เวลาผ่านไปรวดเร็วค่ะ แป๊บๆ นี่ก็ผ่านไปแปดอาทิตย์แล้วที่มีเจ้าตัวเล็กนอนแอ้งแม้งอยู่ในพุง ในหนังสือที่อ่านเค้าบอกว่า นับจากนี้เราจะไม่เรียกเขาว่าตัวอ่อนอีกต่อไปแล้ว แต่เขาได้พัฒนาจนกลายมาเป็น "ทารก" แล้วค่ะ
ช่วงนี้ก่อนนอนจะสวดมนต์ทุกวัน บางวันที่เผลอนอนไปก่อนพอนึกได้ก็จะลุกขึ้นมานั่งสวดมนต์ก่อนค่ะ รู้สึกว่าแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ก็อยากจะทำให้เขา
เราท้องแค่สองเดือน แต่คนรอบข้างก็เริ่มทายกันแล้วว่าจะเป็นลูกสาวหรือลูกชาย ว่าที่คุณย่าเล่นเปิดตำราพรหมชาติกันเลยทีเดียว เอาอายุพ่ออายุแม่มาบอกลบคูณหารกันออกมาได้เศษเท่าไร ก็เปิดอ่านตามนั้น ของเราได้เศษหนึ่งล่ะ ตามตำราเขาว่าจะได้ลูกชาย
ส่วนพี่สาวคนโตของเราซึ่งมักทายแม่นว่าหลานจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็บอกเหมือนกันว่าเขารู้สึกว่าหลานคนนี้จะต้องเป็นผู้ชาย
ส่วนเราน่ะหรือ...ไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ ไม่เคยฝัน ไม่เคยอะไรทั้งสิ้น มีแต่คุณยาย(แม่เรา)เท่านั้นที่ฝันว่าได้สร้อยทอง
ตอนนี้ร่างกายเราก็สมบูรณ์แข็งแรง ไม่มีอาการแพ้ประเภทโอ๊กอ๊าก แต่จะหิวบ่อย ปวดฉี่บ่อย ท้องอืดนิดๆ และก็ง่วงนอนเก่ง
พรุ่งนี้ว่าจะไปหาคุณหมอแล้วล่ะ จะได้หายห่วงไปเปลาะหนึ่ง ทำใจแล้วว่าเจอหมอเมื่อไร คงจะได้ไปหากันบ่อย และเตรียมตัวโดนเจาะเลือดหรือทำโน่นทำนี่อีกเยอะ
จริงๆ เป็นโรคกลัวเข็มนะคะ แต่คราวนี้คงหนีไม่พ้นเสียกระมัง เอาน่ะ...เพื่อลูกนี่นา
|