 – ในภาษาเกาหลีใช้เรียกน้องชายSincha5 – ในภาษาเกาหลีแปลว่า จริงหรือ Really Komowa6 – ในภาษาเกาหลีแปลว่า ขอบคุณ Thank youWuli7 – ในภาษาเกาหลีแปลว่า ของเรา OurHanafuda8 花札~ Japanese playing cards - เกมส์บัตรญี่ปุ่น ประกอบด้วยไพ่ 48 ใบ แต่ละใบเป็นรูปพันธ์ไม้หรือดอกไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของเดือนทั้ง 12 เดือน เหมาะกับการเล่นเป็นการพนัน เพราะมีวิธีเล่นคล้ายกับโป๊กเกอร์ สัญลักษณ์ของพันธ์ไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของเดือนทั้ง 12 เดือน: มกราคม....สน-กุมภาพันธ์....บ๊วย-มีนาคม....ซากุระ-เมษายน....วิสเตเรีย-พฤษภาคม....ไอริส มิถุนายน....โพนี-กรกฎาคม....บุชโคลเวอร์-สิงหาคม....ยูลาเลีย-กันยายน....เบญจมาศ ตุลาคม....เมเปิล-พฤศจิกายน....วิลโลว์-ธันวาคม....เพาโลเนีย เครดิต //sarasoujuu.exteen.com/20060110/entryต่างหู DIY9 - เครื่องประดับและ accessories ที่ไม่ซ้ำใคร เป็นแบบฉบับของตัวเอง และมีความแตกต่างเพราะมีผู้หญิงหลาย ๆ คนที่ต้องการสวยไม่ซ้ำใคร ทำให้งาน Handmade (DIY) ที่เกาหลีเติบโตอย่างต่อเนื่องการทำเครื่องประดับ ทำต่างหูหรือสร้อย ไม่เพียงถูกกว่า แต่จะยังที่น่าสนใจ เป็นงานอดิเรก และวิธีที่ดีในการกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์ ประคำและหินต่าง ๆ มักจะใช้ใน DIY เครื่องประดับทำ แต่คริสตัลอาจจะได้รับความนิยมสูงสุด คริสตัลเป็นวัสดุมีที่ทำให้มีแสงสะท้อนระยิบระยับ เครติต //koreastory.org/d-i-y-handmade/
Create Date : 26 มกราคม 2553
16 comments
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2553 17:54:55 น.
Counter : 980 Pageviews.
โดย: สายลับ IP: 203.144.144.164 26 มกราคม 2553 16:49:49 น.
โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.19.164 26 มกราคม 2553 18:48:09 น.
โดย: May maY IP: 203.144.144.165 26 มกราคม 2553 19:07:09 น.
โดย: hunny IP: 203.144.144.164 26 มกราคม 2553 19:07:16 น.
โดย: ยาย(นาจา) IP: 58.8.89.210 26 มกราคม 2553 19:48:07 น.
โดย: kimjang IP: 203.144.144.164 26 มกราคม 2553 20:36:44 น.
โดย: ยาย(นาจา) IP: 203.144.144.165 26 มกราคม 2553 20:50:23 น.
โดย: nonnie (VioleTa ) 26 มกราคม 2553 21:28:03 น.
โดย: da IP: 203.144.144.165 27 มกราคม 2553 0:42:03 น.
โดย: naja-joongbo holic IP: 202.149.97.71 27 มกราคม 2553 9:13:18 น.
โดย: สายลับ IP: 203.144.144.164 27 มกราคม 2553 9:33:40 น.
โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 27 มกราคม 2553 12:59:27 น.
โดย: kimjang IP: 193.242.5.107 27 มกราคม 2553 13:40:53 น.
โดย: mam999 IP: 58.147.73.111 27 มกราคม 2553 15:10:12 น.
โดย: lamai IP: 182.52.172.85 31 ตุลาคม 2554 17:32:10 น.
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"