BlogGang.com : : ChronoCross : รางวัลแห่งชีวิต จากการพิชิต...ดอยปุยหลวง

รางวัลแห่งชีวิต จากการพิชิต...ดอยปุยหลวง

รางวัลแห่งชีวิต
จากการพิชิต...ดอยปุยหลวง

คนธรรมดา

1
ปลายปี 2548 ช่างภาพหน้ากลมและนักเขียนหน้ามนคู่หนึ่งได้รับมอบหมายให้เดินทางไปถ่ายทำสารคดีท่องเที่ยวที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน โดยมีจุดหมายปลายทางอยู่ที่การพิชิต ยอดดอยปุยหลวง ขุนเขาที่สูงจากระดับน้ำทะเลถึง 1,700 เมตรและนับเป็นยอดเขาที่ใกล้ชิดท้องฟ้าที่สุดในบรรดาขุนเขาของจังหวัดแม่ฮ่องสอน
แต่จนแล้วจนรอดการเดินทางในครั้งนั้นกลับประสบกับความล้มเหลว เพราะฟ้าดินไม่เป็นใจส่งพายุฝนกระหน่ำลงมาเสียก่อน ขณะที่เหลือระยะทางอีกเพียง 500 เมตรเท่านั้น ก็จะถึงยอดดอย เราทุกคนใกล้จะได้สัมผัสกับสุดยอดทิวทัศน์ที่น้อยคนนักจะได้เคยชื่นชมมัน ค่ำคืนอันเหน็บหนาวบน (ใกล้) ยอดดอยคราวนั้น คณะของเราที่ประกอบด้วย ผม ช่างภาพ พราน และ ”สาจู” คนนำทางเชื้อสายปากะญอ ต่างทำ “สัญญาใจ” ให้กันไว้ว่า.
”กูจะต้องกลับมาเหยียบยอดดอยแห่งนี้ให้ได้ในชีวิตนี้” !

2
หนึ่งปีต่อมา โอกาสก็มาถึง คู่หูหน้าเก่ากับเส้นทางสายเดิมก็ได้มีโอกาสแก้ตัว ในคราวนี้สภาพอากาศเป็นใจ ฟ้าใส อากาศเย็นสบาย เราจึงกลับไปเชิญชวนคณะเดินป่าเจ้าถิ่นขาเดิมที่มีสัญญาใจกันไว้ โดยพรานทั้งหลายต่างยินดีที่จะร่วมเดินทางไปทริปนี้ด้วยกันกับเราอีกครั้ง
การเดินทางไปดอยปุยหลวง ต้องอาศัยรถแบบ 4 WD เท่านั้น เนื่องจากเส้นทางเป็นดินลูกรังและสูงชันในบางช่วง เมื่อเตรียมสัมภาระเรียบร้อยแล้ว เราใช้เส้นทางจากตัวเมืองแม่ฮ่องสอนไปบ้านห้วยฮี้ ระยะทางประมาณ 32 กิโลเมตร ตลอดเส้นทางยังมีสถานที่ท่องเที่ยวให้แวะเที่ยวชมหลายแห่ง เช่น น้ำตกแม่สะกึดหลวง ถ้ำน้ำฮูหายใจ
แต่ที่สวยงามที่สุดคือ จุดชมวิวดอยสันฟ้า จุดชมทิวทัศน์ที่คุณจะยืนอยู่เหนือทะเลหมอกสีขาวอันงดงามราวปุยนุ่น ความสวยงามของจุดชมวิวแห่งนี้ยิ่งกระตุ้นให้เราอยากขึ้นไปสัมผัสทัศนียภาพบนยอดดอยเร็วกว่าเดิม

3
เมื่อถึงหมู่บ้านกะเหรี่ยงห้วยฮี้ เราเข้าไปหา ”สาจู” คนนำทางคนเดิม แต่ก็ต้องพบกับเรื่องเศร้า ชายคนนั้นจากเราไปเสียแล้ว

“เมื่อฤดูฝนที่ผ่านมา เขาขับรถลงไปช่วยนักท่องเที่ยวที่รถติดล่มอยู่กลางทาง แต่โชคร้ายรถของเขาเองกลับเสียหลักพลิกคว่ำตกเขาลงไป” ผู้ใหญ่บ้านห้วยฮี้เล่าให้พวกเราฟังด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง โดยคณะเราทุกคนต่างก็รู้สึกเสียใจและเสียดายกับการสูญเสียคนรักป่าไปอีกหนึ่งคนก่อนวัยอันควรเช่นนี้ แต่เมื่อเราได้พูดคุยกับ “สาจ๊ะ” พี่ชายของเขาถึงการเดินทางครั้งใหม่ เขาตัดสินใจอาสาเป็นคนนำทาง สานงานต่อจากน้องชายเขาในทันที
ตลอดระยะทางบนเส้นทางสายเดิม บรรยากาศ ทิวทัศน์ และความเหนื่อยล้า ในครั้งนี้ก็ไม่ได้ต่างไปจากการเดินในครั้งที่แล้วเลย จนบางคนในคณะได้กล่าวพร้อมเสียงหายใจอันรวยรินว่า

“นี้แหละคือเสน่ห์ของการเดินป่าขึ้นเขา เพราะมันเปรียบเสมือนเส้นทางชีวิตของมนุษย์ทุกคน ไม่มีใครที่จะมีเส้นทางที่ราบเรียบและมีความสุขตลอด ในบางครั้งเราจะพบอุปสรรค์และความทุกข์ประดังเข้ามาเหมือนพายุรุนแรง แต่หากใครฟันฝ่าอุปสรรค์ไปได้ เขาก็จะได้สัมผัสกับรางวัลแห่งชีวิตที่คุ้มค่าและหาไม่ได้จากที่แห่งใด”

4
หลังซาบซึ้งกับถอยคำที่เป็นกำลังใจให้ก้าวเดินต่อไป (แต่หัวใจจริงๆ กำลังเต้นอย่างแรง) เราก็พบจุดเดิมที่เราเคยปักหลักในการเดินทางครั้งที่แล้ว ทั้งคณะตัดสินใจเหมือนกันคือ ไปให้ถึงยอดดอยก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันที่หลัง ซึ่งเราเข้าใจกันดีว่า “ความเจ็บใจ” ในครั้งที่แล้วยังคงหลอกหลอนพวกเราอยู่

วินาทีที่ เท้าก้าวถึงยอดดอยปุยที่มีความสูงระดับ 1,700 เมตร บางคนถึงกับตะโกนสุดเสียง บางคนถึงกับนิ่งไป เมื่อแลเห็นทัศนียภาพและคลื่นทะเลภูเขาอันงดงามที่อยู่เบื้องหน้า ความสวยงามของดอยปุยหลวง ไม่เพียงมีแต่ในช่วงกลางวันเท่านั้น ในยามเช้าแสงแรกแห่งวันจะมาพร้อมทะเลหมอกที่เสมือนสายน้ำอันพลิ้วไหวไปตามเกาะเล็กเกาะน้อยที่เคยเป็นถึงขุนเขาอันสูงชัน ส่วนในยามพระอาทิตย์อัสดง แสงสุดท้ายของวันจะฉาบท้องฟ้าให้เป็นสีแดงเพลิง พร้อมๆกับการมาเยือนของความหนาวเย็น ดวงดาว และพระจันทร์สีนวล

ค่ำคืนนั้น ท่ามกลางกองไฟอันอบอุ่น ภายใต้ดวงดาวเต็มฟ้า เราต่างนอนกอดไอหนาวอย่างสุขใจ
เพราะทั้งคณะต่างได้ “รางวัลแห่งชีวิต”
จากขุนเขาแห่งนี้กันทุกคน

Create Date : 30 มกราคม 2550

Last Update : 30 มกราคม 2550 22:03:18 น.

24 comments

Counter : 2871 Pageviews.

รูปสวยมาก ๆ ค่ะ น่าไปจังค่ะยังไม่เคยไปเลย

โดย: opleee

วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:10:29:24 น.

อ่ะมาเร็วจังอัพปุ๊บ มาปั๊บเลย อิอิ

เรื่องนี้ ภาพสวยเรื่องใส อ่านได้สบายอารมณ์ สั้นๆแต่ความหมายดีจัง

**งานใหม่ได้เมื่อไหร่ส่งมาด้วยนะ ไม่ต้องรีบ เอาแบบมาแล้วเป๊ะๆ แบบเรื่องนี้เลย

โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross

) วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:10:36:20 น.

โห สวยมากเลยค่ะ
โดยเฉพาะภาพแรก โดนใจสุด ๆ แลง เงา องค์ประกอบของภาพ ได้หมดเลย
ชอบจังเลยค่ะ ทั้งภาพและเรื่อง

โดย: สุ (แร่ใยหิน

) วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:11:56:40 น.

อืม .... ดี

โดย: รัน IP: 202.29.54.62 วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:12:03:19 น.

เรื่องนี้ เจ้าของเรื่องเป็นคนถ่ายภาพเองเลยนะ ไม่ได้ไปเอาภาพมาจากที่ไหนเลย

โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross

) วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:12:13:26 น.

สวยมากครับ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่นำมาแบ่งปันกัน ผมเองก็อยากจะทำงานแบบนี้บ้างจังเลยครับ แต่ก็คงจะไม่มีโอกาสสักเท่าไหร่ อยากจะทำงานเกี่ยวกับสารคดี เดินทางไปค้นหาธรรมชาติอ่ะครับ

โดย: sak (psak28

) วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:14:10:23 น.

สุดยอกเลยค่ะ ภาพสวยมากๆ อยากไปเที่ยวบ้างจังเลยค่ะ

โดย: ปาล์ม (palmpada

) วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:16:12:34 น.

แหม่....ทำไมมีแต่คนชมภาพ...สงสัยเนื้อเรื่องยังไม่โดน

โดย: คนธรรมดา IP: 58.9.94.223 วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:21:54:23 น.

ไม่หรอก .... เรื่องดีแล้ว

โดย: รัน IP: 202.29.54.62 วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:22:26:21 น.

น่าเที่ยวดีนะ แต่เราชอบไปทะเลมากกว่า อิอิ

โดย: Wind IP: 58.147.66.96 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:56:43 น.

แหมๆ เรตติ้งกระฉอกขนาดนี้ สงสัยคนธรรมดาต้องลง 2 เรื่องติดซะละมั้ง

โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross

) วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:56:50 น.

แวะมาเยี่ยมอีกนะครับ เพลงเพราะครับ ผมชอบเพลงนี้เหมือนกันครับ

โดย: sak (psak28

) วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:20:42 น.

ใจเย็นๆ เจ้ากอล์ฟ เดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อ สลับผลงานกันลงอะดีแล้ว (คิดไม่ทันโว้ยยยยย)

โดย: คนธรรมดา IP: 58.9.98.221 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:58:04 น.

รูปสวยยัง

โดย: นู๋เกด IP: 61.19.220.192 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:30:21 น.

สวยจังค่ะ
งานน่าสนุกจังค่ะ
ขอไปทำด้วยคนได้ป่าวคะ

โดย: I am SeRaPh

วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:11:49 น.

เพิ่งเข้ามาครั้งแรก Blogสะอาดดีครับ รูปสวยดี บางบลอคเอฟเฟคเต็มไปหมดเลย โหลดช้า ไว้จะแวะมาใหม่นะครับ

โดย: พริ้วไหว IP: 58.9.109.195 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:23:10 น.

ขอบคุณทุกคะแนนเสียง....เอ๊ยยยย....ไม่ใช่ ยังไงก็ติดตามกันต่อๆ ไปเนอะ รักน้อยๆ แต่รักนานๆ

โดย: คนธรรมดา IP: 58.9.95.21 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:20:09 น.

สู้ต่อไป การเดินทางคือการเติบโตของความรู้สึก

โดย: หมาป่าสีน้ำเงิน IP: 58.9.66.201 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:28:18 น.

happy valentine
ขอให้รอบกาย อุ่นอวล เต็มไปด้วยรัก แล้วก็มีความสุขมาก ๆ นะคะ

โดย: แร่ใยหิน

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:02:44 น.

อยากใช้ชีวิตอย่างคุณจังจะมีสักวันไหมที่ฉันจะได้ทำอย่างที่ฉันหวังไว้

โดย: ตะวันยิ้มร่า

วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:18:04:05 น.

โดย: รักนะ IP: 202.69.140.19 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:32:38 น.

สวยจังบ้านเรา

โดย: ลอแอะ IP: 192.168.212.219, 203.172.211.116 วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:47:12 น.

ดอยปุยสวยมากทั้งสุงทั้งหนาวมาเที่ยวที่นี้รับรองไม่ผิดหวัง

โดย: ลอแอะ IP: 192.168.212.219, 203.172.211.116 วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:54:22 น.

แต่งเรื่องใช่มั้ยครับ เพราะไม่เคยมีเหตุการณ์ แบบนี้....เป็นนักเขียนเข้าใจแต่ไม่น่าเอาชื่อลุงเขาเขียนแบบนี้นะครับ.....ถ้าลุงเขารู้ว่าเขียนเรื่องแบบนี้โดยใช้ชื่อเขา เขาจะรู้สึกยังงัย....ทุกวันนี้ลุงเขายังมีชีวิอยู่และก็สุขภาพแข็งแรงด้วย ถ้าผมจะสร้างเรื่องว่ามีนักเขียน(คุณ)และช่างกล้อง ตกเขาตายบ้างล่ะ รู้สึกยังงัย....(แอบผิดหวังจัง

โดย: คนรักถิ่น IP: 118.172.204.174 วันที่: 22 สิงหาคม 2555 เวลา:20:32:43 น.