คำสัญญา...ฉบับที่ 17 Original Writer : 只想戒毒nim (ผู้เขียนฟิคชั่น) in sangchu duibi English Translation : Ms. Gaga in Soompi Thai Translation : kungnangka(นาจา)@JoongBoHolic Thailand หลังจากถ่ายละครเสร็จลงแล้ว ฮยอนจุงรีบเดินทางไปห้องซ้อมเต้น มินโฮผู้ช่วยของเขาบอกให้งีบในรถสักพักและจะปลุกเขาทันทีเมื่อถึงห้องซ้อม เขาจึงเอนหลังนอนในท่าที่สบายที่สุดแล้วก็หลับไป เขารู้สึกเหนื่อยจริงๆ ที่เขาต้องเตรียมตัวและซ้อมการแสดง ตารางงานของเขาได้ถูกปรับเปลี่ยนเพื่อความเหมาะสมและเข้ากับสถานะการณ์ ทุกๆ อย่างจึงดูเร่งรีบไปหมด ย้อนนึกถึงวันที่เขาได้รับโทรศัพท์จากฮวางโบ เหมือนรู้สึกได้รับโบนัสก้อนใหญ่ เขารีบเดินเข้าหามุมสงบและกดโทรศัพท์ขึ้นมาคุยด้วยใจที่เต็มไปด้วยความคิดถึง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นเสียงที่ค่อนข้างหงุดหงิดจากเธอ เสียงของเธอดังมากและบ่นพึมพัมๆ เขาไม่เคยเห็นเธอโกรธเช่นนี้มาก่อน แม้แต่ตอนที่อยู่ด้วยกันเขามักจะทำให้เธอหงุดหงิดลำบากใจ แต่เธอก็ไม่โกรธเท่านี้มาก่อน เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอโกรธเขาเพียงเพราะ เขาตอบตกลงร่วมการแสดงในรายการฯ แต่สาเหตุหลักใหญ่ที่ทำให้เธอโกรธมากกว่าก็เพราะ เธอห่วงสุขภาพของเขาด้วยเกรงว่าเขาจะเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียจนเกินไป เธอใส่ใจสุขภาพของเขามากกว่าตัวเขาเสียอีก นี่ยิ่งทำให้เขาความรู้สึกอบอุ่นลึกไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ สถานะการณ์ตอนนี้หากเขาส่งข้อความให้เธอแม้ว่าจะดีเพียงใด ก็ไม่อาจทำให้เธอหายหงุดหงิดจากเขาได้ ทำไมล่ะ เขาจะปฏิเสธโอกาสเช่นนี้ได้อย่างไร ในเมื่อนี่เป็นโอกาสที่เขาจะได้เจอเธอ ได้ซ้อมเต้น ได้ร่วมแสดงกับเธอ เหตุผลแค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ เมื่อรู้ว่าเขาตอบตกลงร่วมการแสดงในงาน เธอไม่รู้จะพูดอะไรอีก เธอเพียงแค่เตรียมทุกอย่างให้พร้อมเพื่อให้งานเสร็จสิ้นเร็วที่สุดก็พอแล้ว วันนี้เป็นวันที่พวกเขาต้องมาฝึกซ้อม สักพักเขาก็จะได้พบเธอแล้ว เขาไม่สามารถเก็บอาการตื่นเต้นได้ เขาใช้เวลาเดินทางเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้นก็มาถึง เขาสูดลมหายใจลึกๆ และเปิดประตูออกไป พบเธอยืนอยู่ด้วยเสื้อยีดสีขาวมีหมวกอยู่ด้านหลังและกางเกงสีหวานแหววกำลังนั่งอยู่ที่พื้นมองดูมือถือของตัวเอง เขาฉีกยิ้มให้เธอในระหว่างที่เดินไป “มาแล้วหรือ” เธอยิ้มให้เขา “ฮะ คุณมานานหรือ” เขาถามเธอ “ไม่นานหรอก เราเริ่มกันเลยนะ” เธอตอบพลางหันไปพูดกับนักเต้น “คุณดูขาวขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ” เขาแหย่เธอ “ไม่ดีหรอกหรือ ผิวดูขาวขึ้น” เธอตอบ “ไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่ว่า... ตอนนี้ผิวแทนกำลังเป็นที่นิยมในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เชียวนะ”เขายิ้มอีกครั้ง เธอส่งสายตาพร้อมหัวเราะส่งเสียงดัง เขาชอบวิธีหัวเราะของเธอ เสียงหัวเราะมันทำให้เขามีความสุข ดูเหมือนว่ามันทำให้ความทุกข์ที่เขามีอยู่นั้นหายไปได้อย่างสิ้นเชิง การฝึกซ้อมของพวกเขาเริ่มต้นขึ้น เริ่มต้นโดยเธอสาธิตท่าเต้นเพลง “get hot” ของเธอก่อน จากนั้นก็เริ่มฝึกพร้อมกัน เขาจำมันได้เกือบหมด ทั้งจังหวะหรือท่าเต้น จากนั้นทั้งคู่ก็เต้นออกมาได้พร้อมกัน การซ้อมเป็นไปได้ด้วยดี หลังจากนั้นก็เริ่มซ้อมเต้นพร้อม ๆ กับการเล่นเบส ซึ่งใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ทุกอย่างก็เสร็จสมบูรณ์ ซึ่งเร็วกว่าเวลาที่กำหนดไว้เสียอีก เขานั่งลงที่พื้นพร้อมถอนหายใจ พวกเขาพูดคุยกับนักเต้นเรื่องรายละเอียดอีกนิดหน่อย จากนั้นกลุ่มนักเต้นก็แยกย้ายกันกลับ เธอเดินกลับมาที่เขาพร้อมถามว่า “เหนื่อยหรือเปล่า เธอไม่เป็นไรใช่มั๊ย” “ฮะ ผมยังสบายและไม่เป็นไรด้วย” เขาตอบด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเหนื่อย “ปากแข็งจริงๆ” เธอแอบค้อนเขาพลางก้มมองดูนาฬิกา “เราฝึกซ้อมกันเสร็จก่อนเวลาอีกนะ ทำไมเธอจึงไม่กลับไปพักผ่อนในรถละ” “ผมขี้เกียจแล้วฮะ ผมอยากนั่งพักตรงนี้” เขายืดขาออกไปและนวดที่ต้นคอ “ผมเริ่มปวดคอแล้ว ถ้าหากผมต้องเอียงหัวแบบนี้”เธอมองเขาและนั่งลงกับลงกับพื้นข้าง เธอนั่งนิ่งเงียบและเขาเองก็ไม่อยากทำลายความเงียบเช่นกัน ตอนนี้เธออยู่กับเขาแล้วจริงๆ มันใกล้ชิดกันจนเขารู้สึกเหมือนคุ้นเคยกับกลิ่นน้ำหอมที่เธอมักใช้เป็นประจำ ความรู้สึกของเขาเหมือนได้รับของขวัญจากเธอหลังจากไม่ได้พบกับเธอมานาน เขารู้สึกเหมือนว่าได้ย้อนเวลากลับไปตอนที่ร่วมในรายการวีก๊อตฯ อีก บรรยากาศตอนนั้น การพูดคุยอย่างเป็นกันเอง ช่วยกันทำความสะอาดบ้าน ช่วยกันทำอาหารและรับประทานอาหารด้วยกัน หรือกิจกรรมอื่นๆ ที่ทำด้วยกัน เธอเปรียบเหมือนสายน้ำที่คอยมาหล่อเลี้ยงหัวใจให้กับเขาในขณะที่เขากำลังอ้างว้างและโดดเดี่ยว ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะเปรียบเธอเหมือนคนที่คอยเติมเต็มความอบอุ่นให้เขา ทุกพื้นที่ในหัวใจของเขาแทบจะไม่มีพื้นที่ให้ใครมาเติมเต็มได้อีกแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้างเขา เขารู้สึกว่าชีวิตเขาจะสมบูรณ์กว่านี้ ถ้าเพียงแต่เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดไป ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยคิดจะอยู่ด้วยกันในอนาคตกับเขาก็ตาม แต่สำหรับตัวเขาเองยังคงคิดถึงอนาคตที่เขาจะได้มีวันได้อยู่ด้วยกันกับเธอ ไม่ว่าจะมีวันนั้นหรือไม่ก็ตาม “ฉันได้คุยกับทีมงานผู้จัดเรียบร้อยแล้วนะ เราจะเป็นคู่แรกที่ได้ฝึกซ้อม ดังนั้นเราจึงไม่จำเป็นต้องรอใครด้วยซึ่งมันก็ง่ายในการจัดตารางงานของเธอนะ” เธอเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน “ฮะ” “ฉันจะแจ้งให้คุณมินโฮทราบอีกครั้งเรื่องชุดที่จะใส่ในวันแสดง” “ฮะ” เขามีความสุขที่ได้ฟังเสียงของเธอ “เธอจะพูดแค่ “ฮะ” อย่างเดียวเท่านั้นหรือ”เธอยิ้มให้เขา “คริสต์มาสของคุณเป็นอย่างไรบ้าง” เขาถามเรื่องคริสต์มาสกับเธอทันที แต่ดูเธอนิ่งและคิดก่อนตอบออกไป “การแสดงคอนเสิรต์ประสบความสำเร็จมาก”เธอตอบ “แล้วตัวคุณล่ะ”ดูเหมือนเขาสนใจเพียงแค่เธอเท่านั้น “ฉันเหรอ ก็ไม่เลวนะ” เธอตอบ เสียงค่อนข้างแปลกของเธอ เขามองเธอแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป พอได้เวลาแล้วเธอลุกขึ้นยืนขึ้นพร้อมยื่นมือให้เขา “เธออยากให้ฉันฉุดเธอขึ้นมั๊ย” เขายื่นมือไปดึงเธอพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วสวมแจ๊คเก็ต จากนั้นมองหน้าเธอ “ผมไปล่ะนะ” “เดี๋ยวก่อน” เธอลุกเดินไปทางอื่นและยื่นถุงใบใหญ่ให้เขา “สำหรับเธอ” “อะไรฮะ” ภายในถุงประกอบไปด้วยกระติกน้ำร้อน และถุงอีกหนึ่งใบ “ของขวัญวันคริสต์มาส และ Samgyetang1 ฉันไม่อยากเห็นเธอตกเวที”เธอตอบ ความรู้สึกอบอุ่นกับจากการที่ได้จับมือเธอยังคงอยู่ แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาดีใจมากกว่าคือ การที่เขาได้รับของขวัญจากเธอ เขามองหน้าเธอและไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ “พวกเราควรจะแยกย้ายกันกลับได้แล้วนะ” เธอผลักเขาเบาๆ “ขอบคุณมากฮะ” ไม่รู้จะสรรหาคำไหนให้เพียงพอกับความดีใจและสุขใจที่ได้รับจากเธอ เขาเดินไปถึงประตูและหันกลับมามองเธออีกครั้งก่อนที่จะเดินออกไป เขานั่งอยู่ในรถและรีบเปิดของขวัญออก การด์อวยพรขนาดเล็กหล่นลงมา เขารีบหยิบมันขึ้นมาอ่าน “ฮยอนจุงจ๊ะ” อันที่จริงของขวัญชิ้นนี้ฉันตั้งใจมอบให้เธอเป็นของขวัญวันคริสต์มาส แต่ตอนนี้ขอมอบให้เธอเป็นของขวัญปีใหม่เลยละกัน ฉันไม่รู้จะให้อะไรเป็นของขวัญแก่เธอ แต่ฉันจำได้ว่าเธอต้องถ่ายหนังท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น ฉันจึงอยากให้สิ่งนี้กับเธอ เธอเพียงแค่ใส่มันไว้ในขณะที่เธอยังไม่ได้เข้ากล้อง มันใช้ได้ง่ายมาก เธอต้องอ่านคู่มือการใช้ด้วยนะ แต่ฉันคิดว่ามันคงดูแปลกๆ ถ้าเธอต้องใช้มันแค่คนเดียว คนอื่นๆ ก็หนาวเหมือนกัน ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากให้คนรอบข้างเธอได้ใช้มันด้วย ฉันซื้อมาให้เธอเพียง 20 ชุด ฉันไม่แน่ใจว่าจะพอหรือเปล่า เธอเพียงแค่มอบของสิ่งนี้ให้แก่พวกเขาเป็นของขวัญวันปีใหม่ หากว่ามันไม่พอ เธอควรบอกมินโฮซื้อเพิ่มอีกนะ” สู้ สู้ เขาเปิดถุงอีกใบดู Hairy Sleeve and mouse2 จากนั้นก็หยิบคู่มือการใช้ขึ้นมาอ่าน ควรชาร์ตไฟและใส่ในกระเป๋าเสื้อจะเพิ่มความอบอุ่น เขาลองทำตามคำแนะนำในคู่มือ ห้านาทีต่อมา มันสวยและอุ่นพร้อมให้ความอบอุ่นเป็นอย่างดี เขาเปิดกระติกน้ำร้อนที่ใส่ ซุปไก่โสม1 มันยังอุ่นๆอยู่เลย เขาสูดลมหายใจลึกๆ เธอไม่ใช่แค่ห่วงใยหรือใส่ใจเฉพาะเขาเท่านั้น แต่เธอยังใส่ใจคนรอบข้างเขาด้วย เขายิ้มจนจะฉีกไปถึงหู เขาจะปล่อยให้ความอบอุ่นอยู่ท่ามกลางความหนาวเหน็บแบบนี้ได้อย่างไร ************************** หมายเหตุ Samgyetang1 –삼계탕 (ซัมกเยทัง) – หรือคือไก่ตุ๋นโสม(เกาหลี)) เป็นอาหารขึ้นชื่อเอกลักษณ์เกาหลีชนิดหนึ่ง ถ้าไปเที่ยวกับทัวร์ จะต้องมีอย่างน้อย 1 มื้อ ที่จะต้องพาลูกทัวร์ไปรับประทานไก่ตุ๋นโสม แต่ถ้าหากไปเอง อยากรับประทานก็มีร้านให้เลือกอยู่ทั่วไปแต่ไม่มากนัก• ไก่ตุ๋นโสม จะใช้ไก่ที่มีอายุ 45 วันทั้งตัว ควักเครื่องในออกแล้วยัดด้วยข้าว โสมอายุ 2 ปี เกาลัด พุทธาแห้ง กระเทียม จากนั้นนำไปต้มจนสุกและเปื่อยได้ที่ ยกมาเสิร์ฟร้อนๆถ้าไม้ปรุงให้รสชาติจืดมาก ทางที่ดีเยอะเกลือ พริกไทยลงไป จะทำให้มีรสชาติขึ้น อย่าลืมทานกับเส้นขนมจีน กิมจิและเหล้าโสมที่นำมาเสริฟให้คนละจอก จะทำให้การรับประทานไก่ตุ๋นโสมอร่อยและได้คุณค่าทางโภชนาการครบเครื่องยิ่งขึ้น เครดิต //www.oceansmile.com/Korea/FoodKorea.htm Hairy Sleeve and mouse2 – ในฉากหนึ่งของละคร “BOF” เบื้องหลังฉากพิเศษจะมีตอนหนึ่งที่ฮยอนจุง ให้เป็นของขวัญปีใหม่แก่ คิมจุน, คิมบอม และ ลีมินโฮ ดูได้จาก https://www.youtube.com/watch?v=1u_vUMlI0W4   Create Date : 22 มกราคม 2553 11 comments Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2553 17:56:08 น. Counter : 833 Pageviews. Share Tweet

อ่านไป ก้อ ยิ้มไปนะเนี่ย อยากให้ดูด้วยกันนาน ๆ กว่านี้จังเลย ขอบคุณสำหรับผู้แปลนะคะ หายเครียดเลยนิ   โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 22 มกราคม 2553 15:14:32 น.

เธอเปรียบเหมือนสายน้ำที่คอยมาหล่อเลี้ยงหัวใจให้กับเขาในขณะที่เขากำลังอ้างว้างและโดดเดี่ยว ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะเปรียบเธอเหมือนคนที่คอยเติมเต็มความอบอุ่นให้เขา ทุกพื้นที่ในหัวใจของเขาแทบจะไม่มีพื้นที่ให้ใครมาเติมเต็มได้อีกแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้างเขา เขารู้สึกว่าชีวิตเขาจะสมบูรณ์กว่านี้ ถ้าเพียงแต่เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดไป หน่าชอบตอนนี้ยายแปลได้ซึ้งจริงๆเลย ขอให้ทั้งคู่อยู่เคียงข้างกันแบบนี้ตลอดไปค่ะ แม้จะได้อยู่กันไม่มากนักแต่ก็ดีใจแล้วนะจุงโบ   โดย: nonnie~ (VioleTa ) 22 มกราคม 2553 15:16:05 น.

จุงของเรา โบของเรา ฮือออออ   โดย: mam999 IP: 61.19.21.111 22 มกราคม 2553 15:25:34 น.

อ่า กลิ่นอายโรแมนติกมันคลุ้งเลยอ่า ถึงแม้จะมีอยู่ด้วยกันสั้น ๆ ก้อมีความสุขเนอะ ๆ "เธอไม่ใช่แค่ห่วงใยหรือใส่ใจเฉพาะเขาเท่านั้น แต่เธอยังใส่ใจคนรอบข้างเขาด้วย เขายิ้มจนจะฉีกไปถึงหู เขาจะปล่อยให้ความอบอุ่นอยู่ท่ามกลางความหนาวเหน็บแบบนี้ได้อย่างไร" เป็นคนดีจังเลย บูอินของใครน้าส์ ขอบคุณยายนาจาและทีมงามทุกคนจ้า Aja Aja fighting   โดย: อัม IP: 172.16.34.112, 202.149.101.72 22 มกราคม 2553 15:26:53 น.

ถึงแม้จะเจอกันแค่น้อยนิด แต่ก็ทำให้หัวใจอบอุ่น แถมจุงยังคิดถึงอนาคตที่เขาจะได้มีวันได้อยู่ด้วยกันกับโบ ด้วย 555 ... สู้สู้สุ้ ต่อไปจุงโบ ขอบคุณยายนาจาค่ะที่แปลได้สนุกมาก   โดย: hunny IP: 203.144.144.165 22 มกราคม 2553 19:44:03 น.

พี่นาจาปุ้ยอยากจะบอกว่า กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มีอาไรที่อ่อนหวานและโรแมนติกมากขนาดนี้หนุชอบมากเลยอ่ะ หนุเข้าใจเลยว่าจุงมันลึกชึ้งคนอื่นขนาดไหนจิ แล้วหนุอยากเห้นถุงมือที่จุงใส่จังเลยนิ   โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.233.79 22 มกราคม 2553 19:52:08 น.

ตอนนี้ตอบจบออกมาแล้ววว แต่แยมยังอ่านไม่จบอ่ะ ชักจะติดภาษาไทยแล้วซิ เริ่มขี้เกียจอ่านอิ้งแระ อิ อิ   โดย: lemonyam IP: 124.121.42.217 22 มกราคม 2553 20:28:33 น.

ถ้าแปลตอนจบที่เหลือใครจะอ่านอ่ะ ชิมิ อยู่ตามกันต่อไปนะคะ   โดย: ยาย(นาจา) IP: 203.144.144.164 22 มกราคม 2553 21:03:08 น.

ขอบคุณมากค่ะ สนุกจิงๆ เลย เสียดาย แต่ว่า พรุ่งนี้ต้องไปต่างจังหวัด อดเลย แต่ วันอาทิตย์ จะกลับมาติดตามใหม่่ค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ ไฟต์ติ้งงงงง   โดย: kimjang IP: 193.242.5.107 22 มกราคม 2553 22:25:12 น.

โรแมนติคมากๆ ซึ้งจังเลยอ่ะ อ่านแล้วสามารถจินตนาการภาพตามได้เลยค่ะ พี่นาจาแปลได้ดีมากกกกกกเลยค่ะ   โดย: May may IP: 203.144.144.165 23 มกราคม 2553 0:40:36 น.

อยากกินไก่ต้มโสมจัง .... กินแล้วจะได้มีความสุขเหมือนจุงโบ   โดย: my_angel IP: 203.144.144.164 25 มกราคม 2553 14:38:55 น.