Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
23 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
คำสัญญา...ฉบับที่ 31-2













“ว่าแต่ ทำไมเวลานี้เธอถึงไม่ไปนอนพักสักหน่อยล่ะ ไม่ต้องห่วงฉันหรอกน่า ฉันอยู่คนเดียวได้” เธอตอบเขาพลางคิดในใจว่าเหตุใดเขาจึงยังคงอยู่ในครัวแทนที่จะไปนอนพัก

“ผมนอนพักที่โรงพยาบาลมาเกือบทั้งวัน แล้วตอนนี้ผมก็ดีขึ้นแล้วด้วย” เขาตอบ

เธอไม่อยากขัดใจเขาจึงอนุญาตให้เขาช่วย แล้วพวกเขาทั้งสองก็เริ่มลงมือทำอาหารอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรอีก ฮยอนจุงไม่ใช่ผู้ชายที่ช่างพูด และ เธอเองก็เช่นกัน ถึงแม้ว่าเธอจะชอบออกไปพบปะผู้คนและเป็นที่รู้จักกับบุคคลทั่วไป และเธอยังรู้จักวิธีที่เข้ากับคนอื่นได้ง่ายๆ ด้วย เมื่อไรก็ตามที่เธออยู่ที่ไหนก็แล้วแต่ ที่ตรงนั้นมักจะมีแต่ความสุขเสมอ และแม้ที่เธออยู่ตามลำพังคนเดียวก็ตาม เธอมักจะมีความสุขเงียบๆ

ฮยอนจุงดูเหมือนจะรู้และเข้าใจเธอว่านี่คือนิสัยเฉพาะตัวของเธอ

หลังจากที่เธอทำอาหารเสร็จเรียบร้อย เธอล้างมือก่อนที่จะถาม

“พรุ่งนี้เธอไปทำงานกี่โมง” เธอถามฮยอนจุงก้มหน้าก้มตาตัดกิมจิที่เธอนำมาจากบ้านก่อนจะตอบออกไป

“6 โมงเช้าฮะ”

“แต่เช้าเลยเหรอ”

“ฮะ ผมต้องเร่งถ่ายทำฉากที่ผมไม่ได้ถ่ายในวันนี้” เขาหันกลับไปตอบเธอ

“เธอไม่ต้องช่วยฉันแล้วนะ และตอนนี้เธอควรจะกลับไปที่เตียงของเธอได้แล้ว เพราะฉันไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไรจะเสร็จ ดังนั้นเธอไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลยนะ เธอควรจะหลับพักผ่อนให้เพียงพอเท่าที่เธอจะทำได้” เธอพูดพลางหยิบของที่อยู่ในมือของเขากลับ

“ก็ตอนนี้ผมยังไม่ง่วงนี่ฮะ” เขาพูดในขณะที่เธอผลักเขาออกจากครัว

“แต่ถึงยังไงเธอก็ควรจะฝืนและนอนหลับพักผ่อนให้เยอะๆ พรุ่งนี้เธอตื่นขึ้นมาจะได้มีแรง” เธอตอบพร้อมกับค่อยๆ ดันเขาเข้าไปในห้องนอน และผลักเขาลงบนเตียงจัดแจงห่มผ้าให้เขาอย่างเรียบร้อย

ฮยอนจุงจ้องหน้าและส่งสายตาให้เธอ เธอยิ้มกลับให้เขาก่อนปิดประตูและเดินกลับไปในครัวอีกครั้ง

เธอยังคงมุ่งมั่นกับการเตรียมและปรุงอาหารเนื่องมาจากเธอซื้อมามากพอสมควร ไม่เพียงแต่ต้องการทำให้ ฮยอนจุงทานเท่านั้น แต่เธอยังต้องการทำไว้ให้สมาชิกในวงได้ทานอาหารจากฝีมือเธอด้วย เธอนึกถึงพวกเขาเพราะกลัวว่าหากกลับมาหากรู้สึกหิว อย่างน้อยก็ได้ทานอาหารที่เธอตั้งใจเตรียมไว้ให้ แต่สิ่งสำคัญเหนืออื่นใดก็คือ ฮยอนจุงจะได้มีอะไรทานตอนเช้าด้วย

เธอตั้งใจทำอาหารอย่างง่ายๆ และรสไม่จัด เธอรู้ดีว่าฮยอนจุงชอบทานอาหารที่ไม่ค่อยมีประโยชน์และมีรสเผ็ดจัด เมื่อรู้ว่าตอนนี้ท้องไส้ของเขาปั่นป่วนอันเนื่องมาจากอาหารเหล่านี้แล้ว เธอจึงได้เตรียมอาหารที่ย่อยง่ายและไม่ทำให้เขาปวดท้องอีกด้วย

ตอนนี้เธอนึกถึงคำพูดของเอริคอีกแล้ว “เมื่อไรเธอจะได้ทำตามที่ใจของตัวเองรู้สึกสักที วันใดก็ตามที่เธอใช้ความรู้สึกคิดได้แล้ว วันนั้นแหละ เธอจึงจะได้คำตอบจริงๆ ของเธอออกมา”

ความรู้สึกของเธอ ณ ขณะนี้มันเริ่มจะเปลี่ยนไปและห้ามใจไม่ไหวอีกแล้ว นี่เป็นความรู้สึกจริงๆ ของเธอหรือเปล่า แล้วเธอจะรู้ได้ยังไงว่า นี่คือความรู้สึกจริงๆ ของเธอ เธอคิดเรื่องนี้ไปพร้อมๆ กับทำอาหาร ระหว่างที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น เธอต้องสะดุ้งทันทีเมื่อหันไปเห็น ฮยอนจุงกำลังยืนมองเธออยู่ตรงประตูทางเข้าห้องครัว

“เธอจะลุกขึ้นมาอีกทำไมกันเนี่ย” เธอคิ้วขมวดถามออกไป

“ผมนอนไม่หลับฮะ” เขาพูดพลางเดินเนียนๆ เข้าไปในห้องครัว

“และอีกอย่างนะ ผมกลัวว่าคุณจะหาของที่ต้องการไม่เจอแล้วเกรงใจไม่กล้าปลุกผมขึ้นมา เกิดคุณหยิบของอย่างอื่นใส่ให้ผมทาน ถ้าผมเป็นอะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบผมล่ะฮะ” เขาตอบพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย

ฮวางโบมองหน้าเขา “ฉันคิดว่าเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าของพวกนั้นวางอยู่ที่ไหนบ้าง ใช่หรือเปล่า”

เขายิ้มพร้อมเปิดฝาหม้อพลางถามเธอ “นี่ อะไรหรือฮะ”

“มันคือ Muguk soup1เขาดมก่อนที่จะถามต่อ

"แต่ดูเหมือนว่าคุณจะยังไม่ได้ใส่ gochujang2 นะ”

“เธอไม่ต้องบอกฉันหรอก เธอควรจะลืมสิ่งนี้ไปได้เลยนะ ฉันตั้งใจทำอาหารอ่อนๆ และรสไม่จัดมาให้เธอทาน และเพื่อสุขภาพของเธอ เธอควรจะหยุดทานอาหารรสจัดอย่างนั้นซัก 1 อาทิตย์ อ๊า ใช่แล้ว เธอควรจะหยุดดื่มเหล้าด้วยมันจึงจะได้ผล” เธอมองเขาและเน้นเสียง และในเวลาเดียวกันเธอก็ดึงฝาจากมือของเขามาปิดไว้เหมือนเดิม

“วิธีนี้หรือฮะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการการดูแลสุขภาพของผม” เขาบ่นพึมพำ

เขาพยายามเถียงแต่เธอก็ใช้คำเด็ดขึ้นมาถามเขา “สำหรับใครก็ตามที่ต้องเจ็บป่วยถึงสองครั้งสองคราว เธอคิดว่าคนคนนั้นมีสิทธิจะไปให้คำแนะนำ หรือดูแลคนอื่นได้หรือ” เหตุผลที่เฉียบคมของเธอทำเอาเขาอึ้งไป

เขาปัดผมไปข้างหลังยิ้มไม่ออก “แล้วตอนนี้คุณคิดจะทำอะไรล่ะฮะ ผมยืนรอคุณอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้วนะ แต่ไม่เห็นคุณจะดูแลหรือให้คำแนะนำอะไรผมเลย” เขาเปลี่ยนเรื่องทันที

“ตอนนี้เหรอ ยังไม่มีหรอก” เธอพูด

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาและหยุดถามเธอเธออีก ระหว่างที่เธอก้มหน้าก้มตำอยู่กับอาหารนั้น ความเงียบกลับมาอีกครั้ง “ฮยอนจุง เธอเคยทำตามความรู้สึกของตัวเองบ้างหรือเปล่า” เธอถาม

“อะไรนะฮะ” เขาไม่เข้าใจที่เธอถาม

“ฉันกำลังถามเธอว่า เธอเคยเชื่อความรู้สึกของตัวเองหรือเปล่า” เธอถามเขาอีกครั้ง
แน่นอนอยู่แล้ว3 หากความรู้สึกของตัวเองยังไม่เชื่อ ก็คงไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ต้องไปเชื่ออีกแล้วล่ะฮะ” เขาไม่ลังเลที่จะคิดก่อนตอบคำถามของเธอ

เธอพยักหน้าเข้าใจกับสิ่งที่เขาตอบ นี่คือสิ่งที่เธออยากจะได้ยินจากเขาเอง

ฮยอนจุงมองหน้าเธอ “ทำไมคุณถึงถามคำถามนี้”

“เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอก” เธอพูดเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน

เขาไม่สนใจคำตอบ เขามองเธอและครุ่นคิดบางอย่าง และเธอเองก็รู้สึกว่าเขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้

เธอยิ้มก่อนจะพูดออกไป
“ซักพักน้ำซุปก็จะเสร็จแล้ว ฉันจะเข้าไปเก็บข้าวของในครัวก่อนไว้ค่อยกลับบ้าน”

“ไม่ต้องเก็บหรอกฮะ เดี๋ยวพวกเขาก็กลับมากันแล้วให้พวกเขาช่วยกันเก็บกวาดเถอะฮะ พวกเขาต้องช่วยกันเก็บล้างฮะ เพราะคุณได้ทำอาหารให้พวกเขาแล้ว” เขาพูดออกมาตรงๆ และหยุดให้เธอทำความสะอาดครัว

“งั้นฉันจะกลับบ้านทันทีเมื่อน้ำซุปเสร็จเรียบร้อยนะ” เธอพูดออกมาโดยไม่กล้าสบตาเขา

“ผมอยากจะขอร้องให้คุณช่วยอะไรผมหน่อย จะได้มั๊ยฮะ” เขาถามทันทีด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“เธออยากให้ฉันช่วยอะไรก็ว่ามา” เธอหันไปมองเขา และตั้งใจฟังเขา

“รบกวนคุณ.....คุณช่วยอยู่เป็นเพื่อนผมจนกว่าผมจะหลับได้มั๊ยฮะ” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงอย่างใจจริง

“.... แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย” เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะขอร้องเธอเช่นนี้ ซึ่งเธอคิดว่าไม่ค่อยจะเหมาะสมซักเท่าไร

“คุณไม่ต้องทำอะไรให้ผมอีกแล้ว ตอนนี้ผมแค่อยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อนผมจนกว่าผมจะหลับก็พอ” น้ำเสียงแสดงความต้องการของเขาอย่างจริงใจ

เธอคิดว่าไม่รู้จะช่วยให้เขานอนหลับได้อย่างแน่นอน และไม่รู้วิธีที่จะช่วยได้อย่างไร ครั้งหันไปเห็นแววตาที่อ้อนวอนของเขาแล้ว เธอ... เธอปฏิเสธเขาไม่ได้จริงๆ ในที่สุดเธอจึงพยักหน้าแทนการตอบตกลง ทันทีที่เขาเห็นเธอทำเช่นนั้น ริมฝีปากของเขาก็ยิ้มสดใสทันที

จนกระทั่งเขาหลับตาและทอดตัวเองลงบนเตียงด้วยท่านอนที่สบายที่สุด ส่วนเธอนั่งตรงเก้าอี้นั่งเล่นใกล้ๆ กับเตียงที่เขานอน ขณะที่เธอมองดูเขาหลับ ริมฝีปากของเธอเผยยิ้มอย่างไม่รู้ตัว เธอพูดกับตัวเองว่า แค่ไม่ถึงปีน้ำหนักเขาดูลดลงไปมาก หน้าตาที่เคยสดใสซึ่งเป็นสิ่งที่โดดเด่นของเขาที่เธอได้ค้นพบในวันแรกของ wgm มาถึงตอนนี้ใบหน้าอันสดใสของเขาแทบจะไม่หลงเหลือให้เห็นอยู่เลย

เธอได้ยินเสียงลมหายใจของเขาเหมือนหลับไปแล้ว เธอคิดอยู่ในใจ “เขาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ แล้วทำไมเธอยังคงนั่งเฝ้าเขาแบบนี้ด้วย” เธอนั่งมองอยู่อย่างนั้นจนแน่ใจจริงๆ แล้วว่าเขาหลับแล้วแน่นอน เธอค่อยๆ หัวเราะ และพลางคิดในใจที่เขาหลับก็เพราะว่าเขาเหนื่อยจริงๆ หรือเป็นเพราะว่าเธอสะกดจิตให้เขาหลับกันแน่ เธอรอจนกระทั่งได้ยินเสียงกรน เธอจึงลุกขึ้นยืนและปิดไฟ เดินออกจากห้องและปิดประตูอย่างเบาๆ

เธอเดินกลับเข้าไปในครัวอีกครั้งและเก็บจานชามเข้าที่หลังจากนั้นทำความสะอาดครัว หลังจากนั้นเธอหยิบเสื้อโค๊ดและหยิบกระเป๋าและคอยหยุดตรงหน้าห้องเขาอีกครั้งก่อนที่จะเดินออกจากบ้านและปิดประตูก่อนที่จะกลับไป




โปรดติดตามคำสัญญาฉบับต่อไป ฉบับที่ 32









หมายเหตุ
1 Muguk soup - หัวผักกาด หัวไชเท้า หรือคนญี่ปุ่นเรียกว่า ไดคอน(Daikon) หัวผักกาดที่ร้านข้าวปั้นนั้นจะใช้เครื่องขูดหัวผักกาดขูดออกมาเป็นเส้นยาวๆขาวน่ารับประทาน หัวผักกาดยังช่วยในการย่อยอาหาร ช่วยให้กระเพาะอาหารและลำใส้ใหญ่ย่อยแป้งและน้ำตาลได้ดี ลดอาการท้องผูก อีกอย่างก็คือ หากเราทานหัวผักกาดสด สิ่งที่จะได้เพิ่มเติมก็คือวิตามิน ซี และโพแตสเซียม ซึ่งมีอยู่มากในหัวผักกาดสด
2 고추장 - โคชูจัง – gochujang- คือน้ำพริกเกาหลี นิยมใช้กันมากใส่อาหารหลากหลายจาน ใช้ปรุงรสเผ็ด เช่นปลาหมึกผัดเอ็ด ต้มปลารสเผ็ดหรือแม้แต่อาหารทั่วไป จนถือเป็นเครื่องปรุงหลักอันดับหนึ่งของครัวเกาหลี เพราะช่วยเติมรสชาติให้อาหารอร่อยยิ่งขึ้น ทั้งรสเค้ฒจากเต้าเจี้ยว และรสเผ็ดหวานเข้มข้น ลักษณะเป็นเนื้อละเอียดข้นเหนียว สีแดงสวย ทำมาจากเต้าเจี้ยวเกาหลี (ถั่วหมัก) แป้งข้าวเหนียว แป้งข้าวมอลต์และพริกป่นเกาหลี หมักเป็นแรมเดือน ชาวเกาหลีสมัยก่อนทำโคชูกินกันเองด้วยวิธีแบบดั้งเดิม แต่มาปัจจุบันก็มีวางขายแบบสำเร็จรูปตามตลาดและห้างร้านต่างๆในประเทศเขาแล้ว ในเมืองก็มีขายเช่นกัน ใครอยากลองทำอาหารเกาหลี หาซื้อได้ที่ร้านขายเครื่องปรุงเกาหลีโดยเฉพาะ ที่สุขุมวิท พลาซ่า
ที่มา //dek-d.com/board/view.php?id=1376246

3 당연하지 - /ทัง ยอน ฮา จี/ ภาษาเกาหลีแปลว่า แน่นอนอยู่แล้ว (เกมส์ในรายการเอ็กซ์แมน)



Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2553 16:41:51 น. 11 comments
Counter : 854 Pageviews.

 

ซึ้งจัง ขอบคุณคะสำหรับการแปลฟิค

ทั้งความตั้งใจและความทุ่มเท ให้กำลังใจจ้า


โดย: mae_moozaa IP: 118.175.84.52 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:12:41 น.  

 
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

เจอ กันแล้ววววว



โดย: kimjang IP: 193.242.5.107 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:58:40 น.  

 
ซึ้งจังเลย ไม่ต้องมีคำพูดใดๆ แค่ได้อยู่ใกล้กันก็พอนะ ขอบคุณนะค่ะยายนาจาที่แปลได้ประทับใจสุดๆๆ เลย สู้สู้สู้ ต่อไปนะค่ะ (ปล.หายป่วยไวๆๆ นะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ)


โดย: hunny IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:02:53 น.  

 
ขอบคุณที่เสียสละเวลาแปลให้อ่าน
จะรอติดตามอีกนะคะ

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ


โดย: fanfic IP: 118.174.13.209 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:47:28 น.  

 
มาขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ อ่านแล้วค่อยมีกำลังใจทำงานหน่อย หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน
วันนี้เม้มไม่ออก ขอเป็นตอนต่อไปแล้วกันน้า


โดย: wa..wa IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:49:48 น.  

 
“รบกวนคุณ.....คุณช่วยอยู่เป็นเพื่อนผมจนกว่าผมจะหลับได้มั๊ยฮะ” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงอย่างใจจริง


นึกภาพตามเลย ตาจุงอ้อนโบ หง๊า น่ารัก


โดย: VioleTa วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:46:43 น.  

 
จุงอ้อนโบซะ !!





โดย: !!_- IP: 117.47.82.214 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:2:42:05 น.  

 
น่ารักจังเลย ขอให้มีช่วงเวลาที่ดีมากๆนะ

ขอบคุณคร๊าบบบบบบ นาจา

ช่วงเวลาที่หัวใจของทุกคนอบอุ่บนั่นแหละ
สิ่งดีๆ ก็จะเกิดกับผู้คนเหล่านั่นได้มากมายเช่นกัน


โดย: speedy IP: 203.144.144.164 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:37:29 น.  

 
พี่นาจาคะ ขอบคุณสำหรับความมานะบากบั่นค่ะ

ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ เราไม่ใช่จุงนะคะ

ที่จะมีฮวางบูอินมาดูแลถึงบ้านน่ะค่ะ


โดย: MaymaY IP: 203.144.180.65 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:2:17:09 น.  

 
อ่านแล้วนึกถึงตอนที่จุงฝากข้อความให้โบในตอน Farewell บนภูเขาฮัลลาเลยค่ะ กับคำว่า

"เธอทำอาหารเก่ง แต่อย่าให้เธอทำมันบ่อย เพราะเธอจะเหนื่อยและก็ลำบาก"

นี่คือสิ่งที่บ่งบอกว่า "จุง" เป็นคนที่ดีคนนึงเลย ^^

**แต่ในความเป็นภรรยา ต่อให้ทำงานหนักแค่ไน๋เพื่อสามีสุดที่รัก(อย่างจุง) โบทำได้หมดอ่ะ คริคริ


ขอบคุณยาย และทีมแปล ทีมแปะ ทีมอัพ ทีมpicture ทุกคนเลยค่ะ


โดย: daffodial IP: 203.144.144.164 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:29:45 น.  

 
คำสัญญา...ฉบับที่ 31-2 2133
//forums2.popcornfor2.com/index.php?showtopic=208&st=31980

pumpui1985 จ่ายค่าฟิคทั้งๆที่ยังไม่ได้อ่านอ่ะอิอิอิ
แต่รุ้ว่พี่นาจาไม่ทำให้ผิดหวังอยุ่แล้วจ้า

แน่นอนอยู่แล้ว หากความรู้สึกของตัวเองยังไม่เชื่อ ก็คงไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ต้องไปเชื่ออีกแล้วล่ะฮะ”
ชอบมากประโยคนี้อ่ะเพราะว่าหนุก้เป้นอยุ่เชื่อในจุงโบเพราะว่าความรุ้สึกเท่านั่นอ่ะ
lookomm เธอเดินกลับเข้าไปในครัวอีกครั้งและเก็บจานชามเข้าที่หลังจากนั้นทำความสะอาดครัว
หลังจากนั้นเธอหยิบเสื้อโค๊ดและหยิบกระเป๋าและคอยหยุดตรงหน้าห้องเขาอีกครั้งก่อนที่จะเดินออกจากบ้านและปิดประตูก่อนที่จะกลับไป
ขอบคุณมากค่ะ อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงจังเลย ให้คะแนนเต็ม 100 เลยค่ะ
sunnypanda เข้ามาจ่ายค่าฟิคคุณยายนาจา ด้วยความขอบคุณค่า
ที่เป็นหวัดขอให้หายเร็วๆนะคะ

joy&yoo ...คุณนาจาไม่สบายเหรอคะพักผ่อนเยอะๆนะ
ถ้าอยู่ใกล้ จะเอายาไปให้(ทำงานเกี่ยวกับด้านนี้ค่ะ)
แต่อยู่ไกลไปหน่อยเลยไปไม่ได้ค่ะ

คิดถึงสายตาอันอบอุ่นเวลาจุงมองโบจังอยากรู้ว่าตอนนี้เค้าสองคน
ยังจะมองกันแบบนี้อยู่หรือเปล่าหนอเอาใจช่วยตลอดเลย
ขอบคุณคุณนาจา น้องหญิง และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกะฟิคทุกคนนะคะ
อ่านแล้วมีความสุขค่ะ เค้าเหงาเราก็เหงา เค้ายิ้มเราก็ยิ้ม เค้าเศร้าเราก็เศร้า
เค้าเสียใจเราก็เสียใจ ไปกับเค้าด้วย นี่แหล่ะอิทธิฤทธิ์จุงโบของแท้เลย
B-a-I-t-O-e-I ขอบคุณคุณยาย (นาจา) และ ทีมงานทุก ๆ คน สำหรับฟิคดี ๆ หวาน ๆ ก่อนนอนนะคะ
“คุณไม่ต้องทำอะไรให้ผมอีกแล้ว ตอนนี้ผมแค่อยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อนผมจนกว่าผมจะหลับก็พอ”
น้ำเสียงแสดงความต้องการของเขาอย่างจริงใจ
เธอคิดว่าไม่รู้จะช่วยให้เขานอนหลับได้อย่างแน่นอน และไม่รู้วิธีที่จะช่วยได้อย่างไร ครั้งหันไปเห็นแววตาที่อ้อนวอนของเขาแล้ว เธอ...
เธอปฏิเสธเขาไม่ได้จริง ๆ ในที่สุดเธอจึงพยักหน้าแทนการตอบตกลง ทันทีที่เขาเห็นเธอทำเช่นนั้น ริมฝีปาก
* เธอปฏิเสธเขาไม่ได้จริง ๆ ชอบประโยคนี้จัง

put123 เย้ ขอบคุณมากนะค่ะสำหรับฟิคสนุกๆ ยิ่งอ่านเหมือนเป็นชีวิจจริงของจุงโบเลย อยากให้เป็นอย่างนี้จริงๆ เลย
MeiTingTing ว้าววววววววววววววว ขอบคุณมากมายสำหรับฟิคนะคะ
ชอบมากกกกกกกกกกก ขอบคุณคุณยายนาจา และทีมงานฟิคนะ
เป็นกำลังใจให้จ้า ติดตามอ่านทุกตอนคะ สู้ๆ
ployri มาให้กะลังใจคุณยายกะทีมงาน อ่านแล้วกุ๊กกิ๊ก น่ารักๆๆๆจิงๆๆ
ออ้นดีจิง ชิวิตจริงจะเป็นแบบไหนหนา หายไวๆๆนะคุณยาย กบเองอาการแย่เหมือนกัน
อยากไปมิตด้วยจัง ต้องหาทางสิน่า ยังมีเวลา
snookerza151 อ้ากฟิคยายวันนี้ไม่ไหวแล้ว น่ารักๆมากๆโบเราเริ่มอดใจไม่ไหวใกล้จะตอบ(รัก)จุงเราแล้ว สนุกมากๆเลยค่ะขอบคุณยายขอบคุณพี่หญิงและผู้ประสานงานทุกท่านค่ะ อ้ากกกกกกกสนุกกกกกกกก

bumbimbum เห็นว่ายาย (นาจา) ก็ไม่สบาย ขอให้หายไวไวนะคะ
ขอบคุณมากๆ สำหรับฟิคที่ลงให้ไม่ขาดเลย..สนุกมากๆ
sasaranger มาจ่ายค่าฟิคค่ะขอบคุณมากค่ะที่ทำให้ชีวืตมีความสุขมากกกกก
pslovepp พี่นาจาและพี่ๆทีมงานทุกคนขอบคุณสำหรับฟิคคร่า...
มีความสุขมากๆเลยค่ะ....เชื่อในความรู้สึกของเค้าจริงๆ....
จุงหวานมาก...ขอร้องให้อยู่เป็นเพื่อนจนกว่าจะหลับ..อ๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ไม่รักเค้าไม่ขอกันอย่างนี้หรอก
Rei ขอบคุณกับตอนใหม่นะคะ ... อบอุ่น ตอนนี้รู้สึกถึงกลิ่นไอความอบอุ่น

imibelle ขอบคุณ สำหรับฟิค ดีๆๆค่ะขอบคุณมากกก มากค่ะ
คิดถึง จุงกับโบ ในวีก็อตจังนึกถึงภาพวันเก่าๆๆเลยค่ะ คิดถึงรอยยิ้มอันอบอุ่นของโบ
fogus01 เข้ามาขอบคุณสำหรับฟิคสนุก ๆ ที่มีมาให้อ่าน
ตลอดยิ่งอ่านยิ่งอบอุ่นขึ้นทุกวัน ๆ เฮ้อ อยากให้
เป็นเรื่องจริงจังเลย (แต่คงเป็นอยู่แล้วแหละ
ก็เชื่อซะอย่าง 5555)
pakkaddong เพิ่งอ่านฟิคจบ ขอบคุณยายนาจามาก ๆ ค่ะที่เสียสละแปลฟิคดี ๆ ให้อ่าน
เฮ้อ...อ่านแล้วนึกถึงตอนที่พวกเค้ามองตากันหวานซ้า
kanjabo ขอบคุณยายนาจา และทีมงานทุกคนนะค่ะ wow! หากความรู้สึกของตัวเองยังไม่เชื่อ ก็คงไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ต้องไปเชื่ออีกแล้วล่ะฮะ
ตอนนี้เราทุกคนต้องเชื่อมั่นใจตัวเอง เหมือนจุงบอกน๊า (เชื่อตั้งแต่อยู่ในมุ้งว่าจุงกับโบ...อิอิ)
thima มาจ่ายค่าฟิคด้วยคน ขอบคุณยายนาจา น้องหญิงและทีมฟิคที่ทำให้ได้นอนหลับฝันดีกันถ้วนหน้า
ขอให้ยายหายไวๆน่ะค่ะ สู้ๆๆ

aieoon รีบมาจ่ายค่า FIC ค่ะ เผื่อว่าคุณยายนาจา จะชื่นใจและลงเพิ่มให้อีก kri kri
ypompom แทนความรัก และคำขอบคุณที่ทุ่มเทแรงกายและแรงใจสำหรับฟิคน่ารักๆนะคะ
sswim เข้าบ้านรอบดึก ได้อ่านฟิคก่อนนอน คืนนี้คงนอนยิ้มตลอดคืน
ขอบคุณนะคะคุณยาย น้องหญิง และทีมงาน
Rainys จ่ายค่าฟิคยายด้วยค่ะ
ขอบคุณฟิคจากยาย นาจา ค่ะ ได้ข่าวไม่สบาย หายหรือยังค่ะ พัีกผ่อนเยอะๆๆนะ
เป็นกำลังใจให้เช่นเคยค่ะ สู้ๆๆๆๆค่ะยาย
lookomm เมื่อคืนย้อนกลับไปดูฟิคทั้งหมด ต้องขอบคุณทางทีมงานทุกคนเลย
อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆจัง (หรือว่าเกิดขึ้นแล้ว) ^-^
รักตาจุงกับพี่โบมากจังเลย ยังไงยังรอติดตามฟิคต่อๆๆไปนะค่ะ
mam999 ยายฟิคสนุกมากเลยค่ะ ขอบคุณมากกกก...
ปล.ถ้าเป็นแหม่มนะไม่ยอมออกห้องจุงง่าย ๆ หรอก 5555
mae_moozaa นาจา...มือแปลฟิคสำนวนสุดยอดอ่านแล้วซึ้งได้ทุกตอน ขอบอกว่าเราแค่ซึ้งแต่นาจาร้อง...เลย

momochson แวะเข้ามาจ่ายค่าฟิคค่า จะเป็นกำลังใจให้ตลอด ติดตามตลอดเลยค่า ขอให้ทีมงานมีความสุขกันด้วยนะค่าอย่าเจ็บ อย่าป่วยกันนะ ฟิคสนุกจัง อยากอ่านอีกจังเลย

*~hiromi_hero~* ว้าว ฮวางโบดูแลจุงจนหลับเลย
ฟิคน่ารักได้อีกค่ะ
kaprow ขอบคุณ"ฟิค"ขอบคุณ"ยายนาจา"ขอบคุณ"ทีมงาน น้องหยิง น้องป้อม
aslongas มาขอบคุณฟิค ทุกอันด้วยจ้า เป็นกำลังใจเสมอนะคะ A ja ja Fighting !!!!!!!
taynakah ได้อ่านฟิคอีกแว้วว
ฟิควันนี้น่าร๊ากกกกมากกเลยคะ อ่านไปยิ้มไป เอิ๊กๆ ชอบๆ
ขอบคุณยายนาจา และทีมงานทุกๆท่านนะคะ ^^
~@Por@~ ขอบคุณยายนาจาและทีมงานฟิคเหมือนเดิมค่ะ สนุกกว่าเดิม คิคิ
~Boe~ ต้องขอบคุณฟิคดีดี จากคุณ(ยาย)นาจา และทีมงานทุกคนอีกครั้งค่ะ
ที่ช่วยกันสร้างสรรค์งานแปลดีดี ออกมาให้ได้อ่านกันตลอดๆ
ตอนนี้กำลังสนุกเลยย อิอิ
The...Mask แล้วก็แวะมาเติมกำลังใจให้คนที่กำลังป่วย นาจา ขอให้ร่างกายฟื้นฟู กลับมาแข็งแรงเร็วๆ นะคะ
แล้วเติมกำลังใจให้ยาย สำหรับ การแปลฟิคทั้งๆที่ร่างกายไม่สมบูรณ์แข็งแรงเลย แถมด้วยคำขอบคุณด้วยค้า
sasaranger ขอให้คุณนาจาหายป่วยไวๆนะค่ะ


โดย: naja-joongbo holic IP: 202.149.97.71 วันที่: 10 มีนาคม 2553 เวลา:14:34:00 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อุคจ๋านาจาไทยแลนด์
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]




"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"

:: Online User
Friends' blogs
[Add อุคจ๋านาจาไทยแลนด์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.