คำสัญญา...ฉบับที่ 11 จุนเบบี้รับโทรศัพท์และพูดออกไป “พี่ฮยอนจุงฮะ ตอนนี้พี่ว่างหรือเปล่า” “ .” “ครับ วันนี้การถ่ายทำไม่มีปัญหาฮะ” “ .” “พี่รู้มั๊ยฮะ ว่าตอนนี้ผมอยู่กับใคร” “ .” “กับพี่ฮวางโบฮะ พี่เค้าพามาทานเนื้อย่างเกาหลีด้วยฮะ “ ”. ฮะ ทราบแล้ว” “ .”. “สักครู่ฮะ ผมจะให้พี่คุยกับพี่ฮวางโบ” เธอจ้องมองโทรศัพท์ในมือของจุนเบบี้ และลังเลชั่วครู่ ก่อนจะหยิบมือถือมาคุย เธอรู้สึกว่าตอนนี้ชาไปทั้งตัว เสียงแหบจนแทบจะไม่ได้ยิน เธอไม่รู้จะเริ่มพูดตรงไหนดี แต่เพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุเธอจึงพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ไม่คิดว่าจะได้คุยกับเขาในเวลาเช่นนี้ เธอยังไม่ได้ตั้งตัวกับสถานะการณ์เช่นนี้ เสียงที่คุ้นเคยเล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์ “สวัสดีฮะ สวัสดี” เธอนิ่งไปชั่วครู่ก่อนตอบออกไป “สวัสดีจ๊ะ” เสียงของเธอดูแหบแห้ง หลังจากทักทายกันความเงียบก็เข้ามาแทนที่ ทั้งเธอและเขาต่างไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ฮวางโบเป็นฝ่ายเริ่มก่อน “สบายดีหรือเปล่า” เป็นเวลาเดียวกันที่ฮยอนจุงพูดออกมาพอดี “สบายดีหรือเปล่า” ทั้งสองคนหัวเราะชอบใจ นานแล้วที่พวกเขาไม่ได้ยินเสียงหัวเราะกันและกันอย่างนี้ จากนั้นบรรยากาศของความอึดอัดก็เข้ามาแทนที่ “ทำไมเสียงคุณเป็นอย่างนี้ เมื่อคืนคุณหลับสบายหรือเปล่า” เธอต่างหากที่ควรจะเป็นคนถามคำถามนี้ ความรู้สึกสงสารเขามีมากจนเธอแทบสะกดความรู้สึกไม่ไหว เธอพยายามเรียกสติตัวเองกลับมาก่อนตอบออกไป “เมื่อคืนฉันนอนดึกเกินไป แล้วเธอล่ะ ยังนอนหลับยากอยู่หรือเปล่า” เขาหัวเราะออกมาก่อนจะตอบ “เรื่องนั้นเหรอฮะ ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ผมหลับง่ายมาก ขนาดยืน ผมยังหลับได้เลย” “เธอควรจะนอนหลับพักผ่อนให้มากๆ นะ พยายามกินของที่มีประโยชน์ ของที่บำรุงร่างกาย เมื่อร่างกายเธอแข็งแรง มันก็จะทำให้นอนหลับสบายขึ้น เธอควรจะ......” เธอเผลอตัวพูดไปเรื่อยจนกระทั่งนึกขึ้นได้.... ทำไมเธอถึงได้รู้สึก...ห่วงเขาเช่นนี้ เธอควรทำอย่างไรดี “ฮะ ผมจะทำตามคำแนะนำ” เค้าพูดเสียงติดตลก “ตอนนี้ผมสบายดีและผมก็มีความสุขมากด้วย ผมไม่ได้ยินข่าวของคุณเกือบ 2 เดือนเชียวนะ” จริงสิ 2 เดือนเอง เธอบอกกับตัวเอง ทั้งสองต่างฝ่ายต่างเงียบ ถึงแม้บรรยากาศในร้านอาหารจะเสียงดังอึกทึก แต่เธอก็ได้ยินเสียงลมหายใจของเขา เสียงนั้นทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจบอกไม่ถูก แต่ไม่ทันไรเธอต้องสะดุ้งตัว แล้วเสียงของความอบอุ่นก็หายไป “ผู้กำกับฯ เรียกผมไปเข้าฉากแล้ว ผมต้องไปแล้วนะฮะ รบกวนคุณช่วยส่งโทรศัพท์ให้ฮยองจุนคุยกับผมหน่อยได้มั้ยฮะ” เธอได้ยินเสียงของเขาจนถึงประโยคสุดท้ายก่อนที่เธอจะยื่นโทรศัพท์ให้ฮยองจุนคุยกับเขา “ฮะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วง” เขาวางสายแล้วพูดกับเธอ “พี่ฮยอนจุงให้ผมไปส่งพี่ที่บ้านหลังจากที่ทานอาหารเสร็จ” “แต่พี่ขับรถมานะ” เธอแย้งออกไป “ไม่เป็นไรฮะ พวกเราจะขับรถของพี่ไปส่งที่บ้าน หลังจากนั้นพวกเราก็จะนั่งแท๊กซี่กลับเอง” ดูเหมือนพวกเขาจะเชื่อฟังคำสั่งของฮยอนจุงเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามเธอคิดว่าไม่เห็นจะต้องมาเป็นห่วงเธอเลย เหมือนพวกจอนจินมักจะปฏิบัติกับเธอเหมือนเธอเป็นแม่เสือสาว ที่ไม่มีใครกล้ามาทำอันตราย แค่คอยดูเธออยู่ห่างๆ ก็พอ ลึกๆ แล้วก็ต้องการใครสักคนที่ห่วงใยและใส่ใจเธอ เธอรู้สึกมีความสุขจริงๆ ก่อนหน้านั้น เธอกังวลใจที่ต้องคุยโทรศัพท์กับเขา เพราะเธอไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไร แต่หลังจากที่ได้คุยแล้วความรู้สึกอึดอัดกลับหายไป แทนที่ด้วยความรู้สึกดีดีที่เข้ามา.. คืนนี้พวกน้องๆ ดูจะมีความสุขมาก หลังจากวันที่เธอและเขาได้ช่วยกันนัดบอดให้คยูจงและจุนเบบี้ไป เธอได้ถามถึงความสัมพันธ์หลังจากนั้นของพวกเขา คยูจงแค่แลกเบอร์กับยูบิน ซึ่งเขาทำได้เพียงส่งข้อความให้เธอเท่านั้น ระหว่างที่เธอกำลังพูดคุย ยุนโฮและยูชอนเดินเข้ามาหาเธอและถาม “พี่ฮะ บ้านเราอยู่ทางเดียวกัน เดี๋ยวพวกเราจะไปส่งพี่ก่อนนะฮะ” ยุนโฮหันกลับไปถามจุนเบบี้ “บ้านนายอยู่คนละทางกับพี่ฮวางโบไม่ใช่หรือ” จุนเบบี้ตอบกลับทันที “มันก็ใช่ บ้านเราอยู่คนละทางกัน แต่พี่ฮยอนจุงสั่งให้เราไปส่งพี่ฮวางโบให้ถึงบ้านเพื่อความปลอดภัย” จุนเบบี้ยังคงยืนกราน “ฮยอนจุงบอกอย่างงั้นหรือ” ยุนโฮประหลาดใจหันไปมองฮวางโบ ทันทีที่พูดถึงเขา เธอรู้สึกตัวและหันไปยิ้มกับยุนโฮ “ไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะ พวกเธอกลับไปพักผ่อนกันได้แล้ว” คำตอบเดียวกับที่เธอพูดกับฮยองจุนที่จะมาส่งเธอ เธอเตรียมตัวขึ้นเข้านอนหลังอาบน้ำเสร็จ ในคืนที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งเช่นนี้ เหตุการณ์เมื่อเย็นนี้ เธอยังคงนึกถึงใบหน้าของเขา คนที่เธอเคยบอกให้เก็บดาวบนท้องฟ้ามาให้ แม้ว่าเธอจะไม่ได้เห็นหน้า แต่เธอรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งเมื่อได้ยินเพียงแค่...เสียงลมหายใจของเขา *********************** ติดตามคำสัญญาฉบับต่อไป ฉบับที่ 12   Create Date : 14 มกราคม 2553 8 comments Last Update : 14 มกราคม 2553 15:35:43 น. Counter : 1059 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วเศร้าเนอะ สงสารจุงจัง กว่าจะได้คุยกะฮวางบูอินก้อผ่านน้องเขย ไม่เป็นไรสู้ต่อไปนะนายจุง ใกล้ถึงเส้นชัยแล้ว fighting   โดย: wa..wa IP: 202.149.97.71 14 มกราคม 2553 14:15:10 น.

เข้ามาขอบคุณสำหรับคำแปล และฟิคดีๆ แบบนี้ค่ะ .. อ่านแล้วเศร้านิดหน่อยนะ..กว่าจะได้เจอ ได้คุยกันสักครั้ง มันช่างดูยากแสนยาก   โดย: แฟน IP: 58.9.102.172 14 มกราคม 2553 14:47:38 น.

เหมือนที่โบเคยบอกไว้ ปวดใจx2 "ชิลลางเป็นคนมีทิฐิ เขาต้องยืนกราน ว่าเขาสบายดีเค้าแข็งแรงแล้ว" จุนเบบี้ตอบกลับทันที “มันก็ใช่ บ้านเราอยู่คนละทางกัน แต่พี่ฮยอนจุงสั่งให้เราไปส่งพี่ฮวางโบให้ถึงบ้านเพื่อความปลอดภัย” จุนเบบี้ยังคงยืนกราน ดีมากเบบี้ทำตามคำสั่งพี่ชาย อย่าไปยอม   โดย: nonnie IP: 10.1.1.152, 58.137.199.116 14 มกราคม 2553 14:50:32 น.

ขอสารภาพผิดว่ารูปที่เอามาแปะ เขียนด้วยลายมือตัวเองแต่สะกดผิด ขออภัยน้า (โบรักจุง)   โดย: ยาย(นาจา) IP: 202.149.97.71 14 มกราคม 2553 15:06:59 น.

คุณยายนาจาขยันมาลงดีจังค่ะ มารออ่านทู๊กกกกวันนะค๊า...   โดย: มลมล IP: 125.24.136.175 14 มกราคม 2553 19:07:43 น.

ตอนนี้รักจุงเบบี้มากกกกก ดูแลพี่สะใภ้อย่างดีเลย ทำตามพี่ชายบอกอย่างดีเลย น่ารักมากกกจุงเบบี้ แต่ทำไมมันเศร้าอย่างนี้เมื่อไหร่จะได้เจอกันซะทีน่า จุงจงสู้ต่อไปนะ สู้สู้สู้ อย่ายอมแพ้แหละ ขอบคุณสำหรับการแปลฟิตที่สนุกนะค่ะยายนาจา สู้สู้สู้ ด้วยนะค่ะยายนาจา   โดย: hunny IP: 124.122.103.220 14 มกราคม 2553 22:38:52 น.

ว๊าวววว จะรออ่านต่อน๊า ความจริง ตอนนี้อ่านภาค Eng ของGaga จบไป 37 ตอนแล้ว (มาราธอนยันเช้าเลย - -*) สนุกมากก แต่ก็อยากอ่านที่เป็นแบบ แปลไทยเหมือนกันงะ มันได้ฟิลกว่า ^^ เป็น กลจ ให้นะคะ สู้ๆ   โดย: bb IP: 58.10.158.205 14 มกราคม 2553 22:46:20 น.

หยิงคับผ๋ม...บุคลผมชอบกินข้าวมันไก่นิเป้นผุ้ชายหรอ ปุ้ยแค่อยากรุ้เท่านั่นเองแระเนื่องจากว่าไม่ค่อยมีผุ้ชายชอบนักเท่าไหร่ไร แต่ๆๆตอนนี้อ่ะไม่ใช่แจจุงกะเบบี้หรอน่ะ แต่เป้นการต่อสุ้ระหว่างเบบี้กะยูดนต่างหาก เรื่องทำตามคำสั่งนี้เบบี้ได้ที่1เลยอ่ะชนะเลิศไปเลยอ่ะ เบบี้หนูนีดีน่ะต่อไปแต่งกะหนุก้เชื่อฟังหนุทุกอย่างอ่ะดิ กร้ากกกกกกกกกกกกก...จิ้นระเบิดระเบ้อไปแล้วอ่ะ   โดย: pUmPui1985 IP: 113.53.213.113 15 มกราคม 2553 11:48:34 น.