คำสัญญา...ฉบับที่ 24-1
Original Writer : 只想戒毒nim (ผู้เขียนฟิคชั่น) in sangchu duibi English Translation : Ms. Gaga in Soompi Thai Translation : kungnangka(นาจา)@JoongBoHolic Thailand ฮยอนจุงฟื้นขึ้นมาแล้วหลังจากที่เขาหมดสติไป เขาฟื้นขึ้นมาและพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เขาได้กลิ่นยาฆ่าเชื้อโรคตลบอบอวลเต็มห้องไปหมด เขาเห็นสีหน้าค่อนข้างเป็นกังวลของมินโฮที่อยู่กับเขาตลอดเวลา “ฮยอนจุงฟื้นแล้วหรือ” ฮินโฮพูด ฮยอนจุงพยายามลุกขึ้นนั่ง และ รู้สึกเจ็บบริเวณเอวด้านขวา “เกิดอะไรขึ้นฮะ” เขาถาม “รถของเราเกิดอุบัติเหตุ” มินโฮตอบ “จริงหรือฮะ” เขาค่อยๆจำได้แล้ว “มีใครเป็นอะไรหรือเปล่าฮะ” เขายังคงถามต่อไป “ไม่มี แต่เธอควรต้องให้เขาตรวจเช็คอย่างละเอียดอีกครั้ง” ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นมานั่งและขยับแขนขาได้แล้ว “ผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกฮะ เมื่อไรผมจะได้ออกจากโรงพยาบาลซักทีฮะ” เขาต้องกลับไปถ่ายละครต่อ เนื่องจากการถ่ายทำยังไม่เสร็จ เขาดึงผ้าห่มออกก่อนจะลุกลงจากเตียง “พี่ติดต่อกับกองถ่ายไปแล้ว และพวกเขาได้เลื่อนการถ่ายทำออกไปแล้วด้วย” มินโฮไม่ให้เขาลุกจากเตียง “เดี๋ยวหมอจะมาตรวจเธออย่างละเอียดอีกครั้งนะ แต่ตอนนี้เธอควรหลับพักผ่อนให้มากๆ” เมื่อได้ยินมินโฮพูดเช่นนี้ เขาจึงล้มลงไปนอนอีกครั้ง “พี่มีนัดกับบรรดานักข่าว” พูดจบเขาช่วยฮยอนจุงห่มผ้า “ทำไมล่ะฮะ พี่ๆ นักข่าวรู้เรื่องนี้แล้วเหรอฮะ” ฮยอนจุงถามขึ้น “ใช่ พี่ๆ นักข่าวเขาได้ข่าวนี้ หลังจากที่เราประสบอุบัติเหตุ และยังได้รายงานข่าวนี้ออกไปด้วย ส่วนพี่จะออกไปอธิบายกับพวกเขาเอง” มินโฮกล่าว เมื่อมินโฮออกจากห้องเขาไปแล้ว เขานอนพักรักษาตัวอยู่บนเตียง เขามองออกไปทางหน้าต่าง ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลาค่ำ มีเพียงแสงไฟจากป้ายโฆษณาเท่านั้น จึงทำให้ดูราวกับว่าเป็นเวลากลางวัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ แม้ว่าจะหลับตาเช่นไร เขายังคงจดจำเหตุการณ์ครั้งนี้ได้เสมอ เขาเริ่มนึกถึงเหตุการณ์ที่ประสบมา และนี่เป็นครั้งแรกของการเป็นนักแสดง ซึ่งดูเหมือนว่าจะค่อยๆ ดีขึ้นเป็นลำดับ เขาเริ่มมองเห็นความสำคัญของหน้าที่การงานแล้ว และเขาควรจริงจังกับมันให้มากกว่านี้ และมีอีกอย่างที่สำคัญ ที่เขาจะต้องเริ่มจริงจังหลังจากนี้ นั่นคือ ความรักที่เขามีต่อ.... ความรักที่เขาต้องการพัฒนาและเบ่งบานเหมือนกับดอกไม้ที่บานสะพรั่งงดงาม หากตอนนี้เขาต้องจบชีวิตลงในขณะที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย เขาจะรู้สึกเสียใจเพียงใด “เมื่อคุณรู้จักคำว่า “การสูญเสีย” นั่นก็หมายความว่า คุณได้เข้าใจความหมายของ “การทะนุถนอมและรักษามันไว้” และตอนนี้เขาก็ได้รู้ความหมายของคำๆ นี้แล้วจริงๆ นั่นเป็นเพราะว่าเขาโตเป็นผู้ใหญนั่นเอง สายตาที่เป็นประกาย และรอยยิ้มของเธอ วิ่งผ่านเข้ามาในหัวของเขาอีกแล้ว บางครั้งดูห่างไกล บางครั้งเหมือนอยู่ใกล้ แค่ระยะห่างของพวกเขาสองคนเท่านั้นเองหรือ บางทีเขารู้สึกเหมือนเธออยู่ใกล้จนเขาสามารถเอื้อมถึง แต่บางทีก็รู้สึกเหมือนเธออยู่ไกลเหมือนอยู่กันคนละฟากฟ้าซึ่งเขาทำได้แค่เพียงมองเธออยู่ห่างๆ เท่านั้น ยุนจีฮู คือบทบาทที่เขาเล่นในละครฯ และยุนจีฮู ผู้ซึ่งสละได้แม้กระทั่งความรักเพื่อรักษามิตรภาพไว้ และหากเกิดเหตุการณ์ขึ้นมาจริงๆ เขาคิดว่าเขาก็คงทำได้เช่นนี้เหมือนกัน เขาเชื่อว่าผู้ชายหลายๆ คนก็คงเลือกที่จะทำแบบนี้เช่นกัน แต่เมื่อไม่นานมานี้ เขาคิดและเปรียบกับตัวเองเหมือนในบทละครที่เขาเล่น หากเขาต้องเจอกับสถานะการณ์กับเธอเช่นนี้ เขาจะยอมเสียสละเธอให้กับคนอื่นได้หรือไม่ คำตอบคือ “ไม่” เขายอมไม่ได้จริงๆ เขายอมไม่ได้ เวลาที่เธอเขินอายจนหน้าแดงต่อหน้าชายคนอื่นที่ไม่ใช่เขา เขายอมไม่ได้หากเธอจะใส่ใจหรือสนใจคนอื่นที่ไม่ใช่เขา และสิ่งสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด เขาคงยอมไม่ได้หากเขาไม่ใช่ผู้ชายที่เธอต้องการร่วมใช้ชีวิตด้วย และหากเหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นจริงๆ เขาจะทำเช่นไร เขาคงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้แน่นอน นี่คือสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจมาตลอด เขารู้ใจของตัวเองดี สำหรับเธอแล้ว ยังมีเวลาที่เขาจะได้ใช้เวลาที่เหลืออยู่นี้ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะให้ฝันนั้นเป็นจริงให้ได้ และความคิดของเขาหยุดลงทันที เมื่อหมอและพยาบาลได้เข้ามาในห้อง หลังจากนั้นการตรวจร่างกายอย่างละเอียดของเขาก็เริ่มขึ้น หลังจากที่การตรวจเสร็จสิ้น เขาต้องรออีก 2 ชั่วโมงรอผลการตรวจเพื่อให้มั่นใจว่า นอกเหนือจากการบาดเจ็บและเคล็ดบริเวณเอวของเขาแล้ว อย่างอื่นก็ต้องไม่เป็นอะไร เพื่อที่เขาจะได้ออกจากโรงพยาบาล มินโฮช่วยเขาดำเนินเรื่องออกจากโรงพยาบาลหลังจากที่ทราบผลการตรวจ เขาพาฮยอนจุงกลับไปนอนต่อที่บ้านพัก ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลา 4 ทุ่ม ก่อนที่มินโฮจะกลับ เขาย้ำให้ฮยอนจุงพักผ่อนให้เต็มที่แล้ววันรุ่งขึ้นจะมารับเพื่อไปถ่ายทำละครต่อ เขาอยู่ที่บ้านพักคนเดียวในขณะที่สมาชิกคนอื่นยังไม่กลับ เขาโทรศัพท์หาคุณแม่เพื่อแจ้งให้คุณแม่ทราบว่าร่างกายของเขาเป็นปกติและไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง เขาพยายามล้มตัวนอนเพื่อพักผ่อน แต่เขารู้สึกกระสับกระส่ายและพลิกตัวไม่มาแต่ก็ไม่สามารถหลับได้ ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นไปเช็คอีเมล์ และข้อความที่บรรดาแฟนคลับของเขาที่ส่งมาเพื่อให้กำลังใจและให้หายในเร็ววัน ข่าวที่เขาประสบอุบัติเหตุได้รายงานข่าวเกือบทุกสำนักข่าว และเสียงจากแฟนคลับที่บอกให้เขาระมัดระวังตัวและดูแลรักษาสุขภาพด้วย “เธอรู้เรื่องอุบัติเหตุหรือเปล่านะ” เขาคิดก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นเพื่อส่งข้อความ แต่เพียงชั่วครู่เขาก็วางหูและหยุดส่งข้อความให้เธอ******************************* โปรดติดตามคำสัญญาฉบับต่อไป คำสัญญาฉบับที่ 24-2
Create Date : 30 มกราคม 2553
11 comments
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2553 17:52:34 น.
Counter : 796 Pageviews.
โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.228.208 30 มกราคม 2553 19:44:50 น.
โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.228.208 30 มกราคม 2553 19:52:53 น.
โดย: kimjang IP: 203.144.144.165 30 มกราคม 2553 21:11:35 น.
โดย: ยาย(นาจา) IP: 115.67.83.231 30 มกราคม 2553 21:15:35 น.
โดย: ooyporn 30 มกราคม 2553 23:29:34 น.
โดย: fan joongbo IP: 118.174.6.205 31 มกราคม 2553 16:17:18 น.
โดย: wa..wa IP: 203.144.144.164 31 มกราคม 2553 16:47:29 น.
โดย: hunny IP: 203.144.144.164 31 มกราคม 2553 17:15:21 น.
โดย: ยาย(นาจา) IP: 203.144.144.164 31 มกราคม 2553 18:55:32 น.
โดย: daffodial IP: 203.144.144.164 31 มกราคม 2553 19:45:50 น.
โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.54.250 1 กุมภาพันธ์ 2553 19:45:23 น.
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
กัวไม่ใช่คนแรกอ่ะ
มีพรายกระชิบมาบอก
แต่ว่ายังไงพี่นาจาก้สุดยอดอยุ่แล้วเดี่ยวจะวิจารทีหลังน่ะคร่ะ
กิกิกิ