เหลือเวลาอีก 3 วัน สำหรับการสอบที่ไร้ความหมาย !!
................เฮ่อ ถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ นึกถึงเวลาเกือบปีที่เสียไปโดยอาจจะเปล่าประโยชน์โดยสิ้นเชิง เหลืออีกสามวันก็จะต้องสอบภาษาอิตาเลียน คอร์ส 3 แล้ว ความรู้สึกมันช่างแตกต่างจากตอนสอบ ตัวแรก และตัวที่สองจัง ที่ผ่านๆมา ผมคิดว่าผมทำได้แน่ๆ สอบผ่านฉลุย แล้วก็กระตือรือร้นที่จะเรียนตัวต่อ แต่สำหรับตัวสาม ซึ่งเป็นตัวสุดท้ายที่จะมีสอนแล้ว ( ที่จุฬา จะมีสอนอิตาเลียนสำหรับคนภายนอกแค่สามคอร์สเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเรียนกันไม่ค่อยจบหรอก เพราะถ้าไม่ไปอิตาลีก่อน ก็เลิกเรียนไปเองซะก่อน ) ดังนั้นกว่าจะมีคนจบได้แต่ละรุ่นก็น้อยมาก บางทีคณะ ก็ไม่เปิดสอน ถ้าคนไม่พอ ก็ต้องรอเรียนกันในเทอมต่อไป หรือรุ่นต่อไป ...
.................คอร์ส 3 เป็นอะไรที่ยากกว่าคอร์ส สองเยอะมาก เนื้อหามันแน่นเอี๊ยดไปหมด เรียกว่า ทุกแกรมม่า ถูกอัดกันมาสอนแบบรวดเดียว หนังสือที่ใช้เรียน รู้สึกจะเรียนไปได้แค่ครึ่งเดียวเองมั้ง ( ทั้งเพื่อนๆและอาจารย์ก็สรุปเหมือนกันว่า จริงๆตัวสาม ต้องแบ่งเรียนเป็นสองครั้ง ถึงจะเรียนได้ครบ ) รู้สึกเพื่อนๆที่เรียนหลายคน ก็ตกลงกันว่า จะมาลงเรียนคอร์สสามอีกครั้ง แม้จะสอบผ่านหรือตกก็ตาม ( เทอมหน้า ที่คณะ จะเปิดสอนเฉพาะ คอร์ส 1 และ 3 เพราะเห็นว่าตัวสองคนที่จะมาเรียนมีน้อย ) แต่ผมก็คงไม่ได้เรียนแล้วล่ะ แม้ว่าจะสอบผ่านหรือสอบตกก็ตามที ประการนึงเลย ผมไม่มีตังเรียนแล้ว ต้องใช้หนี้ แล้วเหตุผลอีกอย่างก็คือ ผมไม่รู้จะเรียนไปทำไม มันไม่มีประโยชน์กับชีวิตต่อไปอีกแล้วล่ะ
...................ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้อ่านหนังสือแล้วล่ะ อ่านมากไปก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็คงท่องๆการผันเวิร์บสักหน่อย แล้วก็คงไปมั่วๆเอา วันก่อนที่เพื่อนนัดติวกับอาจารย์เหมี่ยว ผมก็ไม่ได้ไป เพราะติดทำงาน แต่ยังไงวันพุธผมก็คงเตรียมท่องๆสำหรับที่จะไป สอบพูด กับจารย์ โรลันโด้ สักหน่อยล่ะ ถ้าไม่เตรียมตัวไปเลย ไม่ใช่กลัวว่าจะได้คะแนนน้อยหรือสอบตกหรอกครับ แต่เกรงใจอาจารย์เค้า เค้าอุตส่าห์ตั้งใจมาสอน ถ้าเราพูดไม่ได้เลยสักนิด หรืออึกอักมากๆ มันก็เหมือนเค้าสอนไม่ดีน่ะ ผมไม่อยากแกรู้สึกแบบนั้น
.....................สิบห้าปีก่อน ผมเสียเวลา 3 ปีเต็มๆ ไปกับการเรียนเยอรมัน เพียงเพื่อสอบเข้า เรียนต่อมัธยมปลาย หลังจากนั้นอีก 5ปี ผมก็เสียเวลาเรียนญี่ปุ่นถึง 5 - 6 ปี กระทั่งมหาลัยก็เรียนเป็นวิชาโท แต่จบมาพอไม่ได้ใช้งาน ตอนนี้ก็พูดได้แค่พอขายของได้ ถัดจากนั้นผมมาเรียนอิตาเลียน อีก 1ปี แม้ว่าจะไม่สามารถใช้งานได้ดีเท่ากับภาษาญี่ปุ่นเมื่อสัก สิบปีก่อน แต่ผมก็คิดว่าพอจะสื่อสารได้บ้างล่ะ เมื่อมาคิดว่าทุกอย่างจะต้องกลายเป็นความสูญเปล่า ผมก็อดที่จะเศร้าใจไม่ได้ .... แล้วหลังจากนี้ผมจะทำอะไรให้ชีวิตดูมีความหมายกันดีล่ะ ???
| Create Date : 25 ธันวาคม 2549 |
| Last Update : 25 ธันวาคม 2549 13:43:26 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 521 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [