คำสัญญา...ฉบับที่ 23 Original Writer : 只想戒毒nim (ผู้เขียนฟิคชั่น) in sangchu duibi English Translation : Ms. Gaga in Soompi Thai Translation : kungnangka(นาจา)@JoongBoHolic Thailand วันเปิดรอบปฐมทัศน์ของละคร BOF ฮยอนจุงรูสึกหงุดหงิดตื่นเต้นทั้งวัน เขาเดินไปเดินมารอบๆ โดยไม่มีสาเหตุและเขาไม่รู้กระทั่งว่าจะนั่งหรือยืน เขายังจำเรื่องนี้ได้แม่นยำ ละครเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากหนังสือการ์ตูนที่ขายดีมาก และนี่เป็นครั้งที่ 3 ของการ์ตูนเรื่องนี้ที่นำมาทำเป็นละครอีกครั้ง หลังจากที่ประเทศไต้หวันและประเทศญี่ปุ่นนำมาทำจนประสบความสำเร็จและได้รับความนิยมอย่างสูง และยังได้รับความสนใจก่อนที่จะแพร่ภาพเสียอีก ทั้งนี้ก็มาจากการโปรโมตต่างๆ จากต้นสังกัด แต่สำหรับเขาที่เพิ่งจะเล่นละครเป็นครั้งแรก นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขารู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับบทบาทการเป็นนักแสดง แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องยากสำหรับเขา เนื่องจากเขาจะต้องเรียนการแสดง เขาจึงได้ทุ่มเทความตั้งใจทั้งหมดที่เขามี เขาคงมีความสุขอย่างยิ่ง หากว่าเขาได้รับการต้อนรับจากผู้ชม และเมื่อคืนเขาเพิ่งฝันว่า ละครที่เขาเล่นนั้น มีผู้ชมดูในวันแรกถึง 25 เปอร์เซนต์ เขาจึงอยากให้ฝันครั้งนี้เป็นจริง สิ่งที่เขาอยากทำตอนนี้ คือส่งข้อความให้กับเธอ เขาคิดเพียงไม่นานก่อนส่งข้อความออกไป “คืนนี้คุณจะดูละครที่ผมเล่นหรือเปล่า” “แล้วเธออยากให้ฉันดูหรือเปล่าล่ะ” เธอตอบ ใช่ มันดูขัดแย้งกัน เพราะนี่เป็นละครเรื่องแรกของเขา ซึ่งเขาต้องการแบ่งความรู้สึกนี้ไปให้เธอ เพื่อให้เธอได้เห็นความสามารถอีกด้านหนึ่งของเขา แต่มันคงจะดูแปลก หากว่าเธอได้เห็นเขา ในบทบาทที่แตกตางซึ่งไม่ใช่ตัวเขา เขาคิดชั่วครู่ก่อนตัดสินใจส่งข้อความกลับไป “บางทีคุณอาจจะตกใจก็ได้นะ แต่ผมก็หวังว่า คุณคงจะดู” “แน่นอน ฉันจะดู” เธอตอบ แล้วบรรยากาศในคืนนี้ก็มาถึง บรรดาเหล่านักแสดงและผู้ร่วมงานต่างมารวมตัวกัน เพื่องานนี้โดยเฉพาะการฉายรอบปฐมทัศน์ของละครเรื่อง BOF1 ทันทีที่เพลงดังขึ้น เขายิ่งรู้สึกตื่นเต้นเหงื่อออกเต็มฝ่ามือ เขากำมือแน่นขณะที่เห็นภาพของตัวเองบนจอ คิมบอมนั่งอยู่ข้างๆ ฮยอนจุง และกระซิบข้างหูเขา “ทุกคนคงจะตื่นเต้นที่ได้ดูละครเรื่องนี้ แม้แต่นักแสดงรุ่นพี่ ที่เราคุ้นหน้าคุ้นตายังรู้สึกตื่นเต้นเหมือนกับตัวเองเพิ่งจะเล่นละครเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลย” เหล่านักแสดงที่ได้ร่วมงานกับเขาไม่เคยคิดว่าเขาเป็นเด็ก ถึงแม้ว่าเขาจะยังอายุน้อย แต่ก็ไม่เคยทำตัวเหมือนเด็กๆ ตรงกันข้ามเขากลับดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัวเสียอีก หลังจากที่การแสดงรอบปฐมทัศน์เสร็จสิ้นลงแล้ว เขาคิดว่าการแสดงของเขาในครั้งนี้ ได้รับเสียงตอบรับเกินความคาดหมาย เขารีบกลับไปเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อที่จะอ่านข้อความที่ลงในเวบบอร์ด ซึ่งมากมายไปด้วยข้อความติชม เขานั่งอ่านมันเงียบๆ อย่างไรก็ตาม เขาก็ได้เตรียมใจน้อมรับไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร แต่ถึงยังไงเขายังคงคิดว่า การแสดงเป็นเรื่องที่ยากสำหรับเขา เขาบอกกับตัวเองว่าจะต้องทำให้ดีที่สุด เขาเลือกอ่านข้อความที่ให้ความคิดเห็น และคำแนะนำ ซี่งเป็นสิ่งที่ดีที่เขาจะได้นำมาปรับปรุงและพัฒนาให้การแสดงของเขาดีขึ้น ข้อความที่ให้กำลังใจและแสดงความยินดีต่างหลั่งไหลมาเรื่อยๆ ไม่ว่าจะจาก คุณแม่ คุณพ่อ อินฮยอง กระทั่งน้องๆ หรือเพื่อนในวงดับเบิ้ลเอสไฟว์โอวัน รวมทั้ง แจจุง, ยุนโฮซึ่งก็ส่งข้อความมาให้ และเขาเองก็ส่งข้อความตอบกลับให้พวกเขาเช่นกัน แต่ข้อความที่เขาต้องการจะได้รับจากคนพิเศษคนนั้นเขายังคงไม่ได้รับ เขาคิดว่าเธอคงไม่ส่งข้อความให้เขาแน่ แต่เขาจะคอยต่อไป ไม่นานข้อความของเธอก็ส่งมาหาเขา ไม่ใช่เพียงข้อความเดียว แต่ยังมีอีกหลายข้อความที่เธอทยอยส่งต่อมาให้เขา “ละครเรื่องนี้ พี่มั่นใจว่ามันจะต้องได้รับความนิยมอย่างสูง ถึงแม้ว่าจะเป็นการแสดงครั้งแรกของเธอ แต่การแสดงออกทางสายตานั้นใช้ได้ทีเดียว ดังนั้น ก่อนการแสดงเธอต้องทำความเข้าใจกับบทเอาไว้ให้มากนะ นี่เป็นข้อความจาก พี่ชินเอรานะ” “เริ่มต้นในฐานะนักแสดงหน้าใหม่ของนาย นายทำหน้าที่ได้ยอดเยี่ยมมาก”นี่ข้อความจากเอริคนะ ”ฉันหาข้อแตกต่างระหว่างคิมฮยอนจุง กับลีจีฮุน ไม่ได้เลย มันคล้ายกันจนแยกไม่ออก ฉันหวังว่าเธอจะประสบความสำเร็จกับบทบาทที่ได้รับนะ สู้สู้ ข้อความนี้จาก ฉันเอง” เขาอ่านข้อความหลายสิบรอบ เธอมักจะทำอะไรเกิดความคาดหวังเสมอ เขาไม่สามารถเดาใจเธอได้ว่าเธอจะทำให้อะไรให้เขา แต่สำหรับเขาเพียงกำลังจัยจากเธอ ก็มากเพียงพอแล้ว หัวใจของเขาขณะนี้รู้สึกหดหู่ใจ เขาไม่สามารถกระทั่งอยู่ตัวคนเดียวในท่ามกลางความมีด ผลจากคะแนนความนิยมซึ่งประกาศในวันถัดไป ความนิยมสูงสุดถึง 25 เปอร์เซนต์ และค่าเฉลี่ยประมาณ 14 เปอร์เซนต์ นี่เป็นผลตอบรับค่อนข้างดีในการออกอากาศเพียงแค่ตอนแรก นักแสดงและผู้ร่วมงานจากมีความสุขที่ได้รับผลตอบรับอย่างดี ซึ่งสืบเนื่องมาจากการทุ่มเทการแสดงอย่างหนักของพวกเขา หลังจากการออกอากาศรอบปฐมทัศน์เสร็จสิ้นลง ในเวลาการถ่ายทำก็ค่อยๆ ช้าลงด้วย นั้นหมายความว่า ตารางการถ่ายทำละครจะยิ่งต้องเร่งรีบ แต่สำหรับส่วนอื่นค่อนข้างจะสบาย เนื่องจากกระแสนั้นค่อนข้างออกมาดี ฮยอนจุงไม่เคยคาดหวังว่าละครได้รับความนิยมรวดเร็วในเกาหลีเช่นนี้ การสัมภาษณ์และการไปโชว์ตัวและการได้รับเชิญจากสื่อมวลชน ทำให้ตารางงานของเขาก็จะแน่นไปด้วย ตราบเท่าที่สุขภาพร่างกายจะอำนวย เขาไม่เคยปฏิเสธงานที่ได้รับเชิญเลยสักครั้ง เขาพยายามที่จะใช้ช่วงเวลานี้ตักตวงมันไว้ เหมือนกับที่ฮวางโบเคยกล่าวไว้ใน Gahun2 สุภาษิตประจำครอบครัว ซึ่งเขายังจำได้เสมอไม่เคยลืม เมื่อน้ำขึ้นก็ต้องรีบตักเฉกเช่นกับเมื่อถึงเวลาที่ได้รับความนิยม ก็ไม่ควรที่จะปฏิเสธงานที่เข้ามาหา เพราะเมื่อคุณเวลาขาลงแล้ว งานของคุณก็ต้องลดน้อยถอยไปเช่นกัน ไม่มีใครรู้ว่าอนาคตการงานจะเป็นอย่างไร ดังนั้นในวันที่มีชื่อเสียงก็ควรจะทำให้ดีที่สุด ดั่งสุภาษิตประจำครอบครัวที่ว่า “ ชีวิตฉันคืองาน งานจงมาหาฉัน” และเขาเองก็ต้องการทำตามสุภาษิตที่ว่าด้วย แม้กระทั่ง ชีวิตประจำวันของเขาเต็มไปด้วยตารางงานที่แน่นหนา เขาไม่รู้กระทั่งว่านี่เป็นเวลากลางวันหรือกลางคือ แต่สิ่งที่เขารู้อย่างเดียวคือ เขาสามารถนอนหลับได้ทุกที่ที่เขาอยากนอน ในช่วงบ่าย ตารางงานของเขาเลื่อนออกไปและจะได้ย้ายสถานที่ถ่ายทำ ดังนั้น มินโฮจึงขับรถไปส่ง ดังนั้นเขาจึงใช้เวลานี้หลับในรถ เขาเริ่มรู้สึกง่วงและสายตาก็ค่อยๆเลือนลางและหลับไปในที่สุด ทันได้นั้น เขาได้ยินเสียงเสียงเบรคดังสนั่น และความรู้สึกที่เขาจำได้คือ ร่างของเขากระเด็นไปด้านหน้าคนขับและรู้สึกเจ็บบริเวณช่วงเอว หลังจากนั้นเขาก็หมดสติไป3 ************** ติดตามชมคำสัญญาฉบับต่อไป ฉบับที่ 24 ตอนที่ 1 หมายเหตุ BOF1 – ละครเรื่องนี้ออกอากาศวันแรก วันที่ 5 ม.ค. 2009 Gahun2 – ภาษาเกาหลีหมายถึงสุภาษิตประจำครอบครัว เขาก็หมดสติไป3- 21 มกราคม 2552 เวลา 17.30 น. ในระหว่างที่เขากำลังเดินทางเพื่อไปถ่ายทำละครที่ชินชน กรุงโซล รถที่เขานั่งมานั้นได้ประสบอุบัติเหตุ โดยจุดเกิดเหตุคือบริเวณถนนในควังฮวามุน กรุงโซล หลังจากการตรวจร่างกายโดยละเอียดแล้วพบว่าเขาไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรง เพียงแค่ช๊อคจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่านั้น   Create Date : 28 มกราคม 2553 14 comments Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2553 17:53:53 น. Counter : 762 Pageviews. Share Tweet

คริคริ ไม่น่าเชื่อ แว่บมาดูก่อนเลิกงาน ยายก็มาอัพตอน 23 ซะงั้น โชคดีจิงๆ เลยเรา มดเพิ่งรู้นะคะเนี่ย ว่าจุงเกิดอุบัติเหตุช่วงต้นปีด้วยอ่ะ T^T แต่ว่า... "ชีวิตฉันคืองาน งานจงมาหาฉัน" อ่านคำนี้ทีไร นึกถึงตอนที่โบต้องไปแสดงให้ทหาร แล้วชี้หน้าจุงตอนที่ต้องแยกกันนะคะเนี่ย ตอนที่ 24 หวังว่าจะได้เห็น โบ ส่งกำลังใจให้จุงนะคะ นี่ถ้าแอบไปเยี่ยมกันสองต่อสองนี่ อะจึ๋ย ๆ คริคริ ไม่อยากคิด   โดย: daffodial 28 มกราคม 2553 16:49:42 น.

สนุกดีอ่ะ รออ่านตอนเลิกงาน ทุกวันเลย ขอบคุณนาจานะคะที่มีทำให้ได้อ่านเรื่องดีดีแบบนี้ อยากรู้จริงๆลย ว่าชีวิตจริงเขาติดต่อกันหรือเปล่า เห็นโบให้สัมภาษณ์ว่า ไม่ได้ติดต่อกันเลยอ่ะ   โดย: สายลับ IP: 203.144.144.164 28 มกราคม 2553 17:22:44 น.

ชีวิตของฉัน คืองาน งาน จงมาหาฉัน ช่วงถ่าย F4 จุงโทรมสุดๆ ยังได้รับ อุบัติเหตุอีก แต่ กำลังใจที่ดีที่สุด ก็ต้องจากคนใกล้ตัว แหละ   โดย: jazzmars IP: 113.53.8.154 28 มกราคม 2553 17:35:58 น.

ตามติด..คุณยายนาจา..ทุกวันเลยค่ะ อ่านแล้วยิ่งทำให้คิดถึง....ทั้งโบ..ทั้งจุง..แล้วก้อทั้ง............จีฮู.....อ่ะค่ะ ขอบคุณ..คุณนาจา..มากๆ..เช่นเคย..นะคะ   โดย: kaprow IP: 124.122.143.5 28 มกราคม 2553 17:47:19 น.

ยังคงให้การต้อนรับอย่างสม่ำเสมอนะคะ อยากจะบอกว่า อีกแปลยิ่งอิน และอยากจะบอกอีกว่า ตอนที่ 24 แบ่งเปงอีก 2 ตอนย่อย กำลังเข้มข้น ปนอารมณ์นน้อยใจของคนป่วย เรามาดูกันว่าใครบ้างนะที่จะไปเยี่ยมจุงของเรา   โดย: ยาย(นาจา) IP: 203.144.144.164 28 มกราคม 2553 18:25:59 น.

อ๊ายยยย ยายพูดยังงี้ หกค่ะหก น้ำลายหกล่วงหน้าไปเลย   โดย: daffodial 28 มกราคม 2553 19:42:28 น.

จะบอกว่าชอบตอนเดียวกะมดเลย พอโบพูดจุงก็พูดสวนมาแถมชี้มาที่โบด้วย เป็นภาษิตประจำตะกูลที่เหมาะกับทั้งคู่มาก เรื่องจุงรถชนเคยได้ยินเหมือนกันแต่ไม่รู้ตอนไหน อิอิ เมื่อไหร่จะเจอกันละยาย ตอนหน้าเจอไหม เค้าจะรอนะ   โดย: nonnie~ IP: 203.144.144.164 28 มกราคม 2553 20:11:19 น.

พี่นาจาตอนนี้ปุ้ยเริ่มไม่อยากเปนคนแรกแระเพราะว่าเรตติ้งพี่นาจานี้ดีวันดีคืนจริงๆๆ กว่าหนุจะเข้ามาก้เลยดึกๆไปแระอ่ะ เลยไม่ชีแระอ่ะ ตอนนี้หนุชอบจุงออกเยอะดีแต่จะชอบมากกว่านี้ถ้าจุงเจอโบ 555555555555555555555+ ไม่มีไรแระคร่ะดีทุกอย่างยกเว้นจยตอนสำคัญคร่ะ   โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.234.186 28 มกราคม 2553 20:45:31 น.

พี่นาจาไมทิ้งท้ายไว้แบบนี้อ่ะแล้วมาให้น้องๆลุ้นกันตัวโก่งอ่ะ พี่นาจาแอบชั่วร้ายน่ะนิ   โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.234.186 28 มกราคม 2553 20:47:33 น.

สนุกสมการรอคอยเลยค่ะ ยายนาจา อารมณ์นน้อยใจของคนป่วยเนี่ย ไม่อยากจะนึกเลยว่าจะสนุกขนาดไหนและหน้าจุงจะเป็นอย่างไร สู้สู้สู้ นะยายนาจา และจุงโบ   โดย: hunny IP: 203.144.144.165 28 มกราคม 2553 21:53:28 น.

ขอบคุณมากค่ะ ดีใจพระเอก ของเรามาแย้ววววว   โดย: kimjang IP: 58.8.231.43 28 มกราคม 2553 22:29:07 น.

สนุกมากขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะค่ะ สารภาพว่ามารออ่านทุกวันเลย ค่ะ ยิ่งตอนนี้ยิ่งมีแต่จุงเต็ม ๆ แล้วคุณยายยิ่งมาเกริ่นตอนต่อไป สงสัยใจขาดก่อนแน่เลย ขอบคุณนะค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าบ้านเลย คิดถึงทุก ๆ คนจังเลยค่ะ คุณ(ยาย)   โดย: fogus01 IP: 203.144.144.164 28 มกราคม 2553 23:37:45 น.

เข้ามาอ่านแล้วนะ สงสารจุงนะ เหนื่อยแต่ก้อต้องทน เพราะจะเก็บเงินไปแต่งภรรยา ภรรยาจะได้ไม่ต้องทำงานหนัก อยู่บ้านอย่างเดียว รอคอยวันที่ทั้งคู่แต่งงานกัน ใกล้แล้วนิ ปล.อยากบอกว่าในเรื่อง F4 ฉบับนี้ไม่ชอบจุงเลยอ่ะ ชอบตอนวีก๊อตมกกว่า สดใสและดูมีความสุขมากกว่าอีกเนี่ย ปล.2 รอคอยตอนต่อไปอยู่นะ ยายจ๋า   โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 29 มกราคม 2553 7:11:31 น.

เพิ่งเริ่มชอบ ก็เลยมาตามอ่านค่ะ ชอบมากเลย   โดย: pair IP: 58.64.82.242 26 กุมภาพันธ์ 2553 23:49:38 น.