มาทำงานสายจนได้ เซ็งชีวิตจริงๆพับผ่า ......

................................อุตส่าห์รักษาสถิติ ไม่สาย ไม่ป่วย มาได้ตั้งหลายเดือน นึกว่าจะทำได้จนถึงปลายปีเลยซะอีก เพราะว่าตั้งแต่พบเส้นทางมาทำงานใหม่ โดยมาทางยกระดับมาลงเส้นศรีอยุธยานี้ เท่าที่จำความได้ น่าจะไม่เคยสายเลย หรือเคยก็คงแค่หนหรือสองหนนี่แหละ วันนี้พอดีต้องมาขึ้นกะเช้าแทนเพื่อน เพราะเพื่อนเค้าไปอบรมภาษาหรือไรเนี่ยแหละ ใจผมน่ะไม่ชอบขึ้นกะเช้าเลย เพราะเป็นคนนอนดึก พอนอนดึกแล้วมันไม่ค่อยอยากตื่นเช้า ตื่นเช้าในความหมายผมก็คือแบบ 8โมง 9 โมง เพราะธรรมชาติผมตื่นอ่ะ 10-11 โมงโน่น บางทีเที่ยงด้วยซ้ำ ซึ่งถึงอยู่กะบ่าย มันก็สบายๆอ่ะครับ ตื่นมาแล้วยังมีเวลาทำอะไรต่อมิอะไรอีกเยอะแยะ อย่างเช้านี้ตั้งนาฬิกาปลุกตอน8 โมงครึ่ง ลุกมาเข้าห้องน้ำ ( นานไปหน่อย )ใจเย็นไปนิด ออกจากบ้าน 9 โมง กะว่าทันแน่ เพราะว่าปกติใช้เวลาเดินทางมาทำงานเฉลี่ย 20 นาทีเท่านั้น ( ซึ่งสถิติเร็วสุดจากบ้านถึงที่ทำงานคือ 12 นาที )

................................จริงๆวันนี้เห็นลางไม่ดีตั้งแต่กลางทางแล้ว เพราะว่ารถติดยาวตั้งแต่บนทางยกระดับ แต่ก็ยังเคลื่อนไปได้เรื่อยๆ ก็อ่านไบโอสโคปแก้เครียดมากลางทาง จนมาลงศรีอยุธยานี่แหละ ก็ดูเวลาแล้ว เฮ้ มันน่าจะทันนะ แต่ต้องรีบยูเทิร์นใต้สะพานแล้วเหยียบหน่อย ซึ่งปกติก็ควรทัน แต่วันนี้ไม่รู้โชคร้ายอะไรนัก เส้นถนนศรีอยุธยา รถติดอย่างหนัก โดยเฉพาะตรงที่หลังจากยูเทิร์นมาแล้ว ติดแบบไม่ขยับอ่ะครับ อยู่นานเลย 5-10 นาที ทั้งๆที่อีกนิดเดียวก็จะถึงปากทางเข้าที่ทำงานอยู่แล้วเชียว เป็นอะไรที่เซ็งแบบพูดไม่ออก กว่าจะมาถึงที่จอดรถที่ทำงานก็ 9.29.50นาทีแล้ว ก็รู้ตัวล่ะสายแระ ขึ้นไปรูดบัตรก็ 9.32น. สายไปสองนาที เสียตังจนได้ เฮ่ออออ ..... ต้องจำไว้เลยว่า ต่อไปถ้าขึ้นกะเช้าอีก ต้องเผื่อเวลาอย่างน้อย 40นาที แต่อย่างว่าอ่ะ พอเผื่อเวลาเยอะๆ รถมันก็ชอบไม่ติด พอวันใหนเผื่อเวลาน้อย รถงี้ติดจัง !!

...............................เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตีสี่ ทำไมนอนดึกเหรอครับ ? อ้อ เมื่อคืนแชทเพลินไปหนต่อย ตีสองกำลังสนุกเลย ไฟตกครับ วูบเลย ทีแรกก็นึกว่าจะดับแป๊ปเดียว เพราะมันดับไม่หมดทั้งห้อง แต่สักแป๊ป ไฟก็ดับครับ ไม่รู้ไอ้ตึกที่ผมพักอยู่นี้ทำไมไฟมันถึงได้ดับบ่อยจัง ดับได้ดับดี แล้วตอนไฟดับนี่ลมมันก็มักจะไม่มีครับ ร้อนพิลึกกึกกือ ปกติก็นึกว่าจะดับสักชั่วโมง ที่ใหนได้ เมื่อคืนปาเข้าไปเกือบสองชั่วโมง กว่าไฟจะมา ตีสามกว่า เปิดดูบอลคู่อังกฤษ กับ เยอรมัน แป๊ปนึง รู้สึกง่วงเต็มทีแอร์ก็ยังไม่ค่อยเย็นสักที ... สรุปได้นอน 4ชั่วโมงครึ่งครับ เมื่อเช้าลงมาถามช่างข้างล่างตึกว่า ทำไมที่นี่ไฟมันถึงดับได้ดับดี ดับไม่หายสักที ขนาดว่าต้องมีไฟฉาย กับเทียนเตรียมไว้ตลอดเวลา ( เพราะถ้าไม่มีแล้วมันดูไม่จืดจริงๆครับ) เขาก็บอกว่า สายไฟฟ้าอะไรมันขาดไม่รู้ ครั้งที่แล้วก็หม้อแปลงระเบิด เฮ่อ ..... ผมไม่รู้ว่า คอนโด หรืออพาร์ตเมนท์ หรืออาคาร หรือบ้านคนอื่นเขาจะไฟดับแบบนี้กันบ่อยใหม๊ แต่สมัยผมอยู่บ้านหลังๆนี้ ไฟดับแทบจะนับครั้งได้ ปีสองปี หน ไม่ได้ดับแบบปีละ 10หนเหมือนที่นี่เลย !! วันนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่การเริ่มวันที่ดีสักเท่าไหร่เลย ได้แต่หวังว่าวันนี้จะได้ยอดเป้ารายวันนะ เผื่อจะได้ลดการขาดทุนไปได้บ้าง ... แต่ถ้าทำไม่ได้ มันก็เป็นแค่อีกวันเซ็งๆแหละครับ .. ชีวิตเซ็งๆของผมก็มีแค่นี้แหละครับ ตื่น ทำงาน กินข้าว กลับบ้านเล่นเน็ท เล่นกับลูก นอน .... ขนาดวันๆไม่มีสาระอะไรกับชีวิต แต่พอผมอัพบล็อคทีก็ยังมีคนอุตส่าห์ตามมาอ่านบล็อคทีนึง 2-300 คนเลย รู้สึกดีใจนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านครับผม รักคนอ่านจ๊า ........

Create Date : 23 สิงหาคม 2550		5 comments
Last Update : 23 สิงหาคม 2550 12:50:24 น.
Counter : 558 Pageviews.
Share Tweet