BlogGang.com : : ChronoCross : เส้นทาง...ฉันและเธอ

เส้นทาง...ฉันและเธอ

เจ้ากอล์ฟ

3...............
2...............
1...............

เวลานับถอยหลังของยานยนต์ต่างๆ ที่จะต้องผ่านสี่แยกไฟแดงกลางเมืองกรุงแห่งนี้ได้หมดรอบลง เมื่อรถหยุดสนิทผมดึงเบรคมือแล้วยกเท้าผ่อนเบรคอย่างช้า ๆ เอนตัวอย่างผ่อนคลาย ในใจก็พลางเหม่อมองฝ่าเม็ดฝนดูเมฆบนท้องฟ้าสีดำครึ้มของเช้าวันหนึ่ง แต่แล้วความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องของเธอก็ได้ผุดขึ้นมาในความคิด เธอคนที่ผมเคยมีความรู้สึกที่ดีให้อยู่เสมอตอนนี้ได้จากผมไปไกลแสนไกล.....

"เธอ......เธอ.........ได้ยินเสียงของฉันไหม”

“........................................”

“ฉันอยู่นี่ อยู่ตรงนี้ ได้ยินฉันไหม”

“ได้ยินสิ มีอะไรอย่างงั้นหรือ”

“เอ่อ..ไม่มีสิ่งใดหรอก แค่อยากรู้ว่าเธอนั้นได้ยินเสียงฉันไหม และยามที่เธอมองผ่านมาทางนี้เธอเห็นฉันบ้างไหม”

“เห็นสิ ฉันมองเห็นเธออยู่ตลอด”

“ในเมื่อดวงตาแสนสวยของเธอมองเห็นฉัน ใบหูที่แสนบอบบางนั้นได้ยินเสียงของฉัน แล้วความรู้สึกของเธอเล่า มันเป็นเช่นไรสำหรับคนอย่างฉัน”

“ในวันนี้......ฉันไม่สามารถบอกกับเธอได้ ฉันไม่แน่ใจตัวฉันเอง ฉันขอ......ขอเวลาให้ฉันได้ไหม ให้ฉันได้มองโลกกว้างที่งดงามใบนี้ จากวันเวลา ณ ตอนนี้ต่อไปอีกจะได้ไหม”

“แต่ว่า.....ในทางแยกข้างหน้าเธอจะต้องจากฉันไปอีกแล้วนะ ฉันต้องการที่จะรู้ความรู้สึกของเธอในเร็ววัน เพื่อที่ว่าฉันจะได้เข้าใจอะไรต่อมิอะไรมากขึ้นเกี่ยวกับตัวของเธอ”

“ถ้าสิ่งที่ฉันคิดมันไม่เป็นไปตามที่เธอหวัง ชีวิตของเธอจะเป็นเช่นไรต่อไป”

“.....................................................”

“ทางแยกข้างหน้า ฉันจะต้องจากไปแล้วนะ ตลอดมาฉันได้ยินเสียงของเธอ ฉันมองเห็นเธอ และจะเก็บความรู้สึกนั้นตลอดไป”

“เอ่อ....อ..............เดี๋ยวก่อน...........ฉันมีเรื่องที่อยากเอ่ยกับเธอ ถึงแม้ในวันข้างหน้าเธอจะต้องแยกไปสู่เส้นทางตามความฝัน ฉันจะอยู่ตรงนี้ จะอยู่เคียงข้างเสมอ จะคอยส่งเสียง คอยมอง คอยส่งความรู้สึกที่อบอุ่นนี้ไปให้ และจะอยู่ใกล้ๆเธอในทุกเส้นทางที่เธอก้าวเดิน ฉันอยากให้เธอรู้ไว้ ถึงแม้นว่า...เส้นขนานสองเส้นจะไม่มีวันมาบรรจบกัน แต่มันก็จะอยู่เคียงข้างกันและกันตลอดไป….”

ปี๊น!!!....ปี๊น!!!…..
เสียงแตรรถคันข้างหลังทำให้ผมสะดุ้งออกจากห้วงแห่งจินตนาการ ภาพของความพร่ำเพ้อนึกคิดถึงเส้นขอบถนนสองฝั่งสนทนากัน ได้ลางเลือนหายไป ผมเงยหน้าขึ้นมองเสาสัญญาณจราจร แลเห็นซึ่งไฟเขียวสีสดใสส่องสว่างอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งไร้ซึ่งหยดน้ำฝน ผมค่อยๆ เคลื่อนรถไปข้างหน้าเพื่อไปต่อให้ถึงจุดหมาย พร้อมๆกับเส้นขอบถนนทั้งสองฝั่งที่จะคอยเคียงข้างร่วมไปกับผมตลอดระยะเวลาของการเดินทาง.......