11 กุมภาพันธ์ 2554 วันศุกร์

วันนี้..เป็นอีกวัน ดี ๆ ที่มีความรู้สึกอยากจะเก็บบันทึก..เรื่องราวดี ๆ ..ใกล้วันแห่งความรัก..ก็เลยอยากจะแบ่งปันความรู้สึกเกี่ยวกับความรัก ที่มีมาเก่าก่อน และ ปัจจุบันแม้นเขาคนนั้นจะไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับเรา...แต่ก็อยากจะบอกว่า..เขาคนนั้นไม่เคยลบเลือนไปจากจิตใจ..ของเรา..และเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป..และจะคอยเป็นกำลังใจให้กันและกันหากมีวันใดที่เขาคนนั้นท้อแท้...ขอบคุณความรักที่เขาคนนั้นมีให้ฉัน ณ ครั้งหนึ่งวันนั้น

ความรักในวันนี้ ณ ปัจจุบันเป็นอะไรที่มีความสุขแล้ว ขอบคุณสามีสุดที่รักที่คอยดูแล เทคแคร์เรามาตลอดระยะเวลาที่แต่งงาน และใช้ชีวิตร่วมกัน เราไม่เคยโกรธกัน ความรักความเข้าใจ เรามีให้กันเสมอ ขอบคุณพยานรักตัวน้อย ๆ ที่เกิดมาเป็นสุดที่รัก ของฉันอีกคน ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่าความรักทำให้ฉันอยากเป็นผู้ให้ ความรักทำให้ฉันรู้จักการให้อภัย ความรักทำให้ฉันอยากช่วยเหลือเผื่อแผ่ ความรักทำให้ฉันมีความสุขเมื่อเห็นผู้อื่นเป็นสุข ความรักทำให้ฉันเป็นคนมีจิตใจดีงาม ความรักทำให้ฉันเติบโตทางจิตใจและความคิด ความรักทำให้ฉันเป็นคนสมบูรณ์แบบ

รักแท้เท่านั้นที่พร้อมจะเป็นผู้ให้

ขอบคุณสามีและลูก ๆ ที่คอยเป็นกำลังใจ เมื่อเวลาความทุกข์มาแทนที่ความรัก...

ความรักจึงเป็นสิ่งหนึ่งที่มีค่าคอยหล่อเลี้ยงหัวใจยามอ่อนล้าหมดแรง....

ความรักเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้ว่ารักแบบไหนที่จะเป็นรักแท้...ก็คือ พ่อกับแม่ของเราไง

ขอบคุณพ่อกับแม่ที่ให้ความรัก ความอบอุ่น ตั้งแต่เล็กจนโต จนแม้นกระทั่งวันหนึ่งที่ลูกคนนี้หมดแรงอ่อนล้า ก็มีพ่อกับแม่ที่คอยให้ความช่วยเหลือและเป็นกำลังใจให้ลูกคนนี้ตลอดมานับจากวันที่ได้ลืมตามาดูโลก จนถึงวันนี้...ชีวิตนี้ลูกขอมอบให้พ่อกับแม่...แม้นจะอยู่ไกลความรักของพ่อกับแม่ จะอยู่ในหัวใจของลูกคนนี้จนวันตาย.....

ความรักอีกหนึ่งคือเพื่อนสุดที่รัก...เพียงหนึ่งคนนี้ที่คอยช่วยเหลือ...เมื่อคราวความรักของฉันได้ผิดหวังเมื่อครั้งเก่าก่อน..ขอบใจเพื่อนคนนี้ที่คอยเป็นกำลังใจ และคอยช่วยเหลือเมื่อเราลำบากในครั้งเก่าก่อน คอยตักเตือนจนเราผ่านช่วงร้าย ๆ มาได้ด้วยความปลอดภัย ความรักที่เพื่อนมีให้เราอย่างจริงใจ...
เพื่อนคนนี้จะไม่มีวันลืมเลือน ฉัน....รักแกนะจ้ะแหม่ม นิตยา สาวเมืองโคราช....

ความรักอีกหนึ่งคือ พี่สาว พี่ชาย น้องสาว ทั้งสอง ที่ได้ให้ความรักกับฉัน อย่างไม่มีเงื่อนไขเช่นกัน ขอบคุณความรักนี้ที่ทำให้ฉันเรียนรู้ว่าบทบาทหน้าที่ของตน เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราต้องทำในชีวิต...เพื่อให้ความรักได้สมบูรณ์แบบ ขอบคุณพี่สาวที่ทำให้ฉันเรียนรู้ความรักแบบพี่ที่ต้องเสียสละให้น้องก่อนเสมอ ขอบคุณพี่ชายที่สอนเสียงเพลงแห่งความรักให้ฉัน ขอบคุณน้องส่วทั้งสอง ที่สอนให้ฉันได้รู้จักการเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับน้อง ๆ ....ขอบคุณ

ความรักอีกหนึ่งคือ ยายขันแก้ว...ที่คอยหล่อหลอมความรักให้ฉันเมื่อครั้งเป็นเด็ก ที่คอยเล่านิทานใต้ต้นมะขามให้ฉันฟัง ถึงเรื่องราวความรักของยายกับตา กับสินสอดทองหมั้น 100 บาท .....กับการสอนการเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้ฉํนแม้ปัจจุบัน ฉันก็ยังทำกับข้าวไม่ได้เรื่อง อิอิอิอิอิ...ขอบคุณน้าหญิงและน้าชายที่เลี้ยงดูฉันด้วยความรัก...ตอนที่ฉันเรียนชั้นมัธยมปลายที่โคราช....ไข่เจียวตอนเช้าก่อนไปโรงเรียนอร่อยที่สุด...เลยจ้ะน้าฮวยจ๋า....

ปล.วันนี้ป้อนข้าวคิทเป็นวันที่สอง เริ่มให้อาหารมื้อแรกกับเจ้าคิทเมื่อวาน แม่ตื่นเต้นจัง ลูกทานหมดเลย เก่งจังลูกแม่...โตเร็ว ๆ นะจ้ะ

เรื่องราววันแห่งความรักของฉันก็ได้จบลง.....