ครั้งหนึ่งแมวถูกยกขึ้นเป็นเทพเจ้า และบัดนี้มันก็ยังไม่ลืมเรื่องนั้น (หึหึ //เลียอุ้งเท้า)
Group Blog
 
<<
เมษายน 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
27 เมษายน 2552
 
All Blogs
 
Like Water for Chocolate - อาหาร มา (ร) ยา และ e หญิงชราผู้ไม่อ่านนิยายรัก

Photobucket



เลาร่า เอสกีเบล เขียน (สะกดถูกแล้ว อ่านแบบสเปน)
แครอล และ โธมัส คริสเตนเซ่น แปล
Black Swan พิมพ์
อั๊งอังอา ให้ยืม

(มีปกสวยๆ กว่านี้อีกมากมาย ไปดูได้ที่นี่)

หนังสือเล่มนี้เคยสร้างเป็นหนังฮอตฮิตเมื่อ... หลายปีมาแล้ว เป็นหนังที่ดูเท่ห์เก๋ไก๋เป็นที่ยิ่ง แต่อยู่มาวันหนึ่งมีสายรายงานมาว่า ไปเจอคนพูดว่าหนังเรื่องนี้เต็มไปด้วย element น้ำเน่าๆ เค้ารับไม่ได้ ว่าแล้วเราก็นินทากันว่าตานี่ตาต่ำ ช่างไม่รู้อะไรซะบ้างเลย หนังเค้า magical realism ย่ะ บลาๆๆ เสร็จแล้วก็ลืมกันไป ตามประสาวัยสะรุ่น มีเรื่องต้องคิดต้องทำเย้อ (ฮา)

ทีนี้เมื่อกาลเวลาผ่านไป โชคชะตาก็นำพา LMJ กับหนังสือเล่มนี้มาพบกัน...

แล้ว LMJ ก็พบว่า เอ่อ... มันน้ำเน่าจริงๆ ว่ะ อารมณ์ประมาณดูละครหลังข่าวเปี๊ยบเลย

คือ element ส่วนที่เป็น magical realism (สัจนิยมมหัศจรรย์ หรือ สัจนิยมมายา) มันก็มีอยู่เหมือนเดิมแหละ แต่ตอนเป็นหนังมันจะนิ่งๆ หน่อยไง แต่ในหนังสืออารมณ์มันแรงมาก

เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่าสาวน้อยติต้าเกิดมาได้สองวันพ่อก็ตาย แม่ช้ำใจจนน้ำนมไม่ไหล แม่ครัวเลยรับเลี้ยงดูแทน ติต้าเลยโตขึ้นมาในครัว อบอวลด้วยกลิ่นอาหาร พลางกิน tea (ซึ่งเราเข้าใจว่าน่าจะเป็น beef tea น้ำตุ๋นเนื้อ ไม่งั้นมันจะมีสารอาหารอะไร แต่ก็ไม่ได้มีการอธิบายใดๆ ในเรื่อง) กับโจ๊กข้าวโพดที่แม่ครัวป้อนให้ และกลายเป็นอัจฉริยะในทางทำกับข้าวไปในที่สุด

บ้านของติต้าเป็นบ้านไร่ใหญ่โต เรียกได้ว่าเป็นไฮโซบ้านนอก เป็นคุณหนูแต่โดนใช้งานเยี่ยงทาส ทำกับข้าวแล้วยังต้องล้างจานอีก คนใช้ในบ้านมีอยู่สองคน เวลามีงานเลี้ยงก็ต้องทำกับข้าวเลี้ยงแขกเอง ทำเสร็จก็ต้องวิ่งไปแต่งตัวมาต้อนรับแขก พอแขกกลับไปก็ต้องมาเก็บโต๊ะอีก แอร๊ยยยยยยส์

อันที่จริงแล้วติต้ายังมีพี่สาวอีกสองคน คนโตชื่อโรเซาร่า คนรองชื่อเฮร์ตรูดิส (ส่วนติต้ามีชื่อเต็มๆ ว่าโฮเซฟิต้า) ไม่มีการกล่าวถึงว่าสองคนนั้นร่วมถูกใช้งานเยี่ยงทาสด้วยหรือเปล่า แต่หลักฐานว่านังแม่มันรักลูกไม่เท่ากันกำลังจะมีมาต่อไป

ดังที่กล่าวมาแล้วว่าไฮโซบ้านนอกชอบจัดงานเลี้ยง ในงานเลี้ยงคราวหนึ่งก็มีไอ้หนุ่มไร่ข้างๆ มาตกหลุมรักติต้า พาพ่อมาขอเสียดิบดี แต่นังแม่มันบอกว่า ในตระกูลของเดี๊ยนนั้นมีธรรมเนียมสืบต่อกันมาว่า นังคนที่มันทะลึ่งเกิดมาเป็นลูกสาวคนเล็กมันก็ต้องอยู่ปรนนิบัติมารดาผู้สูงส่งอย่างเดี๊ยนไปจนกว่าจะตายไปข้างนึงน่ะเค่อะ แต่ถ้าคุณชายอยากแต่งงานก็ได้นะฮ้า เดี๊ยนไม่ว่า แต่งกับหนูโรเซาร่าผู้ประเสริฐแอนด์แสนดี ลูกสาวคนโตของเดี๊ยนก็ได้เค่อะ

อ่ะ ให้เวลาสามสิบวิ ทายดิ๊ว่าอีตานี่จะทำไง


ติ๊กต่อกๆๆ


เอ่อ มันก็ตอบตกลงฮ่ะ เพราะแต่งแล้วจะได้มาอยู่ใกล้ๆ ติต้าตลอดไป (ไอ้...)

ตอนเรียนวิชาวรรณคดีเบื้องต้นตอนปีหนึ่ง อาจารย์เคยเล่าเรื่องย่อตอนนี้ให้ฟัง ประกอบหัวข้ออะไรก็จำไม่ได้แล้ว สาวน้อยสองร้อยกว่าคนในห้องนั้นต่างร้องขึ้นมาพร้อมๆ กันว่า "ฮ้าาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!"

ไม่ฮ้าไม่ฮื้อล่ะ นอกจากไอ้หนุ่มจะแต่งงานกับพี่สาวแล้ว ติต้ายังต้องเตรียมอาหารงานแต่งทั้งหมดเองด้วย เริ่มต้นด้วยการตอนไก่ 200 ตัว เง่อ... และระหว่างที่ควักตูดไก่เหงื่อหยดอยู่นั้น นังแม่ก็เดินผ่านมา ด่าว่า "ทำหน้าหงิกนัก ไม่พอใจเหรออีหนู อยากทำตัวมีปัญหานักใช่ไหม หาๆๆ" โอ๊ย ดีชั้นล่ะเชียร์ให้นังหนูเอาไก่ในมือตบหน้าแม่มันจริงๆ ให้ไก่ตกใจจิกหน้ามันให้พรุนไปเลย มันน่านัก อีปีศาจนี่

(เห็นแล้วใช่ไหมว่าช่องเจ็ดสีทีวีเพื่อคุณมาก)

นอกจากต้องทำกับข้าวแล้ว ยังต้องทำอย่างหน้าชื่นตาบาน ห้ามเศร้าห้ามร้องไห้อีกด้วย แต่แล้วในการตีแป้งเค้กครั้งสุดท้าย อีแม่กลับขึ้นบ้านไปแต่งตัวเตรียมออกงาน เหลือแต่ติต้ากับแม่ครัวสองคน แม่ครัวก็บอกว่าถ้ามันเจ็บนักก็ร้องออกมาเถอะลูก ติต้าก็เลยร้องไห้จนน้ำตาหยดแหมะๆ ลงไปในแป้งเค้ก

พอถึงตอนตัดเค้กในงาน น้ำตาของติต้าก็ออกฤทธิ์ ทุกคนที่กินเค้กเข้าไปสัมผัสความขมขื่นของเธอได้จนอ้วกแตกอ้วกแตนไปตามๆ กัน... ขอโทษที่ต้องใช้คำนี้ คำอื่นมันแทนกันไม่ได้จริงๆ คนเขียนบรรยายละเอียดละออสะใจมาก โดยเฉพาะนังพี่สาวที่ตัดชุดแต่งงานไว้ซะพิลาศพิไล คนอ่านวางหนังสือ ลุกขึ้นตบมือเต้นไปเต้นมา ฮ่าๆ

เรื่องทั้งหมดนี่แค่จบบทที่สองเท่านั้น เพราะฉะนั้นไม่ได้สปอยล์อะไรเลยนะค้าาาาาา ชีวิตบัดซบกลางบ้านไร่ของน้องติต้ายังดำเนินต่อไปอีกนานนนนนน เพราะเรื่องทั้งหมดเล่าจากปากคำหลานสาวของเธอ (หลานยายของนังพี่สาวกับไอ้พูชายคนนั้นแหละ) โน่นเลย มีอะไรบ้าบอคอแตกชวนตื่นตะลึงอื้อหืออื้อหาอีกมาก (โดยมี LMJ นั่งเชียร์ทุกเบรค เอ๊ย ทุกบท)

และที่สุดยอดจริงๆ คือคนเขียนเธอเขียนอย่างมีของพอตัวทีเดียว ไม่ใช่น้ำเน่าดาดๆ ไม่ฟูมฟาย ไม่ไร้เหตุผล ทุกคนมีเหตุมีผลเบื้องหลังการกระทำ (อาจยกเว้นนังพี่สาวคนโต) มีเรื่องชวนให้น่าเห็นใจ (ใช่ รวมทั้งนังแม่ปีศาจนั่นด้วย) แต่ในขณะเดียวกันก็เปี่ยมอารมณ์แบบผู้หญิงๆ โดยเฉพาะ element ที่เป็น magical realism นั่นมันเป็นการระเบิดอารมณ์แบบผู้หญิงแท้ๆ ไม่เกี่ยวข้องกับโลกา ธรรมชาติ หรือสิ่งเหนือธรรมชาติใดๆ เลย

หนังสือแบ่งเป็นสิบสองบท มีชื่อตามเดือน เริ่มต้นด้วยส่วนผสมของอาหารที่จะเป็นจานหลักของเดือนนั้น และแทรกส่วนที่เป็นวิธีทำไว้ในเนื้อหาเลย เก๋กู้ดซะไม่เมี้ยะ

ให้ดาวแบบ LMJๆ ที่สี่ดาวครึ่ง ****1/2
ความยากประมาณ 3
แต่ถ้าไม่สนใจศัพท์สเปนแบบเหม่ฮีโกประหลาดๆ นักก็ 2.5

หนังสือเล่มนี้เคยแปลเป็นภาษาไทยแล้วเมื่อ... หลายปีก่อน โอเค สิบกว่าปีก่อน (ก็ได้วะ) ก็บอกแล้วไงว่าหนังมันฮอตฮิต พิมพ์โดยสนพ. ศรีสารา (ในเครือพลอยแกมเพชร) ชื่อเรื่อง รักซ้อน ซ่อนรส ไม่รู้ว่ายังหาได้อยู่อีกหรือไม่ ตัวใครตัวมันเน้อ



Create Date : 27 เมษายน 2552
Last Update : 27 เมษายน 2552 22:34:26 น. 15 comments
Counter : 3500 Pageviews.

 
นึกภาพตอนอยู่ในห้องแล้วอาจารย์เล่าเรื่องตอนนั้นได้เลยมี๊อป.ก็เคยมีประสบการณ์คล้ายๆกัน

เรื่องนี้ทั้งอยากอ่านและอยากดูหนังแต่ก็กลัวๆงกๆเงิ่นๆไม่กล้าเข้าไปจีบ เขินน

magical realism มันยังไงอ่ะ ประมาณ one hundred year of solitude ได้ป่าว (สัจจงง?)

อ๊ะ แมวแมวมีทวิตเตอร์ เดี๋ยวต้องติดตาม ขอศึกษาวิธีเล่นก่อน


โดย: อปอช (apple_cinnamon ) วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:21:51:56 น.  

 
^
^
อาจารย์คนเดียวกันแหงเลย ฮา


โดย: the grinning cheshire cat วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:22:11:15 น.  

 

พลอตเน่ามาก แต่เขียนจนอ่านจบ นับถือ เกลียดอีเปโดรจริงๆ ตัดมันออกไปได้ไหม

element อะไรไม่รู้จักง่า รู้แต่สีสันบรรยายจัดจ้านมาก


โดย: อออ IP: 124.120.135.242 วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:22:14:21 น.  

 
^
^
ตัดออกไปแล้วจะมีเรื่องอะไรให้เล่าล่ะเฟ้ย


โดย: the grinning cheshire cat วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:22:19:16 น.  

 

เฮอะ แทบจะเป็นผู้ชายคนเดียวในเรื่อง ไม่นับท่านนายตะหานนั่น

อยากอ่าน house of spirit อยากกลับบ้าน


โดย: อออ IP: 124.120.135.242 วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:22:47:28 น.  

 
สามใบเถาหมายถึงผู้หญิงสามคน...หน้าแตก เอาหัวชนกำแพง ตุ้บๆ

อ๊ะ พึ่งอ่านเรื่องเจ้าหญิงพอลล่ามาเหมือนกันมี๊



โดย: อป (apple_cinnamon ) วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:6:34:49 น.  

 
เข้ามาอ่านรีวิว เขียนได้ฮาดีมาก ชอบค่ะ เอิ๊กกกก จริงๆชอบหนังสือเล่มนี้ค่ะ เน่าสนิทแบบเมกฮีโกดีมาก แต่ก็ magical realist นะคะ อ่านสนุก


โดย: petitfour IP: 118.174.158.168 วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:9:41:31 น.  

 
เจ้าแมว
เราเห็นหนังสือนี้ที่บูทโฆษิต มาขายทุกปีเลย
(ฉบับแปลไทยนั่นแล) แต่เจ้าอ่าน Eng ก็ดีแล้วละ
ไม่งั้นเจ้าจะเจ็บตับแบบเรา เอิ๊กกกกก


โดย: หมีหมี IP: 117.47.222.69 วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:12:01:34 น.  

 
^
^
หมีโดนเฉือนตับไปทำกับข้าว???

ว่าแต่มันขนาดนั้นเลยเรอะ


โดย: the grinning cheshire cat วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:12:34:04 น.  

 
ร้อง "ฮ้าาาาาาาาา" ไปด้วยเลยตอนอีตานั่นตอบตกลง^^

หนังสือน่าอ่านมากค่ะ แต่ความยากระดับนี้ มีภาษาสเปนอีก จะรอดมั้ยเนี่ย


โดย: BoOKend วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:23:56:24 น.  

 
มีฉบับแปลไทย และ ฉบับ ภาษาอังกฤษ เพราะครั้งหนึ่งเคยคิดผิดว่าจะเอามาใช้ทำรายงานส่งอาจารย์ (ลืมไปว่าฉบับแปลไทยมาจากภาษาสเปน)


โดย: ปลาทองอัลไซเมอร์ IP: 58.136.27.193 วันที่: 29 เมษายน 2552 เวลา:17:15:34 น.  

 
ได้ฉบับไทยจากโฆษิตเหมือนกันขอรับ ซุกอยู่ตรงมุมชั้น แต่ของมันก็มอมลงทุกปีนะ

มันหนุกดีนะ ผู้ใดกลัวจะเหมือนหนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยวก็อย่าได้อย่าได้กลัวเลย

คิด ๆ ไปแล้วเหมือนคนเขียนเมจิคัลผู้หญิงจะเขียนได้อุ่น ๆ กว่าผู้ชายไหมหว่า อย่างเรื่อง House of Spirit ก็รู้สึกอ่อนโยนเวลาอ่าน



โดย: เคียว IP: 118.173.226.53 วันที่: 30 เมษายน 2552 เวลา:13:55:27 น.  

 
อ่านเรื่องที่เล่ามาแล้วก็ร้อง ฮ้า!!! เหมือนกันเรย


โดย: ทินา วันที่: 1 พฤษภาคม 2552 เวลา:3:47:10 น.  

 
ชื่อเรื่องน่าอ่านแฮะ แต่คงต้องหาภาษาไทย
แต่มันจะหาเจอมั้ยเนี่ย มันต้องมือสองใช่มั้ยพี่


โดย: fonkoon วันที่: 7 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:52:14 น.  

 
หนึ่งในเรื่องที่โคตรจะชอบทั้งหนังและหนังสือ

แบบว่า..เป็นน้ำเน่าที่โดนโคตรอ้ะ ชอบๆๆๆๆ


ตัวหนังสือน่าจะอยู่ที่บ้านที่เพชรบุรีนะ แหม้..อ่านแล้วอยากไปหามาอ่านอีกสักรอบจัง อิอิ


กลับมาแล้วเด้อ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 7 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:24:54 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

the grinning cheshire cat
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




ปีศาจแมวอายุ 1,700 ปี บำเพ็ญตบะจนแปลงร่างเป็นคนได้ กำลังศึกษาวิถีชีวิตแบบมนุษย์ แต่รู้สึกว่ายากจัง เพราะยังคิดอะไรแบบแมวๆ อยู่เลย
Photobucket LMJ recommends


Photobucket
เต๋าแบบหมีพูห์ (The Tao of Pooh)
Benjamin Hoff เขียน
มนต์สวรรค์ จินดาแสง แปล
มติชน พิมพ์

หนังสือ Tao (หรือ Dao) spin-off ที่ไม่งี่เง่า และคนเขียนรู้จริงจริงๆ ทั้งเรื่องเต๋าและเรื่องหมี

Photobucket
ฅ.คน ฉบับ 41 มี.ค. 52

เจ้าหญิงพอลล่า:
หัวใจเธอมันน่ากราบ
กลุ่มอนุรักษ์แม่รำพึง:
ยังไงปลาทูก็เจ๋งกว่าโรงถลุงเหล็ก
สัมภาษณ์อ. นิธิ เอียวศรีวงศ์:
ฉบับลำแต้ๆ

เมฆาสัญจร
เมฆาสัญจร (Cloud Atlas)
เดวิด มิทเชลล์ เขียน
จุฑามาศ แอนเนียน แปล
มติชน พิมพ์

เหนือคำบรรยาย (เพราะตัดสินใจเลือกคำบรรยายไม่ถูก ฮา)

ยูโทเปีย และ 1984
ยูทเปีย
เซอร์โธมัส มอร์ เขียน
สมบัติ จันทรวงศ์ แปล
1984
จอร์จ ออร์เวลล์ เขียน
รัศมี เผ่าเหลืองทอง
และ
อำนวยชัย ปฏิพัทธเผ่าพงษ์ แปล
สมมติ พิมพ์

หนังสือเปิดหูเปิดตาระดับตัวพ่อ แถมปกสวยระดับตัวแม่อีกต่างหาก โอ๊ว

เทพเจ้าแห่งสิ่งเล็กๆ
เทพเจ้าแห่งสิ่งเล็กๆ
(The God of Small Things)
อรุณธตี รอย เขียน
สดใส แปล
โครงการสรรพสาส์น
ของสำนักพิมพ์มูลนิธิเด็ก พิมพ์

เรื่องเล่าโค-ตะ-ระอัศจรรย์จากอินเดีย

นายธนาคารเพื่อคนจน
นายธนาคารเพื่อคนจน
โมฮัมหมัด ยูนุส เขียน
สฤณี อาชวานันทกุล แปล
มติชน พิมพ์

อัตชีวประวัติฉบับกึ่งสุขกึ่งเศร้า บางครั้งก็เกือบเคล้าน้ำตา ของหนุ่มนักเรียนนอก กับธนาคารหลังคามุงหญ้า (บานประตูก็ไม่มี) ของเขาและลูกศิษย์ ที่หาญกล้าพุ่งชนทุกอย่างเพื่อให้ผู้หญิงจนๆ จำนวนมากในบังคลาเทศยืนหยัดด้วยขาของตัวเองได้

(อันที่จริงเราควรจะแนะนำว่า นี่เป็นหนังสืออัตชีวประวัติของนักเศรษฐศาสตร์ที่แก้ปัญหาความยากจนในบังคลาเทศจนได้รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพประจำปี 2006 แต่ม่ายอ่ะ ทำงั้นแล้วจะได้อะไร คุณจะรู้เหรอว่าหนังสือเล่มนี้ทั้งสนุกเป็นบ้าและ insightful ขนาดไหน กริๆ)



I'm reading




Potjy's currently-reading book recommendations, reviews, favorite quotes, book clubs, book trivia, book lists


100+ TBR 2010



2010 reading goal

Friends' blogs
[Add the grinning cheshire cat's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.