|
คำสัญญา...ฉบับที่ 24-2
ไม่นานเขาได้ยินเสียงเปิดประตู จุนเบบี้ คยูจง และยองแซงเดินเข้ามา จุนเบบี้ส่งเสียงดังตามแบบฉบับสไตล์เด็กๆ ของเขา
“พี่ฮยอนจุงฮะ พี่ไม่เป็นไรใช่มั๊ย”
คยูจงและยองแซงซึ่งเดินตามจุนเบบี้เข้ามา
“ใช่ พี่ได้ตรวจอย่างละเอียดแล้ว พี่ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกอย่ากังวลไปเลย” เขากล่าวอย่างช้าๆ
“ตอนที่ได้ข่าวพี่เกิดอุบัติเหตุ ผมกลัวแทบแย่เลยฮะ” ฮยองจุนเข้ามานั่งข้างๆ
“พี่ฮะ พี่แน่ใจนะฮะว่าพี่ไม่เป็นอะไรแล้ว” คยูจงถาม
“ฉันหายดีแล้ว แค่เคล็ดขัดยอกนิดหน่อยเอง” เขาตอบ
“ดีแล้วฮะ ผมรู้สึกขอบคุณพระเจ้า” คยูจงรู้สึกโล่งใจ
“พี่ฮะ พี่รู้มั๊ย พวกเราไม่รู้เรื่องที่เกิดอุบัติเหตุเลยนะฮะ จนกระทั่งได้รับโทรศัพท์จากพี่ฮวางโบ” เขารู้สึกประหลาดใจและจ้องหน้าจุนเบบี้เหมือนย้ำให้แน่ใจ
“ระหว่างที่พวกเรากำลังอัดรายการอยู่ พี่ฮวางโบก็โทรมาและถามว่า พี่ไม่เป็นอะไรมากใช่มั๊ย พวกเรางงนิดหน่อยที่ถามแบบนี้ จากนั้นพี่เขาก็บอกว่า พี่ฮยอนจุงเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผมจึงรีบโทรไปถามพี่มินโฮเพื่อถามรายละเอียด พี่มินโฮบอกว่าพี่นอนพักรักษาตัวอยู่และยังไม่ตื่นด้วย และยังบอกอีกว่าจะต้องตรวจร่างกายให้ละเอียดอีกครั้ง เพื่อให้มั่นใจว่าพี่ไม่เป็นอะไรจริงๆ แต่ผมก็ยังกลัวอยู่ดี” ฮยองจุนพูดเสียงอ่อย
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ นายได้บอกพี่ฮวางโบหรือเปล่าว่าฉันฟื้นและก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว” เขาถามอีก
“โอ๊ะ เปล่าฮะ พอดีผมตื่นเต้นจนลืมไปเสียสนิทเลย เพิ่งนึกได้เมื่อตะกี้เอง” จุนเบบี้พูดพลางเอามือเกาหัว ฮยอนจุงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ตอนนี้ฉันไม่เป็นไรแล้ว พวกนายกลับไปพักผ่อนกันได้แล้ว” สมาชิกทั้ง 3 มองหน้ากัน หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินออกจากห้องและปิดประตู
ฮยอนจุงกดโทรศัพท์อย่างรวดเร็วประหนึ่งเป็นเบอร์ที่โทรบ่อยที่สุด ทันที่ที่โทรติดเขาได้ยินเสียงเธอ “Yoboseyo1 นั่นฮยอนจุงใช่มั๊ย”
เขาตอบทันที “ฮะ ผมเอง”
“เธอ..เป็นอะไรมากหรือเปล่า” น้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงของเธอ จนเขาไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
“ผม... ผมไม่เป็นอะไรฮะ ผมออกจากโรงพยาบาลและกลับมาพักที่บ้านแล้ว”
“ว้าว จริงเหรอ ดีจังเลย” เขาได้ยินเสียงของเธอถอนหายใจ
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกฮะ”
เธอเงียบไป “เพียงแต่ว่า ผมมีบางอย่างจะขอจากคุณ ไม่รู้จะได้มั๊ย” เขาพูด
“ทำไมล่ะ”
“ถึงแม้ผมจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก แต่ผมก็ยังตกใจกลัวไม่หายเลย เหตุผลเท่านี้เพียงพอที่จะขอจากคุณได้หรือเปล่าฮะ”
“เธอจะมาไม้ไหนเนี่ย” เธอหัวเราะก่อนตอบ ทำให้เขายิ้มด้วย
“เอาล่ะ เธอต้องการอะไรว่ามา” เธอถามเขา
“ผมต้องการเอ่อ...” เขาถามก่อนจะเงียบไป
“คือว่า ผมอยากทาน Samgyetang2 อีกฮะ ดูเหมือนว่าจะทำให้คุณยุ่งยาก ที่ผมขอจากคุณแบบนี้” เขาแกล้งทำเสียงดูผิดหวัง
“Pssssh” เธอหัวเราะเบาๆ “ ขอฉันคิดก่อนน่ะ อืม ...ตกลง ที่ฉันทำให้ก็เพราะเธอยังตกใจอยู่นะ”
“เยี่ยมไปเลย” เขาโพล่งออกมา
“แต่ว่า ฉันจะเอาไปให้เธอได้ยังไงนะ” เธอถาม
เขาคิดก่อนตอบออกไป “ถ้าผมบอกว่าผมจะไปเอาซุปเอง หรือให้คุณเอาซุปมาให้ผม คุณคงไม่เห็นด้วยแน่ เอาอย่างนี้มั๊ย ผมจะให้ฮยองจุนไปเอาซุปจากคุณละกัน ดีมั๊ย”
“แล้วเขาจะมาเมื่อไร” เธอถาม
“ทันทีที่คุณบอกเวลามา แต่ผมคิดว่าคุณคงค่อนข้างต้องใช้เวลาในการทำนะฮะ”
“พรุ่งนี้ประมาณเที่ยงๆ ดีมั๊ย” เธอตอบ
“ดีจัง พรุ่งนี้ผมก็จะได้ดื่มซุปแล้ว” เขาหัวเราะชอบใจ
“งั้นตอนนี้ เธอก็ควรจะนอนพักผ่อนได้แล้ว”
“ฮะ คุณก็เหมือนกัน” เขาพูดจบและวางสายไป
ฮยอนจุงเดินออกจากห้องพัก และเดินไปหาจุนเบบี้ที่กำลังนั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น
“ฮยองจุน พรุ่งนี้นายช่วยไปเอาของที่บ้านพี่ฮวางโบมาให้ฉันหน่อยนะ” จุนเบบี้บ่นออกมา “ทำไมฮะ ทำไมต้องเป็นผมด้วย” เขาแผดเสียงออกมา
ฮยอนจุงจับที่คอของจุนเบบี้ “เพราะว่านายจะได้ไม่รู้สึกผิดไง”
“ทำไมฮะ ผมจะรู้สึกผิดได้ยังไงในเมื่อผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย” จุนเบบี้พยายามสลัดให้หลุดจากมือของฮยอนจุง
“เพราะนายไม่ได้โทรไปบอกพี่ฮวางโบ นายทำให้เธอต้องเป็นห่วงและไม่สบายใจด้วย แล้วอย่างงี้นายจะบอกได้ไงว่าไม่ได้ทำอะไรผิด” เขาถาม
จุนเบบี้ลืมโทรไปบอกฮวางโบจริงด้วย เขานิ่งไปชั่วครู่ “คือว่า...”
“ตกลงตามนี้นะ ฉันไปนอนแล้ว” เขาเดินกลับไปที่ห้องในขณะที่จุนเบบี้ยังยืนบ่นเป็นหมีกินผึ้งและเดินกลับไปที่ห้อง วันนี้ฮยอนจุงดูมีความสุข ดังนั้นเขาจึงหลับไปอย่างง่ายดาย
เขานอนหลับอย่างเต็มอิ่มทั้งๆ ที่ไม่ได้ฝันอะไรเลย เขาตื่นขึ้นมาจวนเที่ยงแล้ว แต่เขายังรู้สึกปวดบริเวณเอวอยู่ ยกเว้นรอยฟกช้ำค่อยๆ หายไปแล้ว หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เขาหยิบบทละครขึ้นมานั่งอ่านทันที ไม่นานจุนเบบี้ก็กลับมาด้วยใบหน้าที่บูดบึ้งพร้อมกับในมือถือถุงมาด้วย เขายื่นใส่มือของฮยอนจุงทันที “นี่สำหรับพี่”
ฮยอนจุงไม่สนใจน้องชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาสนใจสิ่งที่น้องเขาถือมาต่างหาก เขารีบแกะถุงออกและหยิบกระติกใบเล็กๆออก และในถุงก็ยังมีของบางอย่างติดมาด้วย เขาจึงหยิบขึ้นมาดู
“นี่อะไรหรือ” เขาถามจุนเบบี้
“พี่ฮวางโบบอกว่านี่เป็นยาหม่องอย่างดีแก้ปวดเมื่อยฟกช้ำ พี่เค้าเคยใช้ตอนที่ฝึกเทควันโด มันจะทำให้หายปวดเร็วด้วย”
“นี่นายบอกเรื่องนี้กับเธอด้วยเหรอ” เขาจำได้ว่าไม่ได้เล่าเรื่องอาการบาดเจ็บให้เธอฟัง
“ใช่ฮะ” จุนเบบี้ตอบด้วยความมั่นใจ
“นายนี่ จริงๆ เลย ทำไมนายต้องเล่าให้เธอฟังด้วยละ”
จุนเบบี้รู้สึก “นี่มันไม่มากไปหน่อยหรือฮะ ผมอุตส่าห์ไปเอาซุปให้พี่ แทนที่พี่จะขอบคุณผม แต่กลับมาว่าผมอีก”
“ทำไมฉันต้องขอบใจนายด้วยล่ะ อย่าบอกนะ ว่านายไม่ได้กินข้าวเที่ยงที่อร่อยที่สุดกับพี่ฮวางโบ ก่อนที่นายจะกลับมา” ฮยอนจุงมองหน้าจุนเบบี้แววตากึ่งอิจฉา
“ho ho ผมเพิ่งทานข้าวเที่ยงมา พอดีพี่เขาเตรียมอาหารไว้แล้ว ผมก็เลยได้กินข้าวเที่ยงกับพี่ฮวางโบซะเลย ho ho ” จุนเบบี้หัวเราะ
“พี่เขายังฝากมาบอกอีกนะฮะ ว่าให้รีบดื่มตอนที่ยังอุ่นๆ อยู่ ภารกิจของผมเสร็จสมบูรณ์แล้ว” ทันทีที่พูดจบเขาวิ่งหนีฮยอนจุงทันทีก่อนที่จะโดนอะไรมากไปกว่านี้
เขาเปิดฝากระติกออก กลิ่นหอมที่คุ้นเคยลอยขึ้นมาแตะจมูกเขา ยิ่งทำให้อยากดื่มทันที เสียงท้องร้องดังอีกแล้ว วันนี้ทั้งวันเขาไม่กินอะไรเลย เขารอเพียงแค่ต้องการดื่มซุปของเธอเท่านั้น
เขาดื่มมันจนหมดไม่ทิ้งไว้แม้กระทั่งเศษอาหาร หลังจากนั้นเขารีบส่งข้อความให้เธอ
“ซุปของคุณอร่อยที่สุด ผมได้พลังกลับคืนมาแล้ว และต้องขอบคุณสำหรับยาด้วย”
เธอส่งข้อความกลับมาทันที “หวังว่าเธอคงจะชอบนะ สู้สู้”
****************
หมายเหตุจาก Ms. Gaga
แล้วคำสัญญาฉบับที่ 24 ก็จบลงแล้ว นับเป็นคำสัญญาฉบับที่ยาวมาก จึงต้องแบ่งเป็น 2 ตอน ซึ่งเป็นเรื่องที่กล่าวถึงความรู้สึกของคนป่วยอย่างฮยอนจุงที่ได้รับอุบัติเหตุ บทต่อไปก็จะกล่าวถึงความรู้สึกของฮวางโบเมื่อทราบข่าวของฮยอนจุง
หมายเหตุ 2 “Yoboseyo1 – 여 보 세 요 (ยอโพเซโย) - ภาษาเกาหลีใช้สวัสดีทางโทรศัพท์ Samgyetang2 –삼계탕 (ซัมกเยทัง) – หรือไก่ตุ๋นโสม(เกาหลี) เป็นอาหารขึ้นชื่อเอกลักษณ์เกาหลีชนิดหนึ่ง ถ้าไปเที่ยวกับทัวร์ จะต้องมีอย่างน้อย 1 มื้อ ที่จะต้องพาลูกทัวร์ไปรับประทานไก่ตุ๋นโสม แต่ถ้าหากไปเอง อยากรับประทานก็มีร้านให้เลือกอยู่ทั่วไปแต่ไม่มากนัก• ไก่ตุ๋นโสม จะใช้ไก่ที่มีอายุ 45 วันทั้งตัว ควักเครื่องในออกแล้วยัดด้วย ข้าว โสมอายุ 2 ปี เกาลัด พุทธาแห้ง กระเทียม จากนั้นนำไปต้มจนสุกและเปื่อยได้ที่ ยกมาเสิร์ฟร้อนๆถ้าไม่ปรุงจะทำให้รสชาติจืดมาก ทางที่ดีเยอะเกลือ พริกไทยลงไป จะทำให้มีรสชาติขึ้น อย่าลืมทานกับเส้นขนมจีน กิมจิและเหล้าโสมที่นำมาเสริฟให้คนละจอก จะทำให้การรับประทานไก่ตุ๋นโสมอร่อยและได้คุณค่าทางโภชนาการครบเครื่องยิ่งขึ้น เครดิต //www.oceansmile.com/Korea/FoodKorea.htm
ติดตามคำสัญญาฉบับต่อไป ฉบับที่ 25
Create Date : 31 มกราคม 2553 |
|
18 comments |
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2553 13:46:17 น. |
Counter : 977 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: pim_joongbo IP: 113.53.106.84 31 มกราคม 2553 21:33:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.8.140 31 มกราคม 2553 22:09:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.8.140 31 มกราคม 2553 22:15:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.8.140 31 มกราคม 2553 22:18:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยาย(นาจา) IP: 58.8.96.228 31 มกราคม 2553 22:23:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: nonnie (VioleTa ) 31 มกราคม 2553 23:05:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: fogus01 IP: 203.144.144.164 31 มกราคม 2553 23:48:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 1 กุมภาพันธ์ 2553 6:44:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: อัม IP: 172.16.34.112, 202.149.101.72 1 กุมภาพันธ์ 2553 9:29:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: pam_envi IP: 172.24.3.81, 203.155.220.236 1 กุมภาพันธ์ 2553 14:53:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: pim_joongbo IP: 113.53.106.84 1 กุมภาพันธ์ 2553 16:52:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: kimjang IP: 110.49.156.214 1 กุมภาพันธ์ 2553 19:43:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: hunny IP: 203.144.144.164 1 กุมภาพันธ์ 2553 20:58:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: 0.- IP: 117.47.85.147 2 กุมภาพันธ์ 2553 0:59:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 2 กุมภาพันธ์ 2553 9:09:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: mam999 IP: 61.19.21.111 2 กุมภาพันธ์ 2553 11:14:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: สายลับ IP: 203.144.144.164 2 กุมภาพันธ์ 2553 12:30:41 น. |
|
|
|
| |
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|