รีวิวสบายๆ : 36 ควบ แต่เพียงผู้เดียว P-047 "36" อันที่จริง รากฐานของมันคือหนังที่ว่าด้วยความทรงจำของคนเรา ซึ่งหากดูผิวเผินแล้วอาจจะดูไม่ได้แปลกใหม่มากมายนัก แต่สิ่งที่ทำให้หนังดูร่วมสมัยมากคือ การใช้ฮาร์ดดิสก์ของคอมพิวเตอร์มาใช้เป็นสัญลักษณ์ตัวแทนของสิ่งที่เรียกว่าความทรงจำ หนึ่งในฉากที่ผมชอบมากๆคือ ฉากที่ลูกค้าร้านซ่อมคอมแห่งหนึ่งที่มารับฮาร์ดดิสก์ที่เคยทิ้งให้ช่างซ่อมเกือบปีด้วยท่าทีที่ดูเหมือนไม่ค่อยแฮปปี้ที่ข้อมูล "บางอย่าง" ในฮาร์ดดิสก์กลับคืนมา ความเด็ดขาดของฉากนี้คือ หนังใช้เพียงเสียงพูดคุยระหว่างลูกค้ากับช่างซ่อมคอม ประกอบภาพเพียงภาพเดียวนั่นคือ ภาพของฮาร์ดดิสก์ของช่างซ่อมที่กองพะเนินอยู่ในลังเหมือนกำลังรอให้เจ้าของมารับกลับไป มันเหมือนความทรงจำอันมหาศาลของใครหลายคนวางกองรวมกันอยู่ในลังนี้ ในความทรงจำแต่ละก้อนนั้น อาจจะมีทั้งส่วนที่อยากกู้คืน ส่วนที่อยากลบ หรือส่วนที่ก่ำกึ่งระหว่างอยากเก็บหรืออยากทิ้ง เปรืยบได้ดั่งวิธีการจัดการความทรงจำที่ไม่เหมือนกันของแต่ละคน และสุดท้าย หนังได้เผยว่า ไม่ว่าคุณจะใช้กล้องถ่ายรูป (ไม่ว่าจะดิจิหรือฟิล์ม) หรือเปิดคอมแล้วยัดสิ่งต่างๆลงในฮาร์ดดิสก์เพื่อบันทึกความทรงจำในช่วงเวลานั้นๆ แต่เครื่องบันทึกความทรงจำที่ดีที่สุด ไม่ใช่กล้องถ่ายรูปหรือฮาร์ดดิสก์ แต่มันคือ ตัวคุณเอง ขอเพียงแค่คุณ "จำ" มันได้ แค่นั้น ก็พอแล้ว "แต่เพียงผู้เดียว P-047" ถือว่าโชคดีมากครับ ที่ผมได้ดู 'แต่เพียงผู้เดียว P-047' ต่อจากหนังไทยอีกเรื่อง '36' ในวันเดียวกัน เพราะหนังทั้งเรื่องสองเรื่องต่างทำหน้าที่เป็นส่วนขยายกันละกันได้อย่างน่าประหลาดทีเดียว ในขณะที่ 36 พูดถึงวิธีเก็บความทรงจำของคนเรา โดยพาคนดูไปอยู่ในระยะยืนมองฮาร์ดดิสก์หรือรูปถ่าย มองมันเป็นก้อนความทรงจำอย่างเป็นรูปธรรม ทว่า แต่เพียงผู้เ้ดียว กลับใช้วิธีจูงมือผู้ชมให้จมลึกเข้าไปในห้วงความทรงจำอันหลากหลายและทับซ้อนจากหลากหลายผู้คนและหลายสถานที่ การดำดิ่งสู่ความทรงจำนี้ ทำให้ความเ้ข้าใจในหนังแตกซ่านออกมาในหลายทิศทาง และยากที่จะสรุปว่า ใครเป็นใคร ? ทำอะไร ? ที่ไหน ? และยังไง ? เสมือนการแหวกว่ายอยู่ในธาราแห่้งความคิดที่ยุ่งเหยิง ยากจะจัดระเบียบ และเกี่ยวพันจนอาจจะสร้างความทรงจำหลอกๆขึ้นได้อย่างน่าตกใจ ราวกับตัวละครบางตัวที่หนังเฉลยว่า เขาเป็นบุคคลที่ไม่มีอยู่จริง และหลายสิ่งที่พรรณาออกมา อาจจะเป็นจินตนาการหรือห้วงความคิดของใครสักคน 36 อาจจะมีการจัดเก็บความทรงจำที่ค่อนข้างแน่นอนและจัีบต้องได้ (และรวมไปถึงสามารถกู้คืนได้อีกต่างหาก) ส่วน แต่เพียงผู้เดียว อาจจะมองเห็นกระบอกเก็บความทรงจำได้ยากกว่า และเป็นไปได้ที่ห้วงความทรงจำนี้จะมีขนาดใหญ่เกินกว่าที่คาดคิด แต่อย่างไรก็ตาม หนังทั้งสองเรื่อง ต่างก็สอนให้เราได้เรียนรู้ถึงสิ่งที่เรียกว่าความทรงจำ บางครั้ง เราก็ควบคุมมันได้อย่างอยู่มือ แต่บางครั้งมันก็กลืนกินเราจนแทบไม่มี "ความเป็นตัวเอง" หลงเหลืออยู่ Kitamura   Create Date : 09 สิงหาคม 2555 2 comments Last Update : 9 สิงหาคม 2555 0:10:17 น. Counter : 3191 Pageviews. Share Tweet

เป็นหนังที่อยากจะดูมากทั้งสองเรื่อง แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีโอกาสได้ดูเลยค่ะ (ได้แต่ติดตามข้อมูลข่าวสารผ่านทางแอดมินของเพจโรงหนังเฮ้าส์ อยู่เป็นระยะ) อยากดู 36 เพราะติดตามข่าวหนังเรื่องนี้มาจาก อะเดย์ และชื่นชอบงานเขียนของเต๋อเป็นการส่วนตัวค่ะ อยากดู แต่เพียงผู่เดียว เพราะน้องที่สนิทเธอแนะนำมา (เธอชอบพี่เล็ก และอยากบังคับให้เราไปดูด้วย ..จะได้มีเพื่อนเม้าท์ ว่างั้น ^^)   โดย: nobuta wo produce 12 สิงหาคม 2555 1:09:08 น.

ดู "แต่เพียงผู้เดียว"แล้ว แต่ยังไม่ได้เรื่อง "36" แต่อยากดูเรื่อง "36"มาก แนะนำหนังไทย เรื่องถัดไปที่ควรดูจ้า เรื่อง "ชัมบาลา"   โดย: แฟนlinKinPark 14 สิงหาคม 2555 0:48:39 น.