BlogGang.com : : ChronoCross : ปริศนาของหนึ่ง

ปริศนาของหนึ่ง

โดย : รัน

“หนึ่ง” กับผม เราต่างมีชะตาชีวิตที่คล้ายกัน มีบ้านพักในย่านรังสิต แต่กลับมามีงานทำและเรียนในย่านฝั่งธนฯ นับแต่ปี 1 เป็นต้นมา บ่อยครั้งที่หนึ่งจะขอติดรถผมกลับบ้านด้วยเสมอ
นั่นเองที่ทำให้เราทั้งสอง จึงสนิทสนมกันราวกับเพื่อนต่างวัย มากกว่าครูและศิษย์...
.................................

ครั้งหนึ่ง… จำได้ว่า ผมและนักศึกษาปี 4 สาขาสิ่งพิมพ์ ซึ่งมีหนึ่งรวมอยู่ด้วย ต้องเร่งทำอาร์ตเวิร์คนิตยสารให้เสร็จทันส่งโรงพิมพ์ในตอนรุ่งเช้า เราเริ่มต้นทำตั้งแต่เย็น มาเสร็จเอาใกล้เที่ยงคืน ผมชวนหนึ่งกลับบ้านด้วยกันเหมือนอย่างเคย

ให้บังเอิญที่ว่า 2-3 วันมานี้ เพื่อนซี้คนหนึ่งเอารถยนต์ขับเคลื่อนสี่ล้อ คันเบ้อเริ่มเทิ่ม ราคาเกือบ 4 ล้าน มาฝากไว้กับผม เพื่อป้องกันไม่ให้หลานชายตัวดีแอบเอาไปขับอวดสาวๆ ระหว่างที่เจ้าตัวไปต่างประเทศ ทว่ากลับอนุญาตให้ผมใช้มันได้ตามอำเภอใจ ซึ่งวันนั้น ผมก็ได้เอาเจ้ารถคันที่ว่ามาขับโก้แทนอีแก่ของผมที่ใกล้จะพังเต็มที

“โอ้โห ! อาจารย์เปลี่ยนรถใหม่หรือครับเนี่ย ?”
หนึ่งทำตาลุกวาว น้ำเสียงตื่นเต้น ทันทีที่มาเห็นรถราคาแพงระยับจอดอยู่ที่ลานจอดรถคณะ

“อ๊ะ...รวยอ่ะ ทำไมเหรอ? ที่ผ่านมา ก็แค่แกล้งจนมาหารักแท้หร๊อก!”
ผมยิ้มยั่วให้หนึ่งที่ยืนหน้าเบ้ ปากแบะ ด้วยความหมั่นไส้
………………………..

ขณะที่รถคันสวยแล่นฝ่าแสงดาวและลมหนาวออกจากมหา’ลัย ใกล้ถึงตีนสะพานพุทธฯ อยู่รอมร่อ แสงไฟวับแวมจากร้านรถเข็นขายอาหารอีสานริมทาง-ร้านเจ้าประจำของผมกับหนึ่งเตือนให้นึกได้ว่า ตั้งแต่เย็นยังไม่มีอะไรตกถึงท้องผมเลย

ผมหันไปมองหนึ่ง หนึ่งพยักหน้ารับอย่างรู้ใจ รถหรูแล่นเข้าจอดเทียบริมฟุตบาททันที ท่ามกลางสายตาของลูกค้า ที่นั่งร่ำสุราแกล้มอาหารอีสานกันอย่างเพลิดเพลิน

ลงจากรถได้ ผมพับแขนเสื้อทั้งสองข้างขึ้นเหนือข้อศอก ดึงชายเสื้อออกนอกกางเกง ละทิ้งมาดอาจารย์ไว้ชั่วคราว (ซึ่งปกติก็ไม่ค่อยจะมีกับใครเขาอยู่แล้ว) กะจะล่อมื้อนี้ให้เต็มคราบเสียหน่อย

ผมกับหนึ่งพากันเดินตรงไปที่โต๊ะว่าง ใกล้ๆ กับโต๊ะของกลุ่มเด็กสาววัยรุ่นล้วนที่มีกันราว 3-4 คน มีขวดเหล้า ขวดโซดา วางระเกะระกะอยู่บนโต๊ะ ท่าทางพวกเธอเปรี้ยวจี๊ด ใส่เสื้อรัดติ้ว จนเสียวว่า นมจะระเบิดออกมา แต่ละคนหน้าตาจิ้มลิ้มไม่เบา โดยเฉพาะหญิงสาวตาโต ผมยาวคนนั้น

ครั้นไปถึง หนึ่งรีบแซงไปนั่งบนเก้าอี้ที่จะหันไปเผชิญหน้ากับพวกเธอทันที ปล่อยทิ้งเก้าอี้ที่หันหลังให้ไว้กับผม

ทันทีที่ลาบเลือด ซุปหน่อไม้ ยำไข่มดแดง และข้าวเหนียวมาวางบนโต๊ะ ค่าที่หิวจัด ผมจัดการกับอาหารเหล่านั้นอย่างมูมมาม คว้าโน้นฉวยนี่ วุ่นวายไปหมด แต่หนึ่งกลับละเลียดอาหารอย่างไว้เชิงผิดปกติ เคี้ยวกินแต่ละคำด้วยท่วงทีสุภาพราวกับเจ้าชาย ทั้งที่จริงๆ แล้ว หนึ่งเองก็ยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เย็นเช่นกัน

“กินสิ หนึ่ง”
ผมส่งเสียงกระตุ้นอยู่หลายครั้ง แต่หนึ่งยังคงวางท่าเช่นเดิมจนผมระอาไปเอง
............................

“เอาอะไรอีกปะ ?”
ผมถาม เมื่ออาหารหมดโต๊ะแล้ว

หนึ่งส่ายหน้า ผมกวักมือเรียกแม่ค้ามาคิดเงิน จากนั้นเราจึงเดินกลับไปที่รถ ขณะจะก้าวขาขึ้นรถ แวบหนึ่ง… หนึ่งเหลือบไปเห็นหญิงสาวกลุ่มนั้นกวักมือเรียกให้เข้าไปหา

“แป๊บนึงนะครับ อาจารย์ เดี๋ยวมา”
หนึ่งทำหน้าเจ้าเล่ห์ เดินยิ้มกริ่มไปทันที โดยมีสายตาของผมเฝ้าติดตามไป

จังหวะหนึ่งของการสนทนา พวกเธอพากันหันหน้ามามองผม ซึ่งขึ้นมานั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับแล้ว ด้วยสายตาแปลกๆ พิกลจนผมรู้สึก

สักพัก หนึ่งควักโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหมายเลขตามคำบอกของหญิงสาวผมยาว เสร็จแล้วจึงค้อมร่างอย่างสุภาพเป็นเชิงร่ำลา เดินตัวตรงแน่วเหมือนนายแบบกลับมาที่รถ
....................................

รถแล่นไปได้ชั่วครู่ หนึ่งยื่นโทรศัพท์มือถือมาที่หน้าผม กดเบอร์โทรศัพท์ชุดหนึ่งให้ดู ด้วยท่าทีข่มขวัญผมอยู่นิดๆ

“เบอร์โทรศัพท์ของน้องแจน เดี๋ยวถึงบ้านค่อยโทร”

“แจนไหนวะ?”

“ก็คนผมยาวๆ สวยสุดในกลุ่มนั้นยังไงครับ “

“อ๋อ”

“ไม่เห็นต้องมีรถคันละเป็นล้านๆ ก็มีสาวมาให้เบอร์ล่ะ”
ผมชะงักกับคำพูดนั้น เพราะรู้ว่ากำลังถูกแขวะ

“ว่าใครวะ?”

“ปะ..เปล่าครับ ไม่ได้ว่าใคร”
หนึ่งรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

“เออ นี่ ’จารย์ เธอยังชมผมด้วยนาว่า ‘ไม่ถือตัว’ ”

“อะไรวะ ‘ไม่ถือตัว’ ?”
ผมย่นหน้าไม่เข้าใจ สายตาจับจ้องอยู่ที่ท้องถนนเบื้องหน้า เงี่ยหูรอฟังคำตอบอยู่เป็นนานสองนาน แต่หนึ่งยังคงเงียบเฉย จนผมต้องเหลียวหน้าไปมอง

แล้วผมก็พบว่า หนึ่งกำลังเอามือกุมท้อง ทำตัวงอๆ เหมือนกุ้ง และพูดแผ่วๆ ขึ้นว่า
“เออ…อาจารย์ครับ ช่วยจอดรถตรงร้านข้าวต้มข้างหน้านี่หน่อยได้ไหม? ผมหิวข้าวจัง”

“อ้าว เฮ้ย ! แล้วเมื่อกี้ ทำไมไม่กินให้อิ่ม? “

“โธ่…อาจารย์ก็ สาวเยอะ ก็ต้องไว้มาดกันหน่อย จะให้กินมูมมามอย่าง…เออ...” ปลายเสียงถูกกลืนหายลงไปในลำคอ แต่ผมรู้ว่าหนึ่งกำลังหมายถึงใคร

“เออ... งั้นก็ไปหากินเอาเองที่บ้านแล้วกัน”
ผมพูดฉุนๆ ขณะพารถทะยานผ่านหน้าร้านข้าวต้มไป
................................

หลังจากวันนั้น 2 วันเต็มๆ ที่ผมไม่เจอกับหนึ่งเลย ทั้งที่ปกติแล้ว หนึ่งจะแวะเวียนมาพูดคุยทั้งเรื่องมีสาระและไร้สาระกับผมที่ห้องพักทุกวัน จนกระทั่งย่างเข้าสู่วันที่ 3 หนึ่งก็เดินหน้าหมองเข้ามาหา

“น้องแจนบอกเลิกเป็นแฟนกับผมแล้วครับ อาจารย์”
หนึ่งพูดเศร้า ๆ กับผมเป็นประโยคแรก พร้อมกับยกมือไหว้ แล้วนั่งแหมะลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

“น้องแจน ? “
ผมทำหน้างงๆ อยู่พักใหญ่ ก่อนจะนึกได้ว่า เธอก็คือหญิงสาวตาโตผมยาว คนที่หนึ่งเอาเบอร์โทรมาอวดผมนั่นเอง พลางคิดในใจว่า มันไปเป็นแฟนกันตอนไหนหนอ ?

หนึ่งเล่าให้ฟังว่า หลังกลับถึงบ้านคืนนั้น หนึ่งโทรศัพท์หาแจน แล้วทั้งสองก็ตกลงเป็นแฟนกันทันที แจนบอกให้หนึ่งพาผู้ใหญ่มาสู่ขอได้เลย แต่หนึ่งขอดูใจกันไปพลางๆ ก่อน ทว่าเมื่อผ่านไปได้ 2 วัน แจนสืบรู้ความจริงว่า หนึ่งไม่ใช่เจ้าของรถราคาหลายล้านคันนั้น แล้วผมก็เป็นอาจารย์ของหนึ่ง แจนจึงขอเลิกทันที

เมื่อหนึ่งเล่ามาได้ถึงตรงนี้ ผมนึกสะกิดใจทันที “รถคันนั้นกับผมไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้อย่างไร ?”

พลันคำพูดปริศนาของหนึ่งในคืนนั้น ซึ่งยังคงไม่ได้รับการเฉลยมาจนวันนี้ ตอกย้ำซ้ำทวนขึ้นอีกครั้ง “ ’จารย์ เธอยังชมผมด้วยนาว่า ‘ไม่ถือตัว’ ” พร้อมกับที่ภาพของกลุ่มหญิงสาวที่กำลังพูดคุยกับหนึ่ง พากันมองมายังผม ขณะนั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถด้วยสายตาแปลกๆ ผุดวาบในหัวกบาล...
............................

แล้วผมก็ถึงบางอ้อ ตบโต๊ะเสียงดัง “ปัง” จ้องเขม็งไปที่หน้าเจ้าหนึ่ง ก่อนมีคำพูดเล็ดลอดออกมาตามไรฟัน

“ฮึ่ม…ม...ม… นึกออกแล้ว นี่หมายความว่า คืนนั้น เอ็งคงบอกผู้หญิงพวกนั้นสิว่า ข้าเป็นคนขับรถของเอ็ง ใช่ไหมวะ ! ไอ้คุณหนูหนึ่ง ”

สิ้นเสียงผม เจ้าหนึ่งถึงกับหน้าถอดสี ท่าทีอึกอักๆ เหมือนผีอำ แล้วรีบผวาลุกขึ้นจากเก้าอี้ เผ่นแนบไปยังประตูทางออก โดยมีร่างของผมพุ่งตามไปอย่างกระชั้นชิด !

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 19 ธันวาคม 2550 13:55:36 น.

18 comments

Counter : 1202 Pageviews.

หายไปนานเลยนะครับ ซึ่งก็ครบรอบ 1 ปี พอดีสำหรับ เวบเรื่องสั้นนี้ ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจมาโดยตลอด ทางเราจะพยายามต่อไปเรื่อยๆครับ

*ภาพhead ของเวบครั้งนี้อาจจะดูแปลกตาไปหน่อย เอาเป็นว่าขำๆละกันนะ

โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross

) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:03:22 น.

ยินดีด้วยกับการครบรอบ 1 ขวบ

ขอให้ สนุก..กับชีวิต
ขอให้ สนาน..กับเรื่องสั้น
ขอให้ สวยงาม..ดั่งพระจันทร์
ขอให้ เดินตามฝันที่ทำให้มีความสุขแบบนี้ตลอดไป

:)

โดย: ยัยตัวยุ่ง IP: 203.156.34.174 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:12:50 น.

ครบรอบ1 ปีแล้วเหรอเนี่ย ยินดีด้วยค่า
แล้วจะเข้ามาติดตามเรื่อยๆ นะคะ
ป.ล. จารย์ อ่านแล้วฮาอ่ะ
ว่าแต่มันเป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย

โดย: pucco IP: 58.8.44.122 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:43:42 น.

ภาพสวยดีนะครับ

โดย: หนึ่ง IP: 203.146.104.35 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:04:59 น.

อ่านละยิ้มเลยค่ะ แหมโดนลูกศิษย์ดม้ว่าเป็นคนขับรถ น่าให้ตกซะให้เข็ด อิอิ แล้วรูปข้างบนนั่นรูปคนทำบลอคนี้เหรอคะน่ารักดี ไว้จะมาเยี่ยมใหม่นะคะ

โดย: ฟ้าที่ไร้ดาว IP: 222.123.37.29 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:25:22 น.

ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะครับ แป๊บเดียวเอง

โดย: อนงค์นาง IP: 125.24.135.177 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:38:35 น.

ยินดีด้วยที่ครบรอบ 1 ปีแล้ว จะคอยติดตามผลงานต่อไปครับ

โดย: นิเวศ IP: 58.9.113.188 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:58:30 น.

น่ารักดี..อิอิ

โดย: rubino IP: 203.113.44.9 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:15:47 น.

น่ารักดี..อิอิ

โดย: rubino IP: 203.113.44.9 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:20:48 น.

อะไร เผลอแผลบเดียว ขวบนึงแล้ว (ถ้าเป็นเด็กกะลังน่ารักเลย) ไม่ได้เข้ามานานแล้ว แต่ไม่ได้ลืมนะคะ แล้วจะติดตามผลงานต่อไปค่ะ

ปล. อิอิ หนุกดี เห็นภาพเลยค่ะ ว่าแต่เรื่องจริงป่าวอ่ะจารย์

โดย: nunute IP: 58.9.84.8 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:10:20 น.

แหม ขอบคุณคร้าบที่แวะเวียนกันมา

ลุงรันจะพาไปแอ่ว ไม่รู้คราวนี้จะชิ่งอีกไหม

โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross

) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:18:43 น.

เฮดน่ารักดีค่ะ เหมือนตัวจริงออก

เนื้อเรื่องมาจากเค้าโครงเรื่องจริงหรือเปล่าคะเนี่ย

แล้วคุณหนึ่ง ยังอยู่ดีไหมคะ 555

โดย: nunan IP: 58.8.86.92 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:03:39 น.

มารายงานตัวค่ะ

ช่วงนี้อากาศหนาวเย็นต่อเนื่อง ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ

ยีนดีกับบล็อค love & warmth ด้วยค่ะ ครบ 1 ขวบแล้ว เย้!

โดย: blue mint

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:43:17 น.

รู้ตัวดีว่ามีไม่พอ ก็ต้องเหนื่อยกว่าใครมากมาย เพราะเล่นไม่เปียร์ ...เนอะกอล์ฟเนอะ

โดย: รัน IP: 124.121.189.36 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:14:56 น.

แหมๆ ลุงรันท่าทางจะชิ่งอีกแล้วสินะ เดี๋ยวจะเล่นเพลงเพราะๆให้ฟัง อย่าลืมเอากล้องไปถ่ายเก็บไว้ด้วยล่ะคร้าบ

โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross

) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:28:51 น.

ประทานโทษอย่าเอาความคิดคุณมาตัดสินผม คุณกอล์ฟ ตังค์อะหัดพกติดกระเป๋าไว้บ้างก็ดีนะคุณกอล์ฟ ไม่ใช่ไปกลับเงินอยู่เท่าเดิม 55555555555555555555555555555555555555

โดย: ลุงรัน IP: 124.121.183.181 วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:1:13:25 น.

แหม ลุงรัน เบาๆซี่ คนอื่นเขารู้หมด

มีตู้ atm เคลื่อนที่ไปด้วยกลัวอะไร จริงไหมจ๊ะ น้องจ๋า

โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross

) วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:14:27:51 น.

คุงกอล์ฟ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อยยยยยยยยย

โดย: น้องเจ้าค่ะ IP: 125.24.133.75 วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:19:52:12 น.