BlogGang.com : : ChronoCross : MSN ในคืนเหงา

MSN ในคืนเหงา

MSN ในคืนเหงา...

รัน

“ ความรัก กับ อากาศ
หากถามฉันว่า เลือกที่จะขาดสิ่งไหน
แม้อากาศจำเป็นสักเพียงใด
ในโลกที่ความรักสิ้นไร้
...ฉันคงไม่อาจทนอยู่ได้เช่นกัน T_____T ”

หลังเสียงเรียก “ตึ้ง ” ดังขึ้น จอสี่เหลี่ยมเล็กๆ มีไฟกระพริบสีส้ม โผล่ขึ้นตรงมุมขวาด้านล่างของจอคอมพิวเตอร์ ข้อความจากฟอร์เวิร์ดอีเมล์คุ้นหู คำทักทายแปลกๆ ผิดไปจากทุกวัน จึงถูกส่งผ่านโปรแกรมสนทนา MSN จาก “ชัช” มาให้ผม

เมื่ออ่านจบ หัวใจผมคล้ายวูบไหวประหลาด...

ผมกับชัช เราเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน ตั้งแต่สมัยเรียนในมหา’ลัย แม้จบแล้ว แต่เราก็ยังพบปะกันเสมอ พูดคุยผ่าน MSN กันทุกคืน เช่นเดียวกับค่ำคืนนี้

ชัชเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆ มีอารมณ์ฟุ้งฝัน ความคิดลึกซึ้ง และโลกส่วนตัวสูงแบบศิลปินทั่วไป เมื่อสมัยเรียน เป็นเรื่องธรรมดาเหลือเกิน หากเขาจะหายหน้าจากภาควิชานิเทศศาสตร์ของเราไปครั้งละนานๆ เที่ยวเร่ร่อนเล่นดนตรีไปเรื่อยเปื่อย หรือไม่ก็คลุกตัวอยู่แต่หน้าจอคอมฯ ที่บ้านแทนการมาเรียน

หลังเรียนจบ ค่าที่ฐานะทางบ้านไม่ขัดสน และรู้ตัวเองว่าไม่ชอบเป็นขี้ข้าใคร ชัชเปิดร้านคอมพิวเตอร์เล็กๆ ในย่านชานเมือง รับงานกราฟิกเล็กๆ น้อยๆ จัดหน้าหนังสือ ทำนามบัตร ไปจนกระทั่งถ่ายซีร๊อกส์ และใช้เวลาว่างเขียนเรื่องสั้นและนิยาย ต่างจากเพื่อนร่วมรุ่นส่วนใหญ่รวมทั้งผม ที่พากันตบเท้าเข้าทำงานในบริษัทด้านสื่อมวลชนกันเป็นแถว

3 ปี ก่อนหน้านี้ ในวันรับปริญญาของพวกเรา ชัชได้เผยความลับที่เก็บงำมาเป็นเวลาแรมปีกับผมว่า เขาตกหลุมรัก “น้ำผึ้ง” รุ่นน้องร่วมคณะ นับตั้งแต่เจอเธอครั้งแรกในงาน “วันรับน้องใหม่” โน้นเลยทีเดียว

ผมยังจำภาพในวันนั้นของน้ำผึ้ง เด็กสาวหน้าสวยคมแบบคนภาคกลางตอนใต้ได้เป็นอย่างดี เธอร่าเริงสดใสดุจแสงตะวันยามเช้าอยู่ในวงล้อมของเพื่อนและรุ่นพี่ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเบิกบานของเธอช่วยเติมใจคนรอบข้าง ให้เป็นสุขได้อย่างน่ามหัศจรรย์

“เราชอบเธอตั้งแต่วันแรก แต่เห็นต้อมมันจีบอยู่ ก็เลยต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้คนเดียว จนเขาเลิกกันแล้วนี่แหละ” ชัชบอกกับผมขณะที่เราทั้งสองนั่งรอเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรอยู่ในหอประชุมที่สวนอัมพรด้วยกัน จากนั้น ชัชก็เริ่มต้นจีบน้ำผึ้งอย่างเป็นเรื่องราว

แฟนคนแรกของน้ำผึ้ง คือ “ต้อม” เพื่อนสนิทในกลุ่มของเราอีกคนหนึ่ง ทั้งสองคบหากันตั้งแต่ที่น้ำผึ้งยังเป็นรุ่นน้องปี 1 และเราอยู่ปี 3 ในยามรัก ทั้งสองติดกันราวกับปาท่องโก๋

ครั้งหนึ่ง เมื่อตอนที่เราใกล้เรียนจบเต็มที เมื่ออยู่กันตามลำพัง ผมแกล้งกระเซ้าต้อมว่า ความรักระหว่างเขากับน้ำผึ้ง คงจะจบลงด้วยเสียงระฆังวิวาห์เป็นแน่ ? ต้อมส่ายหน้าหม่นหมองไปมา ยิ้มแห้งๆ และบอกว่า ทางบ้านที่ต่างจังหวัดได้ตระเตรียมเจ้าสาวเอาไว้ให้เขาแล้ว ผมนิ่งอึ้งกับคำตอบที่ได้รับ

เมื่อสบโอกาส คำถามเดียวกันถูกถ่ายเทไปยังน้ำผึ้งเช่นกัน
” ใช่ค่ะ น้ำผึ้งฝันถึงการแต่งงานกับพี่ต้อม เมื่อเราเรียนจบแล้ว” ขณะพูด ดวงตากลมโตทอประกายความสุข แต่หัวใจของผมกลับเป็นทุกข์ในชั่วพริบตา

ทันทีที่ต้อมเรียนจบ ความรักของทั้งสองก็จบตามลงไปด้วย ต้อมบอกเลิกกับเธอ เก็บข้าวของออกจากหอพักหลังมหา’ลัย เดินทางกลับบ้านนอกทันที และหันไปคบหากับหญิงคนใหม่ที่ครอบครัวหาไว้ให้แทน

ห้วงเวลานั้น โลกทั้งใบของน้ำผึ้งที่เคยมีแต่ต้อมแตกดับลงทันใด หัวใจเมาๆ เตลิดไปอย่างไร้ทิศทาง จนแม้แต่เจ้าของหัวใจก็มิอาจควบคุมได้ จากเด็กสาวที่เคยปิดกั้นตัวเอง เธอกระหายใคร่เรียนรู้ไปในโลกใบใหม่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด นั่นอาจจะเพื่อชดเชยกับเวลาที่ร่างกายและหัวใจเคยถูกจองจำเอาไว้เสียนาน

นับจากวันนั้นจนวันนี้ที่เธอเรียนจบแล้ว และได้งานทำในบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตารวมทั้งชัช ได้ขันอาสาเข้ารักษาแผลใจให้กับเธอ แต่จนแล้วจนรอด เธอก็ไม่ตกลงปลงใจที่จะคบหาใครเป็นคนรักจริงจัง ได้แต่พอใจใช้ชีวิตอิสระตามอำเภอใจไปวันๆ ....

ชัชเริ่มต้นส่งข้อความผ่าน MSN มาให้ผมว่า เมื่อค่ำวานนี้ซึ่งเป็นวันวาเลนไทน์ จะด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ทราบได้ ในท่ามกลางผู้ชายที่มาติดพันเธอมากมาย จู่ ๆ ในราว 4 ทุ่มเศษ น้ำผึ้งเลือกโทรมาหาเขา บอกให้ออกไปพบเธอที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งริมแม่น้ำเจ้าพระยา เขารีบจับแท็กซี่ตรงดิ่งไปหาเธอทันทีด้วยความดีใจ เพื่อไปพบกับฝันร้ายที่กำลังรอคอยเขาอยู่ !

ชัช says:
“เมื่อเราไปถึงที่ร้าน นั่งกินข้าวกับน้ำผึ้งได้พักนึง ก็มีโทรศัพท์มาหาเธอ อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา เด็กหนุ่มหน้าเกาหลีคนหนึ่งก็มายืนรออยู่ที่หน้าร้าน เราช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้ำผึ้งเดินไปพูดคุยสักพัก ท่าทีสนิทสนมกันมาก แล้วก็กลับมานั่งที่โต๊ะอย่างเดิม ส่วนหมอนั่นก็จากไป เราได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่า ถึงเธอจะไม่รักเรา แต่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องทำร้ายจิตใจเราถึงขนาดนี้ :( ”

รัน says:
“น้ำผึ้งไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นหรอก เจ้านั่นดื้อรั้นที่จะมาหาเอง :) ”

ชัช says:
“ทำไมนายถึงคิดอย่างนั้น?”

ผมตอบว่า เมื่อรุ่งเช้าที่ผ่านมา น้ำผึ้งโทรมาผม เพื่อเล่าเรื่องราวเมื่อคืนวานนี้ เธอร่ำไห้บอกกับผมว่า “หนูห้ามผู้ชายคนนั้นแล้วนะพี่รัน แต่เขาก็ยังมาอีก หนูก็ไม่รู้จะทำยังไง น้ำผึ้งไม่ได้คิดจะแกล้งพี่ชัชเลยจริงๆ”

น้ำผึ้งบอกผมผ่านทางสายโทรศัพท์อีกว่า “สำหรับพี่ชัช น้ำผึ้งก็ยังดูๆ อยู่ ซึ่งก็เหมือนกับทุกคนที่เข้ามาจีบน้ำผึ้งแหละ พี่ก็รู้น้ำผึ้งเจ็บมามาก น้ำผึ้งไม่อยากเจ็บอีกแล้ว หนูต้องการคนที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตที่เหลือของหนู”

รัน says:
“อืม ... เราคิดว่า สิ่งที่นายต้องทำในตอนนี้ ก็คือ ต้องทำใจและเข้าใจ ในเมื่อเราไปรักเขา หัวใจมันเป็นของเขา เราไปขอหัวใจเขามาเป็นของเรา เขาจะให้เราหรือไม่ก็ย่อมได้ จะเอาไปให้ใครมันก็ได้อีก เราคงจะไปโกรธ ไปโทษอะไรเขาไม่ได้ เขามีอิสระที่จะเลือกและตัดสินใจ และที่สำคัญ นายก็รู้ไม่ใช่หรือว่า น้ำผึ้งผ่านอะไรมาบ้าง”

ชัชนิ่งฟังอย่างสงบ แล้วจึงพิมพ์คำถามส่งมาให้ผม

ชัช says:
“แล้วนายคิดว่าเรื่องระหว่างเรากับน้ำผึ้งมันจะลงเอยยังไง ?”

รัน says:
“.................”

ชั่วขณะนั้น ผมรู้สึกมึนงงเหมือนปลาถูกทุบหัว นิ้วมือที่วางอยู่เป็นบนแป้นคีย์บอร์ดชาด้านไปชั่วคราว ไม่มีคำตอบใดๆ ส่งไปให้ชัช นอกจากความเงียบ เพราะผมไม่รู้จริงๆ ว่า บทสรุปสุดท้ายของความรักของคนคู่นี้ มันจะออกมาในรูปแบบใด

ในความคิดของผม แม้ ณ เวลานี้ ทั้งสองจะเป็นคนเหงา เศร้า และร้าวราน ที่ได้โคจรมาพบเจอกัน แต่ในอีกด้านหนึ่ง ทั้งสองก็เหมือนอยู่คนละโลกเดียวกัน คนหนึ่งอยู่ในโลกส่วนตัวใบเล็กๆ เก่า ๆ อย่างเงียบเหงา พบปะผู้คนเดิมๆ ส่วนอีกคนกำลังสนุกสนานอยู่ในโลกกว้างอย่างสุดเหวี่ยง และปรารถนาแสวงหาโลกใบใหม่ๆ พบปะผู้คนหลากหลายอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย
เพราะชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย มันจึงบอกไม่ได้หรอกว่า โลกของคนทั้งสอง จะมาหลอมรวมกลายเป็นโลกใบเดียวกันได้หรือไม่ ...ไม่มีใครรู้ได้เลยจริงๆ

"ความรัก กับ อากาศ
หากถามฉันว่า เลือกที่จะขาดสิ่งไหน
แม้อากาศจำเป็นสักเพียงใด
ในโลกที่ความรักสิ้นไร้
...ฉันคงไม่อาจทนอยู่ได้เช่นกัน T______T”
ที่สุดแล้ว ชัชบอกกับผมว่า ไม่ว่าจะอย่างไร เขาจะยังคงรักน้ำผึ้งเหมือนเช่นที่เคยแอบรักมานานกว่า 5 ปี คล้ายยืนยันความตั้งใจ เขาพิมพ์ข้อความจากฟอร์เวิร์ดอีเมล์อันเดิมส่งมาให้ผมอีกครั้ง ก่อนที่เราทั้งสองจะยุติการสนทนากันในเวลาใกล้เที่ยงคืน

และครั้งนี้ ผมอ่านทวนซ้ำข้อความนั้น ด้วยหัวใจที่สั่นไหวมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม...
.........................................

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2550 12:32:40 น.

11 comments

Counter : 1206 Pageviews.

โดย: nong IP: 58.9.70.198 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:11:07 น.

"เลิกรัก"

"แอบรัก"

"หลงรัก"

หลากหลายความรู้สึกดีนะครับ เข้าใจความรู้สึกของคนที่ชื่อรันนะครับ ว่าจะต้องทำใจลำบากขนาดไหน?

เรื่องรักของคุณอ่านแล้วประทับใจดีครับ แต่ผมไม่สามารถเขียนเรื่องรัก หวาน ๆ แบบคุณได้ครับ

ผมเขียนได้แต่เรื่องที่ตลกบ้าง ไม่ตลกบ้าง ประเภท ตลกฝืดนะครับ

อย่าลืมแวะไปอ่านเรื่องของผมบ้างนะครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:17:10 น.