คุณแยกเรื่องจริงกับเรื่องแต่งอย่างไร เรื่องจริง-เกิดขึ้นจริงๆ พบเจอได้ทุกเมื่อเชื่อวัน เรื่องแต่ง-จินตนาการจากผู้เขียนล้วนๆแล้วหากคุณพบว่าเรื่องแต่งบางเรื่องทำให้คุณร้อง เฮ้ย ได้ละ ทำให้คุณตื่นตาตื่นใจได้ละคุณจะเรียกเรื่องเหล่านั้นว่ากระไร หากเช้าวันหนึ่งคุณตื่นขึ้นมา แล้วพบว่าคนรักของคุณกลายเป็นลิง ลิงเป็นๆ ขนปุยนั่งเคียงในห้องนอน และคุณพบว่าตัวเองไม่ประหลาดใจ แถมจดจำได้ทันทีว่านั่นคือคนรักที่กลายร่างจากแววตาเศร้าสร้อย แสดงว่าภูมิคุ้นกันเรื่องเล่าแปลกประหลาดของคุณแข็งแรงพอ นั่นคือสัญญาณเตือนภัยแรกจากเอมีเบนเดอร์ ส่งถึงผู้อ่านของเธอ แต่อย่าคิดว่าผู้อ่านเช่นคุณผมจะเดาได้หรอกนะว่าเรื่องราวที่เหลือจะดำเนินไปเช่นไร เรื่องคนรักกลายร่างเป็นลิงนั้นเป็นเช่นการตีตั๋วขึ้นสู่รถไฟเหาะตีลังกาที่ด้านข้างขบวนรถไฟมีสีกระป๋องพ่นตัวหนังสือว่า สาวน้อยกระโปรงเพลิง กระชับเข็มขัดนิรภัยให้แน่นเถอะคุณลงจากขบวนไม่ทันเสียแล้ว เรื่องสั้นของเอมีทั้ง 16 เรื่อง แบ่งออกเป็นสามช่วง ให้ความรู้สึกราวกับนั่งรถไฟเหาะตีลังกาขบวนยาว มันเริ่มจากทิ้งตัวในแนวดิ่งเรียกเสียงหวีดร้อง ตามด้วยลุ้นระทึกขณะขบวนรถไฟไต่ระดับทำความสูง และทิ้งตัวสร้างความหวาดเสียวเจือด้วยหฤหรรษ์ก่อนจะเข้าเทียบท่ารับนักเล่นผู้ท้าทายชุดต่อไป เรื่องเล่าของเอมีบางเรื่องคล้ายจะเป็นเรื่องเหนือจริง แต่หากคุณไม่ผ่านมันไปเร็วนัก คุณก็อาจจะได้พบกับบางแง่มุม บางความรู้สึกที่เรื่องเล่านั้นต้องการจะบอกคุณ บางเรื่องก็ดูจะสมจริงคุณอาจจะบอกว่าเรื่องแบบนี้ใครเขาจะทำกัน แต่หากคุณไม่ได้มีกล้องวงจรปิดที่สอดส่องทุกมุมโลกละก็ คุณก็ไม่อาจบอกได้ว่าเหตุการณ์เช่นนี้ไม่อาจจะเกิดขึ้นจริง แต่ละเรื่องในหนังสือเล่มนี้ เป็นเรื่องสั้นที่สั้นพอสมควร แต่กลับมีพลังในการนำเสนอที่ตรึงผู้อ่านเอาไว้ได้ และยังมีบางอย่างในเรื่องที่สามารถจับความรู้สึกของเราได้อยู่หมัดเสียด้วย ในเรื่องเล่าทั้ง 16 เรื่อง ผมชอบ ค้นหา คนหาย มากที่สุด แม้จะเป็นเรื่องเล่าที่ดูเหนือจริง แต่กลับมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในการแสดงออกของตัวละครในเรื่อง ไม่ว่าจะตัวหลักหรือตัวรองที่เต้นอยู่รอบๆ ผมเปิดอ่านหนังสือเล่มนี้ด้วยความตื่นเต้น บางเรื่องอยากจะกรีดร้องหากไม่เกรงใจคนรอบข้าง บางเรื่องก็วาบหวิวเกินห้ามใจ บางเรื่องอ่านแล้วทำให้เรานิ่งอึ้งและด้วยความสัตย์จริงว่าบางเรื่องผมก็เข้าไม่ถึงสิ่งที่ผู้เขียนนำเสนอ ผมเขียนรีวิวนี้โดยไม่กางหนังสือวางแผ่ให้คุณได้เห็นเนื้อในไม่ต้องกำกับก่อนบทความว่าระวังสปอยล์ แต่จะส่งสารถึงคุณว่าหากคุณเป็นคนชอบความท้าทายและชอบความแปลกใหม่ ผมไม่อยากให้คุณพลาดหนังสือเล่มนี้ มันมีอะไรบางอย่างรอคุณมาสัมผัสลูบไล้ คุณอาจกรีดร้องชอบใจเช่นผม หรืออาจเบะปากแล้วกล่าวว่าไม่เห็นจะขนาดนั้น ผมก็ถือว่าได้บรรลุเป้าประสงค์ที่ได้ล่อหลอกให้คุณเปิดหนังสือเล่มนี้รวมเรื่องสั้นเหาะตีลังกา. |
เป็นคำเดิมๆสั้นๆแต่การยกมาแต่ละครั้งช่างมีความหมาย
ความหวังมักจะมากับสองทางให้เลือกโดยผู้มีสิทธเลือกนั้ินมักจะเป็นบุคคลที่อยู๋อีกฝั่งของถนน ถนนแห่งชะตาชีวิตนี้ เขาสามารถกำหนดให้มีสะพานข้ามมาหรือไม่ก็ได้เพราะอำนาจได้อยู่ในมือของเขาแล้ว
เมื่อไม่นานมานี้ ฉันก็มีความหวัง หวังในสิ่งที่ฉันขวนขวายมานาน นานซะจนฉันลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเคยคิดเคยฝันไว้ว่าอย่างไรแต่เขาคนนั้นก็ได้มาทำให้ฉันหลับฝันอีกครั้งและก็เป็นเขาคนเดิมที่มากระชากฉันให้ตื่น...
จนฉันชักจะชาชินกับการที่ต้องถูกทิ้งไว้ให้อยู๋ฝั่งถนนนี้คนเดียวซะแล้วสิ...
ถึงคุณนายแห่งความฝัน