ความสุขของมะลิ/ ความสุขของปลาไพค์
ความสุขของมะลิ ต้องการ เขียน abook พิมพ์ ภาพจาก daypoets.com
เพราะเราเป็นเพื่อนกัน (Yan and the Pike) จุน มาจิดะ เขียน โบชาซัง แปล แจ่มใส พิมพ์ ภาพจาก jamsai.com
(ไม่ได้อ่านหนังสือจบเล่มมา 17 วัน แบบว่าไม่ไหวแหล่วววว ขอแว่บหน่อยเหอะ)
มะลิๆ มะลิน่ารักที่สุด ใครๆ ก็เขียนถึงมะลิ ไปหาอ่านกันเอาเองนะจ๊ะ ขี้เกียจทำลิงค์
มะลิเป็นแมวตาแป๋วของคุณ "ต้องการ" นักวาด (และ) เขียนที่ประจำอยู่นิตยสารแนวๆ อย่าง a day มีผลงานรวมเล่มมาแล้วชื่อ Going Places ที่ว่าจะไปตามหามาอ่านสักหน่อย
มะลิเป็นแมวที่มีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร เพราะต้องใส่ปลอกคอกันเลียหรือเสื้ออยู่ตลอดเวลา ตอนยังไม่ได้อ่านก็รีบร้อนไปถามชาวบ้านว่าทำไมต้องใส่ เพราะถ้าไม่ถามตรงๆ ก็ไม่มีใครบอก พอเขาบอกมาแล้วก็เศร้าเสียใจน้ำตาไหล แต่พอมาอ่านจริงๆ ก็ไม่กระไรนะ เพราะคนเขียนเขาเล่าตะล่อมๆ อย่างนุ่มนวล แล้วก็เอาไว้ตอนสุดท้าย ทำให้เราเห็นว่าถึงจะเกิดอะไรขึ้น แต่หลังจากนั้นมะลิก็มีคนประคบประหงมดูแล มีคนรัก และมีความสุข
ความสุขของมะลิคือการนอน การรอรับพี่ต้องการกลับบ้าน การนอนเฝ้าพี่ต้องการ และการนอนซุกผ้าห่มคุณแม่ อ๊ะ ไหงมันมีแต่เรื่องนอนล่ะเนี่ย บางทีลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจแล้วก็นอนต่อเหมือนกัน ฮ้าวววววว
คุณทรงกลดที่เป็นบก.เล่มนี้เขาบอกว่ามันเป็นหนังสือที่ทำให้คนอ่านนึกถึงแมวของตัว จริงด้วยแหละ อ่านๆ ไปก็จะบอกว่า "อุ๊ย! เหมือนแต้มเลย" อยู่เรื่อย แต้มชอบมาพัวพันตรงกองฝุ่นเวลากวาดบ้าน แล้วแต้มก็ตัวใหญ่ (คงเพราะตอนเด็กๆ ต้องกินแคลเซียม) ขนนุ่มมมมมมม มีขี้ตา LMJ เลยฝันว่าแมวตัวเองเป็นลูกครึ่งเปอร์เซียอยู่บ่อยๆ ฮี่ๆ
เล่มของ LMJ เป็นสีเขียวค่ะ ตอนนี้ที่เคยเห็นผ่านตาก็มีสีเขียว สีเทา สีแซลมอน แต่ยังไม่เห็นสีส้มอย่างที่เห็นในเว็บจ้า
@@@@@@@@@@ ส่วนเรื่องของ "เจ้าแมวรวยน้ำใจกับปลาไพค์ช่างยืม" เนี่ย แพนด้ามหาภัย (คลิกตรง friend link เอง ขี้เกียจทำลิงค์) ให้ยืมมา เป็นเรื่องของแมวยัน (แมวชื่อ "ยัน" ไม่ใช่สัตว์ประหลาดพันธุ์ใหม่) ที่มีบ้านอยู่บนเนินเขา กับปลาไพค์ที่อยู่ตรงกระท่อมริมลำธาร ทั้งนี้โดยมีทุ่งหญ้ากว้างใหญ่คั่นกลาง
วันหนึ่งเจ้าปลาไพค์มาปรากฏตัวที่หน้าบ้านแมวยัน คุยกันอยู่ชั่วโมงหนึ่ง แล้วก็กลายเป็นเพื่อนกัน ก่อนกลับปลาไพค์ขอยืมเกลือกับเนยเพื่อไปทำซุปเห็ดวันฉลองชื่อพรุ่งนี้ แมวยันก็ให้ไป เพื่อที่ปลาไพค์จะกลับมาใหม่ในวันรุ่งขึ้น เพื่อขอยืมเครื่องปรุงซุปเห็ดอย่างต่อไป เพื่อเตรียมไว้สำหรับวันฉลองชื่อที่มาไม่ถึงสักที
ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนไป เจ้าปลาไพค์หายหน้าหายตาไป ทำให้ยันต้องตามลงไปที่กระท่อม และพอจะเข้าใจได้รางๆ ว่าทำไมปลาไพค์ต้องยืมโน่นยืมนี่ตลอดเวลา และมองเห็นความลำบากที่ต้องเดินตัดทุ่งไปหาตัวเองแล้ว
เนื้อเรื่องไม่มีอะไรมาก แต่ชอบบรรยากาศและวิธีเล่าเรื่องของเขา มันมีทั้งความเป็นนิทาน ซึ่งพยายามชักจูงใจคนอ่านให้เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง (ซึ่งเกิดขึ้นในอีก sphere หนึ่ง) แต่ในขณะเดียวกันก็เปิดเผยอย่างโจ่งแจ้งว่ามันเป็นเรื่องเล่า ด้วยการใส่ตัวตนของคนเขียนเข้ามาในตอนต้นและตอนท้ายของเรื่อง ทำให้เรื่องนี้เล่าด้วย "ผม" สองคน คือตัวคนเขียน กับเจ้าแมวยัน ซึ่งตอนแรกเป็นแมวของคนเขียน (งงไหม นี่แหละความแตกต่างของอัจฉริยะกับคนธรรมดา อัจฉริยะเขาจะบอกสิ่่งที่กล่าวมาทั้งหมดอย่างสวยงามเข้าใจง่าย แต่คนธรรมดาก็จะพูดไม่รู้เรื่องให้มันสับสนไปมาอย่างนี้แหละ)
อ้อ แล้วก็ฉากในเรื่องมัน other-worldly ดีอ่ะ ดูลอยๆ จับต้องไม่ได้ดี
ให้ห้าดาวทั้งสองเล่มค่ะ *****/ *****
Create Date : 19 มกราคม 2551 |
|
7 comments |
Last Update : 19 มกราคม 2551 23:14:02 น. |
Counter : 1009 Pageviews. |
|
|
|
ไม่จริง
เป็นแจแปนนีสบ็อบเทลตะหาก 55
แต้มแต้ม เดอะ มิเกะเนโกะ