ลุงรัน

ฝนโปรยลงมาบ้างแล้ว เมื่อตอนที่ผมก้าวลงมาจากรถเมล์สาย 34 ตัดสินใจหลบฝนเข้าไปในห้างสรรพสินค้าที่อยู่ฟากเดียวกันกับที่พักรถเมล์ คิดว่าเมื่อฝนหยุดตกดี จึงจะออกมาต่อรถกลับบ้านที่ตลาดไท คิดได้เช่นนั้น สักพัก ร่างของผมก็มายืนตากแอร์เย็นอยู่ที่ชั้นหนึ่งของห้างที่มีผู้คนยั้วเยี้ยเต็มไปหมด

ขณะที่ผมเดินขึ้นบันไดเลื่อนมาที่ชั้นสอง ยินเสียงฟ้าร้องคำรามดังเคล้าไปกับเสียงฝนที่เริ่มตกหนักด้านนอก คิดในใจว่าสงสัยคงต้องติดฝนอยู่ในห้างนี้อีกนาน เกร่เร่เรื่อยเปื่อยจนไปหยุดอยู่ที่แผงหนังสือหน้าร้านขายหนังสือแห่งหนึ่ง พินิจดูข่าวพาดหัวบนหน้าหนังสือพิมพ์ที่เกลื่อนอยู่บนแผงเกือบทุกฉบับมีแต่เรื่องฆ่า ข่มขืนหรือไม่ก็โกงกิน รู้สึกเอียน “ดูนิตยสารมันส์กว่า”-ผมคิด หยิบเอาเล่มหนึ่งที่หน้าปกมีภาพโป๊ๆ เปลือยๆ มาพลิกไปพลิกมาอย่างสบายอารมณ์

อาจจะเพราะอากาศข้างนอกห้างก็หนาว ส่วนข้างในก็ยิ่งเย็นกระมัง ที่ทำให้อยู่ ๆ ผมก็เกิดปวดฉี่ขึ้นมาเฉยๆ วางนิตยสารฉบับนั้นไว้บนแผงหนังสืออย่างเสียดาย ตั้งใจว่าหลังเสร็จธุระแล้วจะกลับมาดูต่อให้หนำใจ รีบเดินตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ริมด้านในสุดของห้างทันที “แค่เลี้ยวซ้ายก็ถึงแล้ว” –ผมบอกกับตัวเองเมื่อเห็นป้ายสุขา แต่ทันทีที่เลี้ยวเข้าไปก็เกือบต้องชักเท้ากลับ เมื่อเจอเข้ากับกลุ่มกะเทย 3-4 คนแต่งตัวประหลาด ยืนกระตุ้งกระติ้งออกันเต็มที่หน้าปากประตูทางเข้าห้องน้ำชายด้านนอก กะเทยกลุ่มนั้นมองหน้าผมแล้วอมยิ้ม ใครบางคนในกลุ่มโผล่เข้าไปในห้องน้ำและพูดเสียงดังในเชิงยั่วเย้า

“อีลออ ผัวมึงมาแน่ะ”
“ผัวของลออ” คือใคร ผมไม่รู้ แต่รู้สึกเสียว ๆ พิกล เพราะขณะที่เดินเข้าห้องน้ำมาก็มีผมเพียงคนเดียว แต่ก็ไม่ใส่ใจมากนักเพราะปวดฉี่เหลือกำลัง ผมเร่งเดินผ่านกระเทยกลุ่มนั้นไป ตรงเข้าห้องน้ำ แล้วผมก็ได้เห็นกะเทยที่ชื่อ “ลออ” ยืนตัวเป็นควาย ผมเกรียน ยิ้มเผล่อยู่ที่หน้ากระจก กำลังผัดหน้าทาตาอยู่ ลออหันมายิ้มหวานและทำตาเจ้าชู้ใส่ผม สถานการณ์ชักจะไม่น่าไว้วางใจแล้วสิ-ผมคิด แต่จะให้ออกจากห้องน้ำที่นี้ไปเข้าห้องน้ำที่อื่นรึก็ใช่ที่ ปวดจนฉี่จะราดอยู่แล้ว ปลอบใจตัวเองว่า “ผัวของลออ” คงไม่ใช่ผมหรอกน่า อาจจะเป็นตาแป๊ะแก่ๆที่เพิ่งเดินผ่านพ้นประตูห้องน้ำออกไปเมื่อตะกี๋ หรืออาจจะเป็นชายมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่ใส่เสื้อกั๊กสีแดงเบอร์ 7 หน้าโหด ตัวดำปี๋ที่กำลังตั้งหน้าตั้งตายืนฉี่อย่างเอาเป็นเอาตายตรงโถฉี่ด้านในสุด หรือไม่อีกที ก็อาจจะเป็นชายกลางคนแต่งกายเนี๊ยบ ร่างคลุ้งไปด้วยกลิ่นน้ำหอมและกำลังยืนสางผมถัดไปจากลอออยู่ตอนนี้ก็เป็นได้ ช่างเหอะ.. ผมไม่มีเวลาคิดอะไรมากมายนักหรอก รีบทิ้งดิ่งตรงไปยังโถฉี่ที่ใกล้กับชายมอเตอร์ไซค์รับจ้างทันที เมื่อไปถึงก็รีบรูดซิปกางเกงยีนส์ หลับตา ทำปากจู๋ ยืนฉี่อย่างเต็มเหนี่ยว แต่ทันทีที่ลืมตา ผมก็ต้องสะดุ้งเฮือกสุดตัวเพราะหัวหลิมๆของอีนางลออ กะเทยควาย กำลังชะโงกหน้ามายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่เหนือโถฉี่ของผม มีเพื่อนกะเทยของมันยืนเชียร์ให้กำลังใจ ส่งเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจ

“เฮ้ย จะบ้าหรือไงวะ ” อารมณ์เดือดดาลที่ถูกคนลักเพศแอบดูของที่พ่อให้มา ทำให้ผมตะโกนใส่หน้าอีนางลออเสียงดังลั่น ทุกคนในนั้นต่างหันมามองกันเป็นตาเดียว ผมรีบรูดซิปกางเกง พลางคิดในใจว่าจะต้องเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด
“แหม…พี่ก้อ ทำเป็นตกอกตกใจไปด้ายยยย ไม่เห็นสึกหรอตรงไหนเสียหน่อยนี่ค้าาา” เสียงใหญ่ ๆ ของอีนางลออพูดยานคางกลั้วยิ้ม มีเสียงฮารับจากเพื่อนกะเทยเช่นเคย
“บ๊ะแล้ว พูดอย่างนี้ได้ไงวะ สวยหน่อยจะไม่ว่าเลย นี่อะไร้ ตัวยังกะฮิบโป อย่างนี้ต้องแจ้งตำรวจจับเสียให้เข็ด” พูดไปแล้วผมเองก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่า หากไปแจ้งความกับตำรวจจริง ๆ แล้วละก้อ จะมีตัวบทกฎหมายมาตราใดที่จะเอาผิดกับเจ้ากะเทยกลุ่มนี้ได้ แต่ช่างเหอะ การกระทำของมันอาจจะเข้าข่าย “อนาจาร” “ถ้ำมอง” “ข่มขืนด้วยสายตา” หรือแม้กระทั่ง “พยายามฆ่า”อะไรก็ได้ทั้งนั้น –ผมคิด

“โหย…พี่ อะไรคะเนี่ย เรื่องแค่นี้ก็ต้องถึงตำรวจด้วย ไม่แมนเลยนี่หว่า อะ เอาอย่างนี้ละกัน งั้นหนูให้พี่ดูของหนูบ้างละกัน จะได้เจ๊า ๆ กันไป” อีนางลออพูดจบ ทำท่าจะรูดซิปกางเกงยีนส์ขาสั้นจู๋ไซด์ควาย ออกมาให้ผมดูจริง ๆ

“โว้ย ไม่ต้อง ไม่ได้อยากดู อุบาทว์ ไม่รู้ละ เรื่องนี้ไม่จบง่าย ๆ หรอก คอยดู” ผมตะคอกกลับพร้อมกับชี้นิ้วใส่หน้าอีนางลออด้วยความแค้น จากนั้น พลุนพลันเดินหัวเสียตรงไปยังประตูทางออก หมายจะไปหาตำรวจเพื่อแจ้งความ

แต่ทว่าขณะกำลังจะเดินถึงประตูทางออกของห้องน้ำ ทันใดก็มีหญิงสาวสวยท่าทางภูมิฐานคนหนึ่ง โผล่พรวดออกมายืนจังก้า ขวางทางไว้ตรงปากประตูด้านนอกพอดี ในตาของเธอแดงก่ำและมีเม็ดน้ำตา ส่งเสียงร้องไห้โฮอย่างไม่อายใคร จากนั้น จึงตะโกนปนเสียงสะอื้นขึ้นมาว่า”มีใครเห็นเด็กชายใส่เสื้อยืดคอกลมลายการ์ตูนโดเรม่อนอยู่ในห้องน้ำนี่มั๊ยค่ะ“

ได้ยินเช่นนั้น ทุกคนที่อยู่ที่นั้นจึงช่วยกันมองหาเด็กชายคนที่ว่าไปทั่วทุกซอกทุกมุมของห้องน้ำชายแห่งนั้น ชายมอเตอร์ไซค์รับจ้างเดินดุ่ม ๆ หน้าขรึมไม่พูดไม่จา ไล่ดูไปตามห้องสุขาต่าง ๆ อีนางลออและพวกเดินเข้าไปดูด้านในสุดของห้องน้ำ ระหว่างนั้น หญิงสาวเล่าให้ผมฟังว่าเมื่อสัก10 นาทีที่ผ่านมาขณะกำลังเลือกซื้อโทรศัพท์มือถืออยู่ในร้านขายโทรศัพท์แห่งหนึ่ง ใกล้ๆกับห้องน้ำ อยู่ๆ ลูกชายวัย 7 ขวบที่มาด้วยกันก็หายไป หญิงสาวออกตามหาไปทั่วบริเวณ แต่ก็ไม่เจอ ได้แต่หวังเอาไว้ลึก ๆ ว่าน่าจะพบตัวลูกชายที่ห้องน้ำแห่งนี้ เพราะก่อนหน้าลูกชายบ่นว่าปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำ

พักหนึ่ง อีนางลออกับพรรคพวกและชายมอเตอร์ไซค์รับจ้างจึงออกมารายงานว่าไม่พบเด็กในห้องน้ำ ทันใดนั้นหญิงสาวจึงปล่อยโฮเสียงดังลั่นออกมาอีกครั้ง สร้างความเวทนาให้กับทุกคนที่อยู่ที่นั่นยิ่ง เราทั้งหมดอันได้แก่ ลออกับเพื่อนกะเทยของมัน ชายมอเตอร์ไซค์รับจ้าง และผม ตัดสินใจว่าจะช่วยกันออกตามหาลูกชายของเธอ ชายมาดเนี๊ยบที่ยืนวางมาดมาตั้งแต่ต้นจนจบขอตัวที่จะไม่ร่วมวงไพบูลย์กับเราด้วยอ้างว่าติดธุระสำคัญ แต่ก็ยังสู้อุตส่าห์เสนอตัวที่จะเป็นคนพาหญิงสาวไปแจ้งเรื่องคนหายที่แผนกบริการลูกค้าเพื่อให้ทางห้างได้ช่วยติดตามอีกทางหนึ่ง

เมื่อหญิงสาวคนนั้นไปแล้ว ผมเสนอขึ้นว่า เราควรเริ่มต้นค้นหาที่ชั้นสองก่อนเพราะเป็นจุดที่เด็กหายไปครั้งแรก น่าที่จะไปไหนไม่ได้ไกล โดยจะเดินเรียงกันเป็นหน้ากระดานเรียงหนึ่งเพื่อมิให้เด็กเล็ดรอดไปจากสายตาได้ ทั้งหมดเห็นดีด้วยกับข้อเสนอของผม

“แล้วถ้าไม่เจอล่ะ พี่” อีนางลออถาม สีหน้ากังวลจริงใจ
“ หากไม่พบ ค่อยตกลงกันใหม่อีกทีละกันว่าจะไปค้นหาชั้นไหนต่อไป” ผมตอบสะบัด ๆ ไม่มองหน้า ด้วยยังจำได้ว่าผมกับอีกะเทยควายผู้นี้ยังมีบุญคุณความแค้นที่ยังต้องสะสางกันอีก เพียงแต่ตอนนี้อยู่ในช่วง“เซ็นสัญญาสงบศึก” เอาไว้ก่อนชั่วคราวเท่านั้น

ขณะนั้น มีเสียงประกาศผ่านโมโครโฟนของห้างดังแทรกขึ้นว่า
“เรียนท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน โปรดทราบ ท่านผู้ใดพบเห็นเด็กชาย อายุ 7 ปี สวมเสื้อยืดคอกลมสีฟ้า มีลายการ์ตูนโดเรม่อน กางเกงขายาวสีดำ กรุณาช่วยนำส่งแผนกบริการลูกค้าชั้น1 ด้วย จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งค่ะ”

เราทั้งหมดออกเริ่มต้นค้นหาโดยเริ่มจากบริเวณด้านซ้ายสุดของห้างซึ่งก็ได้แก่บริเวณห้องน้ำที่เรากำลังยืนอยู่นั่นเอง ไล่เรียงขึ้นไปเรื่อยๆ ทุกคนสอดส่ายสายตาไปทั่วทุกตารางนิ้วที่ผ่านไป เข้าร้านโน้นออกร้านนี้ ดูวุ่นวายไปหมด จนไปสุดอีกด้านหนึ่งของห้าง แต่ก็ยังไม่มีพบตัวเด็กอยู่ดี พวกเราชักสีหน้าไม่ค่อยดี ยืนปรึกษาหารือกันเพื่อวางแผนต่อไป ทันใดนั้น ชายมอเตอร์ไซค์รับจ้างได้ชี้มือไปข้างหน้าแล้วก็พูดเสียงดังว่า “สงสัยจะเจอแล้ว”

พวกเราหันมองไปตามทิศทางที่เขาชี้ แลเห็นหญิงสาวคนเดิมที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า เดินมาพร้อมกับเด็กชายตัวเล็กๆที่บนใบหน้ายังคงมีคราบน้ำตาให้เห็น มีกลุ่มยามและพนักงานของห้างร่วมสิบคนเดิมตามหลังมา หญิงสาวบอกกับพวกเราว่าลูกชายเธอเล่าว่า ระหว่างที่เธอกำลังเลือกซื้อโทรศัพท์มือถืออยู่นั้น ด้วยความซุกซน เด็กน้อยเดินออกไปนอกร้านและเห็นบันไดเลื่อนที่อยู่ใกล้ๆ นึกสนุกจึงก้าวขึ้นไปจนไปถึงชั้น 3 และเกิดหลงทางในที่สุด โชคดีที่ไปพบกับคนใจดีและได้นำมาส่งที่แผนกบริการลูกค้า

หญิงสาวกล่าวขอบอกขอบใจพวกเราเสียยกใหญ่ พร้อมทั้งบอกให้ลูกชายยกมือไหว้ขอบคุณพวกเราทุกคน พวกเราต่างพนมมือขึ้นรับไหว้ท่ามกลางเสียงปรบมือกราวใหญ่ของกลุ่มยาม พนักงานของห้าง และไทยมุง สักพักหญิงสาวและลูกจึงขอตัวจากไป เช่นเดียวกันกับชายมอเตอร์ไซต์รับจ้างที่ขอกลับไปทำมาหากินต่อที่วินมอเตอร์ไซค์หน้าห้าง พวกเราต่างโบกมือร่ำลาให้แก่กันและกันด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม จากนั้น ณ ที่นั้นจึงเหลือผมกับอีนางลออและกลุ่มเพื่อนกะเทยของมัน จู่ ๆ อีนางลออก็ส่งเสียงใหญ่ ๆ ของมันขึ้นมาว่า “เขาไปกันหมดแล้ว ..เเล้วพี่รูปหล่อคนนี้ของลออละจ๊ะ จะไปไหนดีน้าาา” อีกะเทยควายยังไม่วายส่งสายตายั่วยวนใส่มากับคำพูดให้ผมอีก ผมจึงรีบพูดสวนกลับไปในทันทีทันใดว่า “ไปโรงพัก”

จากนั้นเสียงหัวเราะเริงรื่นของพวกเราในที่นั้นจึงดังขึ้นกลบเสียงฝนร่ำที่นอกห้าง ในตอนนั้นผมรู้สึกได้ว่าเม็ดฝนที่ตกลงมาในขณะนั้นยังเย็นน้อยกว่าน้ำใจที่คนเรามีให้แก่กัน และด้วยน้ำใจเล็กๆน้อย ๆ นี่เองที่จะทำให้โลกรุ่มร้อนวันนี้พลันรื่นรมย์ได้…ในชั่วพริบตา

Create Date : 14 ตุลาคม 2549
Last Update : 17 ตุลาคม 2549 9:33:50 น.		15 comments
Counter : 1772 Pageviews.
Share Tweet